ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : +++ผู้ผ่านภิภพคนที่2+++
ตอนที่3 ผู้ผ่านภิภพคนที่2
ชายคนนั้นผมสีทองหวีเรียบแปร่ หน้าตาหล่อเหลา ใส่ชุดพ่อมดของร.ร.ฮอกวอตท์เช่นเดียวกับเฮอร์ไมโอนี่ มือข้างหนึ่งกำลังชี้ไม้กายสิทธิ์ไปหาเฟอร์เรโร ส่วนมืออีกข้างถือไม้กวาดแสนสวยรุ่นนิมบัส2001อยู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาคนนั้นคือ................
เดรโก มัลฟอย .
“เกรนเจอร์ ตื่นเร็ว มีคนกำลังจะฆ่าเธอ ยัยฟูรีบๆตื่นสิ มัวแต่นอนอยู่ได้ ตื่นๆๆๆ”มัลฟอยร้องเรียกพร้อมกับเขย่าตัวเฮอร์ไมโอนี่
“เป็นอะไรหรือเปล่ายัยฟู”มัลฟอยถามเมื่อเฮอร์ไมโอนี่รู้สึกตัวแล้ว
“นาย นายมาทำอะไรที่นี่ นายมาที่นี่ได้ยังไง นายเป็นสายลับให้จอมปีศาจใช่ไหม แล้วนายจะทำอารายช้าน ว้าย เฟอร์เรโรช่วยด้วย”เฮอร์ไมโอนี่ร้องด้วยความตกใจ
“นี่เกรนเจอร์ฉันอุส่าห์ช่วยเธออาไว้นี่เธอส่ฉันเป็นชุดเลยหรอเดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังขอฉันจักการหมอนี่ก่อน”มัลฟอยพูด ระหว่างที่มัลฟอยคุยอยู่กับเฮอร์ไมโอนี่นั้น เฟอร์เรโรได้ไปหยิบดาบมา แล้วเขาก็เดินมาข้างหลังมัลฟอยที่กำลังคุยกับเฮอร์ไมโอนี่อยู่ แล้วเขาก็ง้าดาบจะฟันลงไปจังหวะนั้น
มัลฟอยหันตัวกลับมาพอดี “อิมปิเมนด้า” มัลฟอยเสกคาถาสกัดภัย เฟอร์เรโรชะงักถอยไปอีกแล้วก็วิ่งเข้ามาจู่โจมอีก
“เพ็ตตริพิคัสโททาลัส”เฮอร์ไมโอนี่เสกคาถาใส่เฟอร์เรโร
แล้วเฟอร์เรโรก็ล้มตึงลงไป
“ช่วยฉันด้วยเฮอร์ไมโอนี่ ฉันจะช่วยเธอจากพ่อหนุ่มนี่นะ”เฟอร์เรโรพูด
“ฉันไม่เชื่อเธอ เธอมันคนหลอกลวง เธออย่างงี้ทำไมกัน”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“เธอเชื่อใจพ่อหนุ่มนั้นหรอ ทั้งที่ฉันเดินทางกับเธอมาตลอดทาง ฉันช่วยเหลือและปกป้องเธอมาตลอดทางนะ พ่อหนุ่มนั่นเขาโพล่มากลางดึกแล้วจะทำร้ายเธอ”เฟอร์เรโรพูด
“ฉันเชื่อใจเขานะเฟอร์เรโร สายตาเขาบ่งบอกฉันว่าเขาต้องการช่วยฉัน ถึงเขากับฉันจะทะเลาะกันบ้าง แต่เมื่อฉันมีภัยเขาก็ช่วยฉัน มันต่างกับคนที่อยู่ข้างกายฉันตลอดทางแล้วคิดจะฆ่าฉันนะ สายตาเธอมันบ่งบอกถึงความเคียดแค้น อีกอย่างฉันว่าเธอแปลกๆตั้งแต่ตอนเธอเอากระต่ายมาให้ฉันแล้วล่ะ  ฉันพอจะรู้นะว่านั่นซองยาพิษ เป็นยาพิษชนิดพิเศษที่จะส่งผลต่อเมื่อถูกความร้อน เราก็มีความรู้เหมือนกันนะ ดีกรีที่1ในสายชั้นที่ฮอกวอตท์ เจ้านะคงวางแผนจะเอายางพิษใส่กระตายย่างให้เราใช่ไหมล่ะ ”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“งั้นฉันก็คงปิดเธอไม่ได้อีกแล้ว เธอนี่มันดูคนเก่งเป็นบ้า ถ้าเธอไม่ได้เป็นธิดาอินทรีฟ้าก็คงดี ฉันจะได้ไม่ต้องฆ่าเธอ ฉันก็ไม่อยากฆ่าเธอหรอกแต่ฉันต้องทำ ถ้าเธอเป็นคนธรรมดาฉันอาจจะขอเธอแต่งงานแล้ว เธอเป็นคนดีมากเลย แต่ธิดาอินทรีฟ้าองค์ก่อนขังพ่อของข้าไว้ในโลกแห่งความมืด พ่อของข้าทรมานมาก พอพ่อของข้าได้อำนาจคืนก็ไม่อยากให้ใครมาขัดขวางอีก เจ้าน่าจะมาร่วมมือกับข้านะ เมื่อพ่อข้าครองพิภพนี้ได้ข้าก็จะได้ครองต่อจากพ่อข้า แล้วข้าจะให้เจ้าเป็นราชินีของข้า”
“ฉันไม่เอาด้วยหรอก แผนการครองพิภพบ้าๆนั้น ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าจะหยุดอยู่แค่นี้ เมื่อเจ้าครองพิภพได้เจ้าก็ครองโลกได้ เอาละ พอกันที ข้าไม่อยากข้าเจ้า แต่ข้าก็จะให้เจ้าเก็บความเคียดแค้นนี้ไว้ทำร้ายข้าที่หลังไม่ได้เหมือนกัน
...อ๊อบบลิวิอาเต้ ”
เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ลบความจำเฟอร์เรโรแล้วก็นั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เวลานั้นเริ่มเช้าแล้ว แสงตะวันสาดส่องมาทางทิศตะวันออก หมูนกเริ่มบินออกจากรังส่งเสียงร้องไพเราะกังวาลไปทั่วป่า แล้วทั่งสองคนก้เริ่มคุยกัน
“เธอมาที่นี่ได้ยังไงหรอมัลฟอย”เฮอร์ไมโอนี่ถาม
“ฉันก็กลับจากซ้อมควิชดิชเสร็จจึงเดินไปที่ทะเลสาบแล้วอยู่ดีๆก็มีรมพัดแรง แรงมากๆเลย แล้วพอฉันรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในป่านี้ แล้วเธอหล่ะมาได้ไง”มัลฟอยพูด
“ฉันอ่านหนังสือแล้วก็ทะลุผ่านหนังสือมา นี่มัลฟอย พระราชาเมืองนี้บอกว่าฉันคือธิดาอินทรีฟ้า มีหน้าที่ตามหาผลึกแก้วอินทรีแล้วก็อันเชิญเทพอินทรีฟ้าลงมาปราบมารร้าย ถ้าทำไม่สำเร็จจะไม่สามารถกลับไปโลกปัจจุบันได้อีกเลย”
“โม้หรือเปล่ายัยฟู เธอเนี่ยนะธิดาอะไรนั่น ฉันไม่เชื่อหรอก”มัลฟอยพูด
“คำก็ยัยฟู สองคำก็ยัยฟู นี่ฟังฉันดีๆนะเจ้าฝอยทองคางยานนี่ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ถ้าเราทำไม่สำเร็จจอมมารจะยึดพิภพนี้อาจจะขยายอำนาจไปถึงโลกของเรา แล้วพวกเราก็จะติดแหงกอยู่ที่นี่ ไม่เชื่อก็ถามแหวนวิเศษได้เลย ฉันมีแหวนวิเศษ
แล้วก็สมุดบันทึกตำนาน”เธอพูด
“ฉันเชื่อเธอนะเกรนเจอร์ ฉันจะช่วยเธอหาอัศวินอะไรนั่นแล้วก็หาผลึกนั่นด้วย แล้วจะไปหาที่ไหนล่ะ อ้อ เกือบลืม เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะเกรนเจอร์ อย่างงี้เธอต้องโดนลงโทษหน่อยแล้ว”มัลฟอยพูดพร้อมกับโน้มตัวลงมาจะจูบเฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่พยานามจะพลัก เธอหน้าแดงมาก และมัลฟอยก็ถอยออกไปแล้วก็หัวเราะ
“เกรนเจอร์ เรื่องแค่นี้เธอตกใจด้วยหรอ แกล้งเธอนี่มันสนุกดีเนอะ ฉันไม่อยากจูบเธอสักเท่าไรหรอก”มัลฟอยพูด
“เธอคิดว่ามันตลกหรือไงมัลฟอย ไม่ตลกเลยนะ ฉันไม่ชอบให้เธอทำอย่างงี้นะ พูดถึงเรื่องการหาอัสวินกับผลึกแก้ว ขอบใจมากนะที่จะช่วยหา ดีเหมือนกันจะได้มีเพื่อนร่วมทาง จะได้หาเจอเร็วๆ แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าฉันไม่ยินดีสักเท่าไรที่จะมีเพื่อนร่วมทางอย่างนายเลย แล้วถ้าถามว่าจะหาอัศวินได้ที่ไหน ฉันไม่รู้ ฉันรู้แต่จะหาผลึกแก้วได้ที่เมืองแบงเกอร์ ทางทิศตะวันออก รีบเดินทางเถอะ”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“แล้วเธอจะไปยังไงละ เดิน ขี่ม้า หรือขี่ไม้กวาดฉัน แต่ไม้กวาดฉันก็คงขี่ได้ไม่นานหรอก มันหนักเกินไปนะ”
“ฉันว่าเดินดีกว่านะไม้กวาดก็เอาไว้ใช้เวลาจำเป็น ม้าทิ้งไว้เหอะ ฉันขี่ไม่เป็น หรือว่าเธอเป็น”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“งั้นก็ได้ ออกเดินทางแลยแล้วกัน”มัลฟอยพูด
แล้วทั้งสองคนก็เริ่มออกเดินทางไปยังเมืองแบงเกอร์..............
ชายคนนั้นผมสีทองหวีเรียบแปร่ หน้าตาหล่อเหลา ใส่ชุดพ่อมดของร.ร.ฮอกวอตท์เช่นเดียวกับเฮอร์ไมโอนี่ มือข้างหนึ่งกำลังชี้ไม้กายสิทธิ์ไปหาเฟอร์เรโร ส่วนมืออีกข้างถือไม้กวาดแสนสวยรุ่นนิมบัส2001อยู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาคนนั้นคือ................
เดรโก มัลฟอย .
“เกรนเจอร์ ตื่นเร็ว มีคนกำลังจะฆ่าเธอ ยัยฟูรีบๆตื่นสิ มัวแต่นอนอยู่ได้ ตื่นๆๆๆ”มัลฟอยร้องเรียกพร้อมกับเขย่าตัวเฮอร์ไมโอนี่
“เป็นอะไรหรือเปล่ายัยฟู”มัลฟอยถามเมื่อเฮอร์ไมโอนี่รู้สึกตัวแล้ว
“นาย นายมาทำอะไรที่นี่ นายมาที่นี่ได้ยังไง นายเป็นสายลับให้จอมปีศาจใช่ไหม แล้วนายจะทำอารายช้าน ว้าย เฟอร์เรโรช่วยด้วย”เฮอร์ไมโอนี่ร้องด้วยความตกใจ
“นี่เกรนเจอร์ฉันอุส่าห์ช่วยเธออาไว้นี่เธอส่ฉันเป็นชุดเลยหรอเดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังขอฉันจักการหมอนี่ก่อน”มัลฟอยพูด ระหว่างที่มัลฟอยคุยอยู่กับเฮอร์ไมโอนี่นั้น เฟอร์เรโรได้ไปหยิบดาบมา แล้วเขาก็เดินมาข้างหลังมัลฟอยที่กำลังคุยกับเฮอร์ไมโอนี่อยู่ แล้วเขาก็ง้าดาบจะฟันลงไปจังหวะนั้น
มัลฟอยหันตัวกลับมาพอดี “อิมปิเมนด้า” มัลฟอยเสกคาถาสกัดภัย เฟอร์เรโรชะงักถอยไปอีกแล้วก็วิ่งเข้ามาจู่โจมอีก
“เพ็ตตริพิคัสโททาลัส”เฮอร์ไมโอนี่เสกคาถาใส่เฟอร์เรโร
แล้วเฟอร์เรโรก็ล้มตึงลงไป
“ช่วยฉันด้วยเฮอร์ไมโอนี่ ฉันจะช่วยเธอจากพ่อหนุ่มนี่นะ”เฟอร์เรโรพูด
“ฉันไม่เชื่อเธอ เธอมันคนหลอกลวง เธออย่างงี้ทำไมกัน”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“เธอเชื่อใจพ่อหนุ่มนั้นหรอ ทั้งที่ฉันเดินทางกับเธอมาตลอดทาง ฉันช่วยเหลือและปกป้องเธอมาตลอดทางนะ พ่อหนุ่มนั่นเขาโพล่มากลางดึกแล้วจะทำร้ายเธอ”เฟอร์เรโรพูด
“ฉันเชื่อใจเขานะเฟอร์เรโร สายตาเขาบ่งบอกฉันว่าเขาต้องการช่วยฉัน ถึงเขากับฉันจะทะเลาะกันบ้าง แต่เมื่อฉันมีภัยเขาก็ช่วยฉัน มันต่างกับคนที่อยู่ข้างกายฉันตลอดทางแล้วคิดจะฆ่าฉันนะ สายตาเธอมันบ่งบอกถึงความเคียดแค้น อีกอย่างฉันว่าเธอแปลกๆตั้งแต่ตอนเธอเอากระต่ายมาให้ฉันแล้วล่ะ  ฉันพอจะรู้นะว่านั่นซองยาพิษ เป็นยาพิษชนิดพิเศษที่จะส่งผลต่อเมื่อถูกความร้อน เราก็มีความรู้เหมือนกันนะ ดีกรีที่1ในสายชั้นที่ฮอกวอตท์ เจ้านะคงวางแผนจะเอายางพิษใส่กระตายย่างให้เราใช่ไหมล่ะ ”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“งั้นฉันก็คงปิดเธอไม่ได้อีกแล้ว เธอนี่มันดูคนเก่งเป็นบ้า ถ้าเธอไม่ได้เป็นธิดาอินทรีฟ้าก็คงดี ฉันจะได้ไม่ต้องฆ่าเธอ ฉันก็ไม่อยากฆ่าเธอหรอกแต่ฉันต้องทำ ถ้าเธอเป็นคนธรรมดาฉันอาจจะขอเธอแต่งงานแล้ว เธอเป็นคนดีมากเลย แต่ธิดาอินทรีฟ้าองค์ก่อนขังพ่อของข้าไว้ในโลกแห่งความมืด พ่อของข้าทรมานมาก พอพ่อของข้าได้อำนาจคืนก็ไม่อยากให้ใครมาขัดขวางอีก เจ้าน่าจะมาร่วมมือกับข้านะ เมื่อพ่อข้าครองพิภพนี้ได้ข้าก็จะได้ครองต่อจากพ่อข้า แล้วข้าจะให้เจ้าเป็นราชินีของข้า”
“ฉันไม่เอาด้วยหรอก แผนการครองพิภพบ้าๆนั้น ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ้าจะหยุดอยู่แค่นี้ เมื่อเจ้าครองพิภพได้เจ้าก็ครองโลกได้ เอาละ พอกันที ข้าไม่อยากข้าเจ้า แต่ข้าก็จะให้เจ้าเก็บความเคียดแค้นนี้ไว้ทำร้ายข้าที่หลังไม่ได้เหมือนกัน
...อ๊อบบลิวิอาเต้ ”
เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ลบความจำเฟอร์เรโรแล้วก็นั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เวลานั้นเริ่มเช้าแล้ว แสงตะวันสาดส่องมาทางทิศตะวันออก หมูนกเริ่มบินออกจากรังส่งเสียงร้องไพเราะกังวาลไปทั่วป่า แล้วทั่งสองคนก้เริ่มคุยกัน
“เธอมาที่นี่ได้ยังไงหรอมัลฟอย”เฮอร์ไมโอนี่ถาม
“ฉันก็กลับจากซ้อมควิชดิชเสร็จจึงเดินไปที่ทะเลสาบแล้วอยู่ดีๆก็มีรมพัดแรง แรงมากๆเลย แล้วพอฉันรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในป่านี้ แล้วเธอหล่ะมาได้ไง”มัลฟอยพูด
“ฉันอ่านหนังสือแล้วก็ทะลุผ่านหนังสือมา นี่มัลฟอย พระราชาเมืองนี้บอกว่าฉันคือธิดาอินทรีฟ้า มีหน้าที่ตามหาผลึกแก้วอินทรีแล้วก็อันเชิญเทพอินทรีฟ้าลงมาปราบมารร้าย ถ้าทำไม่สำเร็จจะไม่สามารถกลับไปโลกปัจจุบันได้อีกเลย”
“โม้หรือเปล่ายัยฟู เธอเนี่ยนะธิดาอะไรนั่น ฉันไม่เชื่อหรอก”มัลฟอยพูด
“คำก็ยัยฟู สองคำก็ยัยฟู นี่ฟังฉันดีๆนะเจ้าฝอยทองคางยานนี่ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะ ถ้าเราทำไม่สำเร็จจอมมารจะยึดพิภพนี้อาจจะขยายอำนาจไปถึงโลกของเรา แล้วพวกเราก็จะติดแหงกอยู่ที่นี่ ไม่เชื่อก็ถามแหวนวิเศษได้เลย ฉันมีแหวนวิเศษ
แล้วก็สมุดบันทึกตำนาน”เธอพูด
“ฉันเชื่อเธอนะเกรนเจอร์ ฉันจะช่วยเธอหาอัศวินอะไรนั่นแล้วก็หาผลึกนั่นด้วย แล้วจะไปหาที่ไหนล่ะ อ้อ เกือบลืม เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่าอะไรนะเกรนเจอร์ อย่างงี้เธอต้องโดนลงโทษหน่อยแล้ว”มัลฟอยพูดพร้อมกับโน้มตัวลงมาจะจูบเฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่พยานามจะพลัก เธอหน้าแดงมาก และมัลฟอยก็ถอยออกไปแล้วก็หัวเราะ
“เกรนเจอร์ เรื่องแค่นี้เธอตกใจด้วยหรอ แกล้งเธอนี่มันสนุกดีเนอะ ฉันไม่อยากจูบเธอสักเท่าไรหรอก”มัลฟอยพูด
“เธอคิดว่ามันตลกหรือไงมัลฟอย ไม่ตลกเลยนะ ฉันไม่ชอบให้เธอทำอย่างงี้นะ พูดถึงเรื่องการหาอัสวินกับผลึกแก้ว ขอบใจมากนะที่จะช่วยหา ดีเหมือนกันจะได้มีเพื่อนร่วมทาง จะได้หาเจอเร็วๆ แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าฉันไม่ยินดีสักเท่าไรที่จะมีเพื่อนร่วมทางอย่างนายเลย แล้วถ้าถามว่าจะหาอัศวินได้ที่ไหน ฉันไม่รู้ ฉันรู้แต่จะหาผลึกแก้วได้ที่เมืองแบงเกอร์ ทางทิศตะวันออก รีบเดินทางเถอะ”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“แล้วเธอจะไปยังไงละ เดิน ขี่ม้า หรือขี่ไม้กวาดฉัน แต่ไม้กวาดฉันก็คงขี่ได้ไม่นานหรอก มันหนักเกินไปนะ”
“ฉันว่าเดินดีกว่านะไม้กวาดก็เอาไว้ใช้เวลาจำเป็น ม้าทิ้งไว้เหอะ ฉันขี่ไม่เป็น หรือว่าเธอเป็น”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“งั้นก็ได้ ออกเดินทางแลยแล้วกัน”มัลฟอยพูด
แล้วทั้งสองคนก็เริ่มออกเดินทางไปยังเมืองแบงเกอร์..............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น