คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หนุ่มป๊อปกับสาวเทิกหัวใจวุ่นวาย
ตื่นได้แล้วคราบ ตื่นได้แล้วคราบ ขณะนี้เป็นเวลา 7นาฬิกา 00 นาที 00 วินาทีวันนี้เป็นวันจันทร์ที่สดใส ฉันรีบตื่นนอน รีบอาบน้ำแต่งตัว ตอนนี้ฉันเป็นนักศึกษาใหม่แล้ว ไชโย ไชโย อ๋อลืมแนะนำตัวไปฉันชื่อแนนนี่หรือ แนน ฉันเป็นลูกครึ่งไทย – เกาหลี ฉันสูง 175 หนัก 49 เป็นไงล่ะผอมไหม แต่ทุกคนชอบมองว่าฉันเป็นทอม เพราะฉันลุยทุกอย่างที่ขวางหน้า แต่ฉันไม่ใช่นะ ฉันผู้หญิงแท้ร้อยเปอร์เซน จุดด้อยของฉันก็คงเป็น เทิกนี่แหละ ฉันอาศัยอยู่กับพี่สาวชื่อเจนนี่ หรือ เจน ซึ่งบุคลิกต่างจากฉันสุดขั้วเรา เธอเป็นคนที่กุลสตรีจ๋าจริงๆๆ
“แนนเสร็จยังเนี่ย แปดโมงแล้วนะ มีเรียนเก้าโมงไม่ใช่เหรอ”
“ตายแล้ว! มั่วแต่เม้าเพลินไปหน่อย จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ” ฉันรีบวิ่งลงมาจากห้อง
“กว่าจะเสด็จลงมาได้นะยะ”
“ พี่เจน แนนดูดียัง”
“จะเอาส่วนไหนไปดูดียะ ยัยเทิก”
“พี่เจน อะ”
“อะดูดีดี้ ที่สุดเลย ไปเรียนได้แล้ว”
ฉันหอมแก้มพี่สาวฉันนึงที่ ก่อนจะรีบออกจากบ้าน ฉันรอรถตั้งครึ่งชั่วโมงแล้วนะเนี่ยยังไม่มาสักที และแล้วรถก็มาจนได้ 555++ แต่ก็ไม่ได้นั่ง แถมรถยังติดอีกซวยชะมัดเลย นี่ก็จะเก้าโมงแล้ว
“สาธุ ขอร้องล่ะ ขอให้รถไปสักทีเถอะนะ ฉันจะไปเรียนไม่ทันอยู่แล้ว” ฉันบ่นกับตัวเอง
คำสาธุของฉันเป็นผลจนได้ ในที่สุดก็มาถึงมหาวิทยาลัย รถจนปุ๊บฉันติดสปีดที่รองเท้าทันที ไม่รอช้า รีบวิ่งอย่างสุดแรงเกิด เหมือนกับตอนนี้ฉันกำลังวิ่งแข่งอยู่บนสนามเพื่อเอาเหรียญทองก็ว่าได้ แต่ถ้าตอนนี้ฉันแข่งอยู่นะฉันมั่นใจว่าฉันต้องได้เหรียญทองแน่ๆๆ แต่แล้วฉันก็ไปชนกับสิ่งหนึ่ง
“โอ๊ย!”
“คุณเป็นไงบ้าง”
“ก็เจ็บนะสิ ถามได้ เดินภาษาอะไรของนายเนี่ย”
“อ้าว ก็ภาษาที่คนเขาเดินกัน คุณนั่นแหละครับที่เดินไม่ใช่ภาษาคน”
“นายยยย ไอ้”
“ไอ้ จนบอกว่าผมไอ้หล่อใช่ไหม”
“ไอ้ ไอ้ตาถั่ว”
“ผมไม่ใช่ชื่อตาถั่วครับ ผมชื่อ เจม หรือเจมสุดหล่อครับ”
“หล่อตาย แหละ”
“แล้วคุณล่ะครับชื่ออะไร”
“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกชื่อกับนาย เพราะฉันกับนายเราคงไม่เจอกันอีก”
“55555+++”
“ขำไรไม่ทราบ”
“ผมคุณมันชี้
“นายยย ”
“ถ้าวันไหนสนามบินสุวรรณภูมิที่จอดเครื่องบินเต็ม ผมจะได้บอกเขาให้มาจอดบนหน้าผากคุณก่อน
“นายยยย ฝากไว้ก่อนเถอะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงโมโหแล้วก็เหยียบเท้าไปนึงที
“ยินดีคับ อย่าลิมรีบมาเอาคืนนะคุณเดี๋ยวดอกเบี้ยมันแพง นะคุณเทิก”
ฉันรีบวิ่งไปจากตรงนั้น ฉันคิดในใจว่าเขาคิดว่าเขาหล่อรึงั้น ก็แค่สูง ขาว หุ่นดีก็เท่านั้นแหละ เชอะ เพราะนายแท้ๆๆทำให้ฉันเข้าห้องเรียนไม่ได้เลย ฉันคิดว่าเราคงไม่ได้เจอกานอีกตลอดไป เสียงอ๊อดดังดัง ฉันรีบเดินไปหาห้องเรียน คราวนี้ฉันต้องเข้าห้องเรียนให้ได้ แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลก ฉันกำลังจะเปิดประตูแต่แล้วก็มีมือใครอีกคนก็ไม่รู้มาทับมือฉันไว้ ฉันหันไปด้วยความตกใจ
“นายยย”
“สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้วนะครับ สงสัยโชคชะตาทำให้เรามาพบกัน”
“โชคชะตาเล่นตลกสิไม่ว่า ฉันไม่ได้อยากเจอกับนายเลยนายตาถั่ว”
“ผมชื่อเจมสุดหล่อคับ”
“หล่อตาย”
“ไหนๆๆเราก้เรียนห้องเดี่ยวกันคณะเดี๋ยวกันแล้ว คุณชื่ออะไรเหรอคับ คุณ....เทิก”
“นายยย” ฉันพูดแบบโมโห แล้วเดินหนีไปเปิดอีกประตูนึง แล้วเขาก็เดินตามฉันมา ฉันมองหน้าเขา
“ผมเปลี่ยนใจแล้วผมอยากเข้าประตูนี้”
“นายยยถั่ว นายกำลังกวนประสาทฉัน” ทันใดนั้นเสียงอะไรก็ไม่รู้ดังขึ้นมา
“กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด พวกเรา พี่เจม พี่เจม พี่เจม
เหล่าบรรดานักเรียนหญิงวิ่งมารุมนายถั่ว และพลักตัวฉันออกอย่างไม่เห็นหัว และก็เบียดกันเผื่อที่จะเข้าใกล้นายถั่ว ฉันมองแล้วคิดใจว่าถ้าเขาเหยียบหัวกันได้เขาคงเหยียบกันไปนานแล้ว ฉันไม่สนใจรีบไปหาที่นั่งพอฉันหาที่นั่งได้ ฉันรีบทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ทันที
“เธอชื่อไรเหรอ เราชื่อแนนนี่ หรือ แนน”
“เราชื่อกุ้ง”
“อืม”
“ถามไรหน่อยดิแนน เธอรู้จักกับพี่เจมด้วยเหรอ”
“ไม่รู้จัก เขาคือใครทำไมผู้หญิงถึงต้องรุมเขาด้วยอย่างกับเขาเป้นดารางั้นแหละ
“เขาเป็นนายแบบจ๊ะ ฉันชอบเขามากๆๆเลยล่ะ หล่อ”
“เหรอ ฉันเพิ่งมาเรียนเมืองไทยเป็นครั้งแรก ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย”
“อ้าว ฉันนึกว่าเธอชอบเขาอีกเห็นยืนคุยกันตั้งนาน”
“ฉันจะเล่าให้ฟัง”
ฉันเริ่มเปิดประเด็นทันทีไม่รอช้า เราสองคนคุยกันไปคุยกันมาถูกคอกันมา เขาก็เล่าเรื่องเขาให้ฉันฟัง ฉันก็เล่าเรื่องฉันให้เขาฟัง เหมือนกับว่าเราคบกันมาเป็นสิบๆๆปีเลยทีเดียว อาจารย์ก็เดินเข้ามานายถั่วก็เดินตามหลังอาจารย์เข้ามา นายถั่วมานั่งฉัน หมั่นใสจริงๆๆ
“สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้วนะครับ”
“สวัสดีค่ะ” กุ้งรีบชิงตอบ
“เชอะ”
ฉันหมั่นใสเขาจริงๆๆๆ ถ้าฉันเปรียบเขาเป็นอะไรสักอย่างฉันจะให้เขาเป็นแมงมุมเขานี่ชอบชักใยให้ผู้หญิงติดกับดัก ร่วมทั้งเพื่อนที่นั่งข้างฉันด้วยเนี่ย ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ากุ้งกำลังบ้าไปแล้ว ได้แต่นั่งมองหลังอีตาถั่วนี่แล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว ท่าทางจะเป็นเอามาก เสียงอ๊อดดังขึ้น
“กุ้ง”
“.......”
“กุ้ง”
“หล่อ ขาว หล่อ”
“กุ้งงงงงงงงงงง” ฉันตะโกนใส่หู
“อะ”
“หมดเวลาเรียนแล้ว แล้วพี่เจมอะไรของนั่นเขาก็ไปแล้วด้วย เราจะกลับบ้านรึยัง”
“กลับจ๊ะ”
ฉันกับกุ้งรีบเก็บของแล้วลงมาข้างล่าง แต่เพื่อนฉันก็ยังบ้าไม่เลิก สงสัยแดดจะร้อนจัด
“ให้ฉันไปส่งไหมกุ้ง”
“ไม่เป้นไรจ๊ะ”
“แน่ใจนะ ตั้งแต่ลงมาฉันเห็นเธอเดินเหม่อมาตลอดทางเลย ”
“แน่ใจสิ”
“อืมระวังด้วยล่ะ งั้นฉันไปแหละ บะบาย”
“จ๊ะ บะบาย”
สิ้นเสียงกุ้งทันใดนั้นเอง
“โอ๊ย โอ๊ย”
“กุ้ง ฉันเตือนเธอแล้ว รุกไหวไหมเนี่ย”
“เดี๋ยวผมอุ้มคุณผู้หญิงไปดีกว่าคับ”
“นายยย”
“พี่เจม” กุ้งรีบสวนทันควัน
นายถั่วอุ้มเพื่อนตัวดีของฉันมาส่งถึงห้องพยาบาล ส่งถึงเตียงด้วย แต่ทำไมไม่มีอาจารย์สักคนเลยและไม่มีใครด้วย นี่มันห้องพยาบาลหรือป่าช้ากันเนี่ย
“กุ้งเดี๋ยวฉันไปดูยาให้เธอก่อนนะ” ฉันเดินออกมา
“อืม”
“เจ็บตรงไหนอีกรึป่าวครับ”
“เจ็บค่ะ”
“เจ็บตรงไหนคับ”
“เจ็บที่หัวใจค่ะ พี่มีพี่เจมเข้าอยู่”
“เดี๋ยวพี่ไปช่วยเพื่อนเราหายาดีกว่านะครับ”
“ค่ะ”
นายยถั่วก็เดินออกมา แต่เขาเดินออกมาเฉยๆๆไม่พอนะ
“นี่ยัยเทิกขึ้นไปทำอะไรข้างบนนั้นนะ”
“กินข้าว พอใจไหม”
“อร่อยไหม”
“นายยย”
“ระวัง”
เก้าอี้เจ้ากรรมไม่รักดี มันทำให้ฉันตกลงมานายถั่วรับฉันไหว ตาเราทั้งสองประสานกัน ฉันรู้สึกโลกกำลังจะหยุดหมุน หัวใจฉันเต้นแรงกว่าปกติ ชาไปหมดทั้งตัว พอได้สติฉันก็พลักเขาออกแล้วส่งยาให้
“นาย เอายาไปทาให้เพื่อนฉันก่อน เดี๋ยวฉันเก็บของก่อน”
“ได้คับยัยเทิก”
“นายย”
นายถั่วเดินหายไป ฉันยืนทบทวนเรื่องเมื่อกี้สักพักก็บอกตัวเองว่า คิดบ้าอะไรกัน และก้มลงเก็บของต่อ
“แล้วแนนล่ะค่ะ”
“เก็บของอยู่ข้างนอกครับ”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวพี่ทายาให้ก่อนนะคับ”
“ค่ะ ”
“เสร้จแล้วล่ะ”
“ขอบคุณค่ะ พี่นี้มือเบาจังเลยนะค่ะ”
“ไม่เป้นไรคับ”
“พี่เจมค่ะ คือกุ้ง”
“....”
“คือ”
“คือ อะไรเหรอคับ”
“คือกุ้ง”
ความคิดเห็น