วิษณุอวตาร

ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมบทอวตาร

กูรมาวตาร

แล้วอวตารเชิดช้อน  สิงขรใหญ่ขึ้นตั้ง  บนหลังเอากระดอง
รองภูผานั้นไว้  ให้ตั้งมั่น  บ่มิคลอน

ครั้งหนึ่งฤาษีทุรวาสได้มอบพวงมาลาให้แก่อินทราเทวราช อินทราเทวราชก็ได้ให้พวงมาลาให้ช้างเอราวัณ ช้างเอราวัณซึ่งอยู่ในอาการมึนเมาได้กระทืบพวงมาลานั้นจนพินาศ ฤาษีทุรวาส จึงให้คำสาปแก่อินทราเทวราช เพราะการดูหมิ่นเหยีดหยามทำให้อำนาจของเทวดาลดลง เป็นเหตุให้ต้องพ่ายแพ้เหล่าปิศาจ เทวดาจึงขอให้พระวิษณุช่วยเหลือ ซึ่งมีวิธีเดียวคือการกวนเกษียณสมุทรแต่ต้องขอความช่วยเหลือจากพวกปิศาจ พระวิษณุได้ใช้จักรตัดเขามันทระมาตั้งไว้ ณ เกษียรสมุทร เมื่อถึงครากวนเกษียรสมุทร เหล่าปิศาจฉุดหัวนาค เหล่าเทวดาฉุดหางนาค ในเวลาต่อมาทำให้เขามันทระล้มลง เทวดาจึงสวดอ้อนวอนพระวิษณุ พระวิษณุจึงอวตารเป็นกูรมะ หรือเต่ายักษ์ลงไปช่วยกิจ ในขณะเดียวกัน ทรงพบเห็นการกระทำของอสูรมัจฉา ที่แทะแผ่นดินหมายจะให้ทะเลน้ำนมไหลไปสู่โลกเพื่อที่ตนจะได้เป็นใหญ่ พระวิษณุอวตารจึงเข้าขัดขวางและเกิดการต่อสู้กัน สุดท้ายวิษณุอวตารก็ใช้พระแสงตรีฟันคออสูรมัจฉาขาด และพระองค์ก็เข้าไปหนุนเขามันทระ เมื่อกวนไปเรื่อยๆ พญานาคก็พ่นพิษร้ายเพราะความเหนื่อยล้า เทวโลก มนุษโลก ยมโลกจึงเดือดร้อน พระศิวะจึงปรากฏพระวรกายและดูดพิษเอาไว้ พระองค์จึงได้นามว่านิลกัณฐ์ ( ศอสีเขียว ) หลังจากนั้นก็บังเกิดสิ่งต่างๆ คือ แม่โคสุรภี ต้นปาริชาติ นางอัปสร ช้างไอราวัต ม้าอุจไฉศรพะ ( ซึ่งของเหล่านี้เทวดาได้เก็บรักษาไว้ ) เทวีวารุณี ( เทวีแห่งสุรา ต่อมาเป็นชายาพระวรุณ ) พระจันทร์ ( พระศิวะได้นำมาประดับมวยผม พระองค์จึงได้นามว่า จันทรเศขร ) พิษร้าย ( เทวดาไม่ได้เก็บรักษาไว้แต่งูทั้งหลายได้กลืนพิษไว้ งูจึงมีพิษนับแต่นั้น ) เทวีลักษมี ธนู สังข์ แก้วเกาษฎุกะ ( พระวิษณุได้ เก็บรักษาไว้ ส่วนเทวีลักษมีได้เป็นชายา ) ธันวันตรี ( เทวะแพทยราชย์ ) น้ำอมฤต เหล่าปิศาจก็ได้แย่งน้ำอมฤตมาจากพวกเทวดา พระวิษณุจึงอวตารเป็นนางโมหินีหลอกล่อเหล่าอสูร ให้ไปชำระกายก่อนแล้วค่อยดื่มเหล่าอสูรหลงกลวิ่งเข้าไปในทะเล แต่อสูรราหูไม่หลงกลจึงแปลงกายเป็นเทวดามาดื่มน้ำอมฤตด้วย พระอาทิตย์จับได้ว่าเป็นอสูรจึงขว้างจักรตัดศีรษะของอสูรราหู แต่เพราะดื่มน้ำอมฤตจึงไม่ตาย ด้วยความแค้นเมื่อราหูโคจรมาพบพระอาทิตย์ ก็จะอมไว้ในปากทำให้เกิดเหตุการณ์สุริยคราส ฝ่ายเหล่าปิศาจเมื่อรู้ว่าถูกหลอกก็เข้าสู้รบกับเทวดา แต่ด้วยไม่ได้ดื่มน้ำอมฤตทำให้ปิศาจปราชัย และได้ชื่อว่าอสูร ( ผู้ปราชัยแก่อมร ) ส่วนเทวดาได้นามว่า อมร ( ผู้ไม่ตาย )

โอม นะโม ภควเต วาสุเดวายา นมะ

อ้างอิง                                                                               

ลิลิตนารายณ์สิบปาง

ตรีมูรติ อภิมหาเทพของฮินดู

www.google.com

 

 

 

วราหาวตาร

ก็ยกแผ่นดินผ่าน  พื้นสมุท
วางฉับบนยอดน้ำ   ดั่งขอ

นางทิติมารดาแห่งอสูรโกรธแค้นที่เทวดาสังหารอสูร จึงไปขอพระกศยปให้ประทานบุตรให้ตน แต่ทว่าการถือกำเนิดของทารกน้อยเป็นลางร้าย ทารกทั้งสองตนมีนามว่า หิรัณยักษะและหิรัณยกศิปุ เมื่อเจริญวัยพวกเขามุ่งแต่ประหัตประหาร ต่อมาหิรัณยักษะได้ขอพรจากพระพรหมให้มีพละกำลังมหาศาล ผู้ใดก็สังหารมันไม่ได้ เมื่อมันได้รับพรแล้วก็บุกเข้ายึดเทวโลก ขโมยพระคัมภีร์พระพรหม และเหยียบโลกให้จมรวมกับโลกบาดาล พระวิษณุเมื่อได้สดับเสียงพระแม่ธรณีที่ถูกขังใต้บาดาล พระวิษณุจึงอวตารเป็นวราหะ ( หมูป่า ) ( ในการขอพรนั้นหิรัณยักษะขอให้ไม่มีผู้ใดสังหารตนได้ไม่ว่าจะเป็นเทวดา มนุษย์ ปิศาจ มฤค แต่ไม่ได้พูดถึงหมูป่า ) ดำดิ่งลงไปใต้บาดาล แล้วชูโลกขึ้นมาวางไว้เหนือน้ำ หิรัณยักษะมาเห็นจึงกล่าวว่า ไอ้หมูถ่อยคิดจะมาลักแผ่นดินของข้าไปหรือ วราหะตอบว่า เจ้านั่นแหละที่ต้องคืนแผ่นดินให้ข้า หลังจากนั้นหิรัณยักษะก็ได้สู้กับวิษณุอวตาร วราหาวตาร สู้กันจนถึง 1000 ปี ในที่สุดวิษณุอวตารก็ขวิดหิรัณยักษะที่อก เลือดทะลักขาดใจตาย

โอม นะโม นารายณะ นะมะฮา

อ้างอิง                                                                               

ลิลิตนารายณ์สิบปาง

ตรีมูรติ อภิมหาเทพของฮินดู

www.google.com