คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มต้น
................ตอนที่1 ................
ท้องฟ้ามืดสนิท ทุกสิ่งเงียบสงบ เงียบซะจนแทบจะได้ยินเสียงหายใจของตัวเอง
ท่ามกลางความเงียบสงบนั้น แม่คนเจ้าปัญหา กำลังหาเรื่องหาปัญหา
"โกโดม วันนี้จอมเวทย์แห่งเดมอสจะแสดงฤทธิ์เคลื่อนย้ายสิ่งของให้ดูนะ"
เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับสายตาวาววับ
'ส..สายตาอย่างนั้น' แค่โกโดมคิดในใจก็สยองแล้ว
"อย่าบอกว่าพระองค์จะเอาหม่อมชั้นเป็นหนูทดลองนะ พะยะค่ะ"
"แหม…..อย่าตื่นเต้นไปหน่อยเลย วันนี้ฉันอุตส่าห์ลงทุนตื่นเช้ามาแอบเล่นเงียบจะได้
ไม่เดือดร้อนใครแล้วนะเนี่ย หน่านะโกโดม"
เจ้าหญิงคนสวยพูดด้วยน้าเสียงออดอ้อนจนโกมโดมอดใจอ่อนเสียไม่ได้ แต่ก็แอบเสียวอยู่เหมือนกัน
และแล้วจอมเวทย์กำมะลอแห่งเดมอสก็เริ่มสำแดงฤทธิ์เดช
"ข้าแต่พลังมหาเวทย์มนตร์ดำอันยิ่งใหญ่ โปรดประทานพละกำลังแต่ข้า บันดาลให้ความมืดมิดกินแสงสว่าง ผันแปรเวลาและนาที จงย้ายสิ่งนี่ไปที่………."
เสียงร่ายเวทย์ขาดตอนในทันใด เมื่อเจ้าคนร่ายเวทย์ เห็นอะไรบางอย่างที่กำลังพุ่งตรงมาทางเธอ
อีกด้านหนึ่งของพุ่มไม้ที่เฟรินซ่อนตัวเพื่อเล่นสนุกอยู่
ชายหนุ่มรูปร่างสูงสง่า กำลังเดินรอบๆป้อมอัศวินเพื่อตรวจเวรตามหน้าที่
ช่างเป็นวันที่สงบสุขและมีความสุขเหลือเกิน เพราะไม่มีซาตานจอมกวนมาคอยรังควาน
แต่แล้วเสียงกุ๊กกั๊กที่พุ่มไม้ฝั่งตรงข้ามก็ทำลายบรรยายกาศอันเงียบสงบนั่น
"ฟิ้ว………ฉึก"มีดบินบินมา โดยไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครปามา และเหมือนกับเป็นการ รีแอคชัน เสียงร้องของผู้ที่อ้างว่าเป็นจอมเวทย์ผู้ยิ่งหญ่าย ก็ร้องสวนขึ้นมาในทันควัน
"อ๊าก…เดสมอเร่แน่เลย คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย" เสียงตะโกนโวกเหวกของสาวน้อยดังมาจากหลังพุ่มไม้
"เฟลิโอน่า ตื่นได้แล้ว"เสียงนุ่มทุ่มที่ดูเหมือนว่าไปup level ความหงุดหงิดซะเต็มแล้ว
"อื้อ……อย่าเพิ่งปลุกนะคาโล กำลังฝันดีอยู่เชียว……"เฟรินเอ่ยแบบงัวเงีย
' เอ๊ะ…….เฟลิโอน่าหรอ………..ไอ้คาโลกับไอ้คิลมันไม่ปลุกอย่างนี้นี่หน่า แล้วน้ำเสียงอย่างนี้ คุ้นๆแบบบอกไม่ถูกนะ' แค่คิดเฟรินก็ขนลุกโดยไม่รู้ตัว
'อย่าบอกนะว่าเป็น……….'คราวนี้เจ้าหญิงนิทราก็รีบลุกขึ้นมาในทันใด พร้อมกับมองไปรอบๆกาย
เบื้องหน้ามีบุรุษผู้ที่สีหน้าพี่เขาบ่งบอกว่า คงหมดอายุแล้ว เพราะหน้าพี่เขาดูอารมณ์เสียกว่าเดิม และหน้าบูดกว่าเดิม แล้วข้างๆพี่เขาก็มีเจ้ากวางน้อย องค์รักษ์ผู้แสนจงรักษ์ภักดีของเธอที่บัดนี้ไม่ต้องพูดก็รู้ว่ามันลำบากใจแค่ไหน
"เอ่อ……."เจ้าคนก่อเรื่องอยากทำลายบรรยาศอึมครึมจึงเอ่ยขึ้นมา แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
"เฟลิโอน่านี่ เธอทำอะไร แล้วเธอรู้ไหมเนี่ยว่าอยู่ที่ไหนแล้ว เล่นอะไรไม่รู้จักคิด"
เสียงเทศนาดังขึ้นจากนักบวชที่เริ่มทำหน้าที่เล่นเอาเฟรินอึ้งอ้าปากค้างไปเลย
ไม่ใช่ว่าเธอสติแตกที่โดนว่า แต่เป็นเพราะไม่เคยเห็นพี่เขาพูดยาวขนาดนี้ ก็ปกติพี่เขาพูดไม่กี่คำ น่าจะอัดใส่เทปไปขาย คงจะขายได้หลายตัง โดยเฉพาะ แฟนคลับเบอร์หนึ่งอย่างพี่ลูคัส
"เจ้าบังอาจมาก กล้าว่าองค์หญิงของข้าเชียวหรอ"
"อย่าไปว่าเขาเลยโกโดม ฉันผิดเองแหละ" เสียงของสาวน้อยหนึ่งเดียวดังขึ้น ไม่ใช่ว่ารู้สึกผิดหรอก แต่กลัวพี่เขาจะยิ่งบูดไปกว่านี้ แค่นี้ก็น่ากลัวตายชักแล้ว
"ว่าแต่ที่นี่ที่ไหน แล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่หล่ะโกโดม และทำไม พี่ลอเรนซ์ถึงมาด้วย"
"พระองค์ร่ายเวทย์ผิด บัดนี้พระองค์อยู่ที่เมืองหน้าด่านของเดมอส ส่วนท่านนี้ที่หลงมาด้วยเพราะเขาอยู่ในรัศมีที่ไอเวทย์มนตร์จะไปถึงพอดี องค์หญิงรีบเสด็จเถิดพะยะค…."
ยังไม่ทันที่โกโดมจะกล่าวต่อ เสียงโอดครวญที่แสดงถึงความทุกทรมาณอย่างแสนสาหัสก็ดังขึ้นจากนับวชหนุ่มพร้อมกับร่างที่ลงไปงออยู่ที่พื้น
โกโดมรีบวิ่งไปหานักบวชหนุ่มทันทีพร้อมกับสำรวจตามร่างกาย และแล้วสายตาของโกโดมก็มองเห็นเครื่องหมายรูปกากบาทสีทอง
ที่ฝ่ามือด้านขวาของนักบวชหนุ่ม
"พี่ลอเรนซ์เขาเป็นอะไรไปหรือโกโดม"
"ร่างกายของเขาตอบสนองต่อพลังเวทย์มนตร์ที่พิดพลาดขององค์หญิง ถ้าปล่อยเอาไว้ต่อไป เขาก็จะทรมาณต่อไปเรื่อยๆ และพลังชีวิตก็จะหมดไปในที่สุดพะยะค่ะ"
"แล้วมันมีทางใดที่ฉันจะช่วยเขาได้บ้าง"คนก่อเรื่องเอ่ยอย่างกังวล
"หม่อมฉัน มิบังอาจทูล คือ…..คือ..."โกโดมเอ่ยอย่างลังเลย
"ชีวิตคนนะโกโดม ไม่ว่าจะทำอะไรฉันก็จะทำ ฉันจะรู้สึกผิดมากเลยรู้ไหมโกโดมถ้าคนนั้นจะต้องตายเพราะฉันแล้วฉันก็ไม่ช่วยเขาอีก"เฟรินเอ่ยอย่างมุ่งมัน
"จุมพิตจากเจ้าหญิงแห่งคาโนวาลสามารถรักษาอาการบาดเจ็บและเรียกพลังกลับคืนได้ แต่ถ้าจะสะกดมนตร์ดำ หรือยับยั้งพิษจากไอเวทย์ต่างๆ ต้องใช้จุมพิตจากเจ้าหญิงแห่งเดมอสพะยะค่ะ"โกโดมละล่ำละลักตอบออกมา
"หา………อารายนะ…….จะให้ฉันจูบกับ…..กับพี่ลอเรนซ์เนี่ยนะ….."เจ้าหญิงแห่งเดมอสซ็อคไปแล้ว
"กระหม่อมสมควรตายพะยะค่ะ ไม่น่าทูลให้องค์หญิงเปลืองตัวเลย ลงโทษกระหม่อมเถิดพะยะค่ะ"โกโดมรีบทูลขอรับพระอาญา
แต่แล้วโกโดมก็ต้องตกใจเมือเจ้าหญิงของเขาก้มลงจูบชายหนุ่มคนนั้นอย่างรวดเร็ว แล้วก็รีบตั้งหลักถอยฉากพร้อมกับหันหน้าหนีไปคุยกับโกโดมเพื่อซ่อนหน้าแดงๆไว้
แล้วเขาก็สงบลง แล้วก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
"ว่าแต่….. จูบครั้งเดียวแล้วก็หายเลยหรอ"เฟรินเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังปนสยอง
"พิษไอเวทย์ปรกติแต่จุมพิษครั้งเดียวก็หาย แต่ไอเวทย์ครั้งนี้รุณแรงเพราะไม่ได้เกิดจากคนธรรมดา แต่เกิดจากเชื้อสายเจ้าปีศาจ
ต้องจุมพิตทุกราตรีตอนเที่ยงคืน เพื่อเป็นการบรรเทาพิษจากไอเวทย์ และต้องพาไปประกอบพิธีกรรมล้างไอเวทย์ที่เมืองหลวงพะยะค่ะ"
"หา………."แม่ตัวยุ่งร้องอย่างตกใจ
"งั้นเดี่ยวกระหม่อมจะเดินทางล่วงหน้าไปเตรียมพิธีกรรมนะพะยะค่ะ องค์หญิงเดินทางตามลำพังกับไอ้หมอนี่ระวังพะองค์ด้วยพะยะค่ะ แล้วนี่คือเงินของเดมอสพะยะค่ะ"ว่าแล้วพ่อมดแห่งเดมอสก็หายตัวไป
"หา………" เฟรินร้องขึ้นมาอีกรอบ
'แค่จูบกับรุ่นพี่หน้าบูดก็จะตายอยู่แล้ว นี่ต้องมาออกเดินทางด้วยดันสองต่อสองหรือนี่'
"แย่…..ตายแน่….ตายชัดๆ"แม่คนก่อเรื่องที่บัดนี้ยังหน้าแดงอยู่เอาหัวโคกต้นไม้อย่างคนเสียสติ
"ฟิ้ว…………ฉึก"เสียงเรียกสติพร้อมกับมีกที่ปักอยู่บนต้นไม้นั้น ห่างจากหัวเธอไม่ถึง 2 cm
"นี่…….พี่ลอเรนซ์จะฆ่ากันหรือไง ฉันอุตส่าห์ช่วยชีวิตพี่ไว้นะ"เฟรินหันมาแหวใส่
"…………."
"นี่จะเลียนแบบไอ้คาโลกันหรือไง ปล่อยให้ฉันพูดคนเดียวฉันก็เหมือนคนบ้านะสิ"เฟรินอารมณ์เสีย ซึ่งไม่รู้ว่าแกล้งอารมณ์เสียแก้เขินหรือเปล่า
"งั้นก็หยุดบ้าแล้วรีบเดินทางซะ"เสียงเข้มที่แม้นจะลดความหงุดหงิดลงแล้ว แต่ก็ฟังดูหงุดหงิด
"อ๊ะ…..ลืมไปเลย แล้วเรื่องที่โรงเรียนหล่ะ"เฟรินเอ่ยปากถามหลังจากทำใจให้สงบลงแล้ว
"ฉันเขียนจดหมายเวทย์ สงไปแจ้งข่าวตอนที่เธอกำลังบ้าอยู่"
"นี่ใช้เวทย์ได้ก็ไม่ต้องรักษาแล้วใช่ไหม ดีเลย งั้นก็ต่างคนต่างไป ขืนอยู่กับพี่นานๆซักวันฉันจะต้องตัวพรุนแน่เลย"เฟรินพูดพร้อมกับจะเดินหนี
"แล้วนั่นที่เดินไปหน่ะรู้ทางหรอ ในเดมอส ภูติ ผี ปีศาจเยอะนะ"
น้ำเสียงที่ฟังดูคล้ายๆว่าตัวเธอต้องหูฝาดแน่ๆ เพราะมันไม่มีเค้าของความหงุดหงิดแม้นแต่น้อย แต่เสียงเหมือนคนกำลังสะใจ
'ผีหรอ' ตอนนี้ในสมองเธอมีอยู่คำเดียว ว่าแล้วก็คนลุกชัน รีบวิ่งเข้ามาเกาะแขนของคนที่เธอเคยตราหน้าว่าจะไม่ขอเข้าใกล้เขาเด็จขาด
สีหน้าหวาดกลัวของเธอเรียกรอยยิ้มบางๆที่มุมปากของผู้ที่จับจุดเธอได้
แล้วการเดินทางก็เริ่มต้นขึ้น.......
..........................................
เตรียมพบกับตอนที่2ได้เร็วๆนี้ (ถ้าคนแต่งไม่ขี้เกียจ)
อย่าลืมให้กำลังใจด้วยการเม้นท์ด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น