ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : -*+*-รักในแห-*+*-
----------ตอนที่4 รักในแห------------
ทางด้านแฮร์รี่กับอนปุ ร่างกายของทั้งสองอยู่ในแหก็จริงแต่จิตใต้สำนึกของพวกเขาถูกดูดเข้าไปในห้องเล็กๆภายในแห เป็นห้องเล็กๆสีม่วงที่สวยงามมาก ถูกเนรมิตมาจากเวทย์มนต์ เวลาภายในห้องนี้จะช้ากว่าเวลาปกติคือเวลาปกติ1คืนเท่ากับในห้องนี้ 2วัน แล้วห้องนี้ก็ยังมีประตูเล็กๆที่มีทางไปสวนผมไม้ แล้วก็ยังมีลำธารเล็กๆอยู่อีก
“ว้าว! สวยจังเลย” อนปุพูด
“เจ้ามัลฟอยมันจะแกล้งหรือมันจะพาเรามาฮันนี่มูนกันเนี่ย”แฮร์รี่พูด
“พูดอะไรอยู่อะไรหรอค่ะ”
“เปล่าไม่มีอะไร”แฮร์รี่พูดพร้อมกับหน้าแดงและหันหน้าหลบอนปุ
แล้วทั้ง2ก็ไปสวนผลไม้แล้วก็เก็บแอปเปิ้ลมากินด้วยกัน
“คุณสวยมากเลยรู้ไหม”
“อะไรหรอค่ะ”อนปุได้ยินแต่แกล้งถาม พร้อมหน้าแดง
“ฉันหมายถึงแอปเปิ้ลที่คุณถืออยู่สวยนะ” แฮร์รี่พูดพร้อมกับหน้าแดง ส่วนอนปุมองแฮร์รี่แล้วก็ยิ้ม
เมื่อถึงตอนกลางคืน
“ทำอย่างไรดีมีอยู่เตียงเดียวแล้วยังไม่มีผ้าห่มอีก หนาวจังเลยค่ะ”
“ก็นอนด้วยกันก็ได้เตียงกว้างขนาดเนี่ยฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก นอนด้วยกันจะได้อุ่น”
“สัญญานะว่าจะไม่ทำอะไรฉัน”
“ฉันสัญญา”
แล้วทั้งสองก็นอน ตกดึกอนปุก็พูดขึ้นว่า “ฉันหนาวจังเลย ฉันทนไม่ไหวแล้ว”
แล้วแฮร์รี่ก็กอดอนปุ แล้วก็จูบที่หน้าผากของอนปุ แฮรี่มองดูอนปุหลับ เป็นภาพที่สวยงามมาก ราวกับนางฟ้า(แฮร์รี่คิดนะ) เขายังไม่รู่ว่าเขาตกหลุมรักอนปุเข้าให้แล้ว
พอถึงตอนเช้า(ในห้องแห)อนปุก็ออกไปเก็บแอปเปิ้ลแล้วก็ไปอาบน้ำพอกลับมาก็เห็นแฮร์รี่เป็นไข้หนักมาก ตัวร้อนจี๋ อนปุจึงคอยพยาบาลแฮร์รี่
“ดูดีๆเขาก็น่ารักเหมือนกันนะ” อนปุคิด
และแล้วแฮร์รี่ก็พูดขึ่นว่า”ฉันไม่ไหวแล้ว ฝากบอกเพื่อนๆของฉันทุกคนด้วยว่าฉันรักทุคน ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันไปสบายแล้ว ฉันจะไปอยู่กับพ่อแม่ฉันที่สวรรค์ ลาก่อน…….อนปุ”
“ไม่นะเธอต้องไม่ตาย แฮร์รี่ ตื่นสิ แฮร์รี่ตื่นาคุยกับฉันก่อน เธอต้องไม่จากฉันไปเพราะ…..เพราะฉัน…ฉันรักเธอ”
“ผมไม่ตายง่ายๆหรอก ในที่สุดคุณก็พูดจนได้ผมก็รักคุณเหมือนกันนะ รักตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอ ผมแกล้งเป็นไข้นะ”
“แล้วทำไมเธอมีไข้ล่ะก็ฉันกินยาที่ปรุงในวิชาศาสตร์สเนป พอดีเนวิล์ปรุงผิด แล้วสเนปบังคับให้กิน ยานี้จะทำให้มีไข้5นาทีนะ ผมผกใส่กระเป๋าตลอกเอาไว้โดดเรียนวิชาของสเนปนะ แต่ไม่กล้าเลยกะว่าเจาเอามาทิ้งหลังปะลองเสร็จ แต่ก็มาอยู่ในนี้ซะก่อน”
“อี้ตาบ้า ตกใจหมดเลย”
“แล้วคุณรักผมตรงไหนล่ะ”แฮร์รี่ถามเปาๆ
“ฉันไม่รู้ฉันเองก็ตอบไม่ได้ ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แล้วคุณล่ะรักฉันตรงไหน”
“แม้นช่วงเวลาที่เจอกันเพียงแป๊บเดียวก้ทำให้เรารักกันได้นี่มันวิเศษเนอะ ผมเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าผมจะตกหลุมรักคุณได้ จะถามผมว่ารักตรงไหนอะหรอ จะบอกให้นะ รักที่หาเหตุผลได้มันเป็นรักจาสมอง แต่รักของผมมันไม่มีเหตุผลเพราะมันรักจากหัวใจ”แฮร์รี่พูดพร้อมยิ้มอายๆ
“ฉันก็คงเหมือนกันมั้งค่ะ”อนปุพูโพร้อมกับยิ้ม แล้วทั้งสองก้สบตากัน
และแล้วอยู่ดีๆทั้ง2คนก็วูบไปแล้วก็กลับเข้าร่าง แล้วก็ออกมาจากแหได้ เพราะครบกำหนดแล้ว ทั้งสองคนหน้าแดงมากเลย
………………………………………
โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
ทางด้านแฮร์รี่กับอนปุ ร่างกายของทั้งสองอยู่ในแหก็จริงแต่จิตใต้สำนึกของพวกเขาถูกดูดเข้าไปในห้องเล็กๆภายในแห เป็นห้องเล็กๆสีม่วงที่สวยงามมาก ถูกเนรมิตมาจากเวทย์มนต์ เวลาภายในห้องนี้จะช้ากว่าเวลาปกติคือเวลาปกติ1คืนเท่ากับในห้องนี้ 2วัน แล้วห้องนี้ก็ยังมีประตูเล็กๆที่มีทางไปสวนผมไม้ แล้วก็ยังมีลำธารเล็กๆอยู่อีก
“ว้าว! สวยจังเลย” อนปุพูด
“เจ้ามัลฟอยมันจะแกล้งหรือมันจะพาเรามาฮันนี่มูนกันเนี่ย”แฮร์รี่พูด
“พูดอะไรอยู่อะไรหรอค่ะ”
“เปล่าไม่มีอะไร”แฮร์รี่พูดพร้อมกับหน้าแดงและหันหน้าหลบอนปุ
แล้วทั้ง2ก็ไปสวนผลไม้แล้วก็เก็บแอปเปิ้ลมากินด้วยกัน
“คุณสวยมากเลยรู้ไหม”
“อะไรหรอค่ะ”อนปุได้ยินแต่แกล้งถาม พร้อมหน้าแดง
“ฉันหมายถึงแอปเปิ้ลที่คุณถืออยู่สวยนะ” แฮร์รี่พูดพร้อมกับหน้าแดง ส่วนอนปุมองแฮร์รี่แล้วก็ยิ้ม
เมื่อถึงตอนกลางคืน
“ทำอย่างไรดีมีอยู่เตียงเดียวแล้วยังไม่มีผ้าห่มอีก หนาวจังเลยค่ะ”
“ก็นอนด้วยกันก็ได้เตียงกว้างขนาดเนี่ยฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก นอนด้วยกันจะได้อุ่น”
“สัญญานะว่าจะไม่ทำอะไรฉัน”
“ฉันสัญญา”
แล้วทั้งสองก็นอน ตกดึกอนปุก็พูดขึ้นว่า “ฉันหนาวจังเลย ฉันทนไม่ไหวแล้ว”
แล้วแฮร์รี่ก็กอดอนปุ แล้วก็จูบที่หน้าผากของอนปุ แฮรี่มองดูอนปุหลับ เป็นภาพที่สวยงามมาก ราวกับนางฟ้า(แฮร์รี่คิดนะ) เขายังไม่รู่ว่าเขาตกหลุมรักอนปุเข้าให้แล้ว
พอถึงตอนเช้า(ในห้องแห)อนปุก็ออกไปเก็บแอปเปิ้ลแล้วก็ไปอาบน้ำพอกลับมาก็เห็นแฮร์รี่เป็นไข้หนักมาก ตัวร้อนจี๋ อนปุจึงคอยพยาบาลแฮร์รี่
“ดูดีๆเขาก็น่ารักเหมือนกันนะ” อนปุคิด
และแล้วแฮร์รี่ก็พูดขึ่นว่า”ฉันไม่ไหวแล้ว ฝากบอกเพื่อนๆของฉันทุกคนด้วยว่าฉันรักทุคน ไม่ต้องห่วงฉัน ฉันไปสบายแล้ว ฉันจะไปอยู่กับพ่อแม่ฉันที่สวรรค์ ลาก่อน…….อนปุ”
“ไม่นะเธอต้องไม่ตาย แฮร์รี่ ตื่นสิ แฮร์รี่ตื่นาคุยกับฉันก่อน เธอต้องไม่จากฉันไปเพราะ…..เพราะฉัน…ฉันรักเธอ”
“ผมไม่ตายง่ายๆหรอก ในที่สุดคุณก็พูดจนได้ผมก็รักคุณเหมือนกันนะ รักตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอ ผมแกล้งเป็นไข้นะ”
“แล้วทำไมเธอมีไข้ล่ะก็ฉันกินยาที่ปรุงในวิชาศาสตร์สเนป พอดีเนวิล์ปรุงผิด แล้วสเนปบังคับให้กิน ยานี้จะทำให้มีไข้5นาทีนะ ผมผกใส่กระเป๋าตลอกเอาไว้โดดเรียนวิชาของสเนปนะ แต่ไม่กล้าเลยกะว่าเจาเอามาทิ้งหลังปะลองเสร็จ แต่ก็มาอยู่ในนี้ซะก่อน”
“อี้ตาบ้า ตกใจหมดเลย”
“แล้วคุณรักผมตรงไหนล่ะ”แฮร์รี่ถามเปาๆ
“ฉันไม่รู้ฉันเองก็ตอบไม่ได้ ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แล้วคุณล่ะรักฉันตรงไหน”
“แม้นช่วงเวลาที่เจอกันเพียงแป๊บเดียวก้ทำให้เรารักกันได้นี่มันวิเศษเนอะ ผมเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าผมจะตกหลุมรักคุณได้ จะถามผมว่ารักตรงไหนอะหรอ จะบอกให้นะ รักที่หาเหตุผลได้มันเป็นรักจาสมอง แต่รักของผมมันไม่มีเหตุผลเพราะมันรักจากหัวใจ”แฮร์รี่พูดพร้อมยิ้มอายๆ
“ฉันก็คงเหมือนกันมั้งค่ะ”อนปุพูโพร้อมกับยิ้ม แล้วทั้งสองก้สบตากัน
และแล้วอยู่ดีๆทั้ง2คนก็วูบไปแล้วก็กลับเข้าร่าง แล้วก็ออกมาจากแหได้ เพราะครบกำหนดแล้ว ทั้งสองคนหน้าแดงมากเลย
………………………………………
โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น