...รักร้ายๆผู้ชายหน้าสวย...

ลำดับตอนที่ #7 : ( T//\\T ) บรรยากาศมันพาไป ( T//\\T )

“ ฟื้นแล้วหรอคร้าบบไอ้คุณชาย...นึกว่าตายแล้วซะอีกเห็นนอนยาวปาเข้าไปตั้ง3วันมันเปลืองตังค่าห้องน่ะโว้ย ”

“ เหอะ...คนอย่างฉันหนะเหรอจะตายง่ายๆพระเจ้าคงไม่อยากลบคนหน้าตาดีอย่างฉันออกจากโลกหรอกส่วนเงินค่าห้องแม่ฉันจ่ายไม่ใช่แม่แกจ่ายไอ้.....( มันหยาบคลายงับ ) ”

“ เออๆๆๆลุกขึ้นมาเห่าได้แสดงว่าหายแล้วอ่ะดิมาๆๆทานซะผลไม้ที่ฉันอุตส่าลงทุนหอบหิวมาให้แก ”

“ เฮ้ย!!!ทำไมมันเยอะงี้ว่ะ? ” ( !!OoO!!)

ไอ้โทวะมันถามหลังจากที่มันเห็นกระเช้าผลไม้นานาชนิดที่เหล่าแฟนคลับของมันฝากผมมาให้มันแต่ละกระเช้าก็จะมีการ์ดสีหวานแหวนแนบติดมาด้วย ถ้าคุณคุณได้อ่านกันละก็อย่าหวังว่าอาหารทุกมื้อจะได้อยู่ในท้องคุณอีกต่อไปก็เพราะมันโค-ต-รจะเลี่ยนเสียวสวาทถึงทรวงในไงหละคร้าบบบ...( *~* ) ( *~* )

“ ก็ของเหล่าแฟนคลับแกนั้นแหละ นี่ๆๆๆกระเช้าสีชมพูที่มีโบว์อันใหญ่ผูกติดอยู่และก็มีตุ๊กตาโดเรมอนสวมเสื้อกางเกงหนังสีดำตัวใหญ่อยู่ข้างๆอ่ะนั้นมันของโทโมะจังห้อง 1-A เลยน่ะโว้ย แกนี่มันโชคดีจริงๆมีแต่เด็กน่ารักๆฝากของมาให้ เฮ้ย..ซึ้งจนน้ำตาไหลเลยหรอว่ะ ”

“ โชคดีหาแป๊ะแกดิ!!!ถ้ามันเป็นของสาวๆเรื่องไรฉันจะร้องแต่นี่มันของผู้ชายน่ะโว้ยฉันอยากตาย!!!! ” ( YOY )

“ ง้านเอางี้แกอยากร้องก็ร้องไปฉันให้ยืมไหล่เอาไหม? ”

“ เอามาทำเพื่อ...แงงงงงง ”

“ ก็ให้แกซบไงหละว่ะไอ้โง่!!! ”

“ แกจะบ้าหรอว่ะผู้ชายซบไหล่ผู้ชายเดี๋ยวแม่งฟ้าผ่าแสกกลางกะบาลแกกับฉันอ่ะดิ ไม่เอาเสียวโว้ย!!! ”

“ หุบปากไปเลย...ฉันบอกให้ซบไงหละ ” พอผมพูดจบก็กระชากร่างโทวะซึ่งตอนนี้นั่งร้องไห้เอาเป็นเอาตายน้ำมูกไหลย้อยเกือบจะเข้าปาก ( หยะแหยงโว้ย ) มาซบไหล่ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออันเซ็กซี่ที่พวกสาวๆต่างใฝ่ฝันอยากจะแอบอิงซบ ไอ้โทวะร้องไห้ไปพลางเช็ดขี้มูกน้ำลายมันไปพลางตอนนี้เสื้อผมมันเลอะไปด้วยน้ำเหนียวๆยืดยาดเต็มไปหมด ( ไม่รู้ว่าน้ำลายหรือน้ำมูกมัน ) บรรยากาศรอบข้างช่างโรแมนติกเหมือนในหนังเกาหลีที่พระเอกกับนางเอกกำลังสวีทพรอดรักกัน ( หุหุ ) เพราะเมื่อมองไปนอกหน้าต่างจะเห็นท้องฟ้าครึ้มฝนเมฆสีเทามีสายฝนโปรยปรายลงมา ไอเย็นและกลิ่นของสายฝนโชยเข้ามาทำให้รู้สึกสดชื่นสบายใจละอองฝนเกาะตามฝ้ากระจก สายลมพัดเบาๆกระทบผิวกายของผมกับโทวะ ต้นสนโอนเอียงไปตามแรงลม เสียงใบไม้ที่ปลิดปลิวตามลมพัด ในขณะที่ผมกำลังอินทร์ไปกับบรรยากาศอยู่ๆฟ้าก็ผ่าแสกกลางกะบาลของผมจนได้

เปรี้ยง!!!!!เปรี้ยง!!!!!เปรี้ยง!!!!!

( OoO ) ( OoO ) ( OoO ) => คุณหมอและเหล่าพยาบาล

( OoO ) ( OoO ) => ผมกับโทวะ

“ เออ...ขอประทานโทษน่ะครับ/ค่ะ ที่เข้ามาขัดจังหวะเชิญต่อตามสบายน่ะครับ / ค่ะไปละ...”

“ เฮ้ย!!!อย่าเพิ่งไปซิครับฟังผมก่อนมันไม่ใช่แบบที่คุณเห็น!!! เดี๋ยวดิผมไม่ใช่เกย์...โธ่เว้ย!!! ”

เอาแล้วไง...หลังจากที่เหล่าคุณหมอพยาบาลวิ่งจู๊ดออกไปโทวะก็หันหน้าสวยๆซึ่งตอนนี้รู้สึกว่าหน้ามันแดงแป๊ด!!!และมีเขี้ยวแหลมๆงอกออกมาจากมุมปาก มันกำลังนั่งใช้ตะไบปัดเล็บมือที่งอกออกมาให้แหลมคมนี่มันเตรียมจะขย่ำผมหรอเนี้ย...ซ-ว-ยแล้วผมมันยังโสดไม่มีแฟนน้าไว้ชีวิตผมเถอะ... ( T//\\T )

“ ไอ้เท็ปเป!!!ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ๆๆๆเป็นไงฟ้าผ่าซะกะบาลแหวกเลย...อย่าหวังว่าวันนี้แกจะรอดออกไปจากห้องนี้ได้น่ะโว้ย...แกตาย!!!!!!! ”

ว๊าก!!!!!!!พ่อคร้าบบบบแม่คร้าบบบบช่วยผมด้วยยยย เฮ้ย!!!!!อย่าเข้ามาน่ะโว้ย เฮ้ย!!!! อยากดึงกางเกงดิใจเย็นๆ โอ๊ะ!!โอ้ย!!! อย่างับหัวดิมันเจ็บน่ะโว้ย!!!!!ฟันแกนี่มันแหลมคมซะไม่มีเฮ้ย!!!แกจะทำอะไรหนะอย่าน่ะ...อย่า...ไม่!!!!...อ่ะๆๆๆๆคุณคุณกำลังคิดอะไรกันอยู่คร้าบบบ...หุหุหุ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดน่ะที่โทวะมันกำลังทำอยู่ก็คือดึงกางเกงหนังสีดำโดเรมอนที่น้องโทโมะจังสุดน่ารักซื้อมาฝาก...เสร็จแล้วมันก็ฟัดกับหัวโดเรมอนขาดหลุดจากตัวซะงั้น ( โอ้ยเสียว)งับจนใยสังเคราะห์กระจายฟุ้งเต็มห้อง ( ฟันแหลมคมซะไม่มี )...และสุดท้าย...มันก็นั่งทับผมแล้วก็จับตัวโดเรมอนที่หัวหลุดมายัดปาก โอ้ว!!! ตูจะรอดไหมเนี้ย!!!!

ปึ้ง!!!!!ปั้ง!!!!!

“ โอ้ย...นี่ไอ้คนที่อยู่ห้องข้างๆมันฟัดกันอยู่หรือไงนี่มันโรงพยาบาลน่ะทำเสียงดังไม่เกรงใจกันเลย ฮารุไปจัดการให้พี่หน่อยซิ!!! ฮารุ!!! ฮารุ!!!! ”

“ โอ้ย...ไปแล้วๆไปก็ได้ เซง!!คนกำลังหม่ำเค้กนมสดนุ่มๆอร่อยๆอยู่ ดันโดนใช้ซะงั้น (งุงิ ) ”

ปั้ง!!!!!

( OoO ) ( OoO )

“ นี่พวกนายทำอะไรเสียงดังไม่เกรงใจคนที่อยู่ห้องข้างๆซะเลยรู้ไหมว่าพี่ฉันกำลังป่วยหนักอยู่ ( ตรงไหน ) หัดมีมารยาทบ้างซิ โรงพยาบาลน่ะ....@#+ (&%$*_?M{} W:*#&+ |@#$@^))^%):?”:|=&#$%@!~?+~&*#_...แฮ๊กๆๆๆๆๆโอ้ยเหนื่อย...ที่ฉันพูดไปหวังว่าพวกนายคงเข้าใจน่ะย่ะ!!! ”

ปั๊ง!!!!!

( OoO ) ( OoO )

ยัยนี่มันเป็นใครมาจากไหนฟ่ะ...เปิดประตูเข้ามาแล้วก็ด่าฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆพอพูดจบก็ปิดประตูดังปั้งออกไปซะงั้นแต่เอ...ทำไมมันหน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนฟ่ะงึมๆๆๆๆๆๆเฮ้ย!!หรือว่า...ยัยม้าดีดกะโหลก ห้องข้างๆนี้ฟ่ะ!?! โอ้ยๆๆๆเสร็จกันดันเข้ามาเห็นตอนที่โทวะกำลังนั่งทับผมและจับตัวโดเรมอนยัดปากแงงงงงง.....พระเจ้า!!!ภาพพจน์หนุ่มรูปหล่ออย่างผมจะเสื่อมเสียไหมเนี้ย....

ปั๊ง!!!!!

“ อ้าวๆๆๆไหงเปิดประตูแรงทำเพื่อ...”

“ เซง...แล้วนี่เค้กของหนูหายไปไหนหมดอ่ะเมื่อกี้ก่อนที่หนูจะออกไปมันเหลืออีกสองก้อนน่ะถ้าจำไม่ผิดหรือว่า...”

“ แหะๆๆๆหรือว่าอะไรหรอจ๊ะ? ”

“ พี่เอาเค้กนมสดของหนูไปกินใช่ไหม!!!พี่อ่ะ...เซงไอ้ห้องข้างๆแล้วยังมาเซงพี่อีก ”

“ แล้วเราไปเซงห้องข้างๆเขาเรื่องอะไรหละ? เมื่อกี้พี่ยังได้ยินเสียงเราด่าไอ้ห้องข้างๆฉอดๆๆๆฟังแล้วน่าสนุกจะตาย ”

“ ถ้าพี่ไปเห็นพี่ก็จะรู้เองหละคนอะไรหน้าตาก็ดีทั้งคู่ไม่อายฟ้าอายดินซะเลย ”

“ หืมไปเห็นอะไรมาเล่าให้พี่ฟังซะดีๆๆ ”

“ ก็...ไอ้ห้องข้างๆที่มันทำเสียงดังหนะพอหนูเปิดประตูเข้าไปรู้ไหมว่าหนูเห็นอะไร? ”

“ พี่จะไปรู้กับแกหรอ ”

“ อ้าวพี่ฉันกวนซะงั้น...ต่อๆๆพอหนูเข้าไปหนูก็เห็นไอ้ผู้ชายสองคนมันกำลัง......กันอยู่ดูท่าทางจะซาดิสกันทั้งคู่เพราะมีผู้ชายคนนึงหน้าสวยๆเหมือนผู้หญิงเลยกำลังนั่งทับไอ้ผู้ชายหน้าหล่อแล้วเอาตุ๊กตาอะไรไม่รู้ยัดที่ปากคิดแล้วก็หยี้!!!!!ทุเรศชะมัดยาด ”

“ คนสมัยนี้ก็แบบนี้แหละ...แต่ทำไมแกไม่เรียกพี่ไปดูด้วยคนอ่ะ ”

โหพี่ฉันชักจะหื่นขึ้นทุกวันน่ะเนี้ย...แต่เอ...ไอ้หน้าหล่อนั่นมันหน้าคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหนน้าเฮ้ย!!หรือว่า...ไอ้หล่อโค-ต-รคนนั้นอ่ะ ( ทำไมฉายามันดูดีจัง B1 => ก็มันหล่อจริงๆนี่B2 )แต่เอ..รู้สึกว่าจะลืมไรไปอย่างน่ะ...อ๋อลืมคิดบัญชีกับมันเฮ้ย...ไม่ได้ๆๆๆๆต้องจัดการ!!!!!

“ พี่เดี๋ยวหนูมาน่ะ!!!! ”

“ เดี๋ยวแกจะไป…ปั๊ง!!!!!

che ery K ~