คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Root of The Matter
อาบน้ำเสร็จหญิงสาวจึงเดินไปนั่งพักที่โซฟารับแขกเช็ดผมที่เปียก พลางนึกถึงที่มาที่ไปเหตุใดเพื่อนชายคนนี้จึงมาอยุ่ที่ห้องของหล่อนได้
หลังจากไปเรียนต่อฌัชชาก็ฝากห้องไว้กับณภัทรพี่สาวของหล่อน เวลาผ่านไปสองปีสภาพห้องของหล่อนยังเหมือนเดิม จะเปลี่ยนไปบ้างก็ห้องนอนของแขกอีกห้องที่มีคุณหมอฟันมาอยู่ร่วมห้องกับหล่อน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเพื่อนเก่าของหล่อนก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันมานานเวลาก็ราวๆที่หล่อนไปเรียนต่อ ทำให้หล่อนรู้สึกไม่คุ้นเคยและตะขิดตะขวงใจชอบกล แม้ว่าเมื่อสมัยเรียนมัธยมจะสนิทกันระดับหนึ่งก็ตาม
คุณหมอฟันหรือนายทันตแพทย์ทัศนัย เดินมาจากเคาเตอร์พร้อมกับถ้วยกาแฟในมือ ชายหนุ่มยื่นถ้วยกาแฟให้หญิงสาว และอดขำกับหน้าตาบึ้งตึงของหล่อนไม่ได้
“ยิ้มอะไร ตกลงเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”ด้วยความสงสัยหญิงสาวจึงลืมที่จะขอบคุณในน้ำใจที่ชายหนุ่มช่วยเหลือเธอในวันนี้
มือหนึ่งก็หยิบถ้วยกาแฟจากทัศนัยมาดื่ม ส่วนมือที่เหลือก็เช็ดผมที่เปียกใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยคำถาม
ชายหนุ่มสังเกตเห็นหน้าซีดๆของหล่อนกับความทุลักทุเลมือพัลวันของหล่อนจึงอาสาช่วย
“มา เดี๋ยวทัศเช็ดผมให้จะได้แห้งเร็วๆ เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอาได้ หน้าดูซีดๆไม่สบายรึเปล่า”ชายหนุ่มแย่งผ้าขนหนูผืนเล็กจากมือหญิงสาวไป
“ไม่เป็นไร ฉันเช็ดเองได้ เธอเล่ามาดีกว่าว่ามาอยู่ที่นี่ได้ไง”พูดพลางแย่งผ้าขนหนูกลับ
“นั่งกิน กาแฟแก้วนั้นไปเถอะน่า กลัวมีคนมาป่วยตายที่นี่หรอกถึงเช็ดให้ แล้วทัศก็จะได้เล่าให้ฟังไปด้วยเข้าใจยังน้ำ”ชายหนุ่มแย่งผ้าขนหนูกลับมาอีกครั้งคราวนี้หล่อนยอมให้เขาเช็ดผมให้โดยดี
หญิงสาวนิ่งไปชั่วอึดใจเพราะลมหายใจของชายหนุ่มรดต้นคอของหล่อนอยู่ หน้าของหล่อนชมพูระเรื่อขึ้นไม่ใช่เพราะมีไข้หรือไม่สบายแต่เป็นเพราะเขา ถ้าได้สังเกตเขาคงเห็นว่าใบหูของหล่อนแดงเป็นลูกมะเขือเทศเลยทีเดียว
ทัศนัยเริ่มเล่าที่มาที่ไปว่า เขาย้ายมาทำงานที่โรงพยาบาลเอกชนเยื้องกับคอนโดของหล่อนนี่เอง ซึ่งก่อนหน้านี้เขาอยู่โรงพยาบาลรัฐในจังหวัดชลบุรี แล้วหาที่อยู่ไม่ได้ พี่สาวของเขาซึ่งเป็นเพื่อนกับพี่สาวของหล่อนจึงให้เขามาอยู่ที่นี่ จะได้ช่วยดูแลที่นี่ให้ก่อนในระหว่างที่ฌัชชาไม่อยู่ ถ้าฌัชชาจะกลับมาเขาจึงจะย้ายออก แต่ฌัชชาไม่ได้บอกล่วงหน้าเขาจึงมิได้ย้ายออก เมื่อครุ่เขาได้ติดต่อไปยังสำนักงานข้างล่างแล้ว เพื่อติดต่อห้องว่างในคอนโด และจะมีห้องว่างในเดือนหน้าแล้วเขาก็จะย้ายออก
“นี่แปลว่าฉันต้องอยู่กับเธอไปอีกเดือนเหรอ”
“ใช่”ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับหญิงสาว หากเขาไม่ใช่เพื่อนเก่าหล่อนคงละลายไปกับสายตาของเขาแล้ว ทว่าหล่อนเคยเห็นใบหน้ากับดวงตาเช่นนี้มาแล้วจึงพอยับยั้งชั่งใจได้ไม่เคลิ้มไปกับหน้าหล่อๆตรงหน้านี้
“ถ้าพ่อกับแม่รู้นะว่าอยู่กับผู้ชายสองต่อสองคงไม่สบายใจ ลูกสาวผู้แสนจะน่ารักคนนี้จะต้องอยู่ห้องเดียวกับผู้ชายอันตรายสุดๆ”หญิงสาวโวยวายใบหน้าชมพูเรื่อ ความบริสุทธิ์ที่หล่อนเฝ้าถนอมไว้ต้องสลายไปงั้นหรือ หญิงสาวนึกกลัวเนื่องด้วยเพื่อนเก่าคนนี้ของหล่อนเป็นขุนแผนกลับชาติมาเกิดโดยแท้ ไม่ว่าเขาอยากได้ใครผู้หญิงคนนั้นเป็นอันต้องมนต์
“อย่างน้ำไม่ต้องกลัวหรอกนะ เห็นอย่างงี้ทัศก็เลือกนะ”สีหน้ากวนของทัศนัยก้มลงมองหน้าหล่อนโดยที่หญิงสาวไม่รุ้ตัวและกำลังนึกโมโหเขา จึงลุกขึ้นโต้ตอบ ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงนิ้วด้วยทัศนัยยังเช็ดผมให้เจ้าหล่อนอยุ่ หนุ่มสาวเงียบไปชั่วขณะ เสียงหัวใจที่เต้นของทั้งคู่แทบจะประสานเสียงกัน สายตาจ้องกันอยู่สักพัก หญิงสาวเรียกสติกลับมาได้ก็รีบขยับตัวออกแสร้งโวยวายกับคำสบประมาทเมื่อครู่
“เอ่อ....เธอหมายความว่ายังไงที่ว่าเลือกน่ะ ก็ได้....ให้มันจริงแล้วกัน งั้นถ้าเราจะอยุ่ร่วมกันอย่างสงบสุขได้ก็ต้องมีข้อตกลงกันบ้าง”หญิงสาวต้องตั้งกฎเหล็กขึ้น ข้อสำคัญก็คือห้ามเขาเอาผู้หญิงมาค้างที่ห้องของหล่อนเด็ดขาดเพราะหล่อนคงรับไม่ได้ถ้าต้องเปิดประตุมาแล้วพบภาพอย่างว่า....
ความคิดเห็น