กลอนเน่าแต่งเอง

ลำดับตอนที่ #128 : กลอนบทที่125

อากาศเย็นน้ำค้างพรมนั่งจมปลัก

อยู่กับรักที่มันเป็นไปไม่ได้

แต่ยังรักเหมือนเดิมเพราะอะไร

ไม่เข้าใจตัวเองอยู่เหมือนกัน

ลมหนาวมาพัดใจให้สั่นไหว

เพราะิอะไรเป็นแบบนี้นะตัวฉัน

คนอื่นมีอีกนับร้อยนับพัน

แต่ยืนยันรักคนนี้ไม่เปลี่ยนแปลง

                                            28/12/54

วันนี้อารมณ์ดีครับผม