คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : o( >*< )o ผู้หญิงห้องซ้ายผู้ชายห้องขวา ( ทางใครทางมัน ) o( >*< )o
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาภายในห้องสีขาวสะอาดบริสุทธิ์ บนเตียงนอนสีขาวมีเพียงชายหนุ่มหน้าซีดเซียวกำลังนอนหลับอย่างสบาย ขนตาหนาเข้มยาวงอนสวย จมูกโด่งเป็นสันเสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมออย่างอ่อนล้า ปากบางสีซีดที่เคยแดงระรื่อแตกแห้ง ผมสลวยสีอ่อนปกลงมาบนใบหน้า สวมชุดสีฟ้าของโรงพยาบาลชื่อดังของกรุงโตเกียว มีสายน้ำเกลือเจาะติดอยู่บนหลังมือซ้าย
“ ในที่สุดก็หาห้องมันเจอซะที ”
แอ็ด!!!!!!!
เสียงเปิดประตูโดยมีชายหนุ่มรูปหล่อ ร่างสูงโปร่ง ผมยาวประบ่าเซอๆสีดำขลับ ใบหน้าคมเข้มคิ้วหนา นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งรับกับริมฝีปากบางเซ็กซี่สวมเสื้อยืดสีขาวทับด้วยJacketหนังสีดำ กางเกงหนังสีดำรองเท้าหนังสีดำขัดจนมันวาวนามว่า นิชิโนะ เท็ปเป กำลังเดินเข้ามายังเตียงผู้ป่วยของโรงพยาบาลสายตาของเขากวาดไล่ไปตามหน้าตาพร้อมกับพรึมพรำเบาๆเพื่อไม่ให้รบกวนการหลับสบายของผู้ป่วย
“ โทวะ แกโง่มากทำไมไม่คิดอะไรที่มันดีกว่านี้ แกจะให้ฉันเป็นห่วงอีกนานไหม แกไม่เคยรู้หรอกว่าแกสำคัญกับฉันมากแค่ไหน...ทำไมรักครั้งแรกของฉันต้องเป็นแกด้วยว่ะ...เฮ้อ...ไปซื้อดอกไม้มาให้แกดีกว่าตื่นขึ้นมาเห็นดอกไม้จะได้สดชื่น ”
“ อื้ม.....”
( - /// - )
“ เอริกกะ / พี่เอริกะ!!! เป็นยังไงบ้างจ๊ะ / ค่ะ ”
“ ก็ยังหายใจได้อยู่อ่ะน่ะ แล้วนี่แม่กับยัยฮารุรู้ได้ยังไงว่าหนูอยู่โรงพยาบาล? ”
“ ก็คุณผู้จัดการของพี่โทรมาบอกหนะสิ และพี่ไปทำอะไรมาถึงได้มานอนแอ้งแม๊งตัวซีดอยู่ที่โรงพยาบาลงานการไปทำเนี้ย? ”
“ ไม่ได้ทำอะไรหรอกน่า...แค่กินของผิดที่ผิดทางไปหน่อยหุหุ ” ( ถ้าบอกมีหวังโดยยัยฮารุด่าสลบคาที่แน่ )
“ แต่หนูรู้...เอาไว้พี่หายก่อนแล้วเราค่อยคุยกัน ”
“ ... ”
เฮ้อ...เพราะไอ้หน้าบางนั่นเชียวที่ทำให้ฉันต้องมานอนเติมน้ำเกลืออยู่โรงพยาบาล ถ้ามันไม่มีเหตุการณ์เมื่อวานหละก็ฉันคงไม่ต้องลงทุนกินยาถ่ายตั้งหกแผงเพื่อหาวิธีหลีกเลี่ยงการถ่ายละครกับไอ้หน้าบางนี่หรอกน่ะ...แล้วนี่ยัยฮารุดันรู้ว่าฉันไปทำอะไรมาซะนี่ตายๆๆๆๆเจอยัยน้องตัวแสบสัมภาษณ์สวดยับแน่ ” ( TOT ) ( TOT )
“ แม่ค่ะงั้นเดี๋ยวหนูลงไปซื้อผลไม้มาให้พี่เอริกะน่ะค่ะ ”
“ จ๊ะลูก..”
“ แล้วอย่าไปเดินเซ่อซ่าตกท่อเหมือนคราวก่อนละกัน...หุหุ ”
“ เชอะ!!! ”
~ ณ ตลาดโยชิฮามา ~
ตลาดโยชิฮามาเป็นตลาดที่มีสินค้าอาหารมากมายหลากหลายประเภทมีทั้งของต่างประเทศและในประเทศ จึงเป็นที่นิยมของเหล่าแม่บ้าน ( ส่วนใหญ่ ) และผู้คนอื่นๆมาซื้อของที่นี่ เมื่อมองไปรอบๆตลาดจะสะดุดตากับร้านขายดอกไม้เล็กๆที่มีชายหนุ่มรูปหล่อร่างสูงโปร่งสวมชุดหนังสีดำกำลังเลือกซื้อดอกไม้อยู่ ถัดจากร้านดอกไม้ไปทางซ้ายจะมีร้านขายผลไม้นานาชนิดมีหญิงสาวตัวเล็กผิวขาวอมชมพูสวมเสื้อยืดกางเกงยีนทะมัดทะแมงกำลังเลือกซื้อผลไม้อย่างเอาเป็นเอาตาย โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าคนรอบข้างที่เดินผ่านไปผ่านมาหรือแม่ค้าในร้านต่างๆจะพากันสนใจและแอบจับคู่ให้กับคนทั้งสอง
“ นี่ค่ะส้มหนึ่งกิโล...ราคาเท่าไหร่ค่ะ? / ผมเอาช่อนี้ละกันครับ...เท่าไหร่ครับ ”
“ 200 เยนจ๊ะ...แต่ว่าป้าเห็นหนูน่ารักพูดจาก็ไพเราะป้าให้ฟรีๆไปเลยจ๊ะ / 500 เยนจ๊ะ...แต่ว่าพี่รูปหล่อจังหนูให้ฟรีค่ะ ( นานๆทีจะมีคนหล่อๆเข้าร้าน กรี๊ด!!!!!!! ) ”
“ อุ๊ย!!!ขอบคุณค่ะป้า แล้ววันหลังหนูจะมาอุดหนุนใหม่หนะค่ะ / ขอบคุณมากน่ะครับ...น้องน่ารักมากวันหลังพี่จะมาอุดหนุนใหม่น่ะครับ ” ( หุหุคนมันเกิดมาน่าตาดีก็งี้แหละได้ของแล้วกลับโรงพยาบาลดีกว่า )
พลั๊ก!!!
“ อุ๊ย.../ โอ้ย...”
“ นี่นายเดินดีๆไม่เป็นหรือไงถึงได้เซ่อมาชนคนอื่นเขาหนะ / นี่คุณเดินดีๆไม่เป็นหรือไงถึงได้เซ่อมาชนคนอื่นเขาหนะ ”
“ นี่นาย!!! / นี่เธอ!!! ”
“ ทำไมนายต้องมาพูดเหมือนฉันด้วย...อย่างงี้มันหาเรื่องกันนี่หว่าอยากปากแตกหรือไง!?! ”
“ คุณนั่นแหละยัยม้าดีดกะโหลก...กล้าดีมาพูดตามผมตัวเล็กนิดเดียวทำเป็นว่ามาหาเรื่อง!!! ”
เสียงทะเลาะดังโหวกเหวกไปทั่วโรงพยาบาลโดยไม่สนใจว่าจะรบกวนคนอื่นๆจนฝ่ายคนรักษาความปลอดภัย4-5คนต้องเดิมมาแยกสองคนนี่ออกจากกันแต่เรื่องมันยังไม่จบ...
“ เฮ้ย...นี่นาย!?! / นี่เธอ!?! ”
“ นายจะตามฉันมาทำเพื่อ.../ คุณจะตามผมมาทำเพื่อ...”
“ อ้าว!!ก็ห้องฉันอยู่ห้องนี้อ่ะ/ อ้าว!!ก็ห้องผมอยู่ห้องนี้อ่ะ ”
“ ห้องฉันอยู่ทางซ้ายส่วนห้องนายอยู่ทางขาว...ทางใครทางมันวันนี้ฉันไม่อยากกระแทกปากใคร ”
“ ห้องของคุณคุณก็เข้าไปสิครับมันเกี่ยวอะไรกับผม? ”
“ ฝากไว้ก่อนเถอะ วันหลังนายเจอฉันกระแทกปากแน่!!! ”
“ รีบๆมาน่ะครับผมจ๊ะรอ...หุหุ ”
เฮ้อ...ไอ้สองคนนี้กัดกันอยู่แล้วนี่ดันมาอยู่ห้องติดกันอีกสวรรค์ช่างลิขิตเหลือเกิน
o( >*< )o ผู้หญิงห้องซ้ายผู้ชายห้องขวา ( ทางใครทางมัน ) o( >*< )o
เจอกันอีกทีโรงพยาบาลมันจะล่มไหมนี่!!!!!!!!! ( เสียงเหนื่อยหน่ายของเหล่าพยาบาล )
che ery K ~
ความคิดเห็น