คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter3
# 3
ลู่หานจอดรถสีดำคันงามไว้ที่อาคารจอดรถของบริษัทก่อนที่จะตรวจทานความเรียบร้อยว่าตนเองหยิบกระเป๋าเอกสารและล็อครถคันหรูนั้นแล้ว 2ปีแล้วกับการเป็นมนุษย์เงินเดือนแต่เนื่องจากเขาเป็นคนที่มีความสารถจบเป็นบัญฑิตเกรียตินิยมอันดับ 1เหรียญทองของรุ่น จึงถูกบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งเกาหลีที่มีสาขาไปทั่วเอเชียจองตัวเพื่อเข้าทำงานในตำแหน่งที่มีค่าตอบแทนสูง เพียงแค่2ปี จากชีวิตผู้ชายธรรมดาๆกลับกลายเป็นคนที่มีทุกสิ่งทุกอย่างตามที่ใจหวัง แต่ถึงกระนั้นก็ต้องแลกมากับความเหนื่อยยากและการทุ่มเทให้กับงานแทบจะไม่มีเวลาพักเช่นกัน
“ อ่า ลู่หาน อรุณสวัสดิ์ เมื่อวานวันเกิดนี่นา สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะ”
“ ขอบใจนะ มินซอก เดี๋ยวเอาไว้ไปดื่มกันวันหลัง ฮ่าๆๆ ฉันขอโทษ เมื่อวานพอดีอยู่กับเซฮุนน่ะ”
มินซอกเพื่อนสนิทของลู่หานเพียงคนเดียวที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมคณะและเพื่อนร่วมงาน ทั้งคู่รู้จักกันมากว่า6ปี ต่างฝ่ายต่างเป็นหนุ่มเรียนดีของคณะ เพียงแค่มินซอกมีเกรดเฉลี่ยสะสมน้อยกว่าลู่หานเพียง 0.05 จึงทำให้เขาพลาดเกรียตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทองไปอย่างน่าเสียดาย แต่ถึงแม้จะได้เหรียญเงินแทนแต่มินซอกก็ดีใจที่เค้ากับลู่หานก็สามารถจบการศึกษาด้วยกันอย่างสวยงาม และยังเข้าทำงานที่บริษัทเดียวกันด้วยตำแหน่งที่ใกล้เคียงกันอีกด้วย
“ เอ่อ เมื่อกี้ผู้จัดการจงแดถามหาหน่ะ”
“ มีอะไรหรือเปล่า เค้าได้บอกมั้ย”
“ ไม่ได้บอก แค่บอกว่าถ้านายมาแล้วให้เข้าไปหาด้วย”
“ โอเคๆ เดี๋ยวจะรีบไป”
จงแดคือผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อและประเมินงบประมาณของบริษัทเขาเป็นคนดึงลู่หานให้ขึ้นมาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ เพราะชื่นชอบในการทำงานที่เป็นระเบียบและรอบคอบของลู่หาน แต่เพราะกระนั้นด้วยตำแหน่งที่สูงขึ้นของลู่หานมันจึงทำให้เขาต้องกลายเป็นคนที่แบกรับภาระหน้าที่ของงานที่ดูเหมือนจะหนักกว่าคนอื่น จนทำให้พนักงานคนก่อนๆที่อยู่มานานหลายปีไม่ค่อยพอใจ เพราะลู่หานเข้ามาได้แค่ปีกว่าก็ได้เลื่อนขั้นให้เป็นถึงรองผู้จัดการในขณะที่มีอายุเพียง24ปีเท่านั้น จะมีก็แต่เพียงมินซอกที่เข้าใจและคอยอยู่เคียงข้างลู่หานเสมอมา
“ น่าอิจฉาเนาะ พอมาถึงหัวหน้าก็เรียกหาเลย ฉันเนี่ย มันไร้วาสนาจริงๆทำงานเป็นขี้ข้ามาหลายปี ตำแหน่งไม่เคยจะขึ้น ไม่เหมือนคนบางคน แค่จบสถาบันดี ก็มีโอกาสโดยไม่ต้องทำอะไรแล้ว”
เสียงคำพูดประชดประชันที่แสนคุ้นหูดังขึ้นมาด้านหลังของลู่หาน ไม่ต้องหันกลับไปก็รู้ว่าใครเป็นคนพูด หากไม่ใช่คิมจุนมยอนและพรรคพวกจอมหาเรื่องของเขา
“ พี่จุนอย่าพูดอย่างนั้นเลยฮะ ไม่รู้ว่าเค้าเอาอะไรเข้าแลก หัวหน้าถึงชอบนักชอบหนา พวกเราเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงาน จะไปตามทันเค้าได้ยังไง”
เสียงสูงของคนร่างเล็กอย่างบยอนแบคฮยอนดังขึ้นมาสบทบ แก๊งของจุนมยอนมีด้วยกันสามคน พวกเขาทั้งสามต่างก็ไม่ชอบเห็นใครได้ดีกว่าพวกตน คอยเอาแต่หาเรื่อง พูดจาเหน็บแหนม ความอิจฉาริษยาจากผู้ชายด้วยกันมันช่างดูน่าสมเพชสิ้นดี ถึงแม้ว่าลู่หานจะไม่อยากต่อล้อต่อเถียงแต่ก็ดูเหมือนว่าพวกเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้ลู่หานไปอย่างง่ายๆ หากการที่พวกเขาได้พูดแบบนี้แล้วมันทำให้พวกเขาสบายใจก็ปล่อยเขาไป
“ เฮ้ยย นี่มึงคิดว่าตัวเองวิเศษมาจากไหนวะ พวกกูอายุงานมากกว่ามึง ให้ความเคารพกันบ้างเซะ หันหลังให้แบบนี้ มึงคิดว่าแน่นักเหรอวะ!!!”
เสียงทุ้มต่ำของคนร่างสูงอย่าง ปาร์คชานยอล ที่มักมากับอารมณ์โมโห และคำหยาบ หากลู่หานใช้ความเงียบเข้าใส่แล้วจะเป็นการยั่วโมโหพวกเขา ให้มันได้อย่างนี้สิ เขาไม่อยากยุ่งกับคนพวกนี้ ขอแค่อยู่เฉยๆไม่ยุ่งเกี่ยวกันไม่ได้หรือไง
“ ฉันก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองแน่มาจากไหนหรอกนะ แต่ฉันใช้สมองทำงาน ไม่ได้ใช้อคติทำแบบพวกนาย ถ้าการที่ฉันเข้ามาแล้วมันทำให้ตำแหน่งของพวกนายไม่ขึ้น ฉันก็ขอโทษด้วยนะ”
“ นี่มึงว่าพวกกูไม่มีปัญญาเหรอวะ”
ปาร์คชานยอล กำหมัดแน่นยกขึ้นสูงไปที่หน้าลู่หาน แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร คิมจุนมยอนก็ห้ามเอาไว้ก่อน
“ อย่าทำอะไรบ้าๆสิชานยอล นี่มันในบริษัท มีอะไรไว้ค่อยไปเจอกันข้างนอกจะดีกว่า”
“ ก็ผมโมโหมันน่ะพี่”
“ ปล่อยมันไปก่อน เจ้านายกำลังเรียกหามัน เดี๋ยวมันไปประจบช้า แล้วจะทำให้หัวหน้าไม่พอใจเอาได้นะ”
“ พี่จุนเนี่ย นิสัยดีขนาดนี้ น่าเสียดายนะครับ ที่ปล่อยให้คนบางคนแย่งตำแหน่งไปต่อหน้าต่อตา”
“ ฮึ ยังไงฉันก็ต้องขอตัวไปทำงานก่อนนะ อ้ออ เสียใจด้วยนะลู่หาน ที่ทำงานตำแหน่งสูง แต่ไม่มีเพื่อนร่วมงานคนไหนคบ”
รอยยิ้มเย้ยหยันจากคิมจุนมยอน มันเป็นรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะเป็นมิตรแต่นั่นมันคือยาพิษชั้นดี คำพูดและการกระทำของเขา มันช่างเชือดเชือนและบาดลึกไปทุกครั้งที่พวกเขาได้ประจันหน้ากัน ต่างกับแบคฮยอนกับชานยอลเพื่อนร่วมงานรุ่นน้องของจุนมยอนที่ดูเหมือนจะแรงๆ แต่ที่จริงแล้วพวกเขาไม่มีพิษสงหรือความน่ากลัวเท่าจุนมยอนหรอก
จริงๆแล้วจุนมยอนก็เป็นหนึ่งในพนักงานดีเด่นของฝ่ายมาโดยตลอด ได้รับความไว้วางใจจากผู้จัดการคนก่อนในระดับหนึ่งแล้ว แต่เมื่อผู้จัดการชางมินลาออกจากแผนกแล้วดึงจงแดน้องชายของเขาเข้ามาแทน ความดีความชอบในตัวจุนมยอนก็จางหายไป ประกอบกับช่วงนั้นลู่หานได้เข้ามาทำงานใหม่ๆแล้วก็เป็นที่ถูกใจจงแด จึงทำให้ลู่หานได้กลายมาเป็นคนโปรดคนใหม่ขึ้นมาทันที บางทีการที่เขาเข้ามาในช่วงนั้นมันก็อาจจะเป็นความผิดของเขาจริงๆเหมือนกับที่โดนพวกเขาทั้งสามคนว่าไว้นั่นแหล่ะ
………………………………………………………….
ความคิดเห็น