คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : >>ยมทูต
ผมอยู่ในร่างนี้มาร่วมเดือนแล้ว...
วันๆหนึ่งก็เดินไปเดินมา ดูวิธีการจับวิญญาณที่ง่ายแสนง่าย รับฟังบทเรียนที่2 ที่3 และที่อื่นๆต่อมาจากยมทูตคนอื่น
ทุกวันศุกร์ ผมจะเดินไปที่หลุมฝังศพของตนเอง ในมิติที่ซ้อนทับ ป้ายศิลาสลักชื่อ วันเกิดและวันตายของผมไว้อย่างชัดเจน ข้างล่างมีตัวอักษรภาษาอังกฤษเขียนไว้ว่า “R.I.P” ผมชอบใจจัง
วันนี้วันจันทร์ เด็กหญิงที่ผมขึ้นตรงด้วยบอกว่าอยากเจอผม เมื่อได้เวลาผมจึงเดินไปสถานที่เดิมที่ผมถูกนำตัวมา เธอยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“นายมาช้า” เสียงเล็กกล่าวต่อว่าทันที
อ่อ ผมมาช้าหรอ แล้วผมจะไปรู้ได้ยังไงว่านี่กี่โมงแล้ว ผมคงจะไม่สาย ถ้าไม่ได้มาอยู่ในโลกนี้
โลก ที่ไม่มีเวลา
ผมก้มหน้ารับ
เพราะความขบขันที่มากกว่าความรำคาญผลักดันให้ผมก้มหน้าเพื่อซ่อนรอยยิ้มต่างหาก
“เบื้องบนให้นายเป็นยมทูต อย่างเต็มตัว” เธอกล่าว ในมือปรากฏเคียวแบบเดียวกับคนอื่นๆ พลางส่งยื่นให้ “รับไว้ซะ นี่คือสิ่งที่บ่งบอกว่านายเป็นยมทูต”
ถ้าเคียวคือสิ่งที่บ่งบอกว่าเป็นยมทูต
เงาคงเป็นสิ่งที่บ่งบอกว่าเป็นมนุษย์
ผมไม่มีเงา เด็กหญิงข้างหน้าผมก็ไม่มี
“เริ่มปฏิบัติงานวันนี้นะ” เธอสั่งแทนคำบอกลา ก่อนจะหายวับไปเหมือนเช่นครั้งที่แล้ว
ผมไม่ได้เจอเธออีกเลยนับแต่วันนั้น รอยเขียวคล้ำที่คอของเธอก็ยังไม่จางไป เช่นเดียวกับรอยมีดกรีดและเลือดซึมที่คอของผม
แต่มันก็น่าจะลดบ้างนะ ไม่อย่างนั้นก็รูปพรรณสัณฐานก็ไม่ดีขึ้นเลยล่ะสิ ผมติดข้อสงสัยนี้ไว้ในใจตั้งแต่ได้ก้าวเท้าเข้ามาอยู่ที่นี่ จนบางครั้งผมนั่งคิดว่า ถ้าได้ตายอีกครั้งเราจะฆ่าตัวตายแบบไหนดี จึงจะทำให้ร่างกายในร่างนี้ดูดีที่สุด
คงจะเป็นการรมก๊าซตัวเองล่ะมั้ง ไม่มีรอยแผลเลยนี่
คิดแล้วก็ได้แต่ยิ้ม
ตายอีกครั้งงั้นหรอ ไม่ดีมั้ง ไม่ค่อยอยากจะกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมเลย
ความคิดเห็น