ลำดับตอนที่ #27
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ความเป็นไปได้ของโชคชะตา..(6)
วามเป็นไปไ้อโะา..(6)
อู่หรูอี้รีบเร่ฝีเท้า เธอรับรู้ไ้ถึิสัหารอนอีลุ่ม ราวนี้มาเป็นสิบนเลยทีเียว
เธออยาะอยู่อย่าสบสุและใ้ีวิอย่าเรียบ่าย แ่ทำไมผู้นพวนี้้อบีบบัับให้เธอ้อทำ! ในสิ่ที่ไม่อยาทำ!
ไ้ ! ! !
เธอะัให้ามำออย่าสาสมใเลยทีเียว ! ! !
สายาระหายเลือเปล่ประายึ้นในวามมื ัวนเ่าที่เยเ็บเอาไว้ในวามทรำออู่หรูอี้ถูนำเอามาใ้ 9,999ถูปลุึ้นมาอีรั้ เธอำับาบในมือแล้ววิ่หายเ้าไปในเาอรัิาลอย่ารวเร็ว
ลุ่มนร้ายเมื่อเห็นเป้าหมายหายไป็รีบรุหน้าออิาม
"พวเ้าไปทานั้น พว้าะไปทานี้" มันลันเสร็สรรพแล้วแยย้ายออ้นหา
ึ !
"อ้า!!"
ึ !
"อ๊า!!"
ู่ๆแนาอพวมัน็าสะบั้นลนละ้าสอ้า 9,999เลื่อนไหว้วยวามเร็วนาเปล่ามอเห็นเป็นเพียแ่เาสลัวๆเท่านั้น หยเลือสาระเ็นไปทั่วพื้นพร้อมๆับเสียร้อโหยหวนอลุ่มนร้าย พวมันยัไม่ทันไ้แยย้ายาันไปไหนไล ่า็ยืนหันหน้าหันหลั้วยวามระแว
เธอใ้าบฟาแนฟาาราวับารหั่นผันแ่ละนนอนลไปอับพื้นในสภาพอนพิาร 9,999ึเผยัวออมาาเาอวามมื เธอเินรเ้าไปหาายุำนหนึ่แล้วสอบหาวามริ
"ใรเป็นผู้บาร? และพวเ้า้อารอะไร?" เธอพูเสียเรียบไม่ยินียินร้าย นนร้ายบานที่แนยัมีอยู่ มันพยายามเรียไฟออมาเพื่อัใส่หิสาว 9,999ปรายามอารระทำที่โ่เ่า้วยสีหน้าเย็นา ไม่้อรอนมันเรียไฟไ้ เธอเินรเ้าไปแล้วฟันมือนั้นทิ้พร้อมทั้ใ้าบทำสัลัษ์าบาทไว้บนหน้าผาอมัน่อนหันไปถามับายนเิม้วยำถามเิม
มันไม่อบแถมถ่มน้ำลายใส่เธอ เธอยิ้ม้วยรอยยิ้มที่เย็นยะเยือนหนาวไปถึระู เธอใ้าบฟันเ้าที่หูอมันนาสะบั้นลทั้สอ้า บานที่เห็นเหุาร์ิะลานหนีไป หิสาวไม่ปล่อยให้มันสามารถทำเ่นนั้นไ้ เธอใ้าบอมันปัเสียบพวมันไว้บนพื้นโยไม่ให้โนุาย ประหนึ่ว่าำลัปัเทียนบนเ้เพื่อลอวันเิ
"เ้า" เธอี้าบไปที่ายุำผู้หนึ่ "ใรเป็นผู้บาร และ้อารอะไรา้า?"
มันไม่อบ.. เธอึี้ถามทุน
ไม่มีใรอบเธอสัน
"หึหึ.. " เธอส่เสียหัวเราะราวับปีศาร้าย "ในเมื่อเป็นเ่นนี้็ี.. "
ในเมื่อไม่มีใรอบำถามอเธอ 9,999ึใ้าบแทเ้าไปที่ท้ออใรสันที่อยู่ใล้ที่สุ เธอ่อยๆใ้าบว้านท้อให้เป็นวลม เรื่อใน ไมัน และเลือ ่า็ทะลัออมา เสียรีร้อโหยหวนอมันสร้าวามรำาใให้เธอ เธอึใ้มีหั่นผััลิ้นอพวมันออนหมทุน และใ้าบว้านท้อไปทีละน ทีละน..
สายาอพวมัน่า็้อมอเธอ้วยวามหวาลัวอย่าถึที่สุ เพราะเธอไม่ยอมมอบวามายให้ นทำให้บานถึับมอเธอ้วยวามอาาแ้น
"ล้ามอ้า้วยสายาแบบนั้น?" เธอแ่นถามอย่าเย็นา ถึมันพูไม่ไ้แ่มัน็ยัมอเธอ้วยวามอาา่อไป
9,999ับหัวอมันเยึ้น แล้วใ้มีหั่นผั่อยๆแทเ้าไปในลูา้า้าย มันิ้นรน้วยวามเ็บปว เธอว้านาอมันออมา้าหนึ่ แล้วเหลืออี้าไว้ให้มันมอ
"ำหน้า้าไว้ให้ี!"
เธอยืนูผลานอย่าใเย็น เนื่อาว่าเวลานี้่อน้ามืและห่าไลผู้น เธอึสามารถรัสรร์ผลานไ้ามใอบ
เธอับแนมันั้นมา ใ้าบ่อยๆเลาะเอาเส้นเอ็นออทั้สอ้า แน่นอนว่าพวมันทุนโนเลาะเอาเส้นเอ็นออมาอย่าเ็บปว านั้นเธอึใ้มีหั่นผัแททะลุเอ็นร้อยหวายที่้อเท้าทั้สอ้าอพวมัน
วามเ็บปวสุแสนะบรรยายทำให้พวมันบานถึับสลบหรือแม้ระทั้าใาย แ่หิสาว็ยัไม่ยอมหยุมือนระทั่เธอพึพอใในผลานอเธอแล้วเท่านั้น
ร่าายอที่เ็มไป้วยราบเลืออ9,999เินออไปาุเิเหุอย่าอารม์ี เธอปล่อยพวมันให้มีีวิอยู่อย่าทรมานนว่าะสิ้นใายไปอย่า้าๆ
รอยยิ้มพิมใประับอยู่บนใบหน้าพร้อมๆับเสียฮำเพลในอ..
ูเหมือนว่าืนนี้ ะมีอีหลายลุ่มที่อยาเ้ามาเล่นับเธอ
หึ หึ
เสียหัวเราะสุสยอัึ้นมาเบาๆ แล้วเธอ็หายเ้าไปในเาอวามมือีรั้..
×××××××××××
ืนนี้ลึไปหน่อย เยอนนี้ให้รับ
อู่หรูอี้รีบเร่ฝีเท้า เธอรับรู้ไ้ถึิสัหารอนอีลุ่ม ราวนี้มาเป็นสิบนเลยทีเียว
เธออยาะอยู่อย่าสบสุและใ้ีวิอย่าเรียบ่าย แ่ทำไมผู้นพวนี้้อบีบบัับให้เธอ้อทำ! ในสิ่ที่ไม่อยาทำ!
ไ้ ! ! !
เธอะัให้ามำออย่าสาสมใเลยทีเียว ! ! !
สายาระหายเลือเปล่ประายึ้นในวามมื ัวนเ่าที่เยเ็บเอาไว้ในวามทรำออู่หรูอี้ถูนำเอามาใ้ 9,999ถูปลุึ้นมาอีรั้ เธอำับาบในมือแล้ววิ่หายเ้าไปในเาอรัิาลอย่ารวเร็ว
ลุ่มนร้ายเมื่อเห็นเป้าหมายหายไป็รีบรุหน้าออิาม
"พวเ้าไปทานั้น พว้าะไปทานี้" มันลันเสร็สรรพแล้วแยย้ายออ้นหา
ึ !
"อ้า!!"
ึ !
"อ๊า!!"
ู่ๆแนาอพวมัน็าสะบั้นลนละ้าสอ้า 9,999เลื่อนไหว้วยวามเร็วนาเปล่ามอเห็นเป็นเพียแ่เาสลัวๆเท่านั้น หยเลือสาระเ็นไปทั่วพื้นพร้อมๆับเสียร้อโหยหวนอลุ่มนร้าย พวมันยัไม่ทันไ้แยย้ายาันไปไหนไล ่า็ยืนหันหน้าหันหลั้วยวามระแว
เธอใ้าบฟาแนฟาาราวับารหั่นผันแ่ละนนอนลไปอับพื้นในสภาพอนพิาร 9,999ึเผยัวออมาาเาอวามมื เธอเินรเ้าไปหาายุำนหนึ่แล้วสอบหาวามริ
"ใรเป็นผู้บาร? และพวเ้า้อารอะไร?" เธอพูเสียเรียบไม่ยินียินร้าย นนร้ายบานที่แนยัมีอยู่ มันพยายามเรียไฟออมาเพื่อัใส่หิสาว 9,999ปรายามอารระทำที่โ่เ่า้วยสีหน้าเย็นา ไม่้อรอนมันเรียไฟไ้ เธอเินรเ้าไปแล้วฟันมือนั้นทิ้พร้อมทั้ใ้าบทำสัลัษ์าบาทไว้บนหน้าผาอมัน่อนหันไปถามับายนเิม้วยำถามเิม
มันไม่อบแถมถ่มน้ำลายใส่เธอ เธอยิ้ม้วยรอยยิ้มที่เย็นยะเยือนหนาวไปถึระู เธอใ้าบฟันเ้าที่หูอมันนาสะบั้นลทั้สอ้า บานที่เห็นเหุาร์ิะลานหนีไป หิสาวไม่ปล่อยให้มันสามารถทำเ่นนั้นไ้ เธอใ้าบอมันปัเสียบพวมันไว้บนพื้นโยไม่ให้โนุาย ประหนึ่ว่าำลัปัเทียนบนเ้เพื่อลอวันเิ
"เ้า" เธอี้าบไปที่ายุำผู้หนึ่ "ใรเป็นผู้บาร และ้อารอะไรา้า?"
มันไม่อบ.. เธอึี้ถามทุน
ไม่มีใรอบเธอสัน
"หึหึ.. " เธอส่เสียหัวเราะราวับปีศาร้าย "ในเมื่อเป็นเ่นนี้็ี.. "
ในเมื่อไม่มีใรอบำถามอเธอ 9,999ึใ้าบแทเ้าไปที่ท้ออใรสันที่อยู่ใล้ที่สุ เธอ่อยๆใ้าบว้านท้อให้เป็นวลม เรื่อใน ไมัน และเลือ ่า็ทะลัออมา เสียรีร้อโหยหวนอมันสร้าวามรำาใให้เธอ เธอึใ้มีหั่นผััลิ้นอพวมันออนหมทุน และใ้าบว้านท้อไปทีละน ทีละน..
สายาอพวมัน่า็้อมอเธอ้วยวามหวาลัวอย่าถึที่สุ เพราะเธอไม่ยอมมอบวามายให้ นทำให้บานถึับมอเธอ้วยวามอาาแ้น
"ล้ามอ้า้วยสายาแบบนั้น?" เธอแ่นถามอย่าเย็นา ถึมันพูไม่ไ้แ่มัน็ยัมอเธอ้วยวามอาา่อไป
9,999ับหัวอมันเยึ้น แล้วใ้มีหั่นผั่อยๆแทเ้าไปในลูา้า้าย มันิ้นรน้วยวามเ็บปว เธอว้านาอมันออมา้าหนึ่ แล้วเหลืออี้าไว้ให้มันมอ
"ำหน้า้าไว้ให้ี!"
เธอยืนูผลานอย่าใเย็น เนื่อาว่าเวลานี้่อน้ามืและห่าไลผู้น เธอึสามารถรัสรร์ผลานไ้ามใอบ
เธอับแนมันั้นมา ใ้าบ่อยๆเลาะเอาเส้นเอ็นออทั้สอ้า แน่นอนว่าพวมันทุนโนเลาะเอาเส้นเอ็นออมาอย่าเ็บปว านั้นเธอึใ้มีหั่นผัแททะลุเอ็นร้อยหวายที่้อเท้าทั้สอ้าอพวมัน
วามเ็บปวสุแสนะบรรยายทำให้พวมันบานถึับสลบหรือแม้ระทั้าใาย แ่หิสาว็ยัไม่ยอมหยุมือนระทั่เธอพึพอใในผลานอเธอแล้วเท่านั้น
ร่าายอที่เ็มไป้วยราบเลืออ9,999เินออไปาุเิเหุอย่าอารม์ี เธอปล่อยพวมันให้มีีวิอยู่อย่าทรมานนว่าะสิ้นใายไปอย่า้าๆ
รอยยิ้มพิมใประับอยู่บนใบหน้าพร้อมๆับเสียฮำเพลในอ..
ูเหมือนว่าืนนี้ ะมีอีหลายลุ่มที่อยาเ้ามาเล่นับเธอ
หึ หึ
เสียหัวเราะสุสยอัึ้นมาเบาๆ แล้วเธอ็หายเ้าไปในเาอวามมือีรั้..
×××××××××××
ืนนี้ลึไปหน่อย เยอนนี้ให้รับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น