ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : +++การออกเดินทางที่แท้จริง+++
ตอนที่4การออกเดินทางที่แท้จริง
แล้วทั้งสองก็เดินไปเรื่อยๆผ่านแมกไม้มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก แสงแดดสาดส่องไชลูกตาเฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอยจึงเดินเอามือป้องหน้าเพื่อบังแสงแดด หมู่นกกาก็ส่งเสียงร้องพร้อมกับบินไปมา เฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอยต่างแอบชำเลืองมองกันเป็นระยะๆ และเมื่อทั้งสองหันหน้ามามองอีกฝ่ายพร้อมกัน ทั้งสองคนก็หน้าแดงแล้วก็รีบหันหน้าหนี การเดินทางนั้นเงียบงัน ต่างฝ่ายต่างแอบมองกันแต่ไม่พูดอะไร เงียบเหลือเกินจนกระทั่ง …ตึง…ตึง..ตึง …เสียงอะไรบางอย่างกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ สัตว์ป่าน้อยใหญ่ทั้งกวาง กระรอกต่างพากันวิ่งหนีหาที่หลบภัย แผ่นดินไหวเล็กน้อย ต้นไม้ต่างสั่นไหว เสียงคำรามอย่างบ้าระห่ำดังมาไกลๆ
“เดี๋ยวมัลฟอย เงียบก่อน นั่นเสียงอะไร”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“แหม ไม่ต้องบอกให้เงียบก็ไม่มีใครพูดอยู่แล้วนี่หน่า ฟังจากเสียงนั้นน่าจะมีประมาณ5-6ตัวนะ”มัลฟอยพูด
“เสียงอย่างงี้….หรือว่า…เป็น…โทรล..ว้าย รีบหาที่ซ่อนเร็ว มันมีหลายตัวเราคงรับมือมันไม่ไหวหรอก”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับร้องออกมาอย่างตกใจ หน้าเธอซีดมาก แล้วก็มาเกาะตัวมัลฟอย
และแล้วฟ้าก็ครึ้ม มีเมฆบดบังท้องฟ้าเต็มไปหมด แล้วก็มีเสียงซ่าๆตกลงมา ฝนตกนั่นเอง
“จะมาเกาะทำไมเล่า (มัลฟอยหน้าแดงแล้วหันหน้าหนี) รีบวิ่งซิ”มัลฟอยพูดพร้อมกับลากเฮอร์ไมโอนี่วิ่งหนี แล้วก็ไปหลบหลังก้อนหินก้อนหนึ่ง
“โอย แค่หนีโทรลก็จะตายอยู่แล้ว ยังจะฝนตกอีก”มัลฟอยพูดพร้อมกับทำหน่ายหน่ายๆเหมือนอยากตาย
“ช่างมันเถอะ ขออย่างเดียวไม่ให้พวกโทรลหาเราเจอก็พอ”เฮอร์ไมโอนี่พูด ทั้งสองคนเปียกฝน แล้วมัลฟอยก็หันมา ตกตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้า ผมของเฮอร์ไมโอนี่ตอนนี้ไม่ฟูแล้ว แต่เหยีดตรงยาวมาถึงเอว เสื้อของเธอเปียกเผยให้เห็นสัดส่วนของเธอ มัลฟอยกวาดสายตามองเธอทั้งตัวแล้วก็จ้องเธอตาไม่กระพริบ
“เธอนี่น่ารักไม่ใช่เล่นนะ”มัลฟอยพูดพร้อมกับหน้าแดง
“อีตาบ้า ลามก โรคจิต มองอยู่ได้” เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับเอามือมาปิดหน้าอกตนเอง เธอหน้าแดงมาก
และแล้วพวกโทรลก็เดินผ่านไป
“พวกโทรลไปแล้วรีบไปหลบใต้ต้นไม้เถอะ”มัลฟอยพูดพร้อมกับคว้ามือเฮอร์ไมโอนี่จะจูงไป
“แล้วทำไมเธอไม่ไปหลบใต้ต้นไม้ตั้งแต่แรก”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับทำหน้างงงวย
“เธอคิดดูสิ ฉันว่าเธอฉลาดนะทำไมเรื่องง่ายๆเธอถึงคิดไม่ออก ก็ลองไปหลบตอนฝนตกสิถ้าฟ้าผ่ามันก็ต้องลงที่สูงใช่ไหม แล้วมันจะผ่าที่ไหนละ”มัลฟอยพูด
“ช่างมันเถอะขี้เกียจเถียงกับเธอแล้ว เอะ ตรงนั้นมีถ้ำด้วยทำไมเราไม่เห็นฯตั้งแต่แรกนะ” เฮอร์ไมโอนี่พูด พร้อมกับวิ่งตรงไปยังถ้ำ ส่วนมัลฟอยก็รีบคว้ามือเธอไว้
“เดี๋ยวก่อน ขอฉันไปสำรวจก่อนว่าในถ้ำมีอะไรหรือเปล่า ถ้าเกิดมันมีสัตว์ประหลาดแล้วเธอวิ่งโล้เข้าไปเธอไม่โดนเขมือบหรอ รอฉันอยู่ใต้ต้นไม้นะ ถ้าได้ยินเสียงฉันร้อง ไม่ต้องมาช่วย หนีไปเลย เข้าใจไหม\"มัลฟอยพูด พร้อมกับทำหน้าขรึมดูจริงจัง
“ถ้าเราจะต้องตายเราก็ไปพร้อมกัน ฉันจะปล่อยให้เธอเข้าไปคนเดียวได้ยังไง ลงเรือลำเดียวกันแล้วต้องไปด้วยกันให้ตลอดรอดฝั่งใช้ไหม ไม่ต้องมาทำตัวเป็นวีรบุรุษสละชีวิตเพื่อองค์หญิงเลย ฉันไม่ใช่องค์หญิงนะ แค่ธิดาอินทรีฟ้า ธรรมดาๆ “เฮอร์ไมโอนี่พุดพร้อมกับทำหน้าแดง
“ทำไมเธอต้องทำหน้าแดงด้วยละ แล้วเธอเป็นห่วงฉันหรอ”มัลฟอยพูดพร้อมกับทำหน้าแดง
“ฉันแค่ไม่อยากเป็นหญิงสาวแสนสวยที่ต้องเดินทางกลางป่าใหญ่อย่างโดดเดี่ยวเท่านั้นเอง แล้วเธอละทำไมต้องหน้าแดงด้วย”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“ช่างมันเถอะ เข้าไปในถ้ำดีกว่า ยืนตากฝนมานานแล้ว”มัลฟอยพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในถ้ำกับเฮอร์ไมโอนี่ แล้วทั้งสองก็เดินสำรวจรอบๆถ้ำ
“ถ้ำนี้ไม่มีอะไรนี่ พักกันเถอะ”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับหยิบเศษไม้แห้งในถ้ำมาสุมๆกันแล้วก็ –ลูมอส—แล้วเธฮก็เอาไม้กายสิทธ์มาจ่อที่กองไม้ แล้วก็จุดไฟ แล้วเธอก็เอาหนังสือตำนานมาพึ่งใกล้ๆกองไฟ แล้วเธอก็ถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกมาผิงไฟ ส่วนมัลฟอยก็เช่นเดียวกัน เขาถอดผ้าคลุมชั้นนอกออกมาผิงไฟ แล้วเขาก็เอาไม้กวาดนิมบัส2001มาวางพิงไว้ที่ผนังถ้ำ และแล้วทั้งคู่ก็นอน ใกล้กองไฟ
ทั้งเฮอร์ไมโอนี่และมัลฟอยก็นอนพัก เฮอร์ไมโอนี่หลับไปแล้ว ส่วนมัลฟอยยังนอนไม่หลับแล้วก็เดินวนไปวนมา
“หนาว..หนาวจัง”เฮอร์ไมโอนี่ครวญครางพร้อมกับนอนคุดคู้
แล้วมัลฟอยก็เอาเสื้อคลุมของเฮอร์ไมโอนี่กับของเขาที่ตากอยู่(แห้งแล้ว)มาคลุมให้เฮอร์ไมโอนี่
“หนาว…หนาวเหลือเกิน”คราวนี้เฮอร์ไมโอนี่ครวญครางพร้อมกับตัวสั่น
มัลฟอยก็เดินมาแตะที่หน้าผากเธอ
“เกรนเจอร์ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า นี่เธอมีไข้นี่ ฉันขอโทษนะแต่ฉันจำเป็นต้องทำ” มัลฟอยพูดพร้อมกับลงไปนอนกอดเฮอร์ไมโอนี่ เขาสังเกตุเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่นั้นสวยเหลือเกิน ขนาดเวลาหลับก็ยังสวยงามมาก หน้าของเธอเนียน แก้มเป็นสีชมพู ปากอิ่มเอิบเป็นสีแดง มัลฟอยยังคงกอดเธอไว้
“เวลาเธอเงียบๆไม่กัดกับฉันก็น่ารักดีนะ”เขาคิด
พอถึงตอนเช้า เฮอร์ไมโอนี่ก็ตื่นขึ้น แสงตะวันสีทองสาดส่องเข้ามาในถ้ำเสียงหมู่นกร้องก้องก้งวาล เธอพบว่าไข้เธอไม่มีไข้แล้วแล้วเธอก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แล้วเธอก็เห็นมือมือหนึ่งโอบกอดเธอไว้ เธอก็หันหน้ากลับมาดู และแล้วเธอก็เห็นมัลฟอยกอดเธอเอาไว้ เธอหน้าแดงและก็รีบชักมือมัลฟอยออกแล้วก็รีบลุกไปทันที
“อีตาบ้าทำอานาจารเราหรือนี่ หรือว่า…”เธอพูโเสียงสั่นพร้อมกับเอามือปิดปาก
“ใครเขาอยากจะไปทำเธอ ฉันเห็นเธอหนาว ร้องครวญครางใหญ่เลยเมือคืนฉันก็เลยมากอดเธอ”มัลฟอยพุดเสียงคางยาน
“อ้อ หรอ ขอบใจนะอีตาบ๊อง” เฮอร์ไมโอนี่พุด
“ไม่เป็นไรครับคุณผู้หญิงเรารีบทานอาหารเช้าแล้วออกเดินทางกันเถอะ”มัลฟอยพูด แล้วทั้งสองก็นั่งลงกินอาหารแล้วก็เก็บสำพาระออกเดินทาง
และแล้วทั้งตู่ก็ออกเดินทางกลางป่าอีกครั้ง ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆตามแสงตะวันซึ่งก็คือเครื่องหมายของทิศตะวันออก เส้นทางสู่นครแบงเกอร์นั่นเอง แล้วทั้งคู่ก็มองเห็นแสงสีเงินสาดส่องมาจากพุ่มไม้เตี้ยๆ
“แสงอะไร ไปดูกันไหม บางทีอาจจะเป็นผลึกแก้วอินทรีฟ้าก็ได้นะ”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“เธอแน่ใจหรอว่าถึงแล้ว ยังไม่เห็นมีเมืองอะไรเลยนิ”มัลฟอยพูด
“ไปดูก็ไม่เสียงหายนิ” เฮอร์ไมโอนี่พูดแล้วก็เดินตามแสงสีเงินนั้นไป
และทั้งคู่ก็พบกับบ่อน้ำบ่อหนึ่ง บ่อนี้ไม่ใหญ่มาก และก็ไม่เล็กมาก รอบๆบ่อมีต้นกกขึ้น บ่อนั้นเป็นสีเงิน แสงนั้นเปล่าประกายออกมา ทำให้ต้นไม้และสิ่งต่างๆที่อยู่ในระแวกนี้เปล่งประกายสีเงินระยิบระยับไปด้วย
“ฉันอยากไปล้างหน้าในบ่อนี้จังเลย สวยจังเลยเนอะที่นี่”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“ก็ตามใจสิ แต่มันแปลกๆพิกลอยู่นะ ระวังตัวด้วยแล้วกัน”มัลฟอยพูด
แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็เดินไปล้างหน้า ทันที่ที่มือเธอจุ่มลงในน้ำ ก็มีแสงสีเงินประหลาดพวยพุ่งขึ้นจากน้ำ แล้วก็ปรากฏร่างเป็นพรายน้ำแสนสวย ใส่ชุดสีขาวพริ้วสไวไปกับสายลม ผมเธอสีเงินพริ้ว ดวงตาสีเทาหน้าตาเธอสวยงามมาก กว่ากว่าวีล่า10คนรวมกันเสียอีก แล้วเธอก็จับเฮอร์ไมโอนี่ไว้ ทันทีที่เธอจับเฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่ก็ล้มลง แล้วเธอก็เสกให้ร่างของเฮอร์ไมโอนี่นั้นลอยขึ้นไปกลางอากาศ
“นั่นเธอจะทำอะไรเฮอร์ไมโอนี่ละ ปล่อยเธอซะ”มัลฟอยพูดพร้อมกับทำสีหน้าเชิงจะเอาเรื่อง
“ฉันชื่อวิเวียน เป็นเทพประจำบ่อน้ำศักสิทธิ์แห่งนี้ เธอสองคนบุกรุกมาในดินแดนฉัน 1ในพวกเธอต้องตาย”วิเวียนพูด
“ผมไม่สนว่าคุณจะเป็นใคร ผมไม่ได้ตั้งใจจะมาทำร้ายพวกคุณเลยนะ ปล่อยเฮอร์ไมโอนี่ซะเถอะ เอาผมไปแทนดีกว่า เฮอร์ไมโอนี่เขาต้องช่วยพิภพนี้ต่อไป ตัวผมมันก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ปล่อยเธอไปเถอะแล้วเอาชีวิตผมไปแทน”
“เจ้าแน่ใจหรือ”วิเวียนถามพร้อมกับยิ้มน้อยๆ
“แน่ใจสิ เพื่อเธอผมทำได้ทุกอย่าง”มัลฟอยพูดพร้อมกับมองไปที่เฮอร์ไมโอนี่ด้วยสายตาอาลับอาวรณ์
“งั้นเตรียมตัว”วิเวียนพูด พร้อมกับเสกดาบมาเล่มหนึ่ง ดาบนั้นมีสีเงินสวยมาก ที่หัวดาบเป็นรูปนกอินทรีสีเงิน แล้วเธอก็ง้าดาบนั้นลงมา มัลฟอยหลับตาเตรียมรับชะตากรรม …..
แล้วทั้งสองก็เดินไปเรื่อยๆผ่านแมกไม้มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก แสงแดดสาดส่องไชลูกตาเฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอยจึงเดินเอามือป้องหน้าเพื่อบังแสงแดด หมู่นกกาก็ส่งเสียงร้องพร้อมกับบินไปมา เฮอร์ไมโอนี่กับมัลฟอยต่างแอบชำเลืองมองกันเป็นระยะๆ และเมื่อทั้งสองหันหน้ามามองอีกฝ่ายพร้อมกัน ทั้งสองคนก็หน้าแดงแล้วก็รีบหันหน้าหนี การเดินทางนั้นเงียบงัน ต่างฝ่ายต่างแอบมองกันแต่ไม่พูดอะไร เงียบเหลือเกินจนกระทั่ง …ตึง…ตึง..ตึง …เสียงอะไรบางอย่างกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ สัตว์ป่าน้อยใหญ่ทั้งกวาง กระรอกต่างพากันวิ่งหนีหาที่หลบภัย แผ่นดินไหวเล็กน้อย ต้นไม้ต่างสั่นไหว เสียงคำรามอย่างบ้าระห่ำดังมาไกลๆ
“เดี๋ยวมัลฟอย เงียบก่อน นั่นเสียงอะไร”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“แหม ไม่ต้องบอกให้เงียบก็ไม่มีใครพูดอยู่แล้วนี่หน่า ฟังจากเสียงนั้นน่าจะมีประมาณ5-6ตัวนะ”มัลฟอยพูด
“เสียงอย่างงี้….หรือว่า…เป็น…โทรล..ว้าย รีบหาที่ซ่อนเร็ว มันมีหลายตัวเราคงรับมือมันไม่ไหวหรอก”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับร้องออกมาอย่างตกใจ หน้าเธอซีดมาก แล้วก็มาเกาะตัวมัลฟอย
และแล้วฟ้าก็ครึ้ม มีเมฆบดบังท้องฟ้าเต็มไปหมด แล้วก็มีเสียงซ่าๆตกลงมา ฝนตกนั่นเอง
“จะมาเกาะทำไมเล่า (มัลฟอยหน้าแดงแล้วหันหน้าหนี) รีบวิ่งซิ”มัลฟอยพูดพร้อมกับลากเฮอร์ไมโอนี่วิ่งหนี แล้วก็ไปหลบหลังก้อนหินก้อนหนึ่ง
“โอย แค่หนีโทรลก็จะตายอยู่แล้ว ยังจะฝนตกอีก”มัลฟอยพูดพร้อมกับทำหน่ายหน่ายๆเหมือนอยากตาย
“ช่างมันเถอะ ขออย่างเดียวไม่ให้พวกโทรลหาเราเจอก็พอ”เฮอร์ไมโอนี่พูด ทั้งสองคนเปียกฝน แล้วมัลฟอยก็หันมา ตกตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้า ผมของเฮอร์ไมโอนี่ตอนนี้ไม่ฟูแล้ว แต่เหยีดตรงยาวมาถึงเอว เสื้อของเธอเปียกเผยให้เห็นสัดส่วนของเธอ มัลฟอยกวาดสายตามองเธอทั้งตัวแล้วก็จ้องเธอตาไม่กระพริบ
“เธอนี่น่ารักไม่ใช่เล่นนะ”มัลฟอยพูดพร้อมกับหน้าแดง
“อีตาบ้า ลามก โรคจิต มองอยู่ได้” เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับเอามือมาปิดหน้าอกตนเอง เธอหน้าแดงมาก
และแล้วพวกโทรลก็เดินผ่านไป
“พวกโทรลไปแล้วรีบไปหลบใต้ต้นไม้เถอะ”มัลฟอยพูดพร้อมกับคว้ามือเฮอร์ไมโอนี่จะจูงไป
“แล้วทำไมเธอไม่ไปหลบใต้ต้นไม้ตั้งแต่แรก”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับทำหน้างงงวย
“เธอคิดดูสิ ฉันว่าเธอฉลาดนะทำไมเรื่องง่ายๆเธอถึงคิดไม่ออก ก็ลองไปหลบตอนฝนตกสิถ้าฟ้าผ่ามันก็ต้องลงที่สูงใช่ไหม แล้วมันจะผ่าที่ไหนละ”มัลฟอยพูด
“ช่างมันเถอะขี้เกียจเถียงกับเธอแล้ว เอะ ตรงนั้นมีถ้ำด้วยทำไมเราไม่เห็นฯตั้งแต่แรกนะ” เฮอร์ไมโอนี่พูด พร้อมกับวิ่งตรงไปยังถ้ำ ส่วนมัลฟอยก็รีบคว้ามือเธอไว้
“เดี๋ยวก่อน ขอฉันไปสำรวจก่อนว่าในถ้ำมีอะไรหรือเปล่า ถ้าเกิดมันมีสัตว์ประหลาดแล้วเธอวิ่งโล้เข้าไปเธอไม่โดนเขมือบหรอ รอฉันอยู่ใต้ต้นไม้นะ ถ้าได้ยินเสียงฉันร้อง ไม่ต้องมาช่วย หนีไปเลย เข้าใจไหม\"มัลฟอยพูด พร้อมกับทำหน้าขรึมดูจริงจัง
“ถ้าเราจะต้องตายเราก็ไปพร้อมกัน ฉันจะปล่อยให้เธอเข้าไปคนเดียวได้ยังไง ลงเรือลำเดียวกันแล้วต้องไปด้วยกันให้ตลอดรอดฝั่งใช้ไหม ไม่ต้องมาทำตัวเป็นวีรบุรุษสละชีวิตเพื่อองค์หญิงเลย ฉันไม่ใช่องค์หญิงนะ แค่ธิดาอินทรีฟ้า ธรรมดาๆ “เฮอร์ไมโอนี่พุดพร้อมกับทำหน้าแดง
“ทำไมเธอต้องทำหน้าแดงด้วยละ แล้วเธอเป็นห่วงฉันหรอ”มัลฟอยพูดพร้อมกับทำหน้าแดง
“ฉันแค่ไม่อยากเป็นหญิงสาวแสนสวยที่ต้องเดินทางกลางป่าใหญ่อย่างโดดเดี่ยวเท่านั้นเอง แล้วเธอละทำไมต้องหน้าแดงด้วย”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“ช่างมันเถอะ เข้าไปในถ้ำดีกว่า ยืนตากฝนมานานแล้ว”มัลฟอยพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในถ้ำกับเฮอร์ไมโอนี่ แล้วทั้งสองก็เดินสำรวจรอบๆถ้ำ
“ถ้ำนี้ไม่มีอะไรนี่ พักกันเถอะ”เฮอร์ไมโอนี่พูดพร้อมกับหยิบเศษไม้แห้งในถ้ำมาสุมๆกันแล้วก็ –ลูมอส—แล้วเธฮก็เอาไม้กายสิทธ์มาจ่อที่กองไม้ แล้วก็จุดไฟ แล้วเธอก็เอาหนังสือตำนานมาพึ่งใกล้ๆกองไฟ แล้วเธอก็ถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกมาผิงไฟ ส่วนมัลฟอยก็เช่นเดียวกัน เขาถอดผ้าคลุมชั้นนอกออกมาผิงไฟ แล้วเขาก็เอาไม้กวาดนิมบัส2001มาวางพิงไว้ที่ผนังถ้ำ และแล้วทั้งคู่ก็นอน ใกล้กองไฟ
ทั้งเฮอร์ไมโอนี่และมัลฟอยก็นอนพัก เฮอร์ไมโอนี่หลับไปแล้ว ส่วนมัลฟอยยังนอนไม่หลับแล้วก็เดินวนไปวนมา
“หนาว..หนาวจัง”เฮอร์ไมโอนี่ครวญครางพร้อมกับนอนคุดคู้
แล้วมัลฟอยก็เอาเสื้อคลุมของเฮอร์ไมโอนี่กับของเขาที่ตากอยู่(แห้งแล้ว)มาคลุมให้เฮอร์ไมโอนี่
“หนาว…หนาวเหลือเกิน”คราวนี้เฮอร์ไมโอนี่ครวญครางพร้อมกับตัวสั่น
มัลฟอยก็เดินมาแตะที่หน้าผากเธอ
“เกรนเจอร์ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า นี่เธอมีไข้นี่ ฉันขอโทษนะแต่ฉันจำเป็นต้องทำ” มัลฟอยพูดพร้อมกับลงไปนอนกอดเฮอร์ไมโอนี่ เขาสังเกตุเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่นั้นสวยเหลือเกิน ขนาดเวลาหลับก็ยังสวยงามมาก หน้าของเธอเนียน แก้มเป็นสีชมพู ปากอิ่มเอิบเป็นสีแดง มัลฟอยยังคงกอดเธอไว้
“เวลาเธอเงียบๆไม่กัดกับฉันก็น่ารักดีนะ”เขาคิด
พอถึงตอนเช้า เฮอร์ไมโอนี่ก็ตื่นขึ้น แสงตะวันสีทองสาดส่องเข้ามาในถ้ำเสียงหมู่นกร้องก้องก้งวาล เธอพบว่าไข้เธอไม่มีไข้แล้วแล้วเธอก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แล้วเธอก็เห็นมือมือหนึ่งโอบกอดเธอไว้ เธอก็หันหน้ากลับมาดู และแล้วเธอก็เห็นมัลฟอยกอดเธอเอาไว้ เธอหน้าแดงและก็รีบชักมือมัลฟอยออกแล้วก็รีบลุกไปทันที
“อีตาบ้าทำอานาจารเราหรือนี่ หรือว่า…”เธอพูโเสียงสั่นพร้อมกับเอามือปิดปาก
“ใครเขาอยากจะไปทำเธอ ฉันเห็นเธอหนาว ร้องครวญครางใหญ่เลยเมือคืนฉันก็เลยมากอดเธอ”มัลฟอยพุดเสียงคางยาน
“อ้อ หรอ ขอบใจนะอีตาบ๊อง” เฮอร์ไมโอนี่พุด
“ไม่เป็นไรครับคุณผู้หญิงเรารีบทานอาหารเช้าแล้วออกเดินทางกันเถอะ”มัลฟอยพูด แล้วทั้งสองก็นั่งลงกินอาหารแล้วก็เก็บสำพาระออกเดินทาง
และแล้วทั้งตู่ก็ออกเดินทางกลางป่าอีกครั้ง ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆตามแสงตะวันซึ่งก็คือเครื่องหมายของทิศตะวันออก เส้นทางสู่นครแบงเกอร์นั่นเอง แล้วทั้งคู่ก็มองเห็นแสงสีเงินสาดส่องมาจากพุ่มไม้เตี้ยๆ
“แสงอะไร ไปดูกันไหม บางทีอาจจะเป็นผลึกแก้วอินทรีฟ้าก็ได้นะ”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“เธอแน่ใจหรอว่าถึงแล้ว ยังไม่เห็นมีเมืองอะไรเลยนิ”มัลฟอยพูด
“ไปดูก็ไม่เสียงหายนิ” เฮอร์ไมโอนี่พูดแล้วก็เดินตามแสงสีเงินนั้นไป
และทั้งคู่ก็พบกับบ่อน้ำบ่อหนึ่ง บ่อนี้ไม่ใหญ่มาก และก็ไม่เล็กมาก รอบๆบ่อมีต้นกกขึ้น บ่อนั้นเป็นสีเงิน แสงนั้นเปล่าประกายออกมา ทำให้ต้นไม้และสิ่งต่างๆที่อยู่ในระแวกนี้เปล่งประกายสีเงินระยิบระยับไปด้วย
“ฉันอยากไปล้างหน้าในบ่อนี้จังเลย สวยจังเลยเนอะที่นี่”เฮอร์ไมโอนี่พูด
“ก็ตามใจสิ แต่มันแปลกๆพิกลอยู่นะ ระวังตัวด้วยแล้วกัน”มัลฟอยพูด
แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็เดินไปล้างหน้า ทันที่ที่มือเธอจุ่มลงในน้ำ ก็มีแสงสีเงินประหลาดพวยพุ่งขึ้นจากน้ำ แล้วก็ปรากฏร่างเป็นพรายน้ำแสนสวย ใส่ชุดสีขาวพริ้วสไวไปกับสายลม ผมเธอสีเงินพริ้ว ดวงตาสีเทาหน้าตาเธอสวยงามมาก กว่ากว่าวีล่า10คนรวมกันเสียอีก แล้วเธอก็จับเฮอร์ไมโอนี่ไว้ ทันทีที่เธอจับเฮอร์ไมโอนี่ เฮอร์ไมโอนี่ก็ล้มลง แล้วเธอก็เสกให้ร่างของเฮอร์ไมโอนี่นั้นลอยขึ้นไปกลางอากาศ
“นั่นเธอจะทำอะไรเฮอร์ไมโอนี่ละ ปล่อยเธอซะ”มัลฟอยพูดพร้อมกับทำสีหน้าเชิงจะเอาเรื่อง
“ฉันชื่อวิเวียน เป็นเทพประจำบ่อน้ำศักสิทธิ์แห่งนี้ เธอสองคนบุกรุกมาในดินแดนฉัน 1ในพวกเธอต้องตาย”วิเวียนพูด
“ผมไม่สนว่าคุณจะเป็นใคร ผมไม่ได้ตั้งใจจะมาทำร้ายพวกคุณเลยนะ ปล่อยเฮอร์ไมโอนี่ซะเถอะ เอาผมไปแทนดีกว่า เฮอร์ไมโอนี่เขาต้องช่วยพิภพนี้ต่อไป ตัวผมมันก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง ปล่อยเธอไปเถอะแล้วเอาชีวิตผมไปแทน”
“เจ้าแน่ใจหรือ”วิเวียนถามพร้อมกับยิ้มน้อยๆ
“แน่ใจสิ เพื่อเธอผมทำได้ทุกอย่าง”มัลฟอยพูดพร้อมกับมองไปที่เฮอร์ไมโอนี่ด้วยสายตาอาลับอาวรณ์
“งั้นเตรียมตัว”วิเวียนพูด พร้อมกับเสกดาบมาเล่มหนึ่ง ดาบนั้นมีสีเงินสวยมาก ที่หัวดาบเป็นรูปนกอินทรีสีเงิน แล้วเธอก็ง้าดาบนั้นลงมา มัลฟอยหลับตาเตรียมรับชะตากรรม …..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น