-*+*-[fic:baramos]จอมใจมีดบิน-*+*-

ลำดับตอนที่ #12 : ป....ป...โป๊หรอ

ป....ป...โป๊หรอ

“อ๊าก.......”เสียงไม่สมหญิงของสาวน้อยดังขึ้น

  ก็เสื้อของรุ่นพี่หนุ่มหายไปไหน??? แล้วเสื้อเธอหล่ะ  ทำไมเหลือแค่กางเกงในสีขาว???

แล้วยังอยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่มอีก  โดยที่เธอนอนทับอยู่ด้านบน

มือข้างหนึ่งของรุ่นพี่หนุ่มก็อยู่บนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ

แล้วเจ้าก้อนเนื้อนุ่มๆอันไร้อาภรณ์ปกปิดก็ดันไปแนบชิดกับแผงอกของนักบวชหนุ่มนั่นอีก

ร่างกายกำยำสมส่วนที่เปลือยเปล่าของชายหนุ่ม เรียกเอาพวกแก้มใสของสาวน้อยขึ้นสี

.....ทำไมต้องเขินด้วยนะ....

...แต่เอ๊ะ...เมื่อกี้ฉันเขินหรอ  ฉันไม่เคยเขินอะไรง่ายๆนี่...

.....เมื่อก่อนเราก็เคยเป็นผู้ชายนะ  เรื่องแค่นี่เขินได้ไง...

....มันเกิดอะไรกับเราเนี่ย....

..หรือว่าจะเป็นเพราะร่างสาวน้อยนี่.........

สมองของสาวน้อยประมวลผลอย่างหนัก กำเหตุการณ์แปลกที่เกิดกับตน

งานนี้เธอต้องบาปแน่ๆเลย  เห็นที่นักบวชหนุ่มคงตบะแตกเพราะสาวน้อยร่อนจ้อนในอ้อมแขนเป็นแน่

ใบหน้าคมคายของรุ่นพี่นักบวชไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าหน้าแดงแปร๊ดยิ่งกว่าถังสีแดงตกใส่ แล้วยิ่งทำหน้าเหรอหราแบบช็อคค้างไปแล้วนั่นอีก  ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในอารมณ์แบบนี้เธอคงลงไปนั่งหัวเราะงอหายไปแล้ว

….ว่าแต่พี่ลอเรนซ์น่ากอดจัง......

......เฮ้ย...ไม่ได้...คิดอะไรอยู่เนี่ย  เรากำลังโป๊อยู่นะ....

...โป๊...โป๊หรอ.......

ยิ่งคิดยิ่งแทบบ้า แล้วเธอก็ผลักร่างของรุ่นพี่หนุ่มออก

“ห....เห็นอะไรบ้าง”เธอพูดอย่างตะกุกตะกักพร้อมกับเอามือมาบังกายเอาไว้

“ห....เห็นหมดแล้ว”รุ่นพี่หนุ่มตอบแบบสติไม่ค่อยเต็มนัก เนื่องจากตะลึงกับภาพสาวน้อยล่อนจ้อนตรงหน้า

“เพี๊ย....”รอยมือปรากฏลงบนหน้าของชายหนุ่มที่ฉายแววงงงวยยิ่งนัก

“ตบพี่ทำไม”นักบวชหนุ่มถามด้วยความสงสัย

“ก็...ฮือ....พี่.....ฮือ...”สาวน้อยผู้ถูกเห็นหมดเลยร้องไห้อย่างน่าสงสาร

ภาพหญิงสาวร้องไห้ทำให้เขาปวดใจยิ่งนัก  หยดน้ำตาใสๆอาบแก้มเธอทั้งสองข้าง

แม้ว่าเขาจะไม่ตั้งใจให้เธอร้องไห้ก็เถอะ  แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอต้อองไห้เพราะเขา หรือว่าเพราะใครก็ตาม

“เธอดูชุดตัวเองซะก่อน”นักบวชหนุ่มที่คุมสติได้เอ่ยขึ้น แล้วสาวน้อยเจ้าน้ำตาก็สำรวจชุดตัวเองอีกครั้ง

แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งเพราะเธออยู่ในชุดตะบองเพชรสีเขียวที่มีหนามออกมารอบๆ

“แหวนวงนี้เปลี่ยนตามอารมณ์  เมื่อกี้เราสองคนลืมถอดหน่ะ”เสียงอธิบายของชายหนุ่มขจัดความสงสัยเป็นอย่างดี แล้วทั้งสองคนก็ถอดแหวนออก

แน่หล่ะที่ต้องถอดเพราะต้องให้ยากันทุกคืน ขืนอยู่ในสภาพนี้มีหวัง. . . . แค่คิดก็สยองแล้ว. . .

“ฉันขอโทษ”เฟรินเอ่ยออกมาเมื่อเห็นรอยแดงๆบนใบหน้าชายหนุ่ม  ซึ่งหลังจากชายหนุ่มรู้ว่าหญิงสาวจ้องมองอยู่ก็หันหน้าหนี

‘แค่นี้ก็ทำเป็นงอน ต้องเจอลูกง้อของเฟรินซะแล้ว’

“ขอโทษนะค่ะ”สาวน้อยของเรากลว่าด้วยเสียงหวานยิ่งนักพร้อมกับจับหน้าชายหนุ่มกันกลับมา แล้วจับที่รอยแผลเบาๆ และประทับจูบลงไปที่รอยแดงๆนั้น

“อ้าว   ไหงเป็นงั้นหง่ะ”สาวนักง้อบ่นขึ้นมาเมื่อรอยแดงๆเนื่องจากฝ่ามือพิฆาตของเธอมันลามไปทั้งหน้า

‘ยัยจอมยุ่งเอ้ย...อุตส่าห์หันหนีไปสงบสติอารมณ์  ไม่อยากนึกถึงวินาทีรัญจวนเมื่อกี้  แล้วดันมาทำแบบนี้อีก’ลอเรนซ์ซึ่งบัดนี้เลือดสูบฉีดทั่วไปหน้าคิดในใจ พลางพยายามปรับสีหน้าให้กลับมาเป็นปรกติ

แล้วลอเรนซ์ก็หยิบมีดเล่มหนึ่งซึ่งอยู่ในปลอกใส่มีดออกมา

“เฮ้ย...แค่ตบแค่นี้จะฆ่ากันเลยหรอพี่”แม่จอมยุ่งของลอเรนซ์เอ่ยออกมาแบบตกใจ

“ไม่ได้เอามาฆ่าเธอซะหน่อย”เจ้าของฉายาฤทธิ์มีดสั้นตอบอย่างขำๆ

“อ้าว    แล้วเอาออกมาทำไม”สาวน้อยของเรายังถามต่อแบบงงๆ

“ให้”ชายหนุ่มเจ้าของมีดสั้นพูดสั้นๆพร้อมส่งให้หญิงสาว

“บางที่เขาอาจจะถือว่าให้ของมีคมไม่ดี  แต่สำหรับฉัน ฉันให้เธอเอาไว้ป้องกันตัว  อย่างน้อยเมื่อฉันไม่อยู่ มันจะได้ปกป้องเธอแทนฉันได้”เจ้าของฤทธิ์มีดสั้นพูดด้วยเสียงนุ่มไของเขา

“พูดยังกับจะไปตาย  อย่าพูดป็นลางอย่างนี้สิ  แล้วอีกอย่างพี่ไม่ต้องห่วงหรอก  ฉันปกป้องตัวเองได้ มีผ่าปฐพีซะอย่าง  ใช่ไหมผ่าปฐพีลูกพ่อ”สาวน้อยของเราพูดพลางเรียกดาบผ่าปฐพีขึ้นมาโชว์

“ยังไงก็เก็บเอาไว้อีกเล่มแล้วกัน  แล้วก็ห้ามเอาไปขายนะ”ชายหนุ่มพูดดักคอแม่สาวหัวการค้า

“ทำเป็นรู้ดี    แล้วถ้าเอาไปขายพี่จะทำไมหล่ะ  ในเมื่อพี่ให้ฉันแล้วมันก็เป็นของฉันแล้วซิ ฉันจะเอาไปทำอะไรก็ได้ไม่ใช่หรอ”สาวน้อยเจ้าของมีดคนใหม่เถียง

‘เฮ้อ  แล้วจะให้ฉันบอกเธอได้ไง ว่าหมั้นเป็นของประจำราชวงศ์ เอาไว้ปกป้องว่าที่ราชินีแห่งแอเรียสทุกรุ่น  รู้สึกว่าราชินีแอเรียสแต่ละรุ่นจะชอบแส่หาเรื่องแถมอยู่ไม่สุขกันทั้งนั้นเลย’

เห็นได้จากรุ่นพ่อเขาที่เหล่าแม่ๆมีเรื่องให้ตบตีกันทุกวัน มีดที่มีตราประจำราชวงศ์ของราชินีบินว่อนไปทั่ว แล้วยังมีมีดลายสวยๆที่ท่านพ่อให้เหล่าสนมบินว่อนสวนไปสวนมา  แต่ดูเหมือนท่านพ่อจะไม่ทุกข์ร้อนใจอะไร กระโดดหลบมีดไปมาโดยไม่ใช้บาเรียกั้น แล้วยังหันมาหัวเราะแล้วบอกว่าสนุกดีอีก

ขณะที่เขาก็แทบจะเป็นบ้ากับไอ้มีดบินที่บินไปบินมา กลายเป็นว่าเขาต้องพกมีดมากที่สุดเพื่อใช้ปากลับไปให้พวกสนมทั้งหลายสงบศึก บอกได้เลยว่าอารมร์ร้อนๆของเขากับนิสัยชอบใช้มิดตัดสินเนี่ย ติดมาจากในวังเชียวนะ

แต่ไอ้หน้าบูดของเขานี่สิ มันเป็นความสามารถส่วนตัว เป็นหน้ากากชั้นยอดยิ่งกว่าหน้ากากฟาโรห์ เพื่อป้องกันไม่ให้หญิงสาวเข้าใกล้เขา  ไม่อยากให้ใครต้องเจ็บปวดหรือเจ็บช้ำ เพราะมาหลงรักเจ้าชายรัชทายาทรูปหล่อ พ่อรวย มากความสามารถอย่างเขา เหมือนเหล่าสนมต่างๆในวัง ที่ต้องเจ็บปวดและเจ็บช้ำใจเพราะความเจ้าชู้ของพ่อเขานี่แหละ

แต่ตอนนี้เขากลับอยากให้สาวน้อยข้างกายมาหลงรักเขายิ่งนัก

แต่อย่างน้อยวิชาปามีดที่ได้มาโดยบังเอิญ ที่เขาสุดแสนภูมิใจว่าปาแม่นหนักหนา แต่ก็มีบุคคลหนึ่งที่เขาไม่เคยปามีดโดนซักที......เขาก็คือ...ซาตานที่กวนตีนที่สุดในเเดินเบิร์ก ไม่สิ ต้องเป็นทั้งเอเดน รวมทั้งเดมอสด้วย...

“เอาไว้วันหนึ่งถ้าฉันแน่ใจ   ฉันจะบอกที่มาของมีดเล่มนี้ให้เธอฟัง  แต่ตอนนี้ช่วยเก็บรักษามันเอาไว้จนถึงวันนั้นแล้วกันนะ”ชายหนุ่มพูดทิ้งท้ายพร้อมกับจูงมือหญิงสาวไปห้องพัก รีบเข้านอนเพื่อออกเดินทางแต่เช้า

----------------------------------------------------------------------------------------