ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    uncanny พิสูจน์ไม่ได้(รีไรท์รอบสามแล้วโว้ย)

    ลำดับตอนที่ #1 : ดำเนินสะดวก(เรื่องพี่เรื่อง...แค่เริ่มก็เมาแล้ว)(เพิ่ม)

    • อัปเดตล่าสุด 5 มิ.ย. 54


    ดำเนินสะดวก(เรื่องพี่เรื่อง...แค่เริ่มก็เมาแล้ว)

                                                          บทนำ(100%)

                   วันนั้นฉันลืมตาดูโลก นอกจากแสงสีขาวสว่างจ้าของห้องคลอดที่เห็นเป็นอย่างแรกแล้วสิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่หน้าหมอหรือพยาบาลอย่างคนปกติทั่วๆไป ทุกอย่างนั้นเป็นสีขาวและสีดำจากนั้นก็ดับก่อนจะกลายเป็นสีดำและสีขาว คลื่นบางอย่างปะทะเข้าที่หัวสมองฉันอย่างรุนแรง  มันน่ารังเกียจจนฉันอยากจะอาเจียนออกมา มือที่อุ้มฉันอยู่เหมือนมือปีศาจ ที่จะกระชากเอาวิญญาณของฉันออกไปจากร่าง

                   /จงมาอยู่กับข้า/

                   "แง้!"

                   ฉันร้องไห้ออกมาอย่างสุดเสียง เหล่าพยาบาลและหมอที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างงุนงงในสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวฉัน จิตใต้สำนึกของฉันบอกให้ฉันดิ้น ฉันดิ้นอย่างสุดแรง พยายามที่จะทำให้พยาบาลซึ่งอุ้มฉัน เพื่อไปล้างทำความสะอาดร่างกายนั้นปล่อยมือออกจากตัวฉัน พร้อมๆกันนั้น ฉันก็แหกปากร้องลั่นห้อง...

                   โครม
           
                  "เฮ้ย!"ร่างบางกระเด้งออกจากเตียง เหงื่อท่วมกายอันผอมแห้ง หอบตัวโยน ดวงตาสีดำสนิทดุจรัตติกาลเบิกโพล่ง มือสองข้างกอดตัวเอง ชีพจรเต้นระรัวจนได้ยินเสียงของหัวใจตัวเอง  เธอลูบแขนและไหล่อย่างนึกรังเกียจสัมผัสในฝันเป็นหนักหนา เส้นขนบนร่างกายของเธอลุกตั้งชัน ทั้งๆที่มันอยู่ในฝันของทุกคืนตั้งแต่เธอเกิดมาบนโลกใบนี้ เธอรู้สึกแบบนั้นในวันที่เกิดมาจริงๆ เธอน่าจะชินได้แล้ว

                   ...แต่...ใครจะไปชินได้กันเล่า...

                  แน่นอนฝันแบบนั้น ฝันที่รบกวนจิตใจเธอมาตลอดหลายปี นับตั้งแต่เธอจำความได้ มันหลอกหลอนจนเธอกลัว กลัวมือนั้นจะมาฉุดเธอไปจริงๆ จะเอาเธอไปอยู่ด้วยจริงๆแบบในฝันอันน่าขยะแขยงนั้น เธอไม่อาจสลัดความกลัวที่เกาะกุมจิตใจของเธอนี้ออกไปจากใจของเธอได้เลย ร่างบางกลืนน้ำลายอึกโต รู้สึกเจ็บแปล๊บที่ลำคออันแห้งผาก มือบางลูลำคออย่างแผ่วเบา...แสบเหลือเกิน

                   สถานที่แบบไหน ที่มันจะพาเธอไปอยู่ แล้วภาพสีดำ - ดำขาว นั่นอีก วันต่อจากนั้นดวงตาของเธอก็ทำงานแบบคนปกติทั่วไป ถึงแม่ตอนเกิด เด็กทุกคนจะนอน จะกิน หรือไม่ก็อยู่กับแม่ แล้วก็นอนอีกครั้ง แต่เธอกับรู้ทุกสิ่งตั้งแต่ พยาบาลอุ้มไปไหน จนกระทั่งเธอมาเยือนของเธอบ้านหลังนี้ครั้งเป็นแรกในชีวิตของเธอ

                   ทุกคนย่อมมีด้านลบในจิตใจเสมอ อาจจะอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจไม่เคยงัดมันออกมาหรือบางทีด้านลบนั้นก็กลืนกินหัวใจจนมืดมิด ไม่อาจใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาได้อีกต่อไป แต่สำหรับเธอด้านลบมันตามมาหลอกหลอนในฝันเธอทุกคืน...

                   ...จนเธอเห็นเป็นเรื่องธรรมดาแต่คนอื่นกลับเห็นเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ...   

                    ครั้งแรกตอนเธอหกขวบที่เธออึดอัดกับฝันนี้จนเธอทนมันไม่ได้ เธอจึงไปเล่าให้ผู้เป็นแม่ฟัง แม่เธอพาไปเช็คประสาทกับหมอ เมื่อไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆ ทั้งร่างกายและจิตใจ แม่ของเธอจึงไปพึ่งเรื่องของ...

                     ...ไสยศาสตร์...

                     แม่ของเธอพาไปดูหมอดู หมอดูไม่พูดอะไรมากแค่เพียงทำหน้าหนักใจ บอกแค่ว่า 'ลูกคุณไม่สามารถใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาได้อีกต่อไปและยังต้องพัวพันเกี่ยวกับเรื่องเหนือธรรมชาติอีกด้วย'...

                      ...แต่เธอก็ทำได้ จนปัจจุบัน...

                      ...วันนี้ เรามาฟังเรื่องของเธอกันดีกว่า...

    ___________________________________________

    บทนำมาแร้ววววววว

    ติดตามด้วย เม้นๆๆๆๆๆๆ

    เราต้องการเม้นเฟร้ยยยยยยยยยยย

    YAHA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


    http://writer.dek-d.com/onshop/writer/view.php?id=718170

    ฝากนิยายอีกเรื่องน่อ อยากได้คอมเม้นด่วนๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×