ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 - สมาพันธ์คนแอบชอบ
ไรเตอร์ขอแจ้งอะไรบางอย่างนะคะ ว่าด้วยเรื่องโรงเรียนเนี่ยแหละ
โรงเรียนของเหล่าเอสเจ จะคล้ายๆ กับสาธิตเกษตรอ่ะค่ะ ที่มีมหาลัยกับโรงเรียนอยู่ในรั้วเดียวกัน โดยโรงเรียนนี้ชื่อ นอลพารัน ค่ะ
มหาลัย นอลพารัน มี
- ซองมิน อึนฮยอก คณะ แพทย์ศาสตร์เพื่อเหงือกและฟันที่แข็งแรง
-คยูฮยอน คณะ คณิตศาสตร์
-ศิษย์เก่า พี่น้อง ฮันกยองและดงแฮ
-คิบอม คณะ การแสดง
โรงเรียนนอลพารัน
-ฮีชอล อีทึก คังอิน ซีวอน เยซอง รยออุค
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"อึนฮยอก เค้าหิวแล้วอ่ะ"ซองมินที่เพิ่งวางชานมลงกับโต๊ะ ที่กองไว้ซึ่งซากชอคโกแลต 2 แผง มาชเมลโล่ 3 ถุง ลอลี่ป๊อป 2 ไม้
ไอศกรีม 3 ถ้วย และ สารพัดขนมอื่นๆ
"อ่า...ซองมินอา ขนาดฉันไม่ได้กินแบบนาย แต่แค่ฉันมองซากขนมของนาย ฉันยังอิ่มเลยนะ"อึนฮยอกพูด พร้อมกวาดซากขนมต่างๆ
ลงถังขยะพกพาสีชมพูของซองมิน(ซองมินต้องพกถังขยะไปทุกที่ เพราะว่าซองมินกินตลอดเวลา)
"ง่า แต่ฉันหิวนะ ไปซื้อขนมเป็นเพื่อนหน่อยสิ"ร่างบาง(เหรอ)ของซองมินสะกิดไหล่อึนฮยอกด้วยท่าทางเอาแต่ใจแบบเด็กๆนี่แหละ
เอกลักษณ์ของซองมินล่ะ
"เห้อ...วันนี้ 5 รอบแล้วนะซองมิน"อึนฮยอกถอนหายใจเบาๆ พร้อมกับชู5นิ้วให้ซองมินดู
"ลี ฮยอกแจ นายใจร้ายกับ ลี ซองมินมากเกินไปแล้วนะ"ซองมินพูดอย่างจริงจัง และมันก็ได้ผลดีเยี่ยม
"ก็ได้"อึนฮยอกพูดพลางเดินนำหน้าซองมินไป ส่วนซองมินก็กระโดดแบบกระต่ายตามไป แต่ว่า...
ขาทั้ง2ข้างของซองมินนั้นสะดุดอะไรบางอย่าง ทำให้ร่างบาง(เหรอ)ล้มลงไปกองกับพื้น
"ฮือๆ เจ็บจัง" แต่พูดไปก็เท่านั้น เพราะระยะห่างของซองมินกับอึนฮยอกนั้นมันห่างไกลเหลือเกิน
"อ๊ะ"ซองมินครางออกมา เมื่อมือปริศนา ยื่นมาให้เขา ซองมินมองหน้าคนที่ยื่นมือมาให้ก่อนจะคว้ามือนั้นเอาไว้
อา....หล่อสุดๆไปเลย นี้มันคยูฮยอนที่เป็นตัวแทนคณิตศาสตร์โอลิมปิกไม่ใช่หรือไง
"ขอบคุณครับ" ซองมินกล่าวเบาๆ ก่อนจะปล่อยมือนุ่มนั้นไป
มือนุ้ม...นุ่ม อยากจับอีกจังเลยอ่ะ
"ไม่เป็นไรครับ คราวหน้าคราวหลังก็ระวังด้วยนะครับ"
"ฮะ ^^"
ร่างบาง(เหรอ)ตอบพลางยิ้มรับ และก็กระโดดต่อไป(ไม่เข็ด ถ้าล้มคราวหน้าไรเตอร์จะไม่ส่งเทพบุตรมาช่วยแล้วนะ<<<เปิดเผย
ความโรคจิตในตอนที่2)
"ทำไมมาช้าจังล่ะ ซองมิน"
อึนฮยอกถามขณะที่กำลังเลือกขนมสำหรับตัวเอง
"อ๊า....เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังนะ"
ซองมินพูดพลางเลือกขนมไปเรื่อยๆดูเหมือนจะปกติ แต่ว่าที่ไม่ปกติก็คือซองมินเลือกแต่ขนมซองสิชมพูทั้งนั้น ถึงซองมินจะรักสี
ชมพูรองมาจากชีวิต แต่ว่ามันก็ไม่ใช่อุปสรรคในการกินขนมของซองมิน เพราะถ้าปกติจริงๆ เขาจะเลือกขนมแต่ที่ชอบ ไม่สนใจสีห่อ
แต่คราวนี้ เค้าเลือกแต่สีชมพู ทำให้อึนฮยอกมองอย่างอึ้งๆ
เป็นอะไรน่ะซองมิน หายไปแปบเดียว เป็นถึงกระนี้เชียว
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินมาที่โต๊ะประจำ พร้อมกับนั่งลง
"ซองมิน มีอะไรจะเล่าให้ฉันฟังเหรอ"อึนฮยอกถามพลางแกะขนมขาไก่ออกมากิน
"ก็ ฉันมีความรักน่ะ ฮยอก...*0*"
ซองมินพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
"อ๋อ นายมีความรักนี่เอง.....0.0 ห๊ะ อะไรนะ"
อึนฮยอกทำตาโตโดยไม่กลัวว่าจะเป็นไก่ตาแตก พร้อมถามด้วยเสียงสูงปรี๊ด
"อย่าให้พูดซ้ำสิ ฉันเขินนะ"
ซองมินม้วนไปมาอย่างน่ารัก พร้อมกับงับชอคโกแลตเข้าปาก
"กับใครอ่ะซองมิน"
"ก็....."ซองมินก็เล่าเรื่องที่เขาสะดุดล้มให้อึนฮยอกฟัง ส่วนอึนฮยอกก็ฟังอย่างตั้งใจ ยิ่งกว่าเวลาเรียนซะอีก
-.->0.0>O.O>OoO>O{}o>O[]o>O{}O>O[]O(หน้าของอึนฮยอก)
"กับคยูฮยอนเนี่ยนะซองมิน แค่จับมือเนี่ยนะ"
อึนฮยอกถามอย่างอึ้งๆ
"ใช่แล้ว -0-"
"อ่าาาาาาาาาาา"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"นี่ อาฮัน ไปส่งรองเท้าที่คณะพละศึกษาหน่อยสิ"
เสี่ยที่ดูมีเงินมีทองพูดขึ้น[องค์ประกอบของเสี่ยคือ สร้องทองขนาดใหญ่(นี่คือมีทอง)ในมือถือเงินเตรียมจะให้ป๋าฮันของเรา(นี่คือ
มีเงิน)]
"ในมหาลัยนอลพารันใช่ไหมฮะ"ฮันกยองถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
"เยส><"
ฮันกยองเดินออกมาจากร้าน และเลี้ยวเข้ามหาลัยทันที ก่อนจะเดินอย่างอ้อยอิ่ง
อา....ตั้งแต่ฉันออกมา นายยังเหมือนเดิมเลยนะ นอลพารัน
5 นาทีต่อมา
เลี้ยวตรงนี้สินะ คงจะถึงคณะพละศึกษา
แล้วฮันกยองก็เลี้ยวทันที โดยไม่ดูป้ายเล้ย ว่ามันเป็นคณะแพทยศาสตร์ คงเพราะความมั่นใจเต็มร้อย ของความเป็นศิษย์เก่าละมั้ง
"อ่า...ซองมินอิ่มไปหมดเลย"ร่างบาง(เหรอ)ของซองมินพูดขึ้นหลางลูบพุงตัวเอง
"ฉันก็อิ่มเหมือนกัน"อึนฮยอกเอ่ยขณะที่เดินผ่านฮันกยองไป
น่ารักจังเลยอ่ะ
ฮันกยองคิดได้แค่นั้น แล้วก็เดินเ้ข้าไปหาอึนฮยอกทันที
"ขอโทษครับน้อง....คณะพละศึกษาอยู่ทางไหนครับ"
ฮันกยองนายเตรียมหน้าแตกได้เลย นี่มันคณะพละชัดๆ ยังจะไปถามเขาอีก
ฮันกยองยังคงมั่นใจเต็มร้อยว่านี่คือคณะพละ(ป๋าเอ๊ย ไม่่น่าเลย)
"คือ...."อึนฮยอกพูด
"เดินไปอีกนิดหนึ่ง ถ้าเจอศาลพระภูมิแล้วให้เลี้ยวขวานะครับ"อึนฮยอกพูดต่อ พร้อมกับเดินผ่านไปทันที
"น้องครับ..."ฮันกยองเรียกรั้งไว้
ร่างบางหันมา ขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองอย่างสงสัย
"ขอบคุณมากครับ"
ฮันกยองกล่าวอย่างสุภาพ
"ไม่เป็นไรฮะ^^"
ยิ้มกลับมาอย่างน่ารักตามแบบฉบับไก่น้อย ทำให้ฮันกยอง อึ้งไปกับความน่ารักเลย
น่ารักมากเลยอ่ะ ><
ฮันกยองคิดในใจ ขณะที่เดินไปตามทางที่อึนฮยอกบอก
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โรงเรียนของเหล่าเอสเจ จะคล้ายๆ กับสาธิตเกษตรอ่ะค่ะ ที่มีมหาลัยกับโรงเรียนอยู่ในรั้วเดียวกัน โดยโรงเรียนนี้ชื่อ นอลพารัน ค่ะ
มหาลัย นอลพารัน มี
- ซองมิน อึนฮยอก คณะ แพทย์ศาสตร์เพื่อเหงือกและฟันที่แข็งแรง
-คยูฮยอน คณะ คณิตศาสตร์
-ศิษย์เก่า พี่น้อง ฮันกยองและดงแฮ
-คิบอม คณะ การแสดง
โรงเรียนนอลพารัน
-ฮีชอล อีทึก คังอิน ซีวอน เยซอง รยออุค
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"อึนฮยอก เค้าหิวแล้วอ่ะ"ซองมินที่เพิ่งวางชานมลงกับโต๊ะ ที่กองไว้ซึ่งซากชอคโกแลต 2 แผง มาชเมลโล่ 3 ถุง ลอลี่ป๊อป 2 ไม้
ไอศกรีม 3 ถ้วย และ สารพัดขนมอื่นๆ
"อ่า...ซองมินอา ขนาดฉันไม่ได้กินแบบนาย แต่แค่ฉันมองซากขนมของนาย ฉันยังอิ่มเลยนะ"อึนฮยอกพูด พร้อมกวาดซากขนมต่างๆ
ลงถังขยะพกพาสีชมพูของซองมิน(ซองมินต้องพกถังขยะไปทุกที่ เพราะว่าซองมินกินตลอดเวลา)
"ง่า แต่ฉันหิวนะ ไปซื้อขนมเป็นเพื่อนหน่อยสิ"ร่างบาง(เหรอ)ของซองมินสะกิดไหล่อึนฮยอกด้วยท่าทางเอาแต่ใจแบบเด็กๆนี่แหละ
เอกลักษณ์ของซองมินล่ะ
"เห้อ...วันนี้ 5 รอบแล้วนะซองมิน"อึนฮยอกถอนหายใจเบาๆ พร้อมกับชู5นิ้วให้ซองมินดู
"ลี ฮยอกแจ นายใจร้ายกับ ลี ซองมินมากเกินไปแล้วนะ"ซองมินพูดอย่างจริงจัง และมันก็ได้ผลดีเยี่ยม
"ก็ได้"อึนฮยอกพูดพลางเดินนำหน้าซองมินไป ส่วนซองมินก็กระโดดแบบกระต่ายตามไป แต่ว่า...
ขาทั้ง2ข้างของซองมินนั้นสะดุดอะไรบางอย่าง ทำให้ร่างบาง(เหรอ)ล้มลงไปกองกับพื้น
"ฮือๆ เจ็บจัง" แต่พูดไปก็เท่านั้น เพราะระยะห่างของซองมินกับอึนฮยอกนั้นมันห่างไกลเหลือเกิน
"อ๊ะ"ซองมินครางออกมา เมื่อมือปริศนา ยื่นมาให้เขา ซองมินมองหน้าคนที่ยื่นมือมาให้ก่อนจะคว้ามือนั้นเอาไว้
อา....หล่อสุดๆไปเลย นี้มันคยูฮยอนที่เป็นตัวแทนคณิตศาสตร์โอลิมปิกไม่ใช่หรือไง
"ขอบคุณครับ" ซองมินกล่าวเบาๆ ก่อนจะปล่อยมือนุ่มนั้นไป
มือนุ้ม...นุ่ม อยากจับอีกจังเลยอ่ะ
"ไม่เป็นไรครับ คราวหน้าคราวหลังก็ระวังด้วยนะครับ"
"ฮะ ^^"
ร่างบาง(เหรอ)ตอบพลางยิ้มรับ และก็กระโดดต่อไป(ไม่เข็ด ถ้าล้มคราวหน้าไรเตอร์จะไม่ส่งเทพบุตรมาช่วยแล้วนะ<<<เปิดเผย
ความโรคจิตในตอนที่2)
"ทำไมมาช้าจังล่ะ ซองมิน"
อึนฮยอกถามขณะที่กำลังเลือกขนมสำหรับตัวเอง
"อ๊า....เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังนะ"
ซองมินพูดพลางเลือกขนมไปเรื่อยๆดูเหมือนจะปกติ แต่ว่าที่ไม่ปกติก็คือซองมินเลือกแต่ขนมซองสิชมพูทั้งนั้น ถึงซองมินจะรักสี
ชมพูรองมาจากชีวิต แต่ว่ามันก็ไม่ใช่อุปสรรคในการกินขนมของซองมิน เพราะถ้าปกติจริงๆ เขาจะเลือกขนมแต่ที่ชอบ ไม่สนใจสีห่อ
แต่คราวนี้ เค้าเลือกแต่สีชมพู ทำให้อึนฮยอกมองอย่างอึ้งๆ
เป็นอะไรน่ะซองมิน หายไปแปบเดียว เป็นถึงกระนี้เชียว
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินมาที่โต๊ะประจำ พร้อมกับนั่งลง
"ซองมิน มีอะไรจะเล่าให้ฉันฟังเหรอ"อึนฮยอกถามพลางแกะขนมขาไก่ออกมากิน
"ก็ ฉันมีความรักน่ะ ฮยอก...*0*"
ซองมินพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
"อ๋อ นายมีความรักนี่เอง.....0.0 ห๊ะ อะไรนะ"
อึนฮยอกทำตาโตโดยไม่กลัวว่าจะเป็นไก่ตาแตก พร้อมถามด้วยเสียงสูงปรี๊ด
"อย่าให้พูดซ้ำสิ ฉันเขินนะ"
ซองมินม้วนไปมาอย่างน่ารัก พร้อมกับงับชอคโกแลตเข้าปาก
"กับใครอ่ะซองมิน"
"ก็....."ซองมินก็เล่าเรื่องที่เขาสะดุดล้มให้อึนฮยอกฟัง ส่วนอึนฮยอกก็ฟังอย่างตั้งใจ ยิ่งกว่าเวลาเรียนซะอีก
-.->0.0>O.O>OoO>O{}o>O[]o>O{}O>O[]O(หน้าของอึนฮยอก)
"กับคยูฮยอนเนี่ยนะซองมิน แค่จับมือเนี่ยนะ"
อึนฮยอกถามอย่างอึ้งๆ
"ใช่แล้ว -0-"
"อ่าาาาาาาาาาา"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"นี่ อาฮัน ไปส่งรองเท้าที่คณะพละศึกษาหน่อยสิ"
เสี่ยที่ดูมีเงินมีทองพูดขึ้น[องค์ประกอบของเสี่ยคือ สร้องทองขนาดใหญ่(นี่คือมีทอง)ในมือถือเงินเตรียมจะให้ป๋าฮันของเรา(นี่คือ
มีเงิน)]
"ในมหาลัยนอลพารันใช่ไหมฮะ"ฮันกยองถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
"เยส><"
ฮันกยองเดินออกมาจากร้าน และเลี้ยวเข้ามหาลัยทันที ก่อนจะเดินอย่างอ้อยอิ่ง
อา....ตั้งแต่ฉันออกมา นายยังเหมือนเดิมเลยนะ นอลพารัน
5 นาทีต่อมา
เลี้ยวตรงนี้สินะ คงจะถึงคณะพละศึกษา
แล้วฮันกยองก็เลี้ยวทันที โดยไม่ดูป้ายเล้ย ว่ามันเป็นคณะแพทยศาสตร์ คงเพราะความมั่นใจเต็มร้อย ของความเป็นศิษย์เก่าละมั้ง
"อ่า...ซองมินอิ่มไปหมดเลย"ร่างบาง(เหรอ)ของซองมินพูดขึ้นหลางลูบพุงตัวเอง
"ฉันก็อิ่มเหมือนกัน"อึนฮยอกเอ่ยขณะที่เดินผ่านฮันกยองไป
น่ารักจังเลยอ่ะ
ฮันกยองคิดได้แค่นั้น แล้วก็เดินเ้ข้าไปหาอึนฮยอกทันที
"ขอโทษครับน้อง....คณะพละศึกษาอยู่ทางไหนครับ"
ฮันกยองนายเตรียมหน้าแตกได้เลย นี่มันคณะพละชัดๆ ยังจะไปถามเขาอีก
ฮันกยองยังคงมั่นใจเต็มร้อยว่านี่คือคณะพละ(ป๋าเอ๊ย ไม่่น่าเลย)
"คือ...."อึนฮยอกพูด
"เดินไปอีกนิดหนึ่ง ถ้าเจอศาลพระภูมิแล้วให้เลี้ยวขวานะครับ"อึนฮยอกพูดต่อ พร้อมกับเดินผ่านไปทันที
"น้องครับ..."ฮันกยองเรียกรั้งไว้
ร่างบางหันมา ขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองอย่างสงสัย
"ขอบคุณมากครับ"
ฮันกยองกล่าวอย่างสุภาพ
"ไม่เป็นไรฮะ^^"
ยิ้มกลับมาอย่างน่ารักตามแบบฉบับไก่น้อย ทำให้ฮันกยอง อึ้งไปกับความน่ารักเลย
น่ารักมากเลยอ่ะ ><
ฮันกยองคิดในใจ ขณะที่เดินไปตามทางที่อึนฮยอกบอก
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น