กลอนเน่าแต่งเอง

ลำดับตอนที่ #125 : กลอนบทที่122

เพียงใกล้ชิดใจก็เต้นจนน่ากลัว

เต้นระรัวจนแทบหลุดออกมา

ไม่กล้ามองหน้าหรือจะสบตา

ไม่รู้ว่าตัวฉันเป็นอะไร


                               17/12/54

เริ่มมาด้วยความห่วยแตกจนถึงที่สุด