พลิกตำนานข้ามพิภพ

ลำดับตอนที่ #1 : +++เปิดตำนานเทพธิดา+++

ตอนที่1 +++เปิดตำนานเทพธิดา+++



---ห้องนั่งเล่นรวมกริฟฟินดอร์------

“แฮรี่ รอน พวกเธอจะไปห้องสมุดกับฉันไหม” เสียงเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง(น่ารักจริงหรือเปล่า?) ผมสีน้ำตาลฟูฟ่อง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอคือ..เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ (จะเรียกว่าเฮอร์จังก็ได้นะ)

“ถ้าเธอจะไปหาข้อมูลเรื่อง สรร-สอ ละก็เรา2คนไม่ไปนะ”รอนพูด

“พวกเธอรู้ใจฉันดีจังเลยนะ ฉันกำลังจะไปหาเรื่องนี้พอดีเลย ไม่เป็นไรฉันไปคนเดียวก็ได้ เชอะ” เฮอร์จังพูดแล้วก็สะบัดหน้าเดินไปห้องสมุด



-------ห้องสมุด-----------

อืม จะหาเรื่องการเรียกร้องสิทธิตรงไหนดีน้อ เดินดูเล่นๆก้อนแล้วกัน เฮอร์จังคิด

และแล้วสายตาเธอก็ไปสะดุดกับหนังสือบนโต๊ะเล่มหนึ่งที่มีปกสีเงินแวววาวแล้วก็มีแสงส่องออกมาเป็นสีขาว

“ใครเอามาวางไว้สะเปะสะปะอย่างงี้นะ “เธอคิด แล้วเธอก็นั่งเปิดดู

“ตำนานธิดาอินทรีฟ้า ชื่อยังกับหนังจีนแหนะ อืมฟังดูแล้วคล้ายๆชื่อเบลย์เบรดเลย ก็ชื่อของมังกรฟ้าไง”เธอพูดพร้อมกับพลิกหน้าต่อไป

--นี่คือตำนานของหญิงสาวผู้หนึ่งซึ่งกอบกู้เมืองจากเหล่าอสูรร้าย เธอมีนามว่าธิดาอินทรีฟ้า ถ้าผู้ใดอ่านหนังสือเล่มนี้จบจะสามารถขอพรวิเศษได้ 1 ข้อ ถ้าพร้อมแล้วก็จงเปิดหน้าต่อไป แต่ถ้าท่านไม่แน่ใจจงอย่าอ่านมิเช่นนั้นจะเกิดอันตรายที่คาดไม่ถึงกับท่าน—

“ค่อนข้างจะเวอร์นะเนี่ย แต่ลองดูก็ไม่เสียหาย คนอย่างฉันนะหรือจะมีวันอ่านอะไรไม่จบ”เธอคิด แล้วก็พลิกหน้าต่อไป

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเหมือนว่าโลกหมุนติ้ว แล้วเธอก็ถูกแสงสีทองบางอย่างดูดเธอเข้าไป…….



------------------------------------------

และแล้วเธอก็โผล่มาในสถานที่แห่งหนึ่ง แล้วเธอกวาดสายตาไปรอบๆ แล้วเธอก็ต้องตกตะลึงกับความงามของสถานที่นั้น ทองฟ้าสีคราม มีพระราชวังสีทองตั้งตระหง่านตระกาลตา รอบๆเธอเป็นสวนดอกไม้มีดอกไม้นานๆพันธุ์ หลากหลายสี ส่งกลิ่นหอมอบอวลฟุ้งกระจาย แล้วเธอดิน หลังจากที่เธอหายตกตะลึงแล้วเธอก็เริ่มสำรวจตัวเอง



“ฉันฝันไปหรือเปล่านี่”แล้วเธอก็เอามือตบหน้าตัวเอง

“อู๊ย เจ็บ แสดงว่าไม่ได้ฝัน แล้วไม้กายสิทธิฉันละ”แล้วเธฮก็เริ่มมองหาไกม้กายสิทธิแล้วเธอเก็บไม่กายสิทธิ์ที่อยู่ที่พื้นมาเน็บที่เอว แล้วสายตาเธอก็ไปพบอะไรบางอย่างวางอยู่ใกล้ๆตัวเธอ

“ตำนานธิดาอินทรีฟ้า”แล้วเธอก็ลองพลิกไปอ่าน มีเพียงกระดาษแผ่นแรกเท่านั้นที่มีข้อความ แผ่นอื่นว่างเปล่าเป็นกระดาษขาวโล่ง“ดรุณีหลุดเข้ามาในโลกเดิมแห่งพิภพอินทรี สู่อาณาจักรอีเกอร่า แต่บัดนี้นางผู้นั้นยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง”เธออ่านแล้วเธอก็รู้สึกว่ามันต้องมีอะไรซักอย่างเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้แน่เลย เธอก็เลยถือติดตัวไป แล้วก็เดินไปในตัวเมือง แล้วเธอก็เดินไปเรื่อยๆจนมาถึงในเมือง ผู้คนในเมืองแต่งตัวประหลาด(สำหรับเธอ) ผู้คนในเมืองแต่งกายเหมือนสมัยยุคกลาง(คือยุคที่มีอัศวินและก็มีอาณาจักรน้อยใหญ่มากมายเต็มไปหมด) ถึงผู้คนจะดูประหลาดสำหรับเธอ แต่เธอก็ดูประหลาดสำหรับผุ้คนในเมืองนั้นเช่นเดียวกัน



ทุกคนต่างหันมามองเธอกัน ดูจากการแต่งกายของเธอก็คงประหลาด แต่งชุดแม่มดมาเดินตลาดเนี่ยนะ ถ้าไม่ประหลาดก็คงแปลก

“ขอโทษค่ะ ที่นี่ที่ไหนค่ะ”เธอถามผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวมอมแมม ผมสีดำพันยุ่งอยู่บนหัว

“ไปไกลๆนะ เจ้าคือผู้สอดแนมของปีศาจร้ายใช่ไหม ไปไกลๆเลย อย่ามายุ่งกับฉัน” หญิงคนนั้นพูดพร้อมกับรีบเดินหนีไป

แล้วเธอก็ถามชาวบ้านอีกหลายคนแต่ไม่มีใครตอบเธอเลย ทุกคนต่างดูหวาดกลัวและตื่นตระหนก

“พวกเขากลัวอะไรกันหนอ”เธอคิด



ระหว่างนั้นขบวนเสด็จของพระราชาก็ผ่านมา แล้วทหารลาดตระเวรใช่ชุดอัศวินก็ควบม้ามาแล้วก็ร้องว่า

“หลีกทางหน่อย น้อมตัวแล้วก้มหัวลงไปซะ อย่างเงยหัวขึ้นมา ขบวนเสด็จพระราชาจะมาถึงแล้ว” แล้วเขาก็ควบม้าร้องบอกไปเรื่อยๆจบหายลับไป ทุกคนบริเวณนั้นต่างรีบน้อมตัวก้มลงหมอบแทบพื้นกันหมด ยกเว้นเฮอร์จังคนเดียวที่ยังงงทำอะไรไม่ถูก ….



---------------------------

…เมื่อขบวนเสด็จมาถึงเหล่าทหารก็สั่งให้เฮอร์จังหมอบลง แต่เธอก็ยังไม่หมอบ

“อืม พระราชาแห่งเมืองนี้คงจะรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน แล้วจะส่งเรากลับฮอกวอตท์อย่างไร ถึงอย่างไรพระองค์คงจะไม่ประหารคนโดยไม่มีเหตุผลหรอก ดีล่ะ งั้นไปขวางขบวรเสด็จดีกว่า”เธอคิด แล้วเธอก็ไปหยุดขวางหน้าขบวรเสด็จ

“แม่หญิงผู้นั้นคือผู้ใดกันหรือ เจ้ารู้หรือไม่ว่าขบวรเสด็จนี้เป็นของผู้ใด เจ้าบังอาจมากรู้หรือไม่ที่ทำเยี่ยงนี้” นายทหารผู้หนึ่งพูดขึ้น(รู้สึกว่าภาษานี้คุ้นๆนะ เหมือนสมัยกรุงศรีเลย)

“ขอประทานอภัยเพค่ะ หม่อมฉันชื่อเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ หม่อมฉันมีเรื่องอยากจะทูลถามพระองค์เพค่ะ”

“มีเรื่องอะไรก็ไปคุยกันที่พระราชวังของเราเถิดแม่หญิง”เสียงเสียงหนึ่งดังมาจากในรถพระที่นั่ง ผู้พูดนั้นนั่งอยู่หลังม่าน เฮอร์จังเองก็มองไม่เห็นว่าผู้พูดหน้าตาเป็นอย่างไร แต่ฟังจากเสียงแล้วเป็นเสียงที่น่าเกรงขาม เจ้าของเสียงนั้นคงมีอายุมากทีเดียวแล้วเธฮก็ตามขบลวรเสด็จเข้ามาในวัง



…………พระราชวัง…………

“เจ้ามีอะไรจะถามข้าหรือ ดูจากการแต่งกายของเจ้าแล้วเจ้าคงไม่ใช่คนที่นี่ แล้วหนังสือเล่มนั้นเจ้าได้มาอย่างไร” พระราชาพูดพร้อมกับชี้ไปยังหนังสือที่อยู่ในมือเธอ พระราชานั้นดูชรามากแต่ก็ดูแข็งแรง หนวดของท่านยาวถึงเอว ผมและหนวดมีสีขาว สวมชุดสีน้ำเงินและมีผ้าคลุมสีทอง แล้วก็สวมมงกุฏทองที่ประดับประดาด้วยเพชร ดูจากพระราชาทำให้เธอนึกถึงคนคนหนึ่งนั่นก็คือ…อัมบัส ดับเบิลดอร์ ….

“ข้าจะถามท่านว่าที่นี่ที่ไหน ท่านพูดถูกแล้วว่าข้าไม่ใช่คนที่นี่ ข้าก็งงอยู่เหมือนกัน ว่าข้ามาที่นี่ได้อย่างไร ตอนแรกข้าก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดที่ฮอกวอตท์แล้วขอก็โผล่มาที่นี่”เฮอร์ไมโอนี่พูด

“ที่นี่คืออาณาจักรอีเกอร์ล่า แห่งพิภพอินทรี งั้นเจ้าก็คงเป็นธิดาอินทรีฟ้าที่พวกเรารอคอย โปรดช่วยพวกเราปกป้องพิภพของเราจากเหล่าอสูรร้ายด้วยเถิด”พระราชาพูดแล้วก็ก้มหัวให้เฮอร์จังแล้วขุนนางในพระราชวังทั้งหมดก็ก้มหัวตาม….



-------------------------------

“หา! ว่าอย่างไรนะ หม่อมฉันเนี่ยนะจะเป็นธิดาอะไรนั้น ท่านจำคงผิดหรือเปล่า เป็นไม่ไม่ได้มั้ง แล้วหม่อมฉันก็ไม่ได้มีเวทย์มนตร์วิเศษอะไรมากมายขนาดปกป้องพิภพได้ แล้วพวกท่านก็เลิกก้มได้แล้ว”เธอพูด

“แต่เจ้าก็เป็นแม่มดไม่ใช่หรอ เพราะเจ้ามาจากฮอกวอตท์ ข้ารู้จักฮอกวอตท์ดี แล้วเจ้าก็เป็นธิดาอินทรีฟ้าแน่เพราะผู้ที่จะมองเห็นหนังสือเล่มนี้ได้ก็มีเพียงแค่พระราชาแห่งพิภพอินทรี ธิดาอินทรีฟ้าและก็อัศวินอินทรีเงินเท่านั้นเอง คนอื่นจะมองไม่เห็น เจ้าจงช่วยปกป้องพิภพของพวกเราด้วยเถิดมีเพียงเจ้าเท่านั้นที่สามารถปกป้องพิภพนี้ได้”พระราชาตรัส



“แล้วอัศวินอะไรนั่นละ ข้าว่าเขาสามารถจะปกป้องได้นะ”เธอพูด

“อัศวินอินทรีเงินนั่นหรือ เขาก็เหมือนเจ้านั่นแหละ เป็นบุคคลในตำนาน ทำหน้าที่ช่วยปกป้องเจ้าให้ปลอดภัยตลอดการเดินทางค้นหาผลึกแก้วอินทรี เจ้าต้องหาเขาให้พบก่อนแล้วจึงค่อยเดินทางไปหาผลึกแก้วอินทรี เพราะถึงเจ้าหาผลึกแก้วได้เจ้าก็ไม่สามารถอัยเชิญเทพอินทรีฟ้าได้หรอก ต้องใช้พลังของผู้ถูกเลือกทั้ง2รวมกัน”พระราชาตรัส

“โห นี่ข้าต้องตามหาอัศวินอะไรนั้น แล้วก็หาผลึกด้วยหรอเนี่ย ข้าจะทำได้หรอ”เธอพูด

“เจ้าจะต้องทำได้ เพราะถ้าเจ้าทำไม่สำเร็จเจ้าก็จะถูกขังอยู่ในนี้ตลอดไป พิภพนี้ต้องคำสาปไม่ให้ติดต่อกับพิภพอื่นเป็ฯเวลานานมาแล้ว เพื่อป้องกันการรับความช่วยเหลือจากที่อื่น จะมีผุ้ผ่านได้เพียงธิดา กับอัศวินอินทรีเงินเท่านั้น แต่เจ้าจะออกไปไม่ได้จนกว่าเจ้าจะสามารถปราบจอมปีศาจร้ายนี้ได้ นั่นก็คือเจ้าต้องอัญเชิญเทพอินทรี”พระราชาตรัส



“แล้วหม่อมฉันจะต้องทำอย่างไรบ้าง” เธอพูด

“ข้าจะส่งอัศวินฝีมือดีที่สุดไปพร้อมกับเจ้า1คน แต่เขาไม่ใช่อัศวินในตำนานหรอก แล้วข้าก็จะไม่ส่งไปเยอะเดี๋ยวจะเป็นเป้าสายตาของจอมมาร จอมมารมีสายสืบเยอะแยะไป แต่เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก ข้าจะให้ของวิเศษเจ้าแล้วเจ้าก็มีเวทย์มนตร์ป้องกันตัวไม่ใช่หรือ? นี่คือแหวนวิเศษที่สืบทอดมาจากธิดาอินทรีองค์ก่อน เมือเจ้าอยากรู้อะไรจงถามมัน มันบอกเจ้าได้ทุกเรื่อง จงสวมมันไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย แล้วเวลาเจ้าเหงาเจ้าก็เอามาคุยก็ได้นะ แต่ระวังคนอื่นไม่รู้จะหาว่าบ้าพูดคนเดียว” พระราชาตรัสแล้วส่งแหวนวิเศษให้เธอ

เธอยื่นมือมารับไว้แล้วมองดูแหวน แหวนวงนั้นเป็นสีทอง มีอักขระอะไรก็ไม่รุ้จารึกไว้รอบๆแหวน แหวนวงนั้นดูเรียบๆ(คุ้นๆไหม)แล้วเธอก็เอาแหวนไปสวมไว้



“หม่อมฉันจะออกเดินทางได้เมื่อไร หม่อมฉันอยากกลับฮอกวอตท์เร็วๆ”เธอพูด

“เมื่อไรก็ได้ที่เจ้าพร้อม”พระราชาครัส

“งั้นข้าจะไปเดี่ยวนี้เลย ข้าอยากกลับเต็มทนแล้ว”เธอพูด

แล้วเธอก็ไปจัดอุปกรณ์ต่างๆรวมทั้งเสบียงอาหารสำหรับเดินทาง แล้วก็ออกเดินทางไปกับอัศวินคนหนึ่ง…….



..........เมื่อออกเดินทางเฮอร์ไมโอนี่จะเจออะไรบ้างต้องติดตามค่ะ............