[Fic Felin] คำขอแต่งงาน กับทางที่ต้องเลือก

ลำดับตอนที่ #3 : ลอเรนซ์ – เฟริน

ลอเรนซ์ – เฟริน



“โอ้ย….ร้อนๆๆๆ.…ทำไมวันนี้มันร้อนอย่างนี้”เฟรินที่ตอนนี้อยู่ในร่างสาวน้อยบ่นพึมพำขณะที่เดินมุ่งหน้าไปยังห้องสมุด(มันไปตากแอร์เล่น)



“ฟิ้ว…..ฉึก”เสียงวัตถุบางอย่างผ่าอากาศแล้วปักลงที่พื้นเฉียดเฟรินไปหน่อยเดียว



“เฮ้ย  ใครเล่นบ้าอะไรแถวนี้เนี่ย”เฟรินสบถพึมพำ แต่ยังไม่ทันจะได้คิดหรือพูดอะไรต่อไป



“ฟิ้ว…ฉึกๆๆๆ”มีดกลุ่มหนึ่งพุ่งมาทางเฟริน ทำให้เจ้าตัวแสบต้องกระโดดหนี



“เฮ้ย  นี่มันกะจะฆ่ากันเลยหรือไง”เฟรินเอ่ยขึ้นขณะที่กระโดดหนี



“ฟิ้ว…ฉึกๆๆๆๆๆ”กลุ่มมีดไล่ปักตามหลังเฟรินมาอีก ทำให้เธอต้องออกวิ่งไปข้างหน้า

และแล้วกลุ่มมีดที่ถูกซัดออกมานั้นก็หยุดลงที่หน้าโบสถ์แห่งหนึ่ง



“เฮ้อ…รอดตายซะที”เฟรินคิดในใจพร้อมกับถอนหายใจออกมา

ทันใดนั้นเองก็มีทหารกลุ่มหนึ่งมาจับตัวเฟรินไว้



“เฮ้ย….ปล่อยชั้นนะ พวกนายจะจับชั้นมาทำไม”เฟรินร้องตะโกนขณะที่พวกทหารจับเธอ



“เฟลิโอน่า เจ้าถูกจับในข้อหาขโมย ของของแอเรียส   นี่เจ้ายังไม่ลืมฉายาเก่าของเจ้าอีกเหรอ”

กษัตริย์ริชาร์ดตรัสขึ้นขณะทีกลุ่มทหารแหวกทางให้



แล้วกษัตริย์แห่งแอเรียสก็เดินเข้ามาแล้วก็ร่ายเวทย์มนตร์เปลี่ยนจากชุดที่ขาดวิ่นจากการวิ่งหลบมีดให้มาเป็นชุดราตรีสีขาวยาวกรอมพื้น



“………..”เจ้าตัวแสบอิ่งจนพูดอะไรไม่ออก

“ไม่ต้องตกใจไปเฟลิโอน่า นั่นชุดนักโทษของเจ้า”คิงริชาร์ดตรัสพร้อมกับสรวลขึ้น



“นักโทษบ้านเตี่ยแอสเรียสสิถึงใส่ชุดราตรีสีขาวหน่ะ”เฟรินบ่นในใจ



แล้วคิงริชาร์ดก็นำตัวเฟรินเข้ามาในโบสถ์

“อย่าบอกนะว่าจะพาชั้นมาขอพรพระเจ้าก่อนพาไปประหาร”เฟรินเอ่ยเสียงสั่นๆ ขณะที่คิงริชาร์ดสรวลหนักกว่าเดิมกับความคิดของเจ้าหล่อน



พอประตูโบสถ์เปิดออก เฟรินก็มองไปรอบๆ ในโบสถ์ตกแต่งไว้อย่างสวยงาม แล้วก็มีเพื่อนๆจากป้อมอัศวินทุกชั้นปีนั่งอยุ่

“ไม่เหมือนที่ประหารนักโทษเลยแฮะ มันเหมือนกับ….”เฟรินคิดแล้วก็กลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับมองไปเบื้องหน้า



เบื้องหน้ามีนักบวชรูปงาม  เส้นผมสีทอง ดวงตาสีม่วงอะเมทิส  เขาแต่งกายแบบนักบวชเต็มยศที่ยืนอยุ่บนแท่นประรำพิธี



“เฟลิโอน่า เกรดเดเวล เดอะ ปรินซ์เซส ออฟ บารามอส แอนด์ เดมอส

เจ้ายินดีจะรับลอเรนซ์ เบิร์คลีย์ เดอะ คราวน์ปรินซ์ ออฟ แอเรียส เป็นสามีหรือไม่”เสียงจากนักบวชที่มีนามว่าลอเรนซ์เอ่ยขึ้น



“อะไรกัน  ทำไมพี่ลอเรนซ์ถึงได้มาทำหน้าที่นักบวชในงานนี้หล่ะ ทั้งที่เป็นงานของชั้นแล้วยังจะรับอีกหรอ ทำไมกัน ทำไมถึงรู้สึกปวดใจขนาดนี้”

สาวน้อยที่ไม่ค่อยยอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงคิดอย่างน้อยใจ



“หา….เจ้าชายรัชทายาทเนี่ยนะ  หน้าตาเป็นไงก็ไม่รู้จัก

แล้วจะให้ชั้นแต่งงานด้วยเนี่ยนะ”เจ้าตัวแสบตีหน้ายิ้มแล้วย้อนขึ้นไป



“แล้วตัวเจ้าบ่าวหล่ะหายหัวไปไหน ถึงได้ปล่อยให้เจ้าสาวมารอคนเดียว  ประสาทแท้”เฟรินบ่นออกมาเป็นชุดอย่างไม่ไว้หน้าพ่อของเจ้าบ่าวที่นั่งอยู่แถวหน้า



ทันใดนั้นพ่อนักบวชที่หน้าประรำพิธีเบื้องหน้าก็เดินออกมาข้างๆเธอพร้อมกับสบัดชุดที่ใส่อยู่ออก เผยให้เห็นชุดเจ้าบ่าวสีขาวที่เจ้าตัวใส่อยู่ด้านใน



“…………..”เจ้าตัวพูดมากตอนนี้อึ้งจนพูดไม่ออกไปแล้ว



“แล้วถ้าเป็น ลอเรนซ์ ดอร์น หล่ะเจ้าจะรับหรือไม่”นักบวชหนุ่มที่สลัดคราวหันมาเอ่ยถามอีกรอบ



“เฮ้ย…เดี๋ยว นี่มันอะไรกันเนี่ย”เฟรินเอ่ยถามอย่างงงงวย



“ก็โทษฐานที่เจ้าขโมยหัวใจของเจ้าชายรัชทายาทแห่งแอเรียส เจ้าต้องถูกจองจำ(หัวใจ)ที่แอเรียสตลอดชีวิต”เสียงจากนักบวชจอมหงุดหงิดที่บัดนี้ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนเอ่ยขึ้น พร้อมกับหยิบไข่มุกแสงจันทร์ที่ถูกทำเป็นหัวแหวนออกมา แล้วบรรจงใส่แหวนให้เธอที่นิ้วนาง



“อ๋อ ชั้นพอจะเดาอะไรได้แล้ว  งั้นนายก็เป็นเจ้าชายเร่ร่อนแห่งแอเรียสที่ต้องปลอมตัวแบบไอ้โรสินะ  งั้นทั้งหมดนี่ก็เป็นฝีมือนายใช่ไหม”เฟรินถามอย่างเดือดดาล ส่วนรอเรนซ์ที่ไม่รู้ชะตากรรมก็ยิ้มรับ



“นี่กะจะฆ่ากันให้ตายเลยหรือไงเนี่ยถึงส่งฝูงมีดบินมาให้ช้าน งั้นแกตาย….”เฟรินโวยใส่อย่างเหลืออด แล้วก็ยกมือจะรุมสะกำลอเรนซ์ ทันใดนั้นลอเรนซ์ก็จับมือเธอเอาไว้ แล้วก็รวบเจ้าตัวแสบที่ดิ้นขลุกขลักมาอยู่ในอ้อมแขน



“อยากจะลงโทษก็ได้ แต่ต้องไปลงโทษเจ้าลูกชายตัวดีที่พระราชวังแอเรียสนะ ท่านเฟลิโอน่า เบิร์คลีย์ เดอะ ควีน ออฟ แอเรียส”

เสียงขัดฉากหวานดังมาจากคิงริชาร์ดที่เพิ่งประกาศสละบัลลังก์ไปไม่นาน



เสียงนั้นทำให้เฟรินสงบลงและเริ่มน่าแดงอย่างเขินอาย



“รักนะ”เสียงกล่าวสั้นๆแต่ได้ความหมายดังมาจากนักบวชจอมปลอมเจ้าของอ้อมแขน



“รักนะ……รักนะ…รักนะ…รักนะ”เสียงอันอ่อนโยนก้องอยู่ในหูของเฟริน



“แต่งงานกับฉันนะ”เจ้าชายนักบวชเอ่ยขึ้นเบาๆ



“เฟลิโอน่า เกรเดเวล เจ้าจะรับ ลอเรนซ์ เบิร์คลีย์(ลอเรนซ์ ดอร์น)เป็นสามีหรือไม่”เสียงจากเจ้าชายรูปงามที่ทำหน้าที่นักบวชในงานตัวเองเอ่ยขึ้นทิ้งท้าย…...