พลิกตำนานข้ามพิภพ

ลำดับตอนที่ #8 : +++สายเลือดผู้ยิ่งใหญ่+++

ตอนที่7

-------------ห้องทำงานศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์----------



“สวัสดีค่ะ ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ คือ..หนู..”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับมองดับเบิล์ดอร์ที่กำลั่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โตะทำงาน แล้วก็ต้องหยุดชะงักเพราะดับเบิลดอร์ยกมือขึ้นห้าม



“สวัสดีมิสเกรนเจอร์ นั่งลงสิ”ดับเบิลดอร์พูดพร้อมกับเสกเก้าอี้ไม้มา1ตัว

“ฉันรู้เรื่องราวหมดแล้วละ เธอนี่เก่งมากเลยนะที่สามารถปกป้องพิภพอินทรีไว้ได้ ฉันนึกว่าจะหาไม่ได้แล้วซะอีก หายากมากๆเลยรู้ไหมเอ้าส่งแหวนมาเลยจ๊ะ เธอรู้ไหมว่าเดิมมันเป็นของผู้ก่อตั้งบ้านทั้งสี่ของฮอกวอตท์มันจึงควรจะอยู่ฮอกวอตท์ แต่ว่าเกิดมีจอมปีศาจเกิดขึ้น ทางเราก็อยากจะช่วยแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนอกจากรับฝากหนังสือ1เล่มรอให้คนมาค้นพบ หนังสือเล่มนี้คนอื่นจะมองไม่เห็นนอกจากผู้สืบทอดตัวจริงเท่านั้น”ดับเบิลดอร์พูด



“อะไรกันค่ะเนี่ยหนูงงไปหมดแล้ว ตอนแรกหนูนึกว่าหนูจะมาพูดให้ศาสตราจารย์งงซะหน่อย ตอนนี้หนูกลับงงเอง”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

“แล้วศาสตราจารย์รู้ไหมค่ะว่ามัลฟอยเขามาในพิภพอินทรีได้ยังไง”เฮอร์ไมโอนี่ยกมือขึ้นถาม



“มิสเกรนเจอร์ไมต้องยกมือหรอกตามสบาย คือว่าการคัดเลือกอัศวินอินทรีฟ้าครั้งนี้เพิ่งมีเป็นครั้งแรกเลยต้องให้เจ้าตัวเขาออกโรงนะ”ดับเบิลดอร์พูดพร้อมกับขยับแว่น

“ตัวอะไรหรอค่ะ”เออร์ไมโอนี่ถามงงๆ



“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงธิดาอินทรีฟ้าองค์ก่อนคิดว่า ต้องหาคนมาคุ้มครองทายาทของเขา แล้วเขาก็ต้องการให้ผู้ที่เป็นทายาทของเขาเป็นธิดาอินทรีฟ้าเพื่อคุ้มครองพิภพที่เขาสร้างขึ้น แต่ดูจะมีพลังไม่พอเลยต้องหาผู้คุ้มครองมาช่วย คุณสมบัติผู้คุ้มครองนั้นต้องรักเทพธิดาอินทรีฟ้าจากใจจริง เธอก็เลยมาดึงมิสเตอร์มัลฟอยเข้าไปในพิภพนั้น”ดับเบิลดอร์พูด



“เธอคนนั้นหมายถึง…”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับหยุดเอาไว้แล้วมองหน้าดับเบิลดอร์แบบรอคำตอบ

“โรวีน่า เรเวนคลอ ฉันรู้ว่าเธอรู้ตั้งแต่ตอนอ่านชื่อบนแหวนแล้วใช่ไหม ทายาทเรเวนคลอมีหน้าที่ใช้ความเฉลียดฉลาดของตนเองแล้วก็ความรู้ต่างๆที่เคยมีมาปกป้องพิภพอินทรีที่โรวีน่า เรเวนคลอสร้างขึ้น”ดับเบิลดอร์พูดพร้อมกับยิ้มๆ



“หนูก็สงสัยอยู่แล้วเชียวว่าทำไมพิภพอินทรีถึงเหมือกับสัญลักษณ์เรเวนคลอ แต่เอ… แล้วทำไมหนูถึงได้อยู่กริฟฟินดอร์ค่ะ”เฮอร์ไมโอนี่ถาม

“ฉันรู้ว่าเธอต้องได้อยู่บ้านเรเวนคลอ ฉันจึงให้หมวกคัดสรรเธอไปบ้านอื่นที่มีลักษณะเด่นรองลงมา แต่ฉันรุ้สึกว่าลักษณะเด่นที่รองลงมานั้นมันเท่ากับอย่างแรกแล้ว ดูจากที่เธอกับพวกมิสเติร์พอตเตอร์ช่วยกันปกป้องศิลาอาถรรพ์ แล้วก็ยังช่วยซีเรียส แบล็คตอนที่พาหนี แล้วก็ยังตอนที่บุกเข้าไปช่วยในกระทรวงเวทย์มนตร์อีก แม้ว่าเรื่องสุดท้ายจะเป็นกลลวงของโวลเดอร์มอร์ก็ตาม”ดับเบิลดอร์พูด เฮอร์ไมโอนี่ชะงักเมื่อได้ยินชื่อของโวลเดอร์มอร์



“แล้วทำไมต้องไม่ให้หนูอยู่เรเวนคลอค่ะ”เฮอร์ไมโอนี่พูด

“ก็เพราะว่าเราต้องการทำให้เธอปลอดภัยจากการตาล่าของจอมปีศาจไรตาร์ กอร์ เราจึงต้องเปลี่ยนบ้านให้เธอ พวกนั้นเขาจ้องแต่คนที่อยู่บ้านเรเวนคลอคงจะนึกไม่ถึงว่าฉันจะจับเปลี่ยนบ้าน แล้วฉันก็ต้องสั่งให้พ่อแม่ของพวกเธอยกลุกให้มักเกิ้ลที่รู้จัก แล้วก็ให้เธอใช้นามสกุลของมักเกิ้ลพวกนั้น แต่พ่อแม่ของเธอน่ะถูกจอมปีศาจฆ่าตายเมื่อเธออายุ5ขวบ ก่อนที่พิภพนั้นจะต้องคำสาปนะ”ดับเบิลดอร์พุดพร้อมกับมองที่ตาของเฮอร์ไมโอนี่



“ไม่จริง ไม่จริง นี่เรื่องมันจะซัยซ้อนไปใหญ่แล้ว แล้วพ่อแม่ของหนูที่แท้จริงชื่ออะไรค่ะ”เฮอร์ไมโอนี่พูด

“พ่อเธอชื่อ อัลเบิร์ก เรเวนคลอ เป็นเชื้อสายของโรวีน่า เรเวนคลอ ส่วนแม่เธอชื่อ แคทลีน เรเวนคลอ เมื่อก่อนเธอนามสกุล โรราน หลักฐานทั้งหมดเกี่ยวกับพ่อและแม่ที่แท้จริงของเธอ อยู่ที่พ่อกับแม่มักเกิ้ลของเธอ ทั้งรุปถ่าย รหัสเซฟ ฯลฯ เขาตั้งใจจะปิดเธอเพื่อให้เธอปลอดภัย แต่พวกเขาก็รู้เหมือกันว่าสักวันเธอจะค้องรู้ความจริง”ดับเบิล์ดอร์พูด



“100คะแนนสำหรับกริฟฟินดอร์สำหรับการปกป้องอาณาจักร เมื่อกี้ก่อนเธอจะมาฉันก็เรียกมิสเตอร์มัลฟอยมาคุยแล้วก็แจกคะแนนไปเรียบร้อยแล้ว ดีแล้วละที่จอมปีศาจนั่นถูกปราบเสียก่อน เพราะมันวางแผนจะเข้าร่วมกับโวลเดอร์มอร์เพื่อจะยึดครองจักรวาล”ดับเบิลดอร์พูดพร้อมกับขยับแว่น แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็สะดุ้งอีกครั้ง

“เอาละ ไปได้แล้วมิสเกรนเจอร์”ดับเบิลดอร์พูดแล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็ลาดับเบิลดอร์แล้วก็ออกไป



---------------ริมทะเลสาสาบ------------



เป็นเวลาเย็นแล้ว ท้องฟ้าเป็นสีส้มอ่อน มองเห็นดวงอาทิตย์เป็นสีแดงเฉแดฉายดวงกลมโตอยู่ที่ท้องฟ้า มันคือเงาของดวงอาทิตย์นั่นเอง ทุกสิ่งรอบข้างดูสงบนิ้ง ใบไม่ที่ต้องลมก็พัดหวิวไปกับสายลมเป็นคลื่น เฮอร์ไมโอนี่นั่นใต้ต้นไม้ที่อยู่ริมทะเลสาบ

“น้องฟูฟู ทำไมเย็นแล้วไม่ไปกินข้าวจ๊ะ คนอื่นเขาไปกินกันหมดแล้ว อยู่คนเดียวระวังผีหลอกนะ”เสียงคางยานเสียงหนึ่งดังออกมาหลังต้นไม้ มัลฟอยนั่นเอง



“ฉันกำลังคิดอะไรอยู่นะ แล้วมาว่าฉันยายฟูได้ไงหาไอ้เถิก”เฮอร์ไมโอนี่พุด แล้วสักพักทั้งสองคนก็หัวเราะพร้อมกัน

“ฉันไม่เห็นเธอในห้องโถงกลางเลยออกมาตามหานะ ฉันขอโทษนะที่ว่าเธอมาตลอด แล้วฉันก็ไปรู้อะไรบางอย่างฉันเลยอคติกับเธอนะ เอาเป็นว่าฉันขอโทษ เธฮคงจะรังเกียจฉันแล้วใช่ไหม”มัลฟอยพูดพร้อมกับก้มหน้า



“เดี่ยวก่อน เธอไปรู้อะไรมา”เฮอร์ไมโอนี่ถามงงๆ

“ก็ฉันรู้ตั้งแต่จำความได้แล้วว่าฉันมีคู่หมั้นที่พ่อกับแม่คลุมถุงชนไว้ตั้งแต่เด็กๆ เธอคนนั้นชื่อเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์นะ ฉันไม่ชอบการคลุมถุงชนฉันเลยตั้งแง่กับเธอมาตลอด แต่พอมารู้จักเธอจริงๆก็ตกหลุมรักเธอเข้าให้แล้ว”มัลฟอยพุดพร้อมกับหน้าแดง

“จะบ้าหรอ โกหกหรือเปล่า ฉันไม่ใช่ของนะจะได้ยกให้กันง่ายๆ”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับเบือนหน้าหนี



“ฉันคิดแล้วว่าเธอต้องโกรธ แต่มันเป็นเรื่องจริงนะ อืม สมมุติว่าเราแต่งงานกันจะให้ลูกชื่ออะไรดีล่ะ …เฮอร์ไมโอฟอยเป็นไง”มัลฟอยพูดพร้อมกับหัวเราะ

“ชื่อน่าเกลียดจัง แล้วคิดอะไรไกลขนาดนั้น ใครบอกว่าจะแต่งงานกับเธอ”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับหน้าแดง

แล้วทั้งสองคนก็นั่งเถียงกันใต้ต้นไม้อย่างมีความสุข(หรือเปล่าหว่า?)

happily every after

--------THE END----------