-*+*-[fic:baramos]จอมใจมีดบิน-*+*-

ลำดับตอนที่ #8 : นครทราจัน 2

lovelyjinny: แวะมาแก้คำผิดค่ะ

ตอนที่ 8 นครทราจัน 2

"เฮ้อ......."เฟรินถอนหายใจอย่างโลง ขณะเดินออกจากห้องน้ำสาธารณะมาได้ซักพัก

'สวัสดีครับ ผมอยากรู้จักคุณจัง'กระดาษสีฟ้าแผ่นน้อยถูกยื่นมาเบื้องหน้าพร้อมกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่เดินเข้ามา

'คุณคนสวยชื่ออะไรครับ'กระดาษสีชมพูอีกแผ่นถูกยื่นมาด้านขวาพร้อมกับชายหนุ่มรูปหล่ออีกคนที่เดินเข้ามา

'กรุณาคบกับผมเถอะครับ'กระดาษรูปหัวใจสีแดงถูกยื่นมาทางด้านซ้าย

ขณะที่แม่สาวเจ้าเสน่ห์กำลังงงงวยกับเหตุการณ์ข้างหน้าอยู่นั้นก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างถูกสวมลงที่คอของเธอจากทางด้านหลัง  แล้วเธอก็หยิบสิ่งนั้นขึ้นมาดู

'มีเจ้าของแล้ว'

ข้อความนั้นถูกเขียนอยู่บนกระดาษแข็งสีเหลืองรูปหัวใจที่เจอะรูด้านบนแล้วเอาเชือกร้อยห้อยคอ เล่นเอาเธออยากจะหันไปชกหน้าคนเขียนจริงๆ พูดยังกับเธอเป็นหมาที่ถูกเทศบาลจับมางั้นแหละ 

แต่ยังไม่ทันจะคิดอะไรต่อก็ถูกมือใหญ่ที่สวมป้ายให้เธอนั่นเองลากออกมาจากเหล่าทาสรักของเธอซะก่อน

'………….'

ความเงียบซึ่งควรจะเป็นหน้าที่ของนักบวชหนุ่มแต่บัดนี้กลับเป็นของขโมยสาวแทน  

ก็เธอยังงงไม่หายเลยนี่

'แขวนเอาไว้ซะจะได้ปลอดภัยจากเหล่าแมลงวัน'
กระดาษจากสมุดฉีกที่ซื้อมาเมื่อเช้าถูกยื่นมาให้พร้อมกับข้อความ

'เชอะ...หาว่าฉันเป็นขี้หมาหรอถึงมีแมลงวันมาตอม'แม่สาวผู้ถูกตราว่ามีเจ้าของวิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว

'เฮ้อ...งอนเก่งชะมัด.....เอาแต่ใจตัวเอง'รอยยิ้มน้อยๆปรากฏบนในหน้าที่บูดบึ้งอยู่เป็นนิจ  แต่ยังไม่ทันจะตามแม่สาวขี้งอนไปก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวทางด้านหลัง

"ฟิ้ว.......ฉึก"เร็วเท่าความคิดมีดถูกส่งบินข้ามอากาศอย่างรวดเร็ว

"อ๊าก......จะไม่เอาให้ตายเลยใช่ไหมเนี่ย"เสียงร้องดังมาจากสาวน้อยที่กระโดดหลบมีดจนล้มลงที่พื้นหลังจากวิ่งหายไปเมื่อกี้  ประโยคนี้คงหมายถึง 'จะเอาให้ตายเลยใช่ไหม!'

แล้วนักบวชหนุ่มก็ย่อตัวลงไปเพื่อจะพยุงเธอขึ้น  แต่ยังไม่ทันพยุงเธอขึ้นก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ถูกนำมาห้อยคอของเขา.......


สิ่งนั้นก็คือป้ายที่เขียนว่า 'มีเจ้าของแล้ว' อย่างเดียวกับที่เขาให้เธอนั่นเอง  สาวน้อยผู้ถูกเป็นเจ้าของแขวนป้ายแสดงความเป็นเจ้าของชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มน้อยๆ ท่ามกลามความงงของชายหนุ่ม

"ก็พี่ไม่หล่อนี่  เดี๋ยวสาวๆจะไม่มารุมกันตรึมจนพี่ทำอะไรๆได้สบาย"คำพูดอันกำกวมถ้าไม่ได้แปลภาษาคนเป็นคนอย่างนครจันทราถูกเอ่ยขึ้นจากสาวน้อยเจ้าของป้ายสีเหลืองอีกอัน

หมายความว่า 'ก็พี่หล่อนี่  เดี๋ยวสาวๆจะมารุมกันตรึมจนพี่ไม่เป็นอันทำอะไร'

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ณ ห้องพัก

ท้องฟ้ามืดครึ้มตัดกับแสงดวงดาวและแสงจันทร์ที่ส่องประกายอยู่บนท้องฟ้า

แต่ตอนนี้แสงอะไรก็ไม่สว่างเท่าแสงปิ๊งจากหลอดไปในหัวสมองของเจ้าเฟรินที่คิดแผนการอะไรออก

"พี่ไม่รักพี่ลูคัสใช่ไหม"เสียงใสเอ่ยถามรุ่นพี่ที่นอนอยู่ที่พื้น ขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียงนุ่มภายในห้องพัก 

"........................"ไร้คำตอบจากชายหนุ่ม

จะถามทำไมนะหรอ  ก็แหวนนี้เป็นแหวนอัดเสียงนะสิ  ถ้าถามมากๆพี่เขารำคาญก็จะตอบ และไอ้ตอนตอบนี่แหละ  ถ้าพี่เขาจะพูดว่าไม่ชอบพี่ลูคัส  แต่พออยู่ในเมืองนี้  ต้องตอบว่ารักลูคัสแน่เลย  แล้วทีนี้พอเอาไปขายให้แฟนคลับอันดับ1ของพี่ลอเรนซ์อย่างพี่ลูคัส 

หึๆ......... ต่อให้โก่งราคาสุดๆ พี่แกคงสู้ไม่ถอย

แผนการหาเงินบังเกิดขึ้นในสมองของเจ้าหญิงหัวการค้าที่น่าจะเปลี่ยนคำต่อท้ายเป็น เดอะ เมอร์เชิน ออฟ เดมอส

"พี่ไม่รักพี่ลูคัสหรือเปล่า"เสียงใสเอ่ยถามรุ่นพี่อีกที พร้อมกับลงมาจากเตียงแล้วเข้าไปถามใกล้ๆถามรุ่นพี่หนุ่มที่นอนอยู่กับพื้น

"............................."

"พี่ไม่รักพี่ลูคัสใช่ไหม"เสียงใสเอ่ยถามรุ่นพี่อีกที พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ชายหนุ่มยิ่งขึ้น

'สงสัยจะหลับซะแล้ว'เธอคิดพลางจะลุกขึ้นแต่แล้วรุ่นพี่หนุ่มก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับจับตัวเธอพลิกลงไปข้างล่าง  กลายเป็นว่าเขาคร่อมตัวเธออยู่

"ฉันรักลูคัส  แต่ฉันไม่รักเธอ พอใจยัง"คำตอบที่ดูเหมือนชาวสีม่วงหลุดออกมาจากปากนักบวชหนุ่ม  แต่ทันทีที่เธอแปลความหมายก็แทบจะสลบไปกับพื้น

ไอ้ข้างหน้าไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไอ้ความหมายข้างหลังนี่หล่ะสิ  เรียกเอาแก้มขาวๆของสาวน้อยแดงก่ำยังกำไปเล่นงิ้วมา

'ยัยบ้าเอ้ย...อุตส่าห์อดทนแกล้งหลับมาตั้งนาน'นักบวชหนุ่มคิด 

เขายังไม่อยากให้ความอดทนของเขาสิ้นสุด  เพราะกลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น  ยิ่งเดินทางด้วยกันสองต่อสอง  แล้วเธอยังน่ารักซะขนาดนี้อีก  เขาต้องใช้ความพยายามในการห้ามตัวและห้ามใจอยู่มาก

ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้   เขาได้มอบใจให้เธอไปซะแล้ว  แล้วหัวใจของเธอหล่ะ..........

แล้วปฏิบัติการรับยาขนานเอกก็เริ่มขึ้น  ………..

เขาตรึงข้อมือของหญิงสาวไว้กับพื้นพร้อมกับประทับจูบบนริมฝีปากอันอวบอิ่มของเธอ อย่างยาวนาน ..............

นานมาก................

นานซะจน..............

"ฟี้........"  เสียงกรนดังขึ้นหลังจากชายหนุ่มถอนจูบไม่เกิน1วิ

'เฮ้อ...ขนาดจูบกันอยู่ยังหลับไปได้ เชื่อแล้วว่ายัยนี่เป็นเจ้าหญิงขี้เซาจริงๆ'ลอเรนซ์คิดพลางอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วห่มผ้าให้

'ต่อหน้าดวงพักตร์อันเป็นที่รัก  ยากนักจะหักห้ามใจ'

ชายหนุ่มบรรจงจูบที่หน้าผากของหญิงสาว แล้วกลับไปนอนที่พื้นเหมือนเดิม

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ตอนต่อไป  ก็ยังไม่ไปไหนหรอค่ะ ยังอยู่ในเมืองนี้เหมือนเดิม  แต่เอ๊ะ....  ทั้งสองคนบอกว่าจะอยู่แค่1วันนี้ แล้วเกิดอะไรขึ้นกันนะ... ติดตามได้ในตอนต่อไปค่ะ