คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : การสู้รบที่จบแบบ....
ทันใดนั้นก็เกิดแสงสว่างวาบขึ้นทั่วห้อง.......................
หลังจากแสงสว่างนั้นหายไป ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าเล่นเอาเฟรินถอนหายใจเอาเฮือกใหญ่ เนื่องจากปีศาจบ้ากามนั้นตัวแข็งอยู่ในท่าสะพานโค้งพร้อมทั้งมีอักขระเวทย์มนตร์สีทองวิ่งล้อมรอบตัวปีศาจ (แบบว่ากำลังจะหลบลำแสงเวทย์มนตร์ของลอเรนซ์แต่หลบไม่ทัน)
"เปรี๊ย...."เสียงอักขะเวทย์มนตร์ชั้นนอกสุดแตกอออก แม่สาวน้อยหนึ่งเดียวในห้องถึงกับหน้าซีด ในขณะที่นักบวชหนุ่มยังทำท่าสงบนิ่งเตรียมลุย
และแล้วปีศาจนั้นก็หลุดออกมาจากพันธนาการเวทย์ได้ นัยน์ตาของมันยิ่งแดงก่ำกว่าเดิมเหมือนกำลังโกรธ
แล้วทันใดนั่นเองก็เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น
แม่สาวน้อยใจกล้าออกไปกางแขนกั้นระหว่างนักบวชหนุ่มกับปีศาจบ้าเลือด
"นี่....จะสู้กันอีกนานไหม มีอะไรนั่งคุยกันก่อนดีไหม"แม่สาวจอมจุ้น ถามออกไปแบบกล้าๆกลัวๆ
"ไม่ใช่เรื่องของเธอ ถอยไป"นักบวชหนุ่มออกปากไล่แบบหงุดหงิดเต็มที่
"แม่หญิงหลบไปเถิด เดี๋ยวเจ้าจะเสียโฉมเอานะ"ปีศาจหนุ่มเอ่ยพร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้
"ชั้นจะไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ อ๋อ..แล้วอย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับชั้นนะ จดทะเบียนซ้อนมันไม่ดีหรอก ฉันนะเป็นภรรยาของหนุ่มคนนั้น"เฟรินว่าพลางชี้ไปทางลอเรนซ์ ซึ่งผู้ถูกพาดพิงก็สะดุ้งไปด้วย แล้วเธอก็หันมากล่าวต่อ
"ท่านคงไม่อยากได้ของมือสองหรอกนะ แล้วยิ่งผู้หญิงเค้าไม่เต็มใจแล้วท่านใช้กำลังพาตัวมานี่ มันไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยนะ ท่านเองก็ยังหนุ่มยังหล่อคงหาคนสวยๆหน้าตาดีๆนิสัยดีๆมารักท่านได้อีกเยอะ ท่านคงไม่อยากแต่งงานกับคนที่ไม่รักหรอกใช่ไหม อีกอยากคนกำลังท้องกำลังไส้ ให้ยืนพูดนานๆไม่ดีนะท่าน"เฟรินใส่ออกมาเป็นชุด พร้อมกับแกล้งอ้วกแบบแพ้ท้องเต็มที่ เล่นเอาสองหนุ่มอึ้งตาค้างโดยเฉพาะผู้ที่ถูกกล่าหาว่าเป็นพ่อของเด็ก
"อือ...ข้าเข้าใจแล้ว ถึงเจ้าจะสวย ถึงเจ้าจะฉลาดแต่เจ้าก็มีสามีแล้ว แถมยังท้องอีก ถ้าข้าเจอเจ้าเร็วกว่านี้ก็คงดี ถึงข้าเป็นปีศาจแต่ก็ไม่ใจร้ายขนาดพรากพ่อแม่ลูกหรอก งั้นพวกเจ้าก็ไปเถอะ"ปีศาจหนุ่มเอ่ยพร้อมกับหันหลังหนีไป
"ขอบใจท่านมาก ไปเถอะที่รัก"ลอเรนซ์ว่าพร้อมกับโอบเอวเฟรินและเดินออกไป
...................................................................................................................................
"นี่....พี่จะโอบอีกนานไหม"เฟรินเอ่ยขึ้นหลังจากเดินพ้นเขตปราสาทมาได้ซักพัก
"อ้าว....ก็เธอเป็นภรรยาฉันนี่ ไม่กอดเมียแล้วจะกอดใคร ให้ฉันประคองดีกว่าเดี๋ยวลูกของเราจะกระทบกระเทือน"นักบวชหัดแหลยังคงโอบต่อหน้าตาเฉย
"โกหกหน้าด้านๆแล้วยังแอบแตะอั่งอีก"คุณภรรยาจอมปลอมแอบอมยิ้มกับการแหลครั้งแรกของนักบวชหนุ่มพร้อมกับพยายามแกะมือออก
"ใครโกหกก่อนใครกันหล่ะ นี่ยังอยู่ในเขตเมืองของปีศาจตนนั้นถ้าไม่ทำให้เนียนเดี๋ยวมันก็ไม่เชื่อ หรือว่าเธออยากเป็นท่านหญิงประจำปราสาทปีศาจเจ้าเมือง"
ลอเรนซ์เอ่ยแบบกลั้นหัวเราะอย่าเต็มที่ ซะใจเหลือเกินที่ได้แกล้งแม่ตัวแสบ
"ก็ได้....เชอะ"เฟรินงอนตุ๊บป๋องพร้อมกับสพบัดหน้าหนี หลบสายตาของนักบวชหนุ่มที่มองมา
'จะว่าไปในอ้อมแขนของเขาช่างอบอุ่นดีเหลือเกิน .....บ้าจังคิดอะไรเนี่ยเรา'
ยิ่งคิดแต่สาวน้อยที่ไม่ค่อยทำตัวเหมือนผู้หญิงแต่วันนี้กลับเขินหน้าแดงเหมือนหญิงสาวทั่วๆไป แถมยังงอนได้ผู้หญิงสุดๆ
'เออะ...ทำไมเธอหน้าแดง...แล้วทำไมเธอแอบยิ้ม.....หรือว่าเธอจะเขินเรา.....บ้าหรือเปล่านะ....คนอย่างเจ้านั้นสอนคนนั้นคนนี้จีบผู้หญิงไปทั่วเรื่องแค่นี้จะอายได้ไงกัน.....แต่เอะ.....เราทำเกินไปหรือเปล่า...เราฉวยโอกาสเกินไปหรือเปล่า...แล้วทำไมเราต้องฉวยโอกาสหล่ะ'
สมองนักบวชหนุ่มตอนนี้ทำงานอย่างนัก ความคิดมากมายตีนกันในหัว แล้วยิ่งหันไปพบกับเสี้ยวหน้าของสาวน้อยที่กำลังเขินอายยิ่งทำให้หัวใจเขาเต้นแรงอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ทั้งสองเดินต่อไปเรื่อยๆไม่ได้พูดคุยอะไรกันอีก ต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง จนกระทั่งสายตาของทั้งคู่พบกับประตูเมือง แล้วทั้งสองคนก็เดินเข้าไปขอเรื่องเดินทางผ่านเมืองที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง
"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่นครทราจัน จะเดินทางผ่านหรือจะลงทะเบียนประชากรค่ะ"
"เดินทางผ่านครับ แต่คืนนี้คงต้องพักที่นี่ก่อน"ลอเรนซ์ตอบ ในขณะที่พนักงานสาวหยิบเอกสารต่างๆขึ้นมา
"อยู่ในเมืองนี้อาจจะลำบากหน่อยนะค่ะ เพราะทุกสิ่งที่คุณพูดจะต้องโกหกเสมอ ไม่เหมือนที่นครจันทราที่จะห้ามพูดโกหก อันนี้ก่อนพูดต้องระวังดีๆนะค่ะ เดี๋ยวจะสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง ยังไงก็เขียนข้อความสื่อสารกันจะดีกว่าค่ะ จะได้ไม่ต้องมาแปลหลายรอบ แล้วก็
ลงชื่อตรงนี้เดินไปรับตราประทับด้านนั้นนะค่ะ คนต่อไปค่ะ"พนักงานสาวตอบพร้อมกับเอ่ยต้อนรับคนต่อไป
หนุ่มสาวทั้งสองหันมามองหน้ากัน ซ็อคค้างสนิท ไม่คิดว่าจะมีเมืองบ้าๆอย่างนี้ด้วย แต่จะว่าไปที่เดมอสก็ไม่ค่อยปรกติดอยู่แล้วนี่ เจ้าหญิงที่นี่ก็ยังไม่ปรกติเลย เหมือนชาวบ้านเขาที่ไหน จะมีของแปลกอีกอย่างก็คงไม่แปลก
"สมใจเธอแล้วไหมหล่ะ คราวนี้ได้โกหกทั้งวันแน่"นักบวชหนุ่มที่เริ่มหัดประชดเอ่ยออกมา
"ประชดเป็นด้วยหรอ นึกว่าทำเป็นแต่ปั้นหน้าบูดทั้งวัน"แม่สาวตัวดีพูดพร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ
"ให้ทำอย่างอื่นก็ได้นะ จะลองดูไหมหล่ะ"นักบวชหนุ่มเอ่ยพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาว
"เฮ้ย...ออกไปนะไอ้รุ่นพี่บ้ากาม"เฟรินรีบหลบหน้าพร้อมกับผลักลอเรนซ์ออกไป
"เฮ้อ...ยังไม่ทันทำอะไรเลยกลัวไปได้"นักบวชหนุ่มบ่นเบาๆกับตัวเอง
"ขืนปล่อยให้ทำก็ไม่ใชชั้นหล่ะสิ ไปประทับตราดีกว่า"เฟรินที่แอบได้ยินเอ่ยตอบพร้อมกับเชิดหน้าใส่เปลี่ยนเรื่องซะงั้น
จะว่าไปแค่เดินทางมาด้วยกันวันกว่าๆก็ทำให้สองคนเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เฟรินที่มาดแมนสุดๆตอนนี้ผู้หยิ้งผู้หญิง ทั้งงอน หน้าแดง เริ่มเขินอายเป็นทั้งที่เมื่อก่อนด้านสุดๆ
ส่วนนักบวชหนุ่มที่เคยทำเป็นแต่หน้าบูดกับหน้านิ่งตอนนี้ก็ทั้งหลอกแต๊ะอั่ง ประชดประชันเก่ง ยั่วสาวเจ้าให้โกรธเล่นๆเพื่อความสะใจ
เฮ้อ.....นี่พวกเขาเปลี่ยนไปหรือนิสัยเดิมเริ่มปรากฏหล่ะเนี่ย!!!
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
"ว้าว.. ผมเกลียดเมืองนี้สุดๆเลย โกหกนี่ชั้นไม่ถนัดเลย"แม่สาวตัวแสบพูดเสร็จแล้วก็หยุดกึ๊กงงกับสิ่งที่ตนพูด ไม่งงนะสิแปลกเพราะเธอประทับตราของเมืองนี้ไปเลยเลยพูดกลับกับที่จะพูดหมดเลย จริงๆแล้วเธอจะพูดว่า
----ว้าว ผมหล่ะชอบเมืองนี้สุดๆเลยฮะ โกหกเนี่ยของถนัดของผมเลย----
"ฉันก็ชอบเมืองนี้"ลอเรนซ์เอ่ยตอบเรียบๆ ถ้าคนที่ไม่รู้หลักของเมืองนี้มาเห็นเข้าคงงงน่าดูเพราะสีหน้าคนที่บอกว่าชอบ หน้าตาไม่เข้ากับคำว่าชอบซะเลย
'เริ่มไม่ชอบบ้างซะแล้วสิ ปวดหัวโว้ยต้องแปลกลับไปกลับมา บอกว่าชอบคือไม่ชอบสินะ....แล้วต้องอยู่อีกหนึ่งคืน ทนๆหน่อยแล้วกัน'แม่ตัวแสบคิดในใจ พร้อมกับถอนหายใจที่ต้องนั่งแปลภาษาคนเป็นภาษาคน
...........................................................................................................
**writer talk-- แอบอัพก่อนสอบนะเนี่ย ถ้าแต่งไม่สนุกอย่าว่ากันนะค่ะ อาทิตย์หน้าสะสอบo-netแล้ว เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ ถ้าสอบเสร็จแล้วจะมารีบอัพต่อค่ะ
ป.ล.ตอนแรกคิดว่าจะลบเรื่องนี้ทิ้งซะแล้ว นึกว่าจะไม่มีคนอ่าน แต่พอมีคนมาอ่านก็ดีใจมากเลยค่ะ ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่กระตุ้นให้jinnyแต่งต่อ ความจริงก็แต่งเรื่องนี้เสร็จแล้วค่ะ แต่มันอยู่ในหัวไม่ได้พิมพ์เท่านั้น ต้องอ่านหนังสือสอบ(ฮือ...เศร้าจัง)
ความคิดเห็น