ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : -*+*-ลาจาก-*+*-
------------ตอนที่7 ลาจาก-------------
พอถึงตอนเย็นมัลฟอยมองไปที่โต๊ะกริฟฯแล้วไม่เห็นฮาสึกิก็ออกไปตามหา แล้วก็เห็นเธอนอนหลับอยุ่ใต้ต้นไม้ต้นเดิมที่ริมทะเลสาบที่เธฮไปอ่านหนังสือบ่อยๆ
เธอไข้ขึ้นสูง แล้วก็ตาแดงฃ้ำ จมูกแดง เหมือนกับผ่านการร้องไห้มา แล้วมัลฟอยก็พาไปห้องพยาบาล
ณ ห้องพยาบาล
“กินยา แล้วก็นอนหลับพักผ่อนให้มากๆนะ เดี๋ยวฉันจะเอาอาหารมาให้”
“ผมขอเฝ้าเธอได้ไหมฮะ”
“ได้สิ”
“ขอบใจนะที่พาฉันมาส่งที่ห้องพยาบาล”
“ฟูจิว่าร่าเธอร้องไห้ทำไม”
“เรียกฉันว่าฮาสึกิก็ได้ เรื่องที่ฉันร้องไห้เธอไม่ต้องรู้หรอกเพราะฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“หรอ งั้นเธอก็เรียนฉันว่าเดรกโกแล้วกันนะ เวลาเธอไม่กัดนี่น่ารักดีนะ”
“เชอะนายขี้เก็ก”
“ก็ได้ยัยบ๊องถ้าเธอว่าฉันอีกฉันจะจูบเธอ”
“เธอไม่กล้าจูบฉันหรอหนายขี้เก็กเพราะเธอมีคนรักแล้วอยู่ที่บ้านกริฟฯ”
“เธอรู้ได้ไง”
“รู้แล้วกัน”
“จะบอกให้ว่าคนคนนั้นคือเธอ”
“แล้วเธอชอบฉันบ้างหรือเปล่า”
“ไม่บอกหรอก เรื่องอะไรฉันจะบอก”
นั้นตั้งแต่วันนั้นเวลาทั้งสองพบกันมักจะจ้องหน้ากัน แล้วก็หน้าแดง ฮาสึกิก็ยังไม่ได้บอกความในใจจนกระทั้งวันหนึ่งเกิดเหตุการบางอย่างขึ้น
“รอนนายดูสิฟ้าเป็นสีแดงอีกแล้ว ฝนก็ตกหนัก ฟ้าก็ผ่า แล้วก็มีแสงสว่างตรงกระท่อมแฮกริดหรือว่าจะเป็น……”
“แฮร์รี่ยังไม่ครบ1เดือนนี่หน่า”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“ฉันรู้ คำว่าประมาณ1เดือนไม่ไม่ได้หมายถึง1เดือนเสมอไปนี่หน่า เข้าใจคำว่าประมาณไหม”เฮอร์พูด
และแล้วทุกคนก็วิ่งไปดูรวมทั้งมัลฟอยที่เดินเล่นกับแครบ&กอยล์อยู่แถวนั้นด้วย
ทุกคนมองเห็นเป็นช่องที่มองเห็นเป็นอีกสถานที่และสถานที่ๆเห็นคือร้านมาโฮโด แล้วก็ได้ยินเสียงฮานะจัง
“ทุกคนกลับมาเร็วเข้าค่ะประตูมิติใกล้จะปิดแล้ว”
“จ๊ะ เดี๋ยวพวกเราขอสั่งเสียหน่อยนะ”โดเรมีพูด
“ไม่ได้ไปตายนะโดเรมี”ทุกคนพูด
“รอนฉันอยากบอกว่าฉันรักเธอ เราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย ยังไงก็เขียนจดหมายไปหาก็ได้นะ ที่อยู่ขอดูได้จากเฮอร์”
“จ๊ะฉันก็รักเธอ แต่เฮอร์ได้ที่อยุ่เธอได้ไง”
“ก็ฉันรอบคอบนี่หน่าเลยให้เขียนเฟรนชิบเอาไว้ทุกคนเลย”เฮอร์พูด
“แสนรู้ดีมากเลย very good”แฮร์รี่พูด
“ด่าหรือชมยะ”
ฝ่ายอนปุกับแฮร์รี่ “ฉันรักนะแฮร์รี่เราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย เราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย ยังไงก็เขียนจดหมายไปหาก็ได้นะ ที่อยู่ขอดูได้จากเฮอร์”
“จ๊ะฉันก็รักเธอ แต่เธอcopyกันมาหรอเนี่ย”
ฝ่ายฮาสึกิกับมัลฟอย
“เธอมาที่นี่ได้ไง”ฮาสึกิพูด
“ฉันจะอยู่ทุกที่ที่มีเธอ”
“มัลฟอยฉันอยากบอกคำที่ฉันไม่เคยบอกกับเธอคือ ฉันรักเธอเราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย ยังไงก็เขียนจดหมายไปหาก็ได้นะ ที่อยู่ขอดูได้จากเฮอร์”
“เดี๋ยวสิ รับนี่ไปนะ”มัลฟอยพุดพร้อมกับส่งสมุดบันทึกเล่มสีเขียวที่เขาชอบบันทึกเกี่ยวกับเธฮให้ฮาสิกิ แล้วก็จับมือฮาสิกิไว้
“ฉันก็อยากจะบอกว่าฉันก็รักเธอเหมือนกัน รักเราไม่ต้องการเหตุผลมาอธิบายว่ารักกันได้อย่างไร รักเรารักจากหัวใจ จำไว้นะเดรโก”แล้วมือของฮาสิกิก็ค่อยๆคลายแล้วหลุดออกจากมือของมัลฟอย
“ไม่เธออย่าไปนะถ้าเธอจะไปฉันจะตามเธอไปด้วย”
แต่ไม่ทันซะแล้วช่องว่างแห่งมิติเวลาได้ปิดลงแล้ว
วันรุ่งขึ้น มัลฟอยก็ได้แต่เหม่อลอยคึดถึงวันเก่าๆคิดถึงฮาสึกิ
ส่วนรอนกับแฮร์รี่หักห้ามใจได้แล้วจึงกลับมาร่าเริงอย่างก่อน
แล้วมัลฟอยก็เจอเฮอร์ไมโอนี่กับแฮร์รี่ แต่มัลฟอยก็ไม่กัดเอาแต่ซึม แต่พอมองหน้าเฮอร์ไมโอนี่ก็คิดถึงฮาสึกิ แล้วก็คิดได้ว่าถ้าเรามีบุพเพสันนิวาสกันจริง สักวันเราต้องได้พบกันอีกแน่นอน แล้วก็หันมากัดกับพวกแฮร์รี่ต่อไป
(จบการย้อนเวลา สู่ความจริงตอนที่เล่าเรื่องกันอยู่)
“โอ้โห ไม่นึกว่าคนอย่างมัลฟอยจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ ที่หนูฟังมาหนูชอบเรื่องชองพี่มัลฟอยมากที่สุดเลยค่ะ เอ แล้วที่พี่บอกว่าพี่เฮอร์เสียสละให้ญาติคืออะไรค่ะ” จินนี่ถาม
“ก็ญาติที่ว่าคือฮาสึกิไง พี่สังเกตุเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่แอบร้องไห้หลังจากที่พวกเราสารภาพรักกัน แล้วตลอดเวลาเฮอร์ชอบมองมัลฟอย แต่เธอไม่ค่อยแสดงออกหรอก ต้องสังเกตุจริงๆถึงจะรู้ ตอนแรกพวกเราก็ไม่แน่ใจหรอมาแน่ใจเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเอง เราพึ่งรู้ความลับของเฮอร์”รอนพูด
“นิทาฉันเรื่องไรยะ”เฮอร์พูด
“ก็เมื่ออาทิตย์ก่อนเห็นเธอคุยกับมัลฟอย แล้วที่เธอแอบติดต่อกับอย่านึว่าพวกเราไม่รู้นะ ก็เธอทำตัวน่าสงสัยเราก็เลยตามไปจับผิดนะ”แฮร์รี่พูด
“ก็ที่มัลฟอยจับมือเธอแล้วพูดว่า…..”รอนเริ่มย้อนความอีกรอบ
……………..อาทิตย์ที่แล้ว………..
“เกรนเจอร์เธออย่าหนีใจตัวเองอีกเลย ฉันรู้ว่าเธอรักฉันมาตลอดและฉันก็รักเธอ”
“ไม่จริงก็เธอรักกับฮาสิกิ”
“ตอนนั้นนะใช่แต่ตอนนี้ฉันแน่ใจแล้วว่าเป็นเธอ”
“เธอชอบฉันเพราะฉันคล้ายฮาสึกิใช่ไหม เธอจะให้ฉันไปเป็นตัวแทนฮาสึกิ”
“ฉันชอบฮาสึกิ แต่ฉันรักเธอนะ เธอไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบกับใครทั้งนั้น ฉันรักเธอก็เพราะเธอเป็นเธอ คราวนี้เธอรับรักฉันได้หรือยัง”
“ฉันรักเธอเดรโก ฉันแอบชอบเธอตั้งแต่ตอนปี1แล้วแต่ฉันก็ซ่อนความรู้สึกไว้
ฉันจะไม่ตื้อนายให้อยู่ด้วยกันตลอดไปหรอก เพราะการคิดว่าอยู่ด้วยกันเท่านั้นถึงจะมีความสุขมันเป็นเรื่องโง่ๆ อยู่ห่างไกลแต่ใจใกล้กันก็มีความสุขแล้ว ฉันแค่รักนายข้างเดียวก็พอ ฉันไม่ต้องการรักจอมปลอมเป็นการตอบแทนหรอก ยิ่งเป็นรักเพื่อเป็นตัวแทนคนอื่นนะ ฉันยิ่งรับไม่ได้”
“เธอซ่อนความรู้สึกเก่งมากเลยนะ ฟังนะเฮอร์ไมโอนี่ ฉันชอบฮาสิกิ อาจจะเป็นเพราะว่าฮาสิกิเค้าคล้ายเธอก็ได้ แล้วช่วงนั้นฉันยังไม่แน่ใจกับความคิดของตัวเอง แต่ตอนนี้ฉันแน่ใจแล้ว ว่าฉันรักเธอ”มัลฟอยตอบหน้าแดง
“แล้วเธอรักฉันตรงไหนล่ะ”เฮอร์ไมโอนี่ถามแล้วก็หลบตา
“เธอได้ยินที่ฮาสิกิพูดไหม รักที่มีเหตุผลคือรักจากสมอง แต่รักที่ไม่มีเหตุผลคือรักจากใจไงล่ะ”มัลฟอยตอบฟร้อมกับโอบเฮอร์ไมโอนี่ไว้
“ต่อไปนี้เราจะฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกัน โดยเฉพาะพ่อฉันที่ไม่ชอบเลือดสีโคลน”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แล้วฮาสึกิล่ะ”
“ฮาสึกิเขามีแฟนแล้วรู้สึกว่าแฟนเขาเป็นสมาชิก1ในกลุ่มflat4ด้วยนะเนี่ย\"
…………………จบการย้อนความ…………………………….
“นี่พวกเธอแอบฟังความลับคนอื่นอย่างงี้ไม่ดีเลยนะ”เฮอร์พูด
แล้วเฮอร์ก็วิ่งไล่ตีแฮร์รี่และรอนอย่างสนุกสนาน
ส่วนจินนี่ก็นั่งหัวเราะและก็ได้แต้คาดหวังว่าสักวันเธอจะต้องมีประสบการณ์พิเศษแบบพี่ๆเธอบ้าง แล้วเธอก็นั่งเหม่อลอยนึกไปถึงภาพเธอเป็นซินเดอเรล่ากำลังเต็นรำกับเจ้าชาย และเจ้าชายที่เธอฝันถึงคือ………………(ใคร่หว่า)
^_^ THE END ^_^
พอถึงตอนเย็นมัลฟอยมองไปที่โต๊ะกริฟฯแล้วไม่เห็นฮาสึกิก็ออกไปตามหา แล้วก็เห็นเธอนอนหลับอยุ่ใต้ต้นไม้ต้นเดิมที่ริมทะเลสาบที่เธฮไปอ่านหนังสือบ่อยๆ
เธอไข้ขึ้นสูง แล้วก็ตาแดงฃ้ำ จมูกแดง เหมือนกับผ่านการร้องไห้มา แล้วมัลฟอยก็พาไปห้องพยาบาล
ณ ห้องพยาบาล
“กินยา แล้วก็นอนหลับพักผ่อนให้มากๆนะ เดี๋ยวฉันจะเอาอาหารมาให้”
“ผมขอเฝ้าเธอได้ไหมฮะ”
“ได้สิ”
“ขอบใจนะที่พาฉันมาส่งที่ห้องพยาบาล”
“ฟูจิว่าร่าเธอร้องไห้ทำไม”
“เรียกฉันว่าฮาสึกิก็ได้ เรื่องที่ฉันร้องไห้เธอไม่ต้องรู้หรอกเพราะฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“หรอ งั้นเธอก็เรียนฉันว่าเดรกโกแล้วกันนะ เวลาเธอไม่กัดนี่น่ารักดีนะ”
“เชอะนายขี้เก็ก”
“ก็ได้ยัยบ๊องถ้าเธอว่าฉันอีกฉันจะจูบเธอ”
“เธอไม่กล้าจูบฉันหรอหนายขี้เก็กเพราะเธอมีคนรักแล้วอยู่ที่บ้านกริฟฯ”
“เธอรู้ได้ไง”
“รู้แล้วกัน”
“จะบอกให้ว่าคนคนนั้นคือเธอ”
“แล้วเธอชอบฉันบ้างหรือเปล่า”
“ไม่บอกหรอก เรื่องอะไรฉันจะบอก”
นั้นตั้งแต่วันนั้นเวลาทั้งสองพบกันมักจะจ้องหน้ากัน แล้วก็หน้าแดง ฮาสึกิก็ยังไม่ได้บอกความในใจจนกระทั้งวันหนึ่งเกิดเหตุการบางอย่างขึ้น
“รอนนายดูสิฟ้าเป็นสีแดงอีกแล้ว ฝนก็ตกหนัก ฟ้าก็ผ่า แล้วก็มีแสงสว่างตรงกระท่อมแฮกริดหรือว่าจะเป็น……”
“แฮร์รี่ยังไม่ครบ1เดือนนี่หน่า”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“ฉันรู้ คำว่าประมาณ1เดือนไม่ไม่ได้หมายถึง1เดือนเสมอไปนี่หน่า เข้าใจคำว่าประมาณไหม”เฮอร์พูด
และแล้วทุกคนก็วิ่งไปดูรวมทั้งมัลฟอยที่เดินเล่นกับแครบ&กอยล์อยู่แถวนั้นด้วย
ทุกคนมองเห็นเป็นช่องที่มองเห็นเป็นอีกสถานที่และสถานที่ๆเห็นคือร้านมาโฮโด แล้วก็ได้ยินเสียงฮานะจัง
“ทุกคนกลับมาเร็วเข้าค่ะประตูมิติใกล้จะปิดแล้ว”
“จ๊ะ เดี๋ยวพวกเราขอสั่งเสียหน่อยนะ”โดเรมีพูด
“ไม่ได้ไปตายนะโดเรมี”ทุกคนพูด
“รอนฉันอยากบอกว่าฉันรักเธอ เราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย ยังไงก็เขียนจดหมายไปหาก็ได้นะ ที่อยู่ขอดูได้จากเฮอร์”
“จ๊ะฉันก็รักเธอ แต่เฮอร์ได้ที่อยุ่เธอได้ไง”
“ก็ฉันรอบคอบนี่หน่าเลยให้เขียนเฟรนชิบเอาไว้ทุกคนเลย”เฮอร์พูด
“แสนรู้ดีมากเลย very good”แฮร์รี่พูด
“ด่าหรือชมยะ”
ฝ่ายอนปุกับแฮร์รี่ “ฉันรักนะแฮร์รี่เราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย เราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย ยังไงก็เขียนจดหมายไปหาก็ได้นะ ที่อยู่ขอดูได้จากเฮอร์”
“จ๊ะฉันก็รักเธอ แต่เธอcopyกันมาหรอเนี่ย”
ฝ่ายฮาสึกิกับมัลฟอย
“เธอมาที่นี่ได้ไง”ฮาสึกิพูด
“ฉันจะอยู่ทุกที่ที่มีเธอ”
“มัลฟอยฉันอยากบอกคำที่ฉันไม่เคยบอกกับเธอคือ ฉันรักเธอเราคงทำบุญมาด้วยกันน้อย ยังไงก็เขียนจดหมายไปหาก็ได้นะ ที่อยู่ขอดูได้จากเฮอร์”
“เดี๋ยวสิ รับนี่ไปนะ”มัลฟอยพุดพร้อมกับส่งสมุดบันทึกเล่มสีเขียวที่เขาชอบบันทึกเกี่ยวกับเธฮให้ฮาสิกิ แล้วก็จับมือฮาสิกิไว้
“ฉันก็อยากจะบอกว่าฉันก็รักเธอเหมือนกัน รักเราไม่ต้องการเหตุผลมาอธิบายว่ารักกันได้อย่างไร รักเรารักจากหัวใจ จำไว้นะเดรโก”แล้วมือของฮาสิกิก็ค่อยๆคลายแล้วหลุดออกจากมือของมัลฟอย
“ไม่เธออย่าไปนะถ้าเธอจะไปฉันจะตามเธอไปด้วย”
แต่ไม่ทันซะแล้วช่องว่างแห่งมิติเวลาได้ปิดลงแล้ว
วันรุ่งขึ้น มัลฟอยก็ได้แต่เหม่อลอยคึดถึงวันเก่าๆคิดถึงฮาสึกิ
ส่วนรอนกับแฮร์รี่หักห้ามใจได้แล้วจึงกลับมาร่าเริงอย่างก่อน
แล้วมัลฟอยก็เจอเฮอร์ไมโอนี่กับแฮร์รี่ แต่มัลฟอยก็ไม่กัดเอาแต่ซึม แต่พอมองหน้าเฮอร์ไมโอนี่ก็คิดถึงฮาสึกิ แล้วก็คิดได้ว่าถ้าเรามีบุพเพสันนิวาสกันจริง สักวันเราต้องได้พบกันอีกแน่นอน แล้วก็หันมากัดกับพวกแฮร์รี่ต่อไป
(จบการย้อนเวลา สู่ความจริงตอนที่เล่าเรื่องกันอยู่)
“โอ้โห ไม่นึกว่าคนอย่างมัลฟอยจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ ที่หนูฟังมาหนูชอบเรื่องชองพี่มัลฟอยมากที่สุดเลยค่ะ เอ แล้วที่พี่บอกว่าพี่เฮอร์เสียสละให้ญาติคืออะไรค่ะ” จินนี่ถาม
“ก็ญาติที่ว่าคือฮาสึกิไง พี่สังเกตุเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่แอบร้องไห้หลังจากที่พวกเราสารภาพรักกัน แล้วตลอดเวลาเฮอร์ชอบมองมัลฟอย แต่เธอไม่ค่อยแสดงออกหรอก ต้องสังเกตุจริงๆถึงจะรู้ ตอนแรกพวกเราก็ไม่แน่ใจหรอมาแน่ใจเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเอง เราพึ่งรู้ความลับของเฮอร์”รอนพูด
“นิทาฉันเรื่องไรยะ”เฮอร์พูด
“ก็เมื่ออาทิตย์ก่อนเห็นเธอคุยกับมัลฟอย แล้วที่เธอแอบติดต่อกับอย่านึว่าพวกเราไม่รู้นะ ก็เธอทำตัวน่าสงสัยเราก็เลยตามไปจับผิดนะ”แฮร์รี่พูด
“ก็ที่มัลฟอยจับมือเธอแล้วพูดว่า…..”รอนเริ่มย้อนความอีกรอบ
……………..อาทิตย์ที่แล้ว………..
“เกรนเจอร์เธออย่าหนีใจตัวเองอีกเลย ฉันรู้ว่าเธอรักฉันมาตลอดและฉันก็รักเธอ”
“ไม่จริงก็เธอรักกับฮาสิกิ”
“ตอนนั้นนะใช่แต่ตอนนี้ฉันแน่ใจแล้วว่าเป็นเธอ”
“เธอชอบฉันเพราะฉันคล้ายฮาสึกิใช่ไหม เธอจะให้ฉันไปเป็นตัวแทนฮาสึกิ”
“ฉันชอบฮาสึกิ แต่ฉันรักเธอนะ เธอไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบกับใครทั้งนั้น ฉันรักเธอก็เพราะเธอเป็นเธอ คราวนี้เธอรับรักฉันได้หรือยัง”
“ฉันรักเธอเดรโก ฉันแอบชอบเธอตั้งแต่ตอนปี1แล้วแต่ฉันก็ซ่อนความรู้สึกไว้
ฉันจะไม่ตื้อนายให้อยู่ด้วยกันตลอดไปหรอก เพราะการคิดว่าอยู่ด้วยกันเท่านั้นถึงจะมีความสุขมันเป็นเรื่องโง่ๆ อยู่ห่างไกลแต่ใจใกล้กันก็มีความสุขแล้ว ฉันแค่รักนายข้างเดียวก็พอ ฉันไม่ต้องการรักจอมปลอมเป็นการตอบแทนหรอก ยิ่งเป็นรักเพื่อเป็นตัวแทนคนอื่นนะ ฉันยิ่งรับไม่ได้”
“เธอซ่อนความรู้สึกเก่งมากเลยนะ ฟังนะเฮอร์ไมโอนี่ ฉันชอบฮาสิกิ อาจจะเป็นเพราะว่าฮาสิกิเค้าคล้ายเธอก็ได้ แล้วช่วงนั้นฉันยังไม่แน่ใจกับความคิดของตัวเอง แต่ตอนนี้ฉันแน่ใจแล้ว ว่าฉันรักเธอ”มัลฟอยตอบหน้าแดง
“แล้วเธอรักฉันตรงไหนล่ะ”เฮอร์ไมโอนี่ถามแล้วก็หลบตา
“เธอได้ยินที่ฮาสิกิพูดไหม รักที่มีเหตุผลคือรักจากสมอง แต่รักที่ไม่มีเหตุผลคือรักจากใจไงล่ะ”มัลฟอยตอบฟร้อมกับโอบเฮอร์ไมโอนี่ไว้
“ต่อไปนี้เราจะฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกัน โดยเฉพาะพ่อฉันที่ไม่ชอบเลือดสีโคลน”
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แล้วฮาสึกิล่ะ”
“ฮาสึกิเขามีแฟนแล้วรู้สึกว่าแฟนเขาเป็นสมาชิก1ในกลุ่มflat4ด้วยนะเนี่ย\"
…………………จบการย้อนความ…………………………….
“นี่พวกเธอแอบฟังความลับคนอื่นอย่างงี้ไม่ดีเลยนะ”เฮอร์พูด
แล้วเฮอร์ก็วิ่งไล่ตีแฮร์รี่และรอนอย่างสนุกสนาน
ส่วนจินนี่ก็นั่งหัวเราะและก็ได้แต้คาดหวังว่าสักวันเธอจะต้องมีประสบการณ์พิเศษแบบพี่ๆเธอบ้าง แล้วเธอก็นั่งเหม่อลอยนึกไปถึงภาพเธอเป็นซินเดอเรล่ากำลังเต็นรำกับเจ้าชาย และเจ้าชายที่เธอฝันถึงคือ………………(ใคร่หว่า)
^_^ THE END ^_^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น