ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter >>6
Chapter >>6<< การแก้แค้นที่เผ็ดร้อน
“ซุนยอง ฉันขอโทษ!!~~” ฉันกล่าวขอโทษขอโพยซุนยอง เมื่อเธอโทรมาวีนฉันตอน ตีหนึ่ง
“ชิส์ เธอปล่อยให้ฉันรอเป็นชั่วโมง แล้วก้อมาชิ่งหนีไปอีก” ซุนยองกรอกเสียงงอนๆ มาทางสายโทรศัพท์
“โธ่! ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่ใช่จะชิ่งหนีเธอ ซึงโพน่ะเค้าฉุดฉันไปเอง”
“แต่เธอก้อเต็มใจนี่ โธ่เห็นผู้ชายหล่อๆ เป็นไม่ได้” ใครบอกว่าฉันเต็มใจยะ ฉันตะโกนร้องให้ช่วยแล้วนะ
“ซุนยอง ฮันเคียงเฮผิดไปแล้วจ้า”
“เธอต้องให้ฉันลงโทษ”
“ลงโทษ! เธอคงไม่ตีฉันหรอกนะ”
“ยัยบ๊องส์ ฉันไม่ซาดิสต์นะยะ” เธอน่ะมีแรงมหาศาลเลยไม่ใช่หรอ
“ง่า แล้วเธอจะทำอะไรฉันล่ะ”
“อย่าพูดจาชวนคิดอย่างนั้นสิยะ”
“แล้วเธอจะลงโทษอะไรล่ะ ให้ฉันแนะนำซึงโพให้รู้จักไหม”
“เค้าทำอาหารอร่อยไหมล่ะ” สเป็คเธอนี่แปลกจริงๆ เนอะ
“ไม่รู้สิ แต่เค้าปลูกสตอร์เบอร์รี่อร่อยมากๆ”
“หรอน่าสนนะ” นางมารร้ายแท้ๆ เลย น่าสน.. พูดอย่างกับขนม
“ฮึๆ”
“หัวเราะอะไรยะ แต่แค่นั้นยังไม่พอนะ เธอต้องให้ฉันลงโทษอยู่ดี” ขี้โกงนี่นา ลงโทษหลายอย่างจัง
“ง่า อะไรล่ะ”
“ยังไม่รู้เลย ….อ๋อ!…”
“อะไร เอาแบบไม่ตายนะยะ”
“อ๋อเนี่ย ฉันจะบอกว่า ขอฉันไปคิดก่อนนะ”
“ย่ะ ฉันให้เวลาเธอคิด 15 ชั่วโมง”
“เธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่ต่อรองได้นะยะ ฮันเคียงเฮ”
“เจ้าค่ะ คิดได้แล้วโทรมาบอกด้วยนะ”
“เอ่อ..ว่าแต่…” เสียงซุนยองขาดหายไป
ตู๊ด!! ตู๊ด!! ตู๊ด!!
ไม่ไหว นี่จะตีสองแล้วฉันเลยกดวางสายไป เพราะมีแววว่าซุนยองจะพล่ามอีกนาน ยัยนี่คุยได้น้ำไหลไฟดับ และยัยนี่อ่านะ เป็นนกฮูกแปลงร่างเลยหละ ตีสามยังไม่ง่วงเลย แต่ฉันสี่ทุ่มก้อง่วงแล้ว ฮ้าว! -O- ZZZzzzZz
“ป้ายุนคะ ฉันออกไปข้างนอกนะคะ” เวลาบ่ายสองโมง ยามที่เงาทอดไปข้างหลัง ฉันเดินไปในเมือง เข้าร้านโน้นออกร้านนี้ไปเรื่อย ได้ของติดไม้ติดมือมาบ้าง
“ย้อมผมเป็นสีน้ำตาลค่ะ” ฉันบอกเมื่อเข้ามาในร้าน Headache แล้วบอกกับพนักงานสาวสวย ให้ตายสิ พี่สาวคนนี้สวยเป็นบ้าเลย O_o
“เอาสีไหนดีคะ” พี่สาวคนสวยถาม
“เอาสีน้ำตาลแดงละกันค่ะ” ฉันบอกแล้วพี่สาวคนสวยก้อจัดการกับผมฉันอย่างคล่องแคล่ว
“น้องสาวนี่ผมสวยดีนะคะ” พี่สาวคนสวยพูดขณะที่ใส่น้ำตาลบางอย่าง
“คะ?…ขอบคุณค่ะ ของพี่…”
“ซองยุนจ้ะ” พี่ซองยุน ชื่อเพราะจัง
“ค่ะ ฉันเคียงเฮค่ะ”
“เคียงเฮนี่เป็นลูกครึ่งหรือป่าวจ้ะ”
“ป่าวหรอกค่ะ ฉันไปอยู่ที่อังกฤษนานน่ะค่ะ”
“อังกฤษหรอจ๊ะ ฉันก้อไปเรียนที่อังกฤษ เธอไปเรียนที่ไหนล่ะ”
ฉอด ฉอด ฉอด!!~~
แล้วเราก้อคุยกันอีกยาว พี่ซองยุนนี่อัธยาศัยดีจัง ^^
กริ๊ง! เสียงประตูร้านเปิดออก
“เจ๊!! ย้อมผมให้หน่อย” เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นที่ประตูร้าน
“นั่งซิยะ!” พี่ซองยุนพูดเสียงสั่ง
“ดุจริงๆ เลยเจ๊”
“ต้องให้ฉันเลื่อนเก้าอี้ให้หรือไงยะ” พี่ซองยุนนี่ร้ายเหมือนกันนะ
“โธ่! เจ๊” นายคนนั้นพูดแล้วนั่งลงข้างๆ ฉัน ฉันเลยหันไปมอง แต่ เอ๊ะ! ….
นั่นมันนายหยาบคาย อีกแล้วหรอเนี่ย
“เจ๊ ทำให้ผมสักทีดิ ยัยนี่ทำยังไงก้อไม่สวยขึ้นหรอก” นายหยาบคายพูดแล้วหันมาเหล่ทางฉัน
“พูดมากไปแล้วนะ” พี่ซองยุนดุ
“แล้วนายน่ะ ทำไปก้อหน้าเหมือนชะมดอยู่ดีแหละย่ะ” ฉันหันไปแว้ดนายหยาบคาย
“หนอย ยัยนกเค้าแมว” ทำไมนายนั่นชอบทำหน้าตาแบบนี้นะ –ตรีน-
“นายหน้าปลาดุก”
“หุบปากไปได้แล้วนะ ซองเท” พี่ซองยุนดุอีกระลอก ชิส์ สมน้ำหน้า ว่านายนี่ชื่ออะไรนะ อะไรเท เทนะ ซองเท ใช่ ซองเท ชื่อคุ้นอีกแระ เคยได้ยินที่ไหนนะ
“เจ๊ เห็นนกเค้าแมวดีกว่าน้องหรอ”
“นาย นายหน้าปลาดุก”
“เฮ้ย! เธอนี่มันเด็กในสังกัด ยุนซึงโพนี่” นายนั่นเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ
“ใคร ฉันไม่ได้เป็นเด็กในสังกัดใครทั้งนั้น”
“งั้นเธอมาเป็นเด็กในสังกัดฉันไหมล่ะ”
“อะไร นายจะกัดฉันหรอ พี่ซองยุนคะ ฉีดยาหรือยังคะเนี่ย ฉันกลัวเป็นโรคพิษสุนัขบ้า” ฉันหันไปพูดใส่หน้านายนั่น
“ยัยเบ๊อะ หยุดพูดไปเลยนะ เอ๊ะ! เธอนี่มันยัยหัวทองเหลืองด้วยนี่”
“ใครหัวทองเหลืองยะ”
“อ้อ! ไม่ใช่ซิ ตอนนี้เธอเป็นหัวช็อกโกแลตนี่”
“-_-^^^”
“เจ๊รู้ป่าว ยัยนี่เข้าห้องน้ำผู้ชายด้วยหละ”
“ก้อไม่เห็นแปลก คนเราก้อเข้าผิดกันได้นี่” พูดถูกต้องที่สุดเลยค่ะ พี่ซองยุน
“ใช่ค่ะ นายก้อเข้าผิดไม่ใช่หรอ เข้าห้องน้ำผู้หญิงน่ะ” ได้ทีฉันแก้เผ็ดบ้างหละ หุหุหุ ^O^
“นายเข้าห้องน้ำผิดหรอซองเท ฉันว่านายไม่ใช่น้องฉันนะ”
“โหยเจ๊” นายหยาบคายพูดเสียงงอนๆ ชิส์ นายงอนไม่น่ารักเท่าซึงโพเลยนะยะ
“แบร่ ;-p” การแก้เผ็ดเป็นกิจวัตรฉันเลยหละ
“เจ๊ ทำให้ผมยัยนี่ฟูเป็นสิงโตเลยนะ”
“นายน่ะหยุดพูดไปเลย” พี่ซองยุนดุอีกครั้ง แล้วก้อหันไปจัดการกับหัวของนายหยาบคาย ส่วนหัวของฉันก้อปล่อยคาไว้ในที่อบผม ฉันก้อเลยนั่งอ่านนิตยสารไปพลางๆ
“เอาสีอะไรล่ะ” พี่ซองยุนถาม
“สีน้ำตาลแดง”
“ใครใช้ให้นายเอาสีเดียวกับฉันยะ”
“ไม่ทราบว่าเธอจดลิขสิทธิ์ไว้แล้วหรือไง”
“ชิส์ พี่ซองยุนคะ ฉันขอเปลี่ยนสีไม่ได้หรอ”
“เสียใจด้วยจ้ะ คือมันจะเสร็จแล้วนะ”
“อืม ค่ะ T^T” นายหยาบคายนั่นหันมาเยาะเย้ยฉันใหญ่เลย
“ซองเท นายไม่ได้สระผมมากี่วันแล้วเนี่ย” พี่ซองยุนพูดแล้วจับผมนายหยาบคายอย่างขยะแขยง
“เจ๊ ผมเพิ่งซักเมื่อคืนเองนะ”
“ใครเค้าเรียกว่าซักกันละนายบ๊องเอ๊ย” ฉันบ่นพึมพำ
“เธอนินทาอะไรฉันฮะ ยัยหัวช็อกโกแลต”
“ฉันก้อแค่พึมพำ แล้วใครใช้ให้นายหูดีละยะ”
“อย่าให้ฉันทำผมเสร็จนะ เธอเสร็จฉันแน่” นายหยาบคายพูด นัยน์ตาเหมือนจิ้งจอกไม่มีผิด
เวลาผ่านไป 20 นาที
นายหยาบคายหลับเป็นตายอยู่บนเก้าอี้ ส่วนฉันก้อยังอ่านนิตยสารอยู่
“เสร็จแล้วจ๊ะ” พี่ซองยุนบอกเมื่อทำผมฉันเสร็จ สไลด์เข้ารูปหน้าให้อย่างสวยงาม
“ขอบคุณค่ะ เท่าไรคะ”
“ฉันลดให้เป็นพิเศษเลย ห้าพันวอนจ้ะ” แล้วฉันก้อส่งเงินให้พี่ซองยุน
“ฉันไปละนะคะ” ฉันเอ่ยลาแล้วหันไปมองนายหยาบคายแว็บนึง เวลานอนหลับเนี่ยหน้าตาน่าแกล้งเป็นบ้าเลย
“ว่างๆ ก้อแวะมาคุยกันบ้างนะจ้ะ”
“เอ่อ พี่คะ ถ้าฉันแกล้งน้องพี่เนี่ย จะเป็นอะไรไหม”
“ไม่เลยจ้ะ ตามสบายเลยนะ” พี่ซุนยองบอกฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ไม่เกรงใจละนะ” แล้วฉันก้อจัดการละเลงทุกสิ่งทุกอย่างที่หาได้ไปบนใบหน้า ตรีนๆ ของนายนั่น
“Nice” ว้าว! –O- ช่างเป็นนักศิลปะได้ดีอะไรเช่นนี้ คิ้วขมวดเป็นปมเหมือนผูกโบว์ แก้มถูกทาด้วยบรัชออนสีแดง บริเวณปากถูกเติมแต่งให้มีเหมือนเขี้ยวงอกออกมา คิกๆ คักๆ สุดยอดเลย
“ฮ้าว! –O- เจ๊ เสร็จยังเนี่ย” นายหยาบคายงัวเงียตื่นขึ้นมา
“ยังอีกสิบนาที” พี่ซองยุนตอบกลับไปด้วยสีหน้ากลั้นหัวเราะ
“เจ๊เอารูปลิงอุรังอุตังที่ไหมมาแปะเนี่ย” นายนั่นพูดแล้วชี้ไปที่เงาสะท้อนของตัวเองในกระจก
“คิกๆ ^O^” กลั้นหัวเราะไม่อยู่แล้วหละ นายนั่นคลำหน้าคลำตาตัวเองใหญ่เลย
“ใคร ใครบังอาจทำฉันอย่างนี้เนี่ย” นายหยาบคายพูดด้วยความโมโห
“;-D” ฉันยิ้มอย่างร่าเริงแล้วไปที่ประตูร้าน
“เธอ เธอ ยัยหัวช็อกโกแลต กลับมาให้ฉันฆ่าเธอซะดีๆ นะ” เขาร้องคำราม ฉันรีบวิ่งออกไปทันที เรื่องอะไรจะอยู่ให้นายนั่นเขมือบล่ะ
ฉันเดินลอยหน้าลอยตาออกมาจากร้าน
“เธอ!!!!!” เสียงนายหยาบคายดังอยู่ข้างหลังฉัน
“ถ้าแกก้าวออกไปอีกนะซองเท ฉันจะบอกพวกผู้หญิงของนายว่า นายน่ะเข้าห้องน้ำผู้หญิง” เป็นคำขู่ที่สุดยอดไปเลยพี่ซองยุน แค่พูดนะผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างนอกก้อหันมามองกันใหญ่แล้ว อิอิ^^
ร้านี่เนี่ย ตั้งชื่อตรงจริงๆ Headache เข้าร้านนี้แล้วปวดหัวเป็นบ้าเลย >_<
บ๊ายบายนะคะพี่ซองยุนสุดสวย บ๊ายบายนายหยาบคาย อิอิ^^
ติ๊ด!! ติ๊ด!! ติ๊ด!!
เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น
“เยาโบเซโย”
“ชั้นซุนยองนะ” ซุนยองกรอกเสียงมาทางสายโทรศัพท์
“อื้ม มีอะไรล่ะ”
“ฉันหาวิธีลงโทษเธอได้แล้วนะ”
“หา!! หาได้แล้วหรอ”
“ก้อใช่ซิยะ”
“แล้วมันคืออะไรล่ะ”
“ก้อ…”
To be continues…
*~~--_____--~~* + *~~--_____--~~* | *~~--_____--~~* + *~~--_____--~~*
พักนี้ป๋มบ๊องส์ๆ ยังๆงไม่รู้ แต่เรื่องก้อห่วยเชียว -_-;;; ยังไงก้ออย่านี้กันล่ะ อยู่เป็นเพื่อนกันไปก่อนนะคร้าบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น