คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เริ่มต้น
ในเ้าอวันที่สใสแ่สำหรับหมออิมันลับไม่สใสเพราะเธอพึ่ออเวร ร่าบาเ็บอใส่ระเป๋าเพื่อที่ะไ้เินทาลับบ้านเธอเ้าเวริัน2วันไม่ใ่เพราะร้อนเินหรอนะ แ่เพราะว่า่วนีุ้หมอท่านอื่นๆลาลอมั่ลาพัร้อนมั่เธอึ้อเ้าเวรแทน
"อ้าวหมออิำลัลับหรอรับ"
"่ะหมอแ"
ร่าบาอบลับุหมอแหมอที่ย้ายาเาหลีมาอยู่ไทยเพราะเป็นลูรึ่ึทำให้มีออร่าอวามหล่อและเธอ็รู้ว่าเาสนใในัวเธอ
"ไ้ลับบ้านสัที ยินี้วยนะรับไปนอนเผื่อผม้วยนะรับ ฮ่าๆ"
"ไ้เลย่ะ"
ร่าบาอบลับอย่าเิหยอล้อแ่ทว่าใระรู้ว่าเธอะไม่ไ้ลับ
"ุหมอะ!! มีนไ้้วย่ะ้อารใหุ้หมอทั้สอไป่วย่วน่ะ!!"
พยาบาลวิ่มาบอ้วยหน้าาื่นระหน
"ไม่เป็นไรเี๋ยวหมอัารเอหมออิลับไปพัเถอะ ทานี้หมอัารไ้"
"แ่หมอะ นไ้เยอะมา่ะแถมมีนที่้อผ่าัอีสอน นนึยอมให้ผ่าส่วนอีน...."
พยาบาลพูไปพร้อมทำท่าลำบาใ...ร่าบาึรู้ว่าเธอ้อัารยัไ
"เอาเถอะ่ะเี๋ยวหมอ่วย หมอยัไหว"
ร่าบาพูบ็เินไปยัห้อรับรอ
"ผมไม่ผ่า ยัไผม็ไม่ผ่าแผลแ่นี้ไลหัวใ!!"
นไ้ะโนบอพยาบาลที่้อเรียมวามพร้อม่อนไปผ่าัให้นไ้ ร่าบาึไ้ยินเ้า
"ั้นุ่วยบอันที่ไ้มั้ยะว่าทำ ไม ไม่ ผ่า! "
ร่าบาพูเน้น้วยวามหุหิเพราะยัไม่ไ้นอนแถมยั้อมาเอับนไ้ื้อที่ะายอยู่แล้วยัไม่ยอมให้ทานี้ัาร
"็มันเ็บ!!!"
ร่าหนาะโนอบ
"เ็บ ับ าย ุะเลืออะไรห้ะ! อีอย่าันอยู่ทานีุ้ะไปพูับแันอไม้ทำไม!"
ร่าบาะโนอบร่าหนาเพราะเาหันไปะโนใส่แันทำให้รู้ว่านโนยิอาารแย่นสายาพร่ามัวไปแล้วร่าหนาไม่อบลับแล้วสะบัหัวไปมา
"พยาบาล เอาเ็มยาสลบมา"
พอร่าหนาไ้ยิที่หมอพูึ่อ้าน พยาบาลึรีบมาับัวพร้อมให้หมอี
"อย่านะหมอผมบอว่าไม่ผ่าไว๊ะ!!!"
"พูวะแบบนีัไม่น่ารัเลยนะะ มาม้ะมาให้ีสัีๆ"
"ม๊ายยยยยยยย"
พอร่าหนาะโนร่าบาึไปนั่ร่อมและับแนียาทันทีไม่ี่วิร่าหนา็สลบ
"พาไปห้อผ่าัไ้เลย"
ร่าบาหันมาพู้วยวามเหนื่อยใและามไปผ่า
-----------------------
หลัาผ่าัเสร็ร่าบา็ไปีบที่ห้อพัอเธอเพราะเธอ้อรวูอาารอนนไ้ฟื้นอีรอบ
"ุหมอะ นไ้ฟื้นแล้ว่ะ"
พยาบาลมาามนร่าบาที่นอนอยู่
"่ะ เี๋ยวหมอามไป"
ร่าบาอบอย่าัวเียเพราะพึ่ื่น
พอมาถึหน้าห้อเธอึรู้เลยว่าวันนี้ลับบ้าน้าแน่ๆ
"หมออยู่ไหนไป เรียหมอมา!!!"
ร่าหนาะโนบอพยาบาลทีุ่มัวเาเพราะเา้อารที่ะออารพ.
"หมอมาแล้ว่ะ มีอะไระ"
พอร่าบาเ้ามาร่าหนาึหยุพูับพยาบาลแล้วหันมาหาัวารที่ทำให้เาิอยู่ที่นี่!
"เอ่อ...ุเป็นใรรับ?"
"ใสุ่หมอะนานี้เป็นำรวมั้ะ?"
ร่าบาอบอย่าวนๆ
"ุเป็นหมอหรอ....สวยั"
ร่าหนามอาไม่ะพริบ
"่ะเป็นหมอ ไม่ทราบว่ามีอะไระ?"
"เอ่อ..."
ร่าหนายัอยู่ในภวั์วามสวยอุหมอ
"เา้อารที่ะออารพ.่ะ"
พยาบาลอบแทน
"หมอยัไม่อนุานะะ ุ้อพัฟื้น1อาทิย์"
"หมอื่ออะไรรับ"
"เอ่อ...หมอื่ออินทร์อิ่ะเรียว่าหมออิ็ไ้"
"ื่อเพราะั ผมื่อธีระวัน์นะรับเรียว่าธีร์็ไ้"
"่ะ ไม่มีอะไรอัวนะะ"
"ร้าบบบบ"
ร่าบามอร่าหนาอย่ายิ้มๆเพราะรู้ว่าเาอบเธอ
พอร่าบาปิประูร่าหนา็ยิ้มน้อยยิ้มให่นทำให้เลานสนิทอย่า เอ รู้เลยว่าเ้านายอเามีวามรัะแล้ว
"ันเอแม่อลูันแล้ววะเอ นอะไรหุ่นี๊ี อเป็นอ เอวเป็นเอว นาในฝันัๆ"
"ใเย็นๆนะบอสนี่รพ."
"รู้น่า!"
ร่าหนาบออย่ารำา
"แล้วบอสะอยู่ามำสั่หมอมั้ยรับ"
"เฮ้ออ"
ร่าหนาถอนหายใ่อนมอมานอหน้า่าและเห็นร่าบาที่ำลัลับบ้านพอี
"อยู่วันนึ อันอยู่ทำธุระวันนึ"
"รับบอส"
ร่าหนายิ้มอย่ามีเลห์ เพราะเาพึ่เอไอีอุหมอนสวยาในเน็แ่เา้นหาว่าหมอนสวย็เอรูปอหมออิ อะไระ่ายนานี้
---------------------------------
ในวัน่อมาร่าบา้อมารวอาารนไ้ที่ะออารพ.บาลเมื่อวานแ่พอมาวันนี้เาแ่าาเมื่อวานมาทั้ๆที่ื้อไม่ยอมผ่าัแถมะออารพ.แ่อนนี้เาลับเื่อฟัเธออย่า่ายาย
"หมออิรับ อาารอผมีึ้นแล้วใ่ไหมรับ"
"่ะ ีึ้นแล้วแ่นี้็ินยาามที่สั่แล้ว็รอแผลหายสนิท่ะ"
"ุหมอรับ ผมมีเรื่ออยาะอุหมอรับ"
ร่าหนาเอื้อมมือมามืออร่าบา
"มีอะไระ?"
ร่าบาพูอย่าเินๆเพราะธีระวัน์็เป็นนที่ัว่าหน้าาีมีาิระูลแถมยัมาับมือเธออี
"ุหมอ่วยมาเป็นแม่อลูผมเถอะนะรับ!"
"ะ!?"
ร่าบาะโนออมา้วยวาใแล้วนึว่าัวเอฟัผิ
"มาเป็นเมียผมเถอะรับ"
.
.
.
.
.
--------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น