ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Dear - my lovely yellow,nostalgia (linhoon)

    ลำดับตอนที่ #1 : yellow pit

    • อัปเดตล่าสุด 22 ธ.ค. 60


    01




    แก้วเครื่องดื่มขนาดกลางตั้งตระหง่านเรียงรายอยู่บนโต๊ะเกือบห้าแก้ว มีแก้วขนาดเล็กใหญ่ให้เห็นบ้างอย่างประปราย

     

     

    หยดน้ำที่เกาะรอบๆแก้วจำนวนมากบ่งบอกได้ว่าถูกวางทิ้งไว้นานราวๆสิบห้านาทีแล้ว

     

     

    ผมนั่งฟังพวกเขาพูดคุยกันนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ นั่นเป็นเพราะผมไม่ได้ใส่ใจ

     

     

    เหล่าเพื่อนๆของผมคุยกันโดยไม่ได้สนใจเครื่องดื่มที่สั่งมาตามมารยาทเสียด้วยซ้ำ ช่างน่าสงสารจริงๆเลยเจ้าชาเขียวปั่น

     

     

    เวลาเดินผ่านไปเรื่อยๆ ความง่วงของผมก็เช่นกัน คงไม่มีใครที่ดื่มน้ำสามแก้ว(ของคนอื่นด้วย)และขนมหลายๆจานโดยไม่ง่วงหรอกครับนอกเสียจากว่าจะขยับร่างกายบ้าง

     

     

    พอหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน แต่ยังดีที่พี่ยองมินออนุญาตให้พิงไหล่งีบ

     

     

    สรุปว่ากิจกรรมจับบัดดี้ในค่ายนี่จะเอายังไง

     

     

    รอถามพวกน้องๆอีกทีดีไหมว่าอยากจับฉลากกันเองหรือจะให้พวกเราจัดการ

     

     

    ได้ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้นัดประชุมใหญ่ก็แล้วกัน

     

     

    ในใจอยากจะแย้งพี่มินฮยอนแทบตายว่าไม่ไป แต่ผมก็ยังคงหลับตาและเอนพิงพี่ยองมินต่ออยู่ดี

     

     

    เดี๋ยวอยู่ต่อกันอีกนิดดีกว่า ควานลินบอกเมื่อกี้ว่าจะติดรถไปด้วย

     

     

    ควานลิน  ผมว่าผมชอบชื่อนี้นะ แปลกดี

     

     

    บอกมันรีบมา ช้าเดี๋ยวทิ้ง

     

     

    มันอยู่กับแฟนแถวๆนี้แหละ ไม่ถึงห้านาทีหรอก

     

     

    เสียงหัวเราะดังกลบความเงียบงันก่อนหน้านี้ไปเสียหมด มิหนำซ้ำยังสร้างความรำคาญใจให้แก่คนที่กำลังหลับอย่างผมอีกด้วย

     

     

    พวกมีแฟนนี่น่าหมั่นไส้จริงๆ

     

     

    เออน่า อย่าไปว่าเขานักเลย

     

     

    สุดท้ายก็เด้งตัวออกมาจากพี่ยองมินแล้วคว้าไวท์ช็อกโกแลตเปปเปอร์มิ้นต์ไซรัปของใครสักคนมาดูดอึกใหญ่

     

     

    รสหวานๆทำให้ผมสดชื่นขึ้นถ้าเทียบกับเมื่อครู่แม้ว่าจะละลายจนเริ่มเจื่อนแล้ว แต่มันก็อร่อยอยู่ดี 

     

     

    ผมขอน้ำนะพี่ประธาน

     

     

    อื้ม

     

     

    ผมไปก่อนนะ เที่ยวรถจะหมดแล้ว

     

     

    กลับๆดีล่ะ ขากลับเดี๋ยวไปส่ง ผมพยักหน้าให้พี่มินฮยอนส่งๆก่อนจะผลักประตูออกมาแล้วเดินไปยังที่จุดรอรถประจำทาง แต่เสี้ยววินาทีที่ผมกำลังเอื้อมมือออกไปนั้น  มันทำให้ผมได้พบกับ เขา

     

     

     

    เพียงแค่ได้สบตากัน เขาก็ทำให้ผมประสบกับความรู้สึกแปลกๆ ราวกับมีผีเสื้อนับล้านตัวบินว่อนอยู่ในท้อง มันเหมือนน้ำที่เดือดจนไอฟุ้งไปทั่ว

     

     

    มาช้าจังนะ

     

     

     

     

     

     

    ควานลิน

     

     

    เขาคนที่ทำให้ผมได้เข้าใจประโยคที่ว่าวินาทีแรกที่ได้รู้ว่าตกหลุมรักก็เป็นวินาทีเดียวกับที่รู้ว่าจะต้องอกหัก

     





    #ficmynostalgia



    ตอนนี้ชอบเพลง Let's stop being friend มากเลย อยากให้ลองไปฟังจัง @คุณ 


    รักมาก, 

    @KL01xpeachy

             M
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×