>**>> My promi$e <<**< สัญญานี้เพื่อเทอ!!

ลำดับตอนที่ #4 : ผมก้อแค่เด็กผู้ชาย >_

ความเดิมตอนที่แล้ว

ระหว่างที่มีมี่และชินกำลังเดินกลับบ้านด้วยกัน ก้อได้พบชายคนหนึ่ง และชินได้รุว่า เป็นแฟนเก่าของมีมี่ และวันต่อมา ขณะที่ชินกับมีมี่กำลังเดินไปตลาดด้วยกัน มีมี่ได้เกิดหายไป....

***********************************************************

" มีมี่ เทอหายไปไหน มีมี่เทอได้ยินชั้นมั้ย?? " ผมตะโกนดังที่สุดเท่าที่ผมสามารถจะตะโกนได้ พลางเดินหาตามซอกซอยต่างๆ

" มีมี่!!! " และในที่สุด ผมก้อเดินมาถึงซอยสุดท้ายที่ยังไม่ดู แต่...ก้อหาเทอไม่เจอ

" จ๊ะเอ๋!!! " อยุๆก้อมีคนกระโดดมาข้างหลัง และเมื่อผมหันไปดู....

" มีมี่!!! เทอหายไปไหนมา ชั้นตามหาเทอแทบแย่ "

" ชั้นก้อมาเดินเล่นของชั้นไง แล้วนายเป็นไรล่ะเนี่ย ตะโกนชื่อชั้นซะลั่นเลย รุมั้ยมีแต่คนเค้าหันมามอง " เทอพูดพลางทำท่าเหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่างอยุ

" ก้อ...งั้นเดินต่อเหอะ ชั้นหิวข้าวววววว "

" ไม่ๆๆๆ ถ้าจะเดินต่อนายต้องให้ชั้นขี่หลังนาย "

" เฮ้ยยยๆๆ อะไรๆๆๆๆ " แต่ช้าไปซะแล้ว เทอขึ้นมาอยุบนหลังผมเรียบร้อยยย และผมก้อพาเทอเดินตลาดด้วยกัน



" โอ้ยยย!! หิวก้อหิว ยังต้องมาแบกช้างน้ำตัวเบ้อเริ่ม " ผมบ่นขณะที่พวกเรากำลังจะกลับบ้าน แต่พอผมหันไปดู

" ....Zzzz "

" หลับซะแล้วหรอเนี่ย?? " ผมหยุดยืนมองหน้าเทอซักพัก....เทอไม่เคยเปลรายนไปเลย ตั้งแต่เด็กจนถึงวันนี้ ^_^

                                                      เรื่องในวัยเด็กของผม

" นี่ทัคคุง เรากลับบ้านก่อนนะ " ทุกๆวันตอนเย็น ผมกับทัคคุงและเพื่อนที่ละแวกบ้านแถวนั้นจะออกมาเล่นกันตามประสาเด็กๆ เฮ้ออ!! ตอนนั้นสนามที่พวกผมเล่น พวกของเล่นมันก้อผุหมดแล้ว แต่อันที่จริงเค้าก้อมีสร้างให้ใหม่เหมือนกัน เพียงแต่ว่า แถวนั้นมันใกล้กับรร.มัธยม ซึ่งมีพวกม.ต้นแล้วก้อม.ปลายบางคนคุมอยุ ทำให้พวกเด็กๆอย่างผมไม่กล้าเข้าไปยุ่ง

" นี่!! หนูน้อย เทอไม่รุหรอ ว่านี่มันถิ่นใคร " เสียงที่ผมคุ้นเคยดังขึ้นขณะที่ผมกำลังเดินกลับบ้าน

" เสียงพวกพี่ๆม.ต้นนี่นา ใครเป็นเหยื่อใหม่อีกล่ะน้าคราวนี้ " ผมได้ยินเสียงนี้ประจำ เพราะเด็กบางคนที่ไม่รุเรื่องก้อจะไปเล่นแถวๆนั้น แล้วบางครั้งผมก้อไปแอบดูด้วยว่าเหยื่อใหม่ของพวกมันเป็นใคร

" ฮือๆๆๆๆ T_T นี่มันสนามเด็กเล่นนะ แต่พวกพี่ก้อโตกันแล้ว จะมาแย่งพวกหนูเล่นทำไม ฮือๆๆ " โอ๊ะโอ๋!! เสียงเด็กผู้หญิงพูดพร้อมน้ำตา ผมรีบวิ่งไปยืนข้างหน้าพวกม.ต้นทันที

" อย่าทำอะไรเด็กผู้หญิงคนนี้นะ " ไม่รุตอนนั้นทำไมจู่ๆผมถึงวิ่งไปบังเทอไว้ ทั้งๆที่ผมกับเทอไม่รุจักกันเลย

" แล้วทำไม?? ถ้าชั้นรังแกยัยเด็กนี่แกจะทำไม?? " พวกมันตะโกนใส่ผม ตอนนั้นผมมีความคิดที่ว่า ถ้าผมโตกว่านี้ก้อคงจะดี แต่ผมยังเป็นได้เพียงแค่เด็ก - -"

" ไม่รุ ถ้าแกทำนะ ถ้าแกทำนะ " ผมพูดออกไปได้เพียงแค่นี้ และหัวโจกของพวกมันก้อเอามือมาจับหัวผมไว้ และพูดดูถูก

" โธ่เอ้ยย ไปหาแม่กินไปแกน่ะ อย่ามาหาเรื่องตายเลย " มันยังไม่เลิกจับหัวผมอีก ผมเลยจับมือมันแล้วเอามากัด

" โอ้ยยย!! ไอเด็กบ้า ยืนเซ่ออยุทำไมล่ะวะ ไปจับมันมา " ผมรีบจับมือเด็กผู้หญิงคนนั้นหนีไปอย่างไม่สนใจใคร แต่ระหว่างที่วิ่งอยุผมรุสึกได้เลยว่า บางอย่างที่อยุข้างทางมันกำลังเกี่ยวแขนซ้ายผมอยุ แสบชะมัดเลยยย ผมพาเทอไปหลบในสวนหลังบ้านของผมเอง เพราะถ้าพวกมันเจอผม ผมก้อสามารถหาของอะไรได้ง่ายๆ หรือไม่ก้อตะโกนเรียกป้าข้างๆบ้านผมให้มาช่วย

" เฮ้ยย มันหายไปไหนแล้ววะ หาให้เจอ แค่เด็ก 2 ตัว ทำไมพวกมึงโง่กันอย่างนี้วะ ไปดูทางนู้นดิ๊ " พวกมันพากันวิ่งเลยบ้านผม และเสียงฝีเท้าก้อค่อยๆเงียบหายไป

" นายย ที่แขนนายเลือดออก เจ็บมั้ย?? " เด็กผู้หญิงคนนั้นมองผมน้ำตาคลอ และแน่นอนว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ก้อคือมีมี่

" โอ้ยยย เจ็บดิ แล้วเทอจะจับทำไมเล่า?? " ผมตะโกนโวยวายซะเสียงดังเลย เจ็บนะ

" ข...ขอบคุนนะที่มาช่วยชั้นไว้ " น้ำตาเทอหายไปแล้ว

" หวา~~!!!! นี่กี่โมงแล้ว เทอยังไม่กลับบ้านอีก เด๋วคนที่บ้านก้อเป็นห่วงหรอก กลับบ้านได้แล้วไป "

" งั้นชั้นไปนะ นายหน้าลิง แบร่ "

" เอ๊ะ!! เด๋วนะ " ผมล้วงเข้าในกระเป๋าหาของบางอย่าง

" อ่ะ!! นี่ชั้นให้เทอ ซักวันเราจะได้เจอกันใหม่แน่นอน....เอ่อออ....ถ้าถึงวันนั้นแล้วชั้นจะปกป้องเทอไม่ให้เทอถูกใครรังแกเหมือนวันนี้อีก^^  " ผมยื่นโบว์ผูกผมให้เทอ มันเป็นของสิ่งเดียวที่ผมมีอยุในกระเป๋า

" ทำไมนายต้องหน้าแดงด้วย "

" ฮะๆๆ ป่าวนี่ " ผมก้อไม่รุว่าเทอเข้าใจคำพูดที่ผมบอกไปรึป่าว??

" ไปได้แล้ว เด๋วแม่เทอจะเป็นห่วง ยัยขี้เหร่ แบร่ๆ "

" ขอบใจสำหรับโบว์นะ แล้วซักวันเราจะเจอกันเนอะ " แล้วเทอก้อเดินกลับบ้านเทอไป ไม่รุระหว่างเทอจะเจอไอพวกนั้นรึป่าว??

-------------------------------------------------------------------------------------------------

" นี่ มีมี่ ชั้นถามเทอเรื่องนึงดิ " ผมเห็นว่าเทอตื่นแล้ว ผมรุสึกอยากจะถามถึงเรื่องในอดีตของเทอ ก้อคือ ผมเอง ฮ่ะๆๆๆๆ

" อะไรหรอ?? ถามมาสิ "

" ก้อรักแรกของเทอ มันเป็นยังไงหรอ ใช่ไอคริสไรนั่นป่ะ " ฮะๆๆๆ ยัยมีมี่ซื่อบื้อ ยังไม่รุตัวอีก

" อืม...คริสน่ะ ไม่ใช่หรอก ชั้นก้อไม่รุเหมือนกันว่าเค้าน่ะ ชื่ออะไร รุแต่ว่าเค้าหน้าเหมือนลิง "

" หรอออ!! " เด๋วไว้คิดบัญชีวันหลัง มาหาว่าชั้นหน้าเหมือนลิง ยัยหน้าปลาหมึกเอ้ยย

" แล้วเทอเจอกับเค้าได้ไงล่ะ " ถ้าเทอรุว่า เป็นผมเทอคงกระทืบผมสลบคาเท้าเทอแน่เลย

" ก้อ...ชั้นโดนพวกม.ต้นรังแก แล้วเค้าก้อกระโดดมาจากมุมไหนก้อไม่รุ ยิ่งคิดก้อยิ่งเหมือนลิง ฮ่าๆๆๆ แต่นายรุมั้ย?? ตอนนั้นที่เค้ากระโดดลงมาอยุหน้าชั้น ถึงจะหน้าเหมือนลิง แต่ก้อดูเท่ชะมัด " เทอพูดไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า

" แล้วเรื่องมันเป็นยังไงต่อ "

" เค้าก้อพาชั้นวิ่งหนีไอพวกนั้น พาไปที่บ้านเค้าด้วย บ้านเค้านะ หลังเบ้อเริ่มยังกะคฤหาสน์ ชั้นยังอยากอยุเลยและก่อนที่ชั้นจะกลับบ้านเค้าก้อให้โบว์ผูกผมมาเส้นนึง ไม่รุให้ทำไม?? แต่เค้าบอกว่า อีกซักวันเราจะได้พบกันอีก อะไรซักอย่างแหละ " เทอพูดไปก้อทำท่านึกไป

" นี่เทอ เด๋วเทอก้อได้เป็นภรรยาชั้นละ บ้านคฤหาสน์น่ะชั้นก้อมี โธ่!! ไม่เห็นต้องไปพึ่งไอหมอนั่นเลย "

" นี่นายพูดบ้าไร ใครจะไปอยุกับนาย?? " ผมสังเกตเห็นว่าเทอหน้าแดงขึ้น

" เอ๊า ก้อเทอไง ไปเป็นแม่บ้านให้ชั้น แล้วเราก้อจะมีลูกซักโหล คงจะดี อิอิ^^ "

" อีตาบ้า ตั้ง 12 คนชั้นอุ้มไม่ไหวนะยะ "

" งั้นเปลี่ยนก้อได้ เป็นมีภรรยา 2 คน เทอจะได้ท้องแค่ 6 คนไง "

" ไม่เด็ดขาด โหลนึงก้อได้ย่ะ "

" ฮะๆๆๆ แล้วนี่ทำไมเทอไม่เจอไอหน้าลิงนั่นเลยอ่ะ "

" อ๋อ ก้อชั้นมารุอีกทีเค้าก้อไปอยุอเมริกาแล้ว ส่วนชั้นก้อย้ายบ้านไปอยุต่างจังหวัดเหมือนกัน "

" อ้อหรอ เหมือนนิยายน้ำเน่าเลย พระเอกอยุในที่ไกลแสนไกล นางเอกก้อจะตามหาจนสุดหล้าฟ้าเขียว ซึ้งจนน้ำตาไหล ฮ่าๆๆๆ "

" นายยยยยย "

" เฮ้ยยย ควันออกหูแล้ว โหย!!! หัวตั้งเลยยย ฮ่าๆๆๆ "

" ไปเลยรีบเดินกลับบ้านเลย ชั้นหิว " เทอตีหลังผมดัง ป้าบบ!!! ผมก้อเลยก้มหน้าก้มตาเดินไม่พูดอะไรซักคำ

********************************************************************

รักของผมและเทอ จะเป็นอย่างนี้ไปได้อีกนานมั้ยนะ จะมีอุปสรรคอะไรขวางกั้นเราอีก แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมก้อจะจับมือเทอเดินไปด้วยกันอย่างไม่หวาดหวั่น

ติดตาม My promise -สัญญานี้เพื่อเทอ ตอนที่ 5 ได้ในเร็วๆนี้