คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 7 - ก็ง่ายดีนี่ 100 %
ร่างบางของฮีชอลที่กำลังเดินไปโรงอาหาร ด้วยความสบายใจ
"อีทึก ฉันสบายตัวสุดๆไปเลยรู้ไหม"
ฮีชอลยิ้มออกมาอย่างสุขใจ ก็วันนี้ซีวอนไม่มาตามจอแจเขาเลย ถ้ารู้ว่าพูดไปแบบนั้นแล้วซีวอนจะไม่ยุ่งด้วย ฉันคงพูดไปตั้งแต่วันแรก
แล้วล่ะ แต่ว่า มันรู้สึกเงียบๆ ยังไงไม่รู้แฮะ เอาเหอะน่า เดี๋ยวก็ชินเองแหละ เหมือนตอนแรกไง ฉันไม่ชินที่มีคนมาตามจอแจ จนช่วงหลังนี้
เริ่มชินขึ้นมาบ้าง
"เออ......."
อีทึกตอบกลับอย่างยานคาง ยังไงเขาก็รู้ดีว่าฮีชอลต้องพูดแบบนี้แน่
เห้อ ซีวอนเอ๊ย มาน้อยใจอะไรตอนนี้เนี่ย มาตื๊อฮีชอลเหมือนเดิมสิ
ช่วงเย็นวันนี้ ฮีชอลต้องไปทำกิจกรรมกับระดับชั้น ซึ่งแน่นอน คนขยันอย่างอีทึก ต้องโดดแน่ๆ เรื่องงาน ทึกกี้ขอบ๊ายบายคนแรก
ไอ้เพื่อนบ้า ทิ้งกันไว้งี้เลยเว้ย
ฮีชอลคิดในใจ ขณะที่กำลังจัดเก้าอี้ให้เข้าที่เรียบร้อย ก็อีทึกน่ะ พอพูดถึงเรื่องงานก็....
"ฮีชอล ฉันจำได้ว่าวันนี้เป็นวันเกย์ของประเทศญี่ปุ่น ต้องไปเข้าโบสถ์หน่อยน่ะ"
วันเกย์ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพระเจ้าเนี่ย - -
"ฮีชอล ฉันปวดขี้ ขอไปขี้หน่อยนะ โอ๊ย....ไม่ไหวแล้ว ต้องกลับบ้านแล้วล่ะ"
"ฮีชอล ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันต้องกลับบ้าน ฉันทิ้งหมาฉันไว้ไม่ได้"
นายเคยคิดถึงหมาตัวเองด้วยรึไง
"ฮีชอล ฉันอยู่ไม่ได้ วันนี้วันที่พระจันทร์จะเต็มดวง รู้ไหม เดือนนึงมีแค่ 2 วันเองนะ -0-"
แค่วันเพ็ญเองนะ - -*
"ฮีชอล วันนี้วันเดือนมืด ฉันต้องไปเก็บข้าวของไปนอนกับนาย ฉันไปล่ะ"
และสารพัดคำแก้ตัวที่แสนจะฟังขึ้น สิ้นดี -0-
และวันนี้
"ฉันจะไปนอนกันนายนะ ไปเก็บของก่อน - -*"
ฮีชอลคิดอย่างเจ็บใจ ในขณะที่ตอนนี้มือบางที่เริ่มกระแทกกระทั้นเก้าอี้ที่ตัวเองจัดแล้ว
"ฮีชอล ใจเย็นๆสิ"
เพื่อนร่วมชึ้นพยายามเตือนสติฮีชอล
"อ่าาาาาาา....อืม"
ฮีชอลรับคำอย่างเนือยๆ ก่อนที่จะเริ่มจัดเก้าอี้ใหม่
"อ๋าาาาาา....ฮีชอล ระวังรถเข็น"
รถเข็นที่บรรจุสารพัดน้ำยาล้างพื้น ล้างกระจก ล้างโต๊ะ ล้างกระดาน ล้างอื่นๆ ล้างมันหมดทุกอย่าง มันวิ่งเเล่นเข้ามาหาฮีชอล
อย่างรวดเร็ว ฮีชอลที่กำลังจัดเก้าอี้อยู่ ก็รีบออกจากวงโคจรของมันทันทีที่เห็น แต่ว่า มันไม่ทันน่ะสิ
แล้วร่างสูงก็เข้ามาผลักตัวฮีชอลให้พ้นรัศมีของรถเข็น แต่ว่า กลับเป็นเขาเองที่โดนสารพัดน้ำยาสาดเข้าใส่
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ฮีชอลหัวเราะเสียงดังเมื่อมองร่างสูง ก็ตอนนี้ ร่างสูงน่ะ เลอะเทอะไปด้วยน้ำยาสารพัดล้างด้วยสภาพอนาถาอย่างแรง
"อะไรเล่า - -"
"อ่า...-0-...5555555555555 ซีวอน สภาพนายดูไม่ได้เล้ย"
" - -* "
แต่เมื่อร่างสูงไม่มีอารมณ์ร่วม ฮีชอลก็......ยังหัวเราะต่อไปอย่างไม่สนใจอะไรเลย
"ฉันขอตัว"
ซีวอนเดินหนีอย่างงอนๆ หนอย......ขนาดวันนี้ฉันไม่คุยด้วยแล้ว แต่ว่านายก็ยังหัวเราะฉัน(เกี่ยวไหมเนี่ย วอน-0-)งอนแล้วโว้ย....
"อ่าาา ไปด้วยสิ"
ใช่ว่าจะไปเพราะเป็นห่วง แต่ว่าเขาขี้เกียจจะทำงานต่างหาก
"นายไปไหนอ่ะ"
ฮีชอลถามอย่างอยากรู้
ไหนว่านายไม่อยากยุ่งกับฉันไง แล้วนี่ฉันไม่ยุ่งด้วยแล้ว แต่นายก็ยังมาวนเวียนอยู่เนี่ยนะ -0-
"ไปล้างตัว"
"กล้าพูดเสียงแข็งกับฉันรึไง"
"อืม แล้วไงเหรอคนสวย"
ซีวอนเริ่มหน้าม่ออีกแล้ว ฮึ่ยๆ ก็นึกว่าจะปรับตัว แต่ไม่เลย -0-
ฮีชอลนึกในใจ
"งั้นคงอยากตายมากสินะ"
ฉันวิ่งไล่ซีวอนไปที่ห้องน้ำ ก่อนจะปล่อยให้ซีวอนอาบน้ำอยู่ในนั้นน่ะแหละ ใครจะกล้าเข้าไปฆ่าในนั้นล่ะ
"ฮีชอล แน่จริงก็ตามมาสิ ฉันไม่ต้องล็อคห้องนะ"
และฮีชอลก็มองไปที่ประตูห้องน้ำ
แล้วก็.....ใช่จริงๆ แถมซีวอนยังแง้มประตูไว้อีก ทุเรศชะมัดเลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++50%+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฮีชอลยืนผิวปากรอซีวอนอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์ โดยที่ไม่ยุ่งอะไรกับประตูนั้นเลย -0-
ท่องไว้ฮีชอล ใจเย็นๆ นายต้องไม่เข้าใกล้ประตูนั่น
ฮีชอลนึกในใจ
"เฮ้...ซีวอน เสร็จยังง่ะ"
ฮีชอลตะโกนถามข้ามผ่านประตูที่ซีวอนแง้มไว้ให้....(จิ้นกันเอง ไรเตอร์ไม่อาจเอื้อม)ด้วยเสียงดัง
"ไกล้แล้ว....."
"อย่าเพิ่งเสร็จนะ ฉันขี้เกียจทำเวร"
ฮีชอล จอมขี้เกียจ<<<ใส่ไว้ให้ ตะโกนกลับไป
"อือ"
ซีวอนตะโกนออกมาแค่นั้น แล้วเสียงน้ำก็ไหลลงมาอีก
"นี่....ซีวอน ทำไมแกไม่ออกไปจากชีวิตฉันสักทีน้า"
ฮีชอลพูดขึ้นลอยๆ ก่อนที่จะแสยะยิ้มพร้อมกับหัวเราะเบาๆกับตัวเอง
"ก็ฉันเคยบอกไปแล้วไง ว่าฉันชอบนาย"
ซีวอนพูดกลับมา ทั้งๆที่ฮีชอลไม่ต้องการคำตอบอะไร
"แล้วทำไมนายถึงชอบฉันล่ะ"
ฮีชอลนึกขำๆ ก็เขาน่ะ ไม่เห็นมีอะไรดีเลยสักนิด เขามันทั้งปากมาก ปากร้าย นิสัยไม่ดี ขี้โวยวาย ใส่อารมณ์เก่ง ฯลฯ
"ก็......ฉันไม่รู้ว่านายจะจำมันได้ไหม.."
เมื่อเทอมก่อน
ซีวอนที่กำลังเดินกลับบ้านอย่างสงบสุขก็ต้องหยุดเดินเพราะ
"นี .....เธอน่ะ"
ร่างเล็กของใครบางคนที่หันไปพูดกับเด็กคนนึงที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่
"ฮืออออออๆๆๆๆๆ"
ร่างเล็กของเด็กผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นเบาๆพร้อมกับร้องไห้อย่างต่อเนื่อง
"เป็นอะไรไปเหรอ"
ร่างเล็กถามเด็กน้อยอย่างห่วงใย
"แงๆๆๆๆ พี่หนู เขาไปไหนไม่รู้ง่ะ"
เด็กน้อยคนนั้นร้องไห้หนักขึ้นเมื่อพูดออกมา
"แล้วพี่หนูชื่ออะไรล่ะ"
ฮีชอลถามเด็กหญิง
"พี่ซีอุยค่ะ"
"=[]= ..........อ่า งั้นหนูชืิ้่ออะไีร"
"ชื่อ ซีอา ค่ะ"
"งั้นซีอา ช่วยบอกหน่อยได้ไหม ว่าพี่ของน้องอยู่ชั้นอะไร"
"ม.5 ค่ะ"
"นีี่...ซีอา...กลับบ้านได้แล้ว"
ซีวอนที่ยืนมองน้องสาวตัวเองขอความช่วยเหลือจากฮีชอลอยู่นานแล้วก็เดินเข้าไปจูงมือน้องสาวให้กลับบ้าน
"ซีอุย.....???"
ฮีชอลครางออกมาอย่างลืมตัว
คนอะไร ชื่อน่ากระชากตับออกมากินเล่นเหลือเกิน
"ขอบคุณครับที่ช่วยน้องผมไว้"
ซีวอนกล่าวอย่างสุภาพ
"ฉันไม่ได้ช่วยน้องนายซักหน่อย แค่เดินผ่านมาทักดูเฉยๆ"
ทำไมถึงต้องทำตัวให้ไม่ให้คนอื่นคิดว่าตัวเองเป็นคนดีด้วยล่ะ
ซีวอนได้แต่คิดสงสัยอยู่ในใจ
"ว่าแต่ ซีอา เมื่อไรจะเลิกเรียกฉันว่าซีอุยสักที ห๊ะ"
ซีวอนหันไปอารมณ์เสียกับน้องสาวหัวแก้วหัวแหวน
"แหะๆๆๆ ก็พี่ซีวอนอ่ะ ดุจะตายไป ซีอุยน่ะ ก็ดีแล้วค่ะ"
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับเข้าสู่ปัจจุบัน
"นายน่ะ ช่วยน้องสาวฉันไว้"
"เหรอ ไม่เห็นจะจำได้ ฉันไม่เคยช่วยเด็กคนนั้นไว้สัักหน่อย -//-"
"ฮีชอล ทำไมนายถึงไม่อยากให้คนอื่นดูว่าตัวนายเป็นคนดีล่ะ"
......ก็ฉันมันเลวนี่นา......
"เพราะฉันไม่เคยเป็นคนดีเลยต่างหาก"
ฮีชอลตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
บางอย่างของฉันที่มันไม่ดีน่ะ มันลบออกไปไม่ได้หรอก มันถึงทำให้ฉันเป็นฉันทุกวันนี้ไงล่ะ
"หึหึหึหึหึ นายน่ะ น่ารักจะตายไป" -3-
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องความดีฟระ-0-
่
ความคิดเห็น