คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF : Jiho x Jaehyun NCT] Remember me 1
Cr.bloomstrew
จำได้ไหม...ที่เคยเดินผ่านหน้าห้องแล้วต้องแอบมองคนๆ นั้นตลอด
จำได้ไหม...ที่เคยเดินอ้อมบันได เพื่อเจอหน้าคนๆ นั้นเวลาลงไปกินข้าวเที่ยง
จำได้ไหม...ที่เคยเนียนกินข้าวโต๊ะข้างๆ คนๆ นั้นตลอด
และ จำได้ไหม...ที่ครั้งหนึ่งเราได้สบตากัน เพียงเสี้ยววินาที ก็ทำให้ใจของผมแทบจะทะลักออกมา
แจฮยอน...ที่ทุกคนรู้จักในนามของวงเอ็นซีที นั่นคือชื่อที่ทุกคนรู้จัก ผมกำลังเปิดดูรูปรวมรุ่นสมัยไฮสคูล ผมเปิดหน้านี้ค้างไว้ประมาณสิบนาทีได้แล้ว เป็นรูปของเด็กห้องหนึ่ง ที่ไม่ใช่ห้องของผม
ห้องรวมไอดอลเลยก็ว่าได้ เพราะห้องนี้มีไอดอลที่เดบิวต์แล้วถึงสี่คน แล้วแต่ละคนก็ดังใช่เล่น
หนึ่งในนั้นเป็นคนๆ นั้นที่ผมพูดถึงด้วย...เรื่องมันผ่านมาสองปีแล้ว แต่ผมยังจำความรู้สึกนั้นได้ดี
ความตื่นเต้นจนทำให้ร่างกายอยู่ไม่เป็นสุข
ใจที่เต้นแรงแทบทะลักออกมา
ขาที่มักจะก้าวเร็วๆ เสมอเมื่อเดินผ่านคนๆ นั้น ทั้งๆ ที่อยากเจอหน้าแทบตาย
สายตาที่มักจะหยุดอยู่ที่คนๆ นั้นเสมอ เวลาที่เธอเป็นจุดเด่นในโรงเรียน
คนๆ นั้น...คือ คนที่ผมกำลังจะได้ร่วมงานกับเธอ ครั้งแรก อ่านดีๆ นะครับ 'ครั้งแรก'
ผมกำลังทำรายการวิทยุร่วมกับพี่จอห์นนี่ คือรายการ NCT Night Night โดยจัดรายการแต่ละครั้ง ก็ต้องมีแขกรับเชิญมาร่วมจัดด้วย ไม่ว่าจะเป็นวงบอยกรุ๊ป หรือเกิร์ลกรุ๊ป ซึ่งผมค่อนข้างมีความสุขในการจัดแต่ละครั้ง
แต่ครั้งนี้...ความสุขมันกลับหดลงเหลือสองนิ้ว กลับเป็นความว้าวุ่นใจเข้ามาแทนที่
ยังไงดีล่ะ...ผมแอบชอบคนๆ นั้น ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็กฝึก จนกระทั่งเธอเดบิวต์ จนถึงตอนนี้วงของเธอได้เฟิร์สวิน และกำลังจะมีคอนเสิร์ตเป็นของตัวเอง ผมมองดูพัฒนาการของเธอมาโดยตลอด
เมื่อเธออยู่ในชุดยูนิฟอร์มสีเหลืองอ๋อยของโรงเรียน เธอดูสดใสราวกับว่าชีวิตนี้ผมจะไม่เจอความทุกข์ใจเลย เมื่อเห็นเธอในแต่ละวัน แต่เมื่อผมเห็นเธอในจอทีวี หรือ บนสเตจคัมแบ็ค เธอกลับดูน่าค้นหามากยิ่งขึ้น
เหมือนมีบางอย่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความสดใสนั้น
ผมจำได้ดี เมื่อครั้งหนึ่งเคยกดเข้าไปในยูทูป แล้วเจอคลิปวีดิโอคลิปหนึ่งที่ปรากฏบนจอ ผมชั่งใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะกดเข้าไปดู ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เมื่อผมดูจบ แทนที่ผมจะปล่อยมันผ่านไป แต่มันกลับวนเวียนอยู่ในหัวของผม ทั้งๆ ที่มันเป็นคลิปที่แฟนคลับเขาจินตนาการหรือมโนเอาเอง เอาคลิปนั้นมาตัดใส่คลิปนี้ จนกลายเป็นสิ่งที่เขาเรียกว่า OPV
คุณรู้ไหมว่าผมเก็บเอาไปคิดทั้งคืน...แถมยัง...คุณจะว่าผมบ้าไหม ถ้าผมจะบอกว่า...
ดูจบแล้ว ผมก็ดันเขินขึ้นมาดื้อๆ
"ฟู่ว~" ผมเป่าลมออกมา มือหนาพยายามลูบหน้าอกตัวเอง ให้ก้อนเนื้อในอกเต้นเบาลง เพราะตอนนี้มันเต้นแรงอีกแล้ว
"ฮยองทำไรอ่ะ?" มาร์คที่เดินเข้ามาพร้อมกับขนมในมือทักผม
"ดูรูปน่ะ" ผมบอก
มาร์คนั่งลงข้างๆ ผม และช้อนสายตามองผมด้วยความมึนๆ "แอบส่องสาวอ่อ?"
โป๊ก!
โดนเขกหัวไปหนึ่งที
"โอ๊ย!! เจ็บนะฮยอง" มาร์คยู่ปาก
"พูดอะไรระวังปากหน่อย" ผมบอก "ถ้าเกิดคนอื่นมาได้ยินเข้า เขาจะเข้าใจผิด"
"โอ๊ย~ ก็มีแต่พวกเราไหมในนี้?" มาร์คเอนกายพิงพนักโซฟา "อีกอย่างนะ เมมเบอร์ก็รู้หมดแล้วว่าฮยองอ่ะ...แอบชอบสาวอยู่"
ประโยคหลัง มาร์คกระซิบที่หูผม "ย๊า! มาร์ค!!"
"ผมจะบอกอะไรให้นะ ผมมีเพื่อนอยู่วงเดียวกันกับสาวคนนั้น ให้ผมติดต่อให้เปล่า?" มาร์คยักคิ้ว
"ย๊า!!! หุบปากไปเลยมาร์ค" ผมหยิบขนมแล้วยัดปากมาร์ค โทษฐานที่ปากมาก
"อื้อ!!" มาร์คตีไหล่ผม ก่อนจะวิ่งออกไป ไม่ลืมทิ้งท้ายไว้ให้ผมชวนคิด
"นูนาเขาสวยขนาดนั้น ระวังมีคนมาจีบตัดหน้าก่อน แซนวิชที่อินกิยิ่งอร่อยๆ อยู่ เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่เตือน"
อ๊ากกกกกกกกกกกกก มาร์ค ลี!!!!!
ผมหลับตาสงบสติอารมณ์ พ่นลมหายใจออกมายาวๆ มาร์คทำให้ผมเริ่มเป็นกังวลขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ ความจริงในประโยคของมาร์คคือ เธอสวยมาก และความจริงที่อาจซ่อนในความเท็จ คือ อาจจะมีคนตัดหน้าผมไปก่อน...
ช่างเถอะ!
ผมไม่สนหรอก ผมพอใจจะมองดูเธอแบบนี้ ไม่อยากเลื่อนขั้นไปมากกว่าเพื่อนร่วมชั้นหรือเพื่อนร่วมงาน
คุณรู้ไหม การนั่งมองคนที่ชอบ ได้เติบโตขึ้นเรื่อยๆ มีพัฒนาการดีขึ้น ได้เห็นเขามีความสุขกับงาน ได้เห็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และน้ำตาแห่งความปลื้มใจ มันดีต่อใจขนาดไหน ที่ผมบอกแบบนี้ ผมเห็นมาหมดแล้ว...
จากนักเรียนตัวเล็กๆ ที่มักจะมาเรียนก่อนเวลาเสมอ จากเด็กฝึกที่ไม่มีประสบการณ์ จากเด็กเอกเต้นที่ดันเต้นไม่เป็นในตอนแรก...ดูตอนนี้สิครับ
ดูไปดูมา ผมก็เหมือนคุณพ่อที่มองดูลูกสาวเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าๆๆ~
"สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับเข้าสู่ NCT Night Night อยู่กับผมแจฮยอน..."
"จอห์นนี่ ครับ"
ดนตรีในสตูดิโอดังขึ้น ก่อนที่ผมจะยกสคริปท์ขึ้นอ่านตามบท ที่ได้กลั่นกรองมาเป็นอย่างดี
"เขาว่ากันว่าฤดูใบไม้ผลิ เป็นฤดูแห่งการเริ่มต้นใหม่ วันนี้คุณมีเป้าหมายในการเริ่มต้นกับสิ่งใหม่หรือยังครับ? ถ้ายังไม่มีละก็...เรามาเริ่มต้นด้วยกันนะครับ กับ NCT Night Night ในค่ำคืนนี้" ผมพูดอย่างลื่นไหล เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมา ที่ทำให้ผมพูดได้อย่างไม่เคอะเขิน
"ค่ำคืนนี้คุณผู้ฟังที่ยังไม่นอน คุณกำลังจะได้พบกับเกิร์ลกรุ๊ปสาวที่กุมหัวใจใครหลายๆ คน" พี่จอห์นนี่เริ่มพูดเพื่อเพิ่มความน่าตื่นตาตื่นใจให้กับผู้ฟังในยามค่ำคืน แต่ผมกลับตื่นเต้นไปด้วย
"ใช่แล้วครับ จะเป็นเกิร์ลกรุ๊ปกลุ่มไหนนั้น ติดตามช่วงหน้า...ตอนนี้เราไปฟังเพลงเพราะๆ จากไอยูซอนเบนิม palette ครับ" ผู้จัดดำเนินการเปิดเพลง และปิดไมค์ ให้เวลาพักสักสองสามนาที
พี่จอห์นนี่กำลังรับบทใหม่จากผู้เขียนบท ส่วนตัวผมนั้น...กำลังจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง เดี๋ยวถ้าเธอมาเจอผมในสภาพหัวรุงรัง มันจะไม่ดีเอา ผมก็อวยเป็นนะครับ
ผมต้องดูแลที่สุดในสายตาของเธอ แหะๆ
"สวัสดีค่ะ" ×7
"สวัสดีครับ" ×2
"^^"
"เชิญนั่งเลยครับ"
สักพักเกิร์ลกรุ๊ปที่ว่าก็เดินเรียงแพวกันเข้ามาอย่างมีมารยาท เราต่างก็โค้งทักทายกันตามมารยาท ก่อนที่พี่จอห์นนี่จะเชิญให้พวกเธอนั่งประจำที่...
แต่...ทำไมผมตั้งมานั่งตรงข้ามกับเธอด้วยล่ะ แบบนี้ผมจะมีสมาธิในการจัดรายการได้ยังไง
อันที่จริงผมก็เตรียมใจไว้แล้วล่ะ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ผมกลับเขินมาก จนต้องยกมือขึ้นมาพัดใบหน้า เพื่อคลายความร้อน จนพี่จอห์นนี่สะกิดผมเบาๆ และบุ้ยปากไปที่ไมค์
เพลงจบตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
ผมก้มลงมองสคริปท์อันใหม่ และกวาดสายตาอ่าน ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปกติที่สุด
"ช่วงที่สองของเรานะครับ ตอนนี้ผมอยู่กับเกิร์ลกรุ๊ปที่กำลังเป็นที่พูดถึงในขณะนี้ ด้วยเฟิร์สวินครั้งแรกของพวกเธอ"
"ยินดีต้อนรับ Oh my girl !" พี่จอห์นนี่พูดเปิดตัวอย่างอลังการ ก่อนที่เสียงของลีดเดอร์วงจะดังขึ้น พร้อมกับเสียงหัวเราะเพราะความเวอร์วังของพี่ชายของๆ ผม
"ทุล เซด ชัดตา oh my girl สวัสดีค่ะ พวกเรา oh my girl ค่ะ" สาวเจ็ดคนพูดแนะนำกันอย่างพร้อมเพรียง
ผมอมยิ้มกับท่าทีของคนตรงข้าม วันนี้เธอสดใสมากๆ ถึงแม้ตอนนี้จะเที่ยงคืนกว่าๆ แล้วก็ตาม
'น่ารัก น่ารัก น่ารักมาก'
"ว้าว~ ก่อนอื่น ยินดีด้วยนะครับกับเฟิร์สวิน" พี่จอห์นเปิดประเด็นแรกอย่างลื่นไหล
"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณค่ะ"
"รู้สึกอย่างไรครับที่การประสบความสำเร็จไปอีกขั้นครับ คุณฮโยจอง?" พี่จอห์นนี่ถามต่อ
"อ่า...ดีใจมากๆ เลยค่ะ ที่ความพยายามของเราไม่ได้สูญเปล่าไป ต่อจากนี้พวกเราจะพยายามกันให้มากขึ้นนะคะ^^" ลีดเดอร์วงพูดไปยิ้มไป
กึก~
พี่จอห์นนี่กระทุ้งศอกผมเบาๆ เป็นการบอกว่า ประโยคต่อไป ผมต้องพูดแล้ว
"อะอ่อ...อยากขอบคุณใครเป็นพิเศษไหมครับ คุณอาจจะลืมกล่าวถึงเขาตอนรับรางวัล" ผมถาม ตาก็เหล่มองคนตรงข้ามเป็นระยะๆ
"ฉันค่ะ ยูอา" คุณยูอายกมือขึ้น "ฉันอยากขอบคุณ....."
เวลาล่วงเลยมาครึ่งชั่งโมง จนกระทั่งถึงคำถามที่ผมต้องถามคนตรงข้าม เป็นคำถามจากแฟนคลับ
"คุณชอบแกล้งคุณมีมี่ใช่ไหมครับ...คุณจีโฮ" ผมช้อนสายตามองคนตรงข้าม ใช่ครับ เธอคือคิมจีโฮ ผู้หญิงที่ทำให้สายตาผมหยุดอยู่ที่เธอ
"อืม...งั้นหรอคะ ฮ่าๆๆ" เธอหัวเราะขำๆ และหันไปหาคู่กรณี "ที่จริงก็ชอบ...ตอนพี่เขาโมโห น่ารักดีค่ะ ฮ่าๆๆ"
ผมหลุดยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
"คุณชอบแกล้งใครมากที่สุดครับ?" ผมเอ่ยถามขึ้น เพราะนี่ไม่มีในสคริปท์ บางอย่างก็สามารถเพิ่มคำพูดหรือคำถามได้ เพื่อความสมูธในการพูด
"ใครดีล่ะ? ฮ่าๆๆ" จีโฮหันไปกวาดสายตามองแต่ละคน จนเสียงหัวเราะดังขึ้น ทำให้บรรยากาศครึกครื้น ปราศจากความง่วงนอน
"ได้ข่าวว่าเกิดอุบัติเหตุ ซึ่งทำให้คุณจีโฮไม่สามารถเต้นได้" พี่จอห์นนี่ถาม ถึงว่าแหละ ตอนที่เธอเดินเข้ามาถึงได้เดินแปลกๆ ผมมองไปที่เธอด้วยความเป็นห่วง
"ใช่ค่ะ เป็นความไม่ระวังของฉันเอง" เธอพูด
"เธอจะขอโทษพวกเราตลอดเวลาซ้อม แต่พวกเราก็เข้าใจจีโฮดี" ลีดเดอร์พูด ก่อนจะหันไปสบตากับจีโฮ
"พวกเราไม่อยากให้จีโฮคิดแบบนั้น ตอนนี้พวกเราเข้าใจกันดีค่ะ" คุณซึงฮีพูดเสริม
"คุณจีโฮคงรู้สึกผิดที่ไม่สามารถเต้นได้" พี่จอห์นนี่พูด
"ใช่ค่ะ รู้สึกผิดมากๆ เลย เพราะพวกเราซ้อมกันนานมาก ทุกอย่างลงตัวแล้ว และฉันเกิดอุบัติเหตุตอนวันใกล้จะโชว์เคส เมมเบอร์เลยต้องเปลี่ยนตำแหน่งการเต้นใหม่หมดเลย" เธอเริ่มพูดเหตุการณ์ตอนนั้น
"..."
"แต่พวกเราก็โอเคนะคะ แต่ฉันก็อิจฉาจีโฮที่ได้นั่งร้องเพลงเฉยๆ ฮ่าๆๆ" คุณบินนี่พูดติดตลก ทำให้บรรยากาศกลับมาเหมือนเดิม
"อิจฉาเหมือนกันค่ะ ฮ่าๆๆ" คุณอารินพูดขึ้น
ในตลอดเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง ปมบอกได้คำเดียวว่า ผมลอบมองเธอหลายครั้ง และทุกครั้งที่มอง ใจผมก็เต้นรัวจนทันแทบจะทะลักออกมา มีบางจังหวะที่เธอหันมาสบตาผม นั่นยิ่งทำให้เสียงผมตะกุกตะกัก ทำอะไรไม่ถูก จนพี่จอห์นแอบขำเบาๆ
"ขอบคุณนะคะ" ×7 โอ้มายเกิร์ลโค้งศีรษะขอบคุณอย่างสุภาพ เมื่อพี่จอห์นพูดปิดรายการ
"ขอบคุณครับ"×2
เสียงของพีดีก็ดังขึ้น ว่าเราต้องถ่ายภาพร่วมกัน เมมเบอร์โอ้มายเกิร์ลก็เริ่มจัดแจงจำแหน่งที่จะถ่ายรูป ผมมองไปที่จีโฮ เธอกำลังหมุนเก้าอี้เตรียมลุกขึ้น แต่ผมก็ยื่นมือออกไป บอกเธอประมาณว่า ไม่ต้องลุก จีโฮสบตาผมและหมุนเก้าอี้ไปนั่งตามเดิม
เป็นการสื่อสารที่เล็กๆ น้อยๆ แต่ทำให้หัวใจผมพองโตมากๆ เลยล่ะครับ
ผมจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะยกสองนิ้วเพื่อถ่ายรูป
แชะ!
แชะ!
หลังจากนั้นแขกรับเชิญเจ็ดสาวก็ทยอยออกไปจากห้องอัด มีเพียงจีโฮที่เดินรั้งท้าย และคุณมีมี่ที่ประคองเธอให้เดินได้สะดวก
"ผมช่วยไหมครับ?" ผมเสนอตัว เพราะคุณมีมี่ถือทั้งสคริปท์ และขวดน้ำ
"ไม่เป็นไรค่ะ" คุณมีมี่ปฏิเสธทันที ส่วนจีโฮก็มองผมด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวผมช่วยครับ คุณมีมี่ถือของเยอะแล้ว" ผมเสนอตัวเอง
"งั้นก็โอเคค่ะ" คุณมีมี่เดินนำหน้า เพื่อเปิดผระตู
ครั้งแรก...ที่ผมได้สัมผัสเธอ
พ่อ แม่ ผมกำลังจะเป็นลม ใจผมสั่นระรัว มือไม้ก็สั่นไม่แพ้กับใจ ผมค่อยๆ แตะบนต้นแขนของเธอ จีโฮสะดุ้งเล็กน้อย ช้อนสายตามองผม
หมับ
ผมใช้วงแขนข้างหนึ่งโอบไหล่เธอ อีกข้างจับที่ต้นแขนอีกข้าง ผมเม้มริมฝีปาก เสมองซีกหน้าสวยเป็นระยะๆ
"ขอบคุณนะ" จีโฮเอ่ยเสียงเบา ไม่ใช่คำที่เป็นทางการเหมือนตอนอัดรายการ แต่เป็นคำพูดที่กันเอง ทั้งๆ ที่ผมกับเธอไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว
"อืม" ผมขานรับ
เราไม่ได้พูดอะไรต่ออีก ผมพาเธอมาส่งที่หน้าบริษัท เดี๋ยวเป็นข่าว ตลอดทางเราไม่พูดอะไรหันเลยสักคำ ผมแค่ปล่อยให้ความรู้สึกมันไหลไปตามธรรมชาติ การสัมผัสที่ใกล้ชิดที่ผมไม่เคยสัมผัสผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่ครั้งนี่ผมกลับรู้สึกกับเธอมากขึ้นไปอีก
เห็นเธอเจ็บแบบนี้ มันทำให้ผมอยากปกป้องเธอ อยากเป็นคนๆ นั้นที่คอยประคองเธอไปทุกที่
อยากเป็นคนนั้น...คนที่อยู่ข้างๆ เธอในยามที่เธอลำบาก
"ขอบคุณนะ แจฮยอนอา" จีโฮพูดอีกครั้ง ก่อนจะส่งยิ้มให้ผมบางๆ เป็นรอยยิ้มแห่งการขอบคุณ พร้อมกับแววตาที่เปล่งประกาย แม้อยู่ในที่มืด
คุณได้ยินไหม ว่าเธอเรียกชื่อผม!!!!
แจฮยอนอา
แจฮยอนอา
แจฮยอนอา
"ดูแลตัวเองด้วยนะ จีโฮ" ผมเปล่งเสียงเบาๆ ให้เธอได้ยินเท่านั้น จีโฮพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ
จบด้วยการที่เธอโบกมือลาผม และรอยยิ้มที่เรียกแรงสั่นของหัวใจผมอีกครั้ง
เมื่อรถตู้คันสีดำ เคลื่อนตัวออกไปลับสายตา...
พี่จอห์นเข้ามายืนข้างผม และตบบ่าผมเชิงให้กำลังใจ
"พี่...ผมจะเป็นลม" ว่าแล้วตัวผมก็ลู่ลงเกือบจะถึงพื้น เพราะมีพี่จอห์นนี่ที่เป็นคนประคองผม
"ทำเป็นไปประคองเขา ดูตัวเองตอนนี้ ต้องให้ฉันมาประคองแทน"
"พี่...ผมโคตรชอบเขาเลย มากกว่าเดิมอีก"
เรื่องราวชวนให้ใจสั่นก็จบลงเพียงเท่านี้ จบไปพร้อมๆ กับผมที่ดมยาอยู่ที่ประตูทางเข้าบริษัท....
Talk
ความแอบชอบเขานี้ สงสารแจฮยอนเขานะคะคุณ 5555555
ความคิดเห็น