แอบชอบ (yuri)

ข้อมูลเบื้องต้น

น้ำ 

เด็กหญิง น่าตาน่ารัก วัยม.ปลาย  สวย คม ฐานะดี กีฬาเด่น เดินไปไหน เป็นอันต้องมีคนเหลียวมอง 

นิสัย ขี้เล่น ยิ้มเก่ง  บุคคลิกดี เป็นที่ชื่นชอบ

เธอจะทำยังไง เมื่อต้องตกในสถานะการที่เรียกกันว่า รถไฟชนกัน ในวันรวมญาติ 

" น้ำ ไปช่วยพี่นัทถือของหน่อยสิ " เสียงผู้เป็นแม่บอก ระหว่างที่น้ำถูกเรียกตัวมาช่วยงานศพคุณตา

นัท หรือ นัทวรรณ 

เด็กสาวเต็มตัว ในวัย มหาลัย ผู้ที่มีศักดิ์ เป็นลูกพี่ลูกน้องของ น้ำ 

บุคคลิก ภายนอกน่ารัก อ่อนหวาน เก่ง  แต่ด้านในนั้นก็ยังคงความเเซ่บที่ไม่ธรรมดา

น้ำหยักหน้า หงึกๆ  แล้วเดินตรงไปยังพี่นัทของเธอ เดินไปหยิบของที่โต๊ะ เหลือบเห็นเสี้ยวหน้า

ของคนที่ไม่ค่อยได้เจอกันนาน เมือ่ก่อนพี่ของเธอยังสวมแว่นหนาเตอะ หน้าซีดๆ หัวยุ่งๆ

แต่ปัจจุบันเรียกได้ว่า สวยเเซ่บ กันเลยทีเดียว ในจังหวะที่หันหลัวกลับ ถือกล่องใบโตไว้ ก็เดินไปชน

กับผู้เป็นพี่อย่างหวุดหวิด ทำให้คนถือกล่องเซไปเซมา จนคนพี่ต้องจับไหล่ไว้

 

" เอ่อ ...อ.อ ...ขอโทษ.ค่..ะ.."   คนน้องตอบกลับอย่างตะกุกตะกัก

คนเป็นพี่ยิ้มรับ บอกเชิงว่า ไม่เป็นไร แต่คนน้องนี่หัวใจเต้นยุบยับบ

จะไม่ให้คนน้องมีอาการอย่างงี้ได้ยังไงหล่ะ ก็คนพี่เล่นเปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน  ไหนจะลอยยิ้ม

วัวตายควายล้ม นั้นอีก เมื่อก่อนเธอเคยรับที่ไหนกัน โอ้ยยยตายยยย ฉันตกหลุมรักคนง่ายไปไหม

หยั่งน้องก็มีอะไรดีๆน่า น้ำคิดในใจระหว่างที่ขนของมาทั้งวัน พลางนึกถึงเหตุการณ์ เมื่อเช้า

แล้วยังไม่รวมเหตุการณ์เล็กๆน้อยๆ ระหว่างวันที่มักจะเหลือบ มองกันบ่อยๆ แต่พอต้องอยู่ใกล้

กันก็ไม่มีใครเริ่มบทสนทนา สักที 

หลังจาก งานคืนเเรกจบ 

คนที่มาช่วยงานก็ต่างได้สรุปว่า ยายของน้ำจะพาทุกคคนไปเลี้ยงก๋วยเตี๋ยว ร้านดัง นั้นรวมถึง

พี่นัทของเธอก็จะไปด้วย 

หวีดดดดด น้ำกรีดร้องในใจเบาๆ  เมื่อจะได้รู้ว่า จะได้ใช้เวลากะคนเป็นพี่มากขึ้น อย่างน้อยอดีตเสือ

อย่างไอร่น้ำคนนี้ ก็ขอเห็นอาหารตา อีกสักชั่วโมง ก็ยังดี

ตกลงกันได้ว่า รถของครอบครัวพี่นัทจะขับแยกไปก่อน แล้วค่อยไปเจอกันที่ร้าน 

พอรถของน้ำ มาถึงที่ร้าน ก็เห็นว่า โต๊ะของทางครอบครัวพี่นัทเต็มแล้ว แต่ พอมองไปยังโต๊ะ ก็เผลอ.

ไปสบตาเข้ากับพี่นัท ทั้งสองสบตากันอยู่สักพัก น้ำก็เป็นฝ่ายผินหน้าไปมองที่อื่น ไม่ใช่ว่าโกรธเกลียด

แต่.. กลับเขินอาย และ รับรู้อัตราการเต้นของหัวใจที่ไม่เป็นจังหวะ 

ตึกๆ

..

.

.ตึกๆ

.

.

....ตึกๆ 

แต่น่าเเปลกที่ทุกครั้งเวลาที่สบตากัน หรือหันหน้าไปมอง ก็จะเห็นสายตาของคนที่น้ำแอบมอง ก็มองมา

ยังเธอเช่นกัน เอ๋... รึว่าคนพี่จะรู้สึกเหมือนกันกับเธอ

หลังจากทาน   ได้สักพัก ฝนเจ้ากรรมก็พาลมาตกอีก  ทั้งสองโต๊ะ ก็รีบกิน รีบกลับเข้ารถ ไม่รู้โชคชะตาหรือ 

พรหมลิขิต ทำให้สองคนเเรกที่วิ่งมาเปิดรถ เป็น น้ำ กับ นัท สถานะการณ์เริ่มชุลมุน ผสมเสียงหัวเราะคิกคัก 

ตามภาษาผู้ใหญ่คุยหยอกล้ออย่างไม่เจอกันนาน 

พอน้ำมาถึงรถก็รีบไขกุญเเจเข้าไปนั่งเบาะหน้า เปิดไฟ หาผ้ามาเช็ดหัว ระหว่างที่เช็ดหัว ก็ไม่ลืมที่จะ หันหน้า

ไปมองรถอีกคัน ก็เห็นคนพี่ เปิดไฟรถ และหันมาทางเธอ พร้อมกับใบหน้ายิ้มๆ อย่างที่น้ำ ชอบ

ตึกๆ..

..

..ตึกๆ..

..

..ตึกๆ..

โว้ยยยยย ฉันไม่ได้หลงรักญาติตัวเองนะเฟร้ยยยยย    น้ำคิดอย่างหัวเสีย

เพราะเธอก็รู้อยู่เต็มอก ว่าถ้าเธอมีใจให้คนเป็นพี่ ไม่มีทางสมหวังเเน่นอน ไหนจะอายุ ฐานะ ครอบครัว อีกก

คนพี่นี่ก็กะไร ใข้รอยยิ้มสิ้นเปลืองจริง ไม่รู้รึไงว่าตัวเองสวยแค่ไหนยิ้มทีใจก็ละลายไปเเล้ว

คืนนั้นรอยยิ้มของผู้เป็นพี่ ก็ทำให้น้ำ ใจไม่อยู่กับตัวเลยทีเดี๋ยว เรียกได้ว่านัท เป็นเจ้าของฝันหวานในคืนนั้นไปเรียบร้อย

" น้ำๆ ตื่นได้เเล้วว  " แม่ของน้ำบอก

"ขออีก 5  นาทีแม่ " น้ำตอบอย่างงัวเงีย

"วันนี้เรามีแขก เดี๋ยววันนี้พี่นัทจะมายืมคอมที่บ้านเราทำงานนะลูก " 

" ห๊ะ    พี่นัทมา!!   " 

น้ำลุกพรวดเดี๋ยวถึงห้องน้ำ อย่างรวดเร็ว 

โอ้ยยยย แค่คิดก็ฟินแล้ววว  รอเจอนางฟ้าของเธอไม่ไหวแล้ววว

ผ่านไปสองชั่วโมง ...

เห้อออ ไม่เป็นอย่างที่คิดเล๊ยย น้ำคิดพลางทำหน้าเบื่อหน่าย เมื่อเหตุการณ์ไม่เป็นอย่างที่เธอหวัง

คนเป็นพี่นั่งทำงานอย่างเดียว เเทบจะไม่กระดิกตัว 

แต่ก็ยังดีที่คนเป็นพี่ยังเลือกที่จะมาทำงานที่ย้านของเธอ แค่คิดก็มีความสุข 

พอตกดึก 

ถึงเวลาต้องไปเตรียมสถานที่ ที่วัด 

สำหรับคืนนี้คนเป็นพี่ใส่เดรสสีดำตัวจิ๋ว กระทัดรัดเหมาะกับตัว สีดำขับผิวให้ดูผ่อง 

ส่วนน้ำใส่เสื้อยืดสีขาวดูสะอาดตา กับกางเกงยีนส์ สีดำเข้มรัดขาเรียว 

  

หน้าที่วันนี้ของน่ำคือ ยืนต้อนรับ เเขกที่มาในงาน ส่วนนัทก็ยังคงทำงานบัญชีเหมือนเดิม 

" เอ้า น้ำเป็นไงไม่เจอกันนาน " ผู้มาใหม่เดินปรี่มาหยิกเเก้มนวล ทันที

" สวัสดีค่ะ "น้ำทักมายเป็นมารยาท หลังจากถูกปล่อยให้แก้มเป็นอิสระ 

" เอ้อ เสร็จงานไปไหนต่อ ไปด้วยกันไหม สาอยากคุยกับน้ำน่ะ น้าาา น้าคะ " สาบอกพลางทำเสียงออดอ้อน

    

สา หรือ พรรณิกา 

เป็นสาวสวยสุดเเซ่บ ดรีกรีดาวคณะมหาลัย ผู้เคยเป็นเจ้าของหัวใจน้ำมานานกว่า สองปี 

จนกระทั้ง สา กลับใจไปหาทอมหนุ่มรุ่นพี่ของเธอ

" ไม่อ่ะ ต้องรีบกลับบ้าน สารีบไปนั่งเหอะ พระจะสวดแล้ว "  น้ำตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก 

แล้วรีบเดินออกมา   กลับไปประตูหลังเหมือนเดิม 

การกระทำของทั้งสองคน อยู่ในสายตาของ นัท ที่เดินมาพอดี คนพี่สีหน้าเรียบเฉย แล้วเดิน ดุ่มๆ ไปอย่างหมดอารมณ์

.

.

.

.

.

" น้ำๆ ไปข้างนอกเป็นเพื่อนหน่อยสิ สาไม่รู้ว่าห้องน้ำไปทางไหน " สาเอ่ย 

" ตรงไปเรี้ยวซ้ายอยู่หลังเมนเผา อ่ะ  " น้ำตอบ

" ไม่เอาอ่ะ บรึ้ยยย น่ากลัว น้ำเดินไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ " 

"  อ้าๆ เร็วๆ ล่ะ " น้ำทำท่าลุก เดินอ้อมไปทางเมน

และอีกเช่นเคย น้ำไม่รุ้เลยว่า พี่นัทของเธอก็กำลังเดินไปทางนั้นเหมือนกัน 

พอเดินมาศลซักพัก สาก็จับมือนน้ำ ขึ้นมาจูบ เบาๆ 

 

" สา!!! "   น้ำเบิกตาโพลง ตกใจสุดขีดกับการกระทำของสา

" ทำไมอ่ะ เมือ่ก่อนมากกว่านี้เรายังเคยทำเลย " 

" สา!! หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ คนอื่นเขาจะเข้าใจเราผิด  " 

" รึไม่จริง ทำไมตอนนี้จะทำไม่ได้     รึว่าน้ำมีคนอื่นไปแล้ว" 

" ใช่สา เรามีคนที่ชอบแล้ว และตอนนี้เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน"

" ไม่จริง น้ำแค่หลงมันชั่ววูบ ลึกๆแล้วน้ำยังรักสา " 

"ฟังดีๆนะสา เรารักพี่นัท  เราไม่ได้รักสา " 

" กรีดๆ ๆๆๆ ไม่จริงน้ำรักสา "

สาแหกปากโวยวายทำท่าเป็นเด็กเอาแต่ใจดินไปดิ้นมา

" มันอยู่ไหน  อีนัทของน้ำ สาอย่ลากเห๊นหน้ามัน" 

" เขาไม่เกี่ยวสา สากลับไปเถอะ "

" ไม่!!  " 

 ระหว่างที่สองคนยืนเถึยงกัน อยู่ นัท  ก็เดินมาพอดี 

" อีนี่ใช่ไหม " สาเงื้อมมือ ทำท่าจะตบเข้าที่ใบหน้าของนัท 

" สา!!หยุด!! " น้ำตะโกน

นัทไม่ได้มีสีหน้าตกใจแต่อย่างใด แต่ยังคงใบหน้าเรียบนิ่ง  

  

 พอสาเข้าใกล้นัทมาก ขึ้นเรื่อยๆ ก็ต้องตกใจเมื่อถูกนิ้วเรียวฝาดเข้าไปหน้าอย่างงๆ 

" นี่ ยัยสิ้ม แกกล้ามาตบฉันได้ยังไง กัน !!  " 

" ฉันว่าคุณกลับไปเถอะ ถ้าไม่ได้ตั้งใจมาทำความเคารพตาของฉัน" 

นัท ตอบเสียงเข้ม

 

สาเห็นท่าไม่ดี มีเเขกบางส่วนเดินอแกมาพร้อมสีหน้า งงๆ 

" ฝากไว้ก่อนเถอะ "  สารีบจำอ้าวเดินกลับไปยังรถ

เอาไงดีว่ะ  น้ำคิดในใจหลังจากยืนนิ่งเงียบมานาน 

ชิบหายละ เหลือกันอยู่สองคน

บรรยายกาศรอบตัวทั้งสองคนเงียบกริบ ไม่มีเเม่กระทั่งเสียงจิ้งหรีด 

เเถมบรรยากาศรอบๆ ก็เริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เงียบ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"นี่ จะเงียบอีกนานไหม" นัทเป็นผู้เริ่มบทสนทนาเสียงเรียบก่อน

คนน้องตัวเย็นเชียบบ

.

.

.

เงียบ

.

.

นัททำท่าจะเดินกลับเข้าไปในงาน

.

.

.

.

.

.

.

" นี่ พูดว่ารักกันแล้ว  ยังไม่คิดจะจีบอีกหรอ จะเดินไปแล้วนะ " 

.

.

.

.

.

นัทพูดพลางหันหลังมายิ้มหวานให้กับน้ำ 

คนน้องยิ้มแก้มแทบปริ รีบว่งตามคนพี่ไป