พลิกตำนานข้ามพิภพ

ลำดับตอนที่ #2 : +++ทายาทศัตรูที่แอบแฝง+++

และแล้วเฮอร์ไมโอนี่กับอัศวินคนนั้นก็เริ่มออกเดินทาง ทั้งสองเดินทางออกนอกเมือง พอออกนอกเมืองมาแล้ว อัศวินก็บอกให้หยุดพัก แล้วทั้งสองคนก็หยุดพักใต้ต้นไม้แล้วอัศวินคนนั้นก็เดินไปผูกม้าไว้

“ท่านชื่ออะไร”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับมองไปที่อัศวินรูปหล่อ ผมสีน้ำตาล(ทรงเดียวกับรอน)ตาสีฟ้า อายุประมาณ20กว่าๆ รูปร่างสูง

“ข้าชื่อเฟอร์เรโร”อัศวินคนนั้นพูด



“ยินดีที่ได้รู้จักนะเฟอร์เรโร เราชื่อเฮอร์ไมโอนี่”เฮอร์ไมโอนี่พูด

“ข้ารู้จักชื่อท่านแล้ว พระราชาบอกข้า”เฟอร์เรโรพูด

“ท่านรู้หรือไม่ว่าเราต้องไปหาผลึกแก้วอินทรีที่ไหน” เฮอร์ไมโอนี่พูด



“ข้าก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าพระราชาสั่งข้าว่าเมือออกนอกเมืองแล้วให้ท่านถามแหวนวิเศษ”อัศวินคนนั้นพูด

“แหวนวิเศษพูดได้ด้วยหรอ”เฮอร์ไมโอนี่ถาม

“ถ้าพูดไม่ได้แล้วท่านจะถามได้ยังไงละ ท่านลองถามดูสิ” เฟอร์เรโรพูด

แล้วเฮอร์ไมโอนี่กับยกมือขึ้นแล้วดูแหวนวิเศษ แล้วก็พุดว่า



“แหวนจ๋า บอกข้าด้วยนะว่าข้าจะหาผลึกแก้วอินทรีได้ที่ไหน”เฮอร์ไมโอนี่พูด

“ผลึกแก้วอยู่ที่ภูเขาแบล็กก้า ที่เมืองแบงเกอร์ อยู่ทางตะวันออกของเมืองนี้”แหวนพูด

“หา! เมืองแบล็กก้าหรอ !ที่นั่นเต็มไปด้วยอสูรร้ายนะ”เฟอร์เรโรร้องลั่น

“แล้วข้าจะหาอัศวินในตำนานที่ไหนค่ะ”เฮอร์ไมโอนี่พุด



“ข้าเป็นแหวนวิเศษที่รู้ทุกเรื่องรู้ทุกอย่างก็จริง แต่เรื่องนี้ข้าบอกไม่ได้มันเป็นเรื่องของเวลา ตอนนี้เขากำลังเดินทางมาพิภพนี้แล้ว แล้วเวลาจะพาเจ้ามาพบกัน เจ้าจะรู้ได้ว่าคนไหนคืออัศวินตัวจริงก็ต่อเมื่อใจของเจ้าทั้งสองตรงกัน แล้วจะทำให้เกินพลังวิเศษบางอย่าง ตอนนี้ข้าไม่มีอำนาจพอที่จะบอกเจ้าได้ เมื่อถึงเวลาแล้วข้าจะบอกเจ้าเอง”แหวนพูด

“งั้นเขาก็ไม่ใช่คนในพิภพนี้ละสิ แล้วใจตรงกันยังไงข้าไม่เข้าใจ” เฮอร์ไมโอนี่พุด

“เมื่อถึงเวลาเจ้าจะรู้เอง”แหวนพูด



“ไหนบอกว่าเป็นแหวนวิเศษรู้ทุกเรื่องไง ไม่เห็นเป็นอย่างที่พูดเลย”เฮอร์ไมโอนี่หันไปพูดกับเฟอร์เรโร

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ออกเกินทางกันเถอะ ที่ทิศตะวันออกใช่ไหม”เฟอร์เรโรพูด

“ใช่ แต่จำได้ไหมว่าพระราชาให้ตามหาอัศวินในตำนานก่อนนะ ถ้าไปตามหาผลึกแก้วก่อนจะดีหรอ”เฮอร์ไมโอนี่พูด

“เราก็หาไปพร้อมๆกันทั้ง2อย่างก็ได้ หรือว่าเราจะอยู่ที่นี่เฉยๆแล้วรอการปรากฏตัวของอัศวินอะไรนั่นละ ก็แหวนไม่ได้บอกนี่ว่าเขาอยู่ไหน”เฟอร์เรโรพูด



“ขอฉันดูอะไรอีกแป๊บเดี๋ยวนะ”เฮอร์ไมโอนี่พูด

“ได้สิ ตามสบาย”เฟอร์เรโรพูด

แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็เปิดอ่านหนังสือตำนานอินทรีฟ้า

“ดรุณีน้อยออกเดินทางมาจนถึงชานเมืองกับทหารกล้า เธอได้สอบถามถึงที่อยู่ของผลึกแก้วกับอัศวินในตำนานกับแหวนวิเศษ” เฮอร์ไมโอนี่อ่าน



“นี่มันเรื่องของเราเลยนี่หน่า แสดงว่าไม่ว่าเราทำอะไรลงไปก็จะถูกบันทึกลงหนังสือเล่มนี้ งั้นถ้าเราอัยเชิญเทพมาปราบปีศาจร้ายได้สำเร็จก็ถือว่าเราอ่านจบ งั้นเราก็ขอพรได้1ข้อละสิ ดีล่ะ อย่างี้ต้องรีบหน่อยแล้ว”เธอคิด

“รีบออกเดินทางกันเลยจ้า อยากจะปราบปีศาจชั่วร้ายเร็วๆจังเลย”เธอตะโกนบอกเฟอร์เรโร

เฟอเรโรชงักไป แล้วก็แอบมองเฮอร์ไมโอนี่ทางหางตา



“มีอะไรหรอ”เฮอร์ไมโอนี่ถาม

“ปะ..เปล่า ไม่มีอะไร ไปกีนต่อเถอะ”เฟอร์เรโรตอบ

แล้วทั้งสองก็เดินทางมาเรื่อยๆจนตกเย็น ตอนนี้ทั้งสองอยู่กลางป่า ป่านั้นเป็นป่าทึก ต้นไม้สูงชะลูด แต่ก็มีดอกไม้ป่าขึ้น แล้วก็มีผลไม้นานาชนิด



“หยุดพักกันก่อนเถอะ แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยเดินทางต่อ”เฟอร์เรโรพูด

แล้วก็หยุดพักที่ใต้ต้นไม้

“เดี๋ยวฉันไปหาอาหารมาให้นะ”เฟอร์เรโรพูดพร้อมกับเดินจากไปพร้อมกับกลับมาด้วยกระต่ายป่าตัวหนึ่ง

“อะ..เฮอร์ไมโอนี่เดี๋ยวฉันไปย่างให้เธอกินนะ”

“มันยังไม่ตายนี่หน่า ปล่อยมันไปเถอะสงสารมันเดี๋ยวฉันเก็บผลไม้กินเอาดีกว่า”เฮอร์ไมโอนี่ตอบ

ทันใดนั้นซองสีขาวๆก็หล่นจากแขนเสื้อของเฟอร์เรโร แล้วหล่นอยู่ที่พื้น



ทันใดนั้นสะเก็ดลูกไฟจากกิ่งไม้ที่เป็นเชื้อเฟลิงในกองไฟก็กระเด็นมาถูกซองนั้น แล้วก็เกิดเป็นควันสีส้มพุ่งออกมา

“ไม่สำเร็จหรือนี่”เฟอร์เรโรพึมพำ

“พูดว่าอะไรหรือจ๊ะ”

“ไม่มีอะไรหรอก เจ้าคงหุฝาดไปเอง”เฟอร์เรโรตอบ

งั้นถ้ากินอิ่มแล้วก็นอนเถอะ เดี๋ยวฉันจะเฝ้ายามให้ก่อน แล้วพอถึงตาเธอเฝ้ายามฉันจะปลุกเอง นอนหลับให้สบายนะ”เฟอร์เรโรพูด

แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็นอนหลับไป



ขณะที่เฮอร์ไมโอนี่หลับไปเฟอร์เรโรก็ชักดาบออกมาแล้วก็ง้าดาบจะฟันลงไปที่คอเฮอร์ไมโอนี่

ทันใดนั้น……..

“เอกซ์เปลลิอาร์มัส”เสียงของชายผู้หนึ่งพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไม้กายสิทธ์มาที่เฟอร์เรโร…..