แม่มดน้อยโดเรมีในฮอกวอตท์

ลำดับตอนที่ #1 : -*+*-ความหลังครั้งเก่า-*+*-

………….……..ตอนที่1 ความหลังครั้งเก่า………………….



วันหนึ่งรอน แฮร์รี่ และเฮอร์ไมโอนี่มานั่งรำรึกความหลังกัน

“หนูขอร่วมวงด้วยได้ไหมค่ะ” จินนี่พูด

“ได้สิ” ทุกคนพูดพร้อมกัน

“จินนี่ อยากฟังเรื่องของพี่สะใภ้ในอนาคตไหม” แฮร์รี่พูด พร้อมกับยิ้มแล้วเอามือไปกระทุ้งแขนรอน

“อยากสิค่ะ ว่าแต่ว่าใครหรือค่ะ”จินนี่พูดแบบงง แล้วก็เอียงคอ

ตอนนี้หน้าของรอนแดงเหมือนลูกตำลึงสุก แดงไปทั้งหน้ารวมถึงสีผมด้วย

“นายจะบ้าหรือแฮร์รี่”

“ก็ฮารุคาเซ่ โดเรมีไง รอนนายจะปิดบังน้องนายไปทำไม เอาเป็นว่าถ้านายไม่เล่าฉันจะเล่าเอง”แฮร์รี่พูโแล้วยิ้มแบบกวนๆ

“ก็ได้ งั้นฉันจะเล่าเรื่องของนายด้วยแฮร์รี่”รอนพูโพร้อมยิ้มที่มุมปาก

“ว่ายังไงนะ แหม แค่นี้เล่าให้น้องฟังไๆม่ได้หรอ แล้วนายไม่ต้องมาเล่าเรื่องชั้นเลย…..”แฮร์รี่พูดหน้าแดงแล้วเสียงก็ขาดไปเพราะเฮร์ไมโอนี่มาแทรก

“นี่พวกนายคุยกันอยู่2คนไม่ให้สาวน้อยคนนี้พูดเลยพูดเลย” เฮอร์ไมโอนี่พูด

“ปี5เนี่ยนะสาวน้อย เธอเริ่มแก่แล้ว สาวน้อยนะต้องปี1ต่างหาก”รอนพูด

“หน่อยแนะ เตรียมตัวตายเถอะรอน”เฮร์ไมโอนี่พูโพร้อมกับวิ่งไล่ตีรอน แล้วก็วิ่งไล่ทั่วห้อง

“งั้นฉันจะเล่าเรื่องเธอทำตัวเป็นแม่พระเชียร์คนที่ชอบให้ไปชอบคนญาติห่างๆของตัวเองด้วยแล้วกัน”แฮร์รี่พูโแทรกทำให้การทะเลาะของทั้งสองคนชะงัก

“นายหมายถึงใครแฮร์รี่”เฮร์ไมโอนี่พูดแบบ งงๆ

“ก็เรื่องมัลฟอยกับฮาสึกิไง เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยดีกว่า นายจำเรื่องตอนที่พวกเราอยู่ปีหนึ่งได้ไหม ฉันเล่าล่ะนะ”



…………………เมื่อ5ปีที่แล้ว……………………



“เอ! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ฟ้าสีแดงเชียว แล้วยังมีฟ้าผ่าด้วยนะ เฮ้ย มีฝนดาวตกตอนกลางวันด้วย แถมยังตกไปที่แถวกระท่อมแฮกริด แฮกริดไม่อยุ่ซะด้วยสิ”

“พวกเราดูไปกันเถอะ”

“เผยหนี่ชวีคั่นหลิวชิวยี ลั่วจ้ายเจอตีชิวช่าง ”

“รอนยืนร้องเพลงอยู่ได้รีบมาเร็ว”แฮรืรี่พูด

“ก็มีฝนดาวตกนี่ ฉันเลยสร้างบรรยากาศหน่อยนะ”

แล้วทั้ง3คนก็วิ่งไปดูที่เกิดเหตุ

………………………..

ณ ชายป่าต้องห้าม กระท่อมของแฮกริด

มีแสงสว่างวาบเกิดขึ้น ทันใดนั้นร่างของเด็กสาวอายุ12  สี่คนก็ร่วงลงมาหลุมขนาดใหญ่ที่โผล่ขึ้มาเหนือพื้นดินประมาณ1เมตร

“โอ๊ย! เจ็บจังเลย”ไอโกะพูด เด็กสาวผมสีน้ำเงิน ผมยาวประบ่า ปลายผมงอนเล็กน้อย ตาสีฟ้าน้ำทะเลพูดขึ้น(เหน่อหน่อยนะ ให้นึกถึงยี่หุบพูด)

“ที่นี่ที่ไหนกันเนี่ย” สาวน้อยน่ารักที่เป็นนักร้องดังและเป็นไอดอล ผมสีม่วงก้าวจุกแสกข้าง ตาสีม่วงดุจยามราตรี เปล่งประกายระยิบระยับแต่สีหน้าของเธอตอนนี้ดูกังวลมาก เธอคนนั้นชื่ออนปุ พูดขึ้นมา

“เราจะไปรู้ได้ยังไงล่ะก็มาด้วยกันแหละน่า” โดเรมีพูดแบบหน้าตาย โดเรมีมีผมสีแดงเพลิงยาวมากๆ ม้วนเป็นมรงกลมคล้ายลูกซาละเปาบนหัว2ข้าง ตาสีแดง



“ ใจเย็นไวเพื่อนๆ ขอฉันนึกก่อนนะ  เดี๋ยวสิ! มีปราสาทด้วย แล้วก็มีป่าอย่างงี้ แล้วก็มีทะเลสาบ แล้วก็มองไปทางนู้สิ มีสนามแข่งควิชดิช พวกเราต้องอยู่ฮอกวอตท์แน่เลย” ฮาสึกิพูดพร้อมขยับแว่น ฮาสิกิเป็นสาวน้อยที่เรียนเก่ง ผมยาวสีน้ำตาลแล้วก้าวผมครึ่งหัวผูกโบว์สีแดง ตาสีน้ำตาลเหมือนอัลมอนต์

“ควิชดิชคืออะไรหรอ” ไอโกะถามขึ้น

“มันคือ…ฉอดๆๆๆๆ”( คงรู้กันอยู่แล้วขี้เกียจอธิบาย) ฮาสึกิพูด แล้วก็ขยับแว่น

“แล้วฮานะจัง กับโมโมโกะจังล่ะ” อนปุถาม (ฮานะจังคือเด็กทารกที่พวกโดเรมีเอามาเลี้ยง แล้วตอนหลังก็โตแบบผิดมษุษย์มนา จนมีรูปร่างเท่าเด็กอายุ12แต่..สมอง3ขวบ ฮานะจังนั้นผมยาวสีเหลืองผูกเป็นจุก2ข้าง ดวงตาสีน้ำตาล ส่วนโมโมโกะ เป็นเด็กหญิงลูกครึ่งอเมริกัน-ญี่ปุ่น ที่ย้ายมาอยู่กับพวกโดรมีตอนทีพวกโดรมีอยู่ป.5 ผมสีเหลืองม้วนเป็นวง2ข้าง ตาสีเขียวมรกต)

“ฮานะบอกว่าจะตามเรามาทีหลังเพราะจะไปห้องน้ำ ส่วนโมโมโกะไปเป็นเพื่อนฮานะ”ไอโกะพูด

“เราสงสัยว่าเป็นเพราะช่องว่างแห่งมิติเวลาแน่เลย ถ้าอย่างงั้งอีกตั้งประมาณ1เดือนกว่าเราจะได้กลับ”ฮาสึกิจังพูดแทรกขึ้มา

“โชคดีนะเนี่ยที่ปิดเทอมแล้ว ฮาสึกิจังนี่รุ้เรื่องฮอตดอกได้อย่างไงหรอ”โดเรมีพูด

“ฮอกวอตท์จ๊ะ คือฉันมีญาติห่างๆ(ห่างมากๆแต่ก็รู้จัก)อยู่ที่นี่ ชื่อว่าเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์

เธอนะมีผมสีเดียวกับฉันเลย ถ้าเธอใส่แว่นแล้วผมตรงจะหน้าคล้ายฉันเลยนะ”ฮาสึกิพูด

“แล้วก้ต้องเรียนเก่งเหมือนเธอแน่ๆเลย”โดเรมีพูด

“ใช่จ๊ะ สวยด้วยนะจ๊ะ ไม่น่าเชื่อเลยว่าชีวิตนี้จะได้มาโลกเวทย์มนตร์โลกอื่นนอกจากโลกเวทย์มนตร์ขององค์ราชินี โดยเฉพาะอย่างยิ่งฮอกวอตท์เป็นสถานที่ในฝันเลย” ฮาสึกิพูด สีหน้าของเธอเหมือนกำลังจมอยู่ในห้วงแห่งความฝัน

ทันใดนั้นพวกแฮรืรี่ก็มาถึง แต่พวกเขาก็คุยไม่รู้เรื่อง ยกเว้นฮาสึกิที่คุยรู่เรื่องเพราะเก่งอังกฤษ

“ฉันคิดออกแล้วล่ะ” “โอมมะลึกกึ๊กกึ๊ยๆๆ ขอให้ทุกคนใช้ภาษาไทยในการสื่อสาร”โดเรมีร่ายมนต์ “ทีนี้ก็คุยกันรู่เรื่องแล้ว”

“สวัสดี เราชื่อแฮร์รี่” “สวัสดีเราชื่อรอน” “สวัสดีจ๊ะเราชื่อเฮอร์ไมโอนี่ เจอกันอีกแล้วนะหนูฮาสึกิ”

“พี่เฮอร์แก่กว่าปีเดียวเองเรียกอย่างงี้ได้ยังไงค่ะ”

“อ้อลืมไป สวัสดีค่ะฉันชื่อฟูจิว่าร่า ฮาสึกิ แล้วนี่ ฮารุคาเซะ โดเรมี , เซกาว่า อนปุ และ เซโนะ ไอโกะจ๊ะ”

“สวัสดีค่ะ” โดเรมี อนปุ และไอโกะพูด

แล้วทุกคนต่างพาผลัดกันเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกินขึ้น แล้วแฮร์รี่ก็พาทุกคนไปหาศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ แล้วก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง “งั้นตอนกลางวันนี้เราไปคัดสรรบ้านกัน เธอจะต้องอยู่ที่นี่ตั้ง1เดือน อย่าให้เวลาเสียเปล่า เรามาเรียนรู้กันเถอะ แล้วพวกเธอก็เป็นแม่มดอยู่แล้วด้วย พวกเธฮคงเป็นคนที่โชคดีมากเลยนะที่ได้เรียนรู้เวทย์มนตร์ถึงสองแบบทั้งแบบฮอกวอตท์ และแบบขององค์ราชินีแม่มด เฮ้อ! พูดแล้วก็คิดถึงท่านจัง ส่วนเรื่องไม้กายสิทธิ์ให้พวกเธอพูดว่า เมจิคอร่า วู้ดดร่า แล้วจับโปลอนกายสิทธิ์ชี้ขึ้นฟ้าก็จะกลายเป็นไม้กายสิทธิ์” “แล้วฉันจะส่งนกฮูกไปบอกเรื่องพวกเธอกับผู้ปกครองของเธอเอง”

“ขอบคุณค่ะ/ครับ”ทุกคนพุด

………………………………..