[fic]\"เฟริน\"นักปราชญ์ตัวป่วน

ลำดับตอนที่ #3 : +++เฟริน เดอเบอโร เดอะ ไซแอนทิส ออฟ บารามอส+++

ตอนที่3 เฟริน เดอเบอโร เดอะ ไซแอนทิส ออฟ บารามอส



หลังจากที่เฟรินหนีจากฤทธิ์มีดสั้นของลอเรนซ์มาแล้ว(โดนปามีดโทษฐานปามีดของเขาลงถังขยะ)

“แล้วไอ้เวทย์มนตร์นี่มันจะมีผลกี่วันนะ แล้วทำไมเขาไม่เอาของดีๆอย่างงี้ออกมาให้น.ร.ใช้”เจ้าเฟรินคิดอยู่ในใจ ฉับพลันก็มีเสียงตอบคำถามอยู่ในหัวของเขาเอง ซึ่งเป็นเสียงความคิดของเขาเอง



“เวทย์มนตร์นี้จะมีผล1สัปดาห์ เมื่อ400ปีก่อน ขณะนั้นร.ร.พระราชาเอินเบิร์กยังใช้ระบบเอ็นสะท้านเพื่อรับน.ร.เข้าศึกษา ผู้ใช้เวทย์คนหนึ่งสอบเข้าไม่ได้ ม่าม๊าของเขาจึงสร้างหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา ผลดีของหนังสือเล่มนี้คือทำให้ฉลาด7วัน แต่….”เสียงนั้นหยุดเว้นให้เฟรินลุ้น



“แต่……หลังจาก7วันจะโง่เหมือนเดิมไง  แล้วก็การที่ใช้วิธีนี้ทำให้ไม่วนขวายแสวงหาความรู้เพิ่มเติม ไม่พยายาม ไม่ตั้งใจเรียน เพราะมัวแต่ใช้หนังสือเวทย์นี้ ภายหลังหนังสือเล่มนี้ถูกเผยแพร่ไป ร.ร.พระราชาจึงต้องเปลี่ยนวิธีคัดเลือกน.ร.เป็นใช้ของอาถรรพ์ทั้ง4ไง” เสียงในหัวของเฟรินอธิบาย



“อืม….อย่างนี้ต้องรีบเล่นสนุกให้พอก่อนครบ7วันสินะ”เฟรินพึมพำ และแล้วความฉลาดก็เริ่มส่งผล สมองเขาเริ่มปฏิบัติการอีกแล้ว………

……..และแล้วเฟรินก็เดินไปยังห้องของเขา



“บัดนี้ เฟริน เดอเบอโร เดอะ ไซแอนทิส ออฟ บารามอส จะทำการเปลี่ยนปรอทเป็นทอง  ฮึๆๆ เรียกลมได้ เรียกฝนได้”เจ้าตัวดีที่ยกฐานะตัวเองประกาศขึ้นกลางห้อง(ที่ไม่มีใครอยู่)

ว่าแล้วเจ้าตัวก็เอาแว่นมาใส่อีกรอบ แล้วก็ปฏิบัติการต่อ

“ชุดทดลองเคมีจงมา”ว่าแล้วอุปกรณืทดลองก็ออกมาเยอะแยะ



“การเปลี่ยนธาตุต้องเปลี่ยนจำนวนโปรตอน จะทำปรอทเป็นทองแค่ลดจำนวนโปรตอนลงหนึ่ง  ฮึๆๆ ของกล้วยๆ”ว่าแล้วเจ้าตัวก้เริ่มการทดลองอันแสนวุ่นวาย

“บึ้ม…..”เสียงระเบิดดังขึ้นจากห้องๆหนึ่งของป้อมอัศวิน พร้อมกับมีควันรูปดอกเห็ดออกมา “กล้วย”ที่เจ้าตัวยุ่งพูดถึงกลายเป็นกล้วยปิ้งไปแล้ว





แรงระเบิดนั้นพาเอาหลังคาขอป้อมอัศวินหายวับไปกับตา

เสียงการระเบิดเรียกความสนใจจากผู้ชมทั้งป้อม แต่ที่เรียกได้เร็วที่สุดก็คือสามสาวแห่งห้อมอัศวิน ที่มาวิ่งมาจุดเกิดเหตุอย่างรวดเร็วด้วยความเร็ว 3x10ยกกำลัง8 m/s (แบบว่ามาด้วยความเร็วแสงหรือนี่)



“ซวยแล้วไหมล่ะ  ทองก็ไม่ได้แล้วยังระเบิดหลังคาป้อมอีก สามคนนี้นี่มาเร็วจริงใครไปจุดธูปเรียกมาเนี่ย”เฟรินที่ได้ยินเสียงคนแห่มาดูแต่ไกลรีบล็อกประตูห้องทันที

“เฟริน…..นายทำอะไรของนายหน่ะ”มาทิลด้าร้องตะโกนมา พอถึงห้องเธอก็เอื้มมือไปบิดลุกบิดประตู

“อ๊ะ ประตูล็อก”

“log(AB) = log(A) + log (B)”แองจี้ที่เจอมนตร์หนังสือบ้าเริ่มเพ้ออย่างลืมตัว

“คนละล็อกกันแล้วค่ะ lock ไม่ใช่ log ค่ะ”เรนอนพูดแทรก

“ฟังนะเฟริน ชั้นจะให้เวลานายแค่นับ1-3 ถ้านายไม่เปิดมานายตายแน่”มาทิลด้าตะโกนขู่

“log10 = 1 ,  log100 = 2 ,  log……”แองจี้ที่นับเลขเป็นฟังชั่นล็อกกาลิทึม ยังไม่ทันจะนับถึง3 เจ้าตัวดีก็เปิดประตูออกมาพร้อมกับยิ้มแห้งๆ…….



“คุณเฟรินคิดยังไงค่ะถึงได้ระเบิดป้อมเล่น”เรนินคนงามถามด้วยสายตาดุๆ

“แค่จะหาทางช่วยป้อมด้วยการทำปรอทเป็นทอง”เฟรินตอบแล้วยิ้มแห้งๆ



“ทำปรอทเป็นทอง….นี่แกเป็นพอริเพอร่าหรือไงหา….ถึงได้มีวิวัฒนาการต่ำขนาดนี้ ขนาดเจอหนังสือจอมปราชญ์ยังไม่ทำให้นายฉลาดขึ้นเลยหรือไง ไม่รู้หรือไงว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ”แองจี้ใส่เป็นชุด

(หมายเหตุ: พอริเฟอร่า(Porifera) คือไฟลัมของสัตว์ในอาณาจักร์สัตว์ที่มีววัฒนาการต่ำที่สุด เช่น ฟองน้ำ)





“แค่นี่ป้อมก็จนไม่พอหรือไง ถึงต้องทำให้มันพังขนาดนี้”มาทิลด้าตวาดใส่เฟริน

“ใช่สิ…..นายคงเป็นพอริเฟอร่าของแท้ ก็ขนาดระบบประสาทยังไม่มี แล้วจะมีสมองได้ไงหา….”แองจี้ใส่อีกรอบ



“แล้วคุณเฟรินจะชดใช้ยังไงค่ะ”เรนอนที่เริ่มสงสารเฟรินที่โดนเพื่อนของเธอรุมด่าหันมาพูดเพราะๆกับเฟริน

“เอ่อ…. แถวนี้น่าจะมีต้นจากนะ เดี๋ยวชั้นหามามุงหลังคาให้ “เฟรินตอบกวนๆ

“นายนี่มันเค็มยิ่งกว่าโซเดียมคลอไรด์(เกลือ)อีกนะ”แองจี้ด่ากลับ

“ถ้าเป็นโซเดียมเรเดียมโพแทสเซียมถึงจะเหมาะกับชั้นมากกว่า”เฟรินตอบกวนอีกรอบ



“พันธะอะไรของมันหว่า…เอ….โซเดียม =Na ,เรเดียม =Ra, โพแทสเซียม = K  รวมกันได้ NaRak(น่ารัก)” แองจี้คิดในใจแล้วก็นึกฉุนเฟริน ขณะที่เพื่อนสาวอีกสองคนงงกับบทสนทนาของเขาและเธอ

“เวลาอย่างงี้ยังจะมาเล่นอีกหรอเฟริน ชั้นให้เวลานาย3วันถ้าซ่อมไม่เสร็จนายตายแน่”แองจี้ยื่นคำขาด



“ช่างปะไร ซ่อมไม่เสร็จก็ห้องของชั้น ก็พังห้องแค่เดียวหนิ”เฟรินตอบกลับ

“แต่มันคือหน้าตาของป้อมนะ นายไม่อายหรือไงที่จะต้องถูกเรียกว่า ป้อมหลังคาโหว่”มาทิลด้าพูดต่อ



“อืม แต่ชั้นแนะนำให้นายซ่อมดีกว่านะ นายไม่เคยนอนนอกห้องตอนกลางคืนสินะ…… แต่คราวนี้เพดานห้องนายโล่งอย่างนี้ มันคงให้ความรู้สึกเหมือนกัน”เสียงจากผู้คุมกฏลอเรนซ์ที่พึ่งมาถึงจุดเกิดเหตุดังขึ้น



“รู้สึกอะไรหรอ”เฟรินถามต่ออย่างสงสัย

“ก็ตอนที่เดินตรวจรอบปราสาทนะสิ……”ลูคัสพูดแบบลากเสียงยาวแล้วก็หยุดไว้  



“ยุงเยอะ…ทั้งตบ… ทั้งเกา ทำร้ายตัวเรา….เป็นจ้ำเป็นผื่น

แมลงสาปน่าเกี๊ยดน่าเกลียด……ไต่กันยั๊วเยี๊ยทำลายข้าวของ

วันนี้เราใช้อัศวิน…แมลงร้ายราวินทั้งยุงไม่เหลือ…. ถูกใจถูกใจจริงๆ 4ผู้คุมกฏ….4ผู้คุมกฏเป็นประกัน”ลูคัสร้องเพลงโฆษณาอัศวินอย่างร่าเริง(มันได้ค่าโฆษณากี่ตังเนี่ย)



“ฮึๆๆ    คอยดูเถอะ พรุ่งนี้ก็ซ่อมเสร็จแล้ว”เฟรินพูดอวด

“ขอให้มันจริงเถอะ …แล้วพวกชั้นจะคอยดู(หรือคอยดุ)”สามสาวผู้ทรงอำนาจแห่งป้อมอัศวินที่ยึดตำแหน่งหัวหน้าชั้นปีพูดขึ้นแล้วก็เดินจากไป พร้อมกับลอเรนซ์กับลูคัส

………………………………………………………………………………..

++++อย่าเพิ่งเลิกอ่านกันนะค่ะ คาโล+คิล  ยังม่ะออกเลย เดี๋ยวเขาจาน้อยใจ++++