ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter>>10
“เธอก้อแค่ต้อง…” ซุนยองพูดค้างไว้แล้วทำปากจู๋
“…” ฉันนิ่งฟังอย่างตั้งใจ
“เธอต้องจูบเค้า”
“เฮ้ย! นี่มันไม่ร้ายแรงไปหน่อยหรอ” ฉันร้องโวยวายอย่างไม่พอใจ
“ฉันบอกแล้วไงว่ามันจะยิ่ง Up เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อย่างนี้แหละ โฮะๆ ^O^” ลีซุยยองหัวเราะอย่างเสียงของซาตาน มันก้อไม่ต่างอะไรกับตัวตนของเธออยู่แล้วนี่ =[]=
“ฉันไม่ทำเด็ดขาด ลงโทษ ลงเทิดอะไร เลิก เลิก” ฉันบ่นโวยวายแล้วตีหมอนอย่างไม่พอใจ
“เธอรู้ไหมถ้าเธอไม่ทำตามจะเกิดอะไรขึ้น”
“อะไรอีกล่ะ เธอคงจะไม่ตีฉันหรอกนะ”
“เธอประเมินค่าคนอย่างลีซุนยองไว้แค่นี้เองหรอ”
“แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ” หงุดหงิดแล้วนะยะ
“เธอลืมไปหรือป่าวว่าเธอมีฉันเป็นเพื่อนที่เกาหลีแค่คนเดียว”
“เธอจะเลิกคบฉันรึไง”
“ถูกต้อง!!” ซุนยองพูดด้วยเสียร่าเริง
“ไร้สาระน่าซุนยอง เธอจะเลิกคบฉันด้วยเรื่องแค่นี้น่ะหรอ” ฉันพูดทีเล่นทีจริง
“ใช่แล้ว! การที่เพื่อนไม่เชื่อฟังกัน เป็นเพื่อนกันไปก้อคงไม่ยืดหรอก”
“เธอขี้โกงนี่นา เธอรู้จุดอ่อนฉันนี่” ฉันบ่น
“แน่นอน เรื่องโกงละฉันถนัด” ซุนยองพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ฉันจะบอกเรื่องเมื่อคืนเธอดีไหมนะ
“เอ่อ…แล้วถ้าฉันจะบอกว่า เอ่อ… ฉัน… เคย… จูบกับเค้าแล้วล่ะ” ฉันหลับตากลั้นใจพูดออกไป
“จริงหรอ!” ซุนยองพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
“แต่อย่างเธอนี่นะ ฉันไม่เชื่อหรอก” อ้าว! ซะงั้นหละยัยเพื่อนบ้า ไม่เชื่อกันบ้างเลยนะ
“จริงๆ นะ ไปถามซองเทเลยก้อได้”
“ได้” ซองยุนตอบรับอย่างแข็งขัน แล้วกดโทรศัพท์
“เอ่อ……ยังไม่ต้องถามตอนนี้ก้อได้นะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหวาดๆ แล้วถ้าอีตานั่นบอกเรื่องอื่นด้วยล่ะ โอย –O- ไม่อยากจะคิด
“เธอไม่ได้จูบกับเค้าก้อบอกฉันเถอะน่า”
“ป่าวนะ ฉันจูบกับเค้าจริงๆ”
“ถ้าอย่างนั้นก้อให้ฉันโทรไปถามเค้าสิ” ซุนยองพูดแล้วเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู
“เฮ้ ฮานซองเท” ดูแม่เพื่อนของฉันเค้าคุยโทรศัพท์
“……”
“นายจูบกับเคียงเฮแล้วหรอ” ฉันหลับตาปี๋>_< ไม่อยากฟังเล้ย
“ลูกบิดประตู? ทำไมนายเรียกเพื่อนฉันแบบนั้นล่ะ” ซุนยองพูดด้วยความงง
“แล้วนายจูบกับเธอจริงป่าวล่ะ”
“โอ้โห! ใช่ย่อยเลยนะฮานซองเท แค่คืนเดียว” ซุนยองพูดแล้วหันมามองหน้าฉัน
“ห๊ะ! นายกำลังหลีสาวอื่นอยู่หรอ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวฉันจะให้เคียงเฮไปล้วงม้ามนายออกมา”
“เฮ้! ลีซุนยองแล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ >_<” ฉันร้องโวยวายขึ้นทันทีเลย
“เธอน่ะเงียบไปเลย” ลีซุนยองหันมาว่าฉัน แล้วคุยโทรศัพท์ต่อ
“นายอยู่ตรงล็อบบี้ใช่มะ…หยุดอยู่ตรงนั้น แล้วก้อหลับตาซะ ถ้าฉันลงไปเห็นนายลืมตาละก้อ……ฮื้ม >,<”
“บอกว่าให้หยุดอยู่ตรงนั้นไงเล่า……นายอยากตายหรือไง!……ปิ๊บ” ซุนยองวางหูเสียงดัง
“เคียงเฮ เราต้องลงไปข้างล่างเดี๋ยวนี้” เธอหันมาพูดกับฉันอย่างรวดเร็ว
“ลงไปทำไม ฉันง่วงขอนอนต่อแล้วกัน” ฉันพูดแล้วเอนตัวจะนอนลง
“ไม่ได้เธอต้องลงไปเดี๋ยว สามีในอนาคตของเธอกำลังจะนอกใจเธอนะ”
“ใคร สามีฉัน ฉันยัง Virgin นะยะ” ฉันเถียงคอเป็นเอ็นอย่างรวดเร็ว
“อนาคต Future น่ะยัยซื่อบื้อ”
“แล้วใครล่ะสามีฉัน”
“ก้อซองเทไง ฮะ…”
“ไม่ใช่น้า เค้าไม่ใช่สามีช้าน~~~>_<” ฉันพูดเสียงดังอย่างโวยวาย
“ใช่ไม่ใช่ก้อลงไปเถอะน่า”
“ไม่ลง>_<” ฉันพูดเสียงเด็ดขาด
“เธออยากตายรึไง -^-” โอย-O- อย่าทำเสียงดุซิ
“คือ…ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ TT^TT ขอฉันไปอาบน้ำก่อนได้ไหม” ฉันหาข้ออ้าง
“ลงไปทั้งอย่างนี้นี่แหละ” ซุนยองพูดแล้วดึงฉันลากไปที่ประตู
“อ้อ! เธอพยายามหาทางจูบเค้าให้ได้แล้วกัน”
“เธออย่าพูดเหมือนฉันอยาก จะ…จูบไปหน่อยเลยน่า ฉันก้อเคยจูบกับเค้าแล้วด้วย…เอ้อ!”
“แต่ฉันไม่เห็นนี่” เธอหันมาพูดกับฉันนิดนึงแล้วดึงฉันต่อไป
“เฮ้ย! ไม่เอาน้า เธอขี้โกงนี่ ช้านไม่ไป >_< ลีซุนยองปล่อยฉัน T^T ” ฉันไม่มีทางต้านแรงยัยคนนี้ไปได้แน่ ก้อยัยนี่นะ แรงอย่างกับอะไรดี แถมยังเป็นยูโดซะด้วย ถ้าเกิดฉันขัดขืนขึ้นมา มีหวังจับฉันทุ่มเป็นแน่ แต่ฉันรับการแต่งตัวของตัวเองไม่ได้เลย เสื้อยืดตัวหลวมลายหมีเท็ดดี้ตัวใหญ่ กับกางเกงขาสั้นตัวหลวมยาวเหนือเข่า แล้วก้อรองเท้าแตะฟองนะสีฟ้าสดใส ท่ามีตะกร้าละก้อเหมาะแก่การไปจ่ายตลาดเสียจริงๆ
“ฮานซองเท เมื่อกี้นายหลับตาอยู่หรือป่าวเนี่ย” ซุนยองถามนายซองเททันที เมื่อเดินมาถึงล็อบบี้
“หลับซิ ฉันหลับตา” เขาตอบอย่างรวดเร็ว
“ซองเทจ๋า คืนนี้อย่าลืมโทรหาฉันนะ” หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักนายซองเท รูปร่างท่าทางอ่ะหรอ แต่งหน้าจัด เสื้อผ้าก้อวับๆ แวมๆ ใส่รองเท้างี้ส้นหนาเป็นฟุตเลย…สาธุ ขอให้ล้มเข้าสักวันเถอะ ฉันน่ะกินขาดยัยนี่เต็มๆ เลย นายซองเทนี่นะ หลีสาวไปวันๆ จริงๆ
“นี่เธอมายุ่งอะไรกับแฟนเพื่อฉันเนี่ย” ซุนยองพูดหน้าตาย จนฉันต้องหยิกเธอที่ต้นแขน ส่วนนายซองเทอ่ะหรอ ยืนยิ้มไม่สนใจอะไรเลย ไม่คิดจะห้ามเลยหรอไงเนี่ย
“ก้อเค้าบอกยังไม่มีแฟนนี่” หญิงสาวคนนั้นเถียง
“ไปไกลๆ เลยไป๊ นังบ้านี่” ซุนยองตะโกนไล่เสียงดัง จนเจ้าหล่อนต้องรีบเผ่นไป
“นี่หรอที่นายบอกว่าหลับตาน่ะ……ป้าบ!!” ซุนยองตบหัวนายซองเทไปทีนึง หุหุ ^O^ สมน้ำหน้า
“ก้อเค้ามาก่อนที่เธอจะบอกนี่” เขาแก้ตัว
“นายคิดว่าฉันจะเชื่อหรือไง ห๊า!” ซุนยองว่า แล้วหยิกเขาไปอีกที
“นี่ลูกบิดประตู เธอไม่คิดจะช่วยฉันบ้างหรอไงนะ >O<” เขาร้องตะโกนให้ฉันช่วย
“เรื่องอะไรล่ะ นายอยากหลีสาวเองทำไม ชิ สมน้ำหน้า” ฉันพูดแล้วเชิดหนีทันที
“นี่ฮันเคียงเฮ รู้ไหมเธอกำลังทำอะไรอยู่” ซุนยองละมือจานายซองเทแล้วหันมาถามฉัน
“ห๊ะ! ฉันก้อยืนอยู่ไง -_-;;“ ฉันตอบอย่างพาซื่อ
“ไม่ใช่แต่เธอนะ ทำเหมือนว่าหึงซองเทอยู่นะ^^” ซุนยองพูด ฉันหันไปมองนายฮานซองเทนิดนึง เขาละยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว
“อะไร ใครหึง โอ๊ย! –O- ซุนยองฉันหิวข้าวจังเลย เราไปกินข้าวกันเถอะ” การเปลี่ยนเรื่องเป็นนิสัยของคนฉลาดจ้า
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง…”
“โอย –O- ฉันหิวข้าว ถ้าฉันเป็นโรคกระเพาะขึ้นมาจะว่าไง หิวข้าว ๆ ฉันไปกินข้าวก่อนละนะ” ฉันแสร้งเป็นกุมท้องตัวเอง แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องอาหาร
“เคียงเฮ เมื่อกี้ เธอหึงซองเทใช่ม้า ^^” ซุนยองถามขึ้นเมื่อฉันกำลังกินอาหารอยู่ ยัยนี่นี่นะ สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะเลย แต่ดูซิ กินจานละคำสองคำ ฉันว่าถ้าอร่อยถูกใจ ยัยนี่ต้องร้องหาพ่อครัวเป็นแน่
“เธอ อย่า เพิ่ง ชวนฉันคุยเซ่…อึก(กลืนอาหาร)…ถ้าเส้นติดคอฉันขึ้นมาจะว่าไงละห๊ะ!” ฉันพูดในขณะที่ปากก้อยังเคี้ยวตุ้ยๆ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เธอไม่อยากตอบละซิ”
“รู้ก้อดีแล้ว” ฉันพูดแล้วกินสปาเกตตีต่อ
“นี่เคียงเฮ เธอก้อพยายามจูบเค้าให้ได้นะ” คุณเพื่อนตัวแสบของฉันเลื่อนหน้าเค้ามากระซิบใส่หูฉัน
“แค่ก แค่ก” ฉันสำลักเลยทีเดียว
“นี่ตอนนี้เค้าเหม่ออยู่น่ะ จูบเค้าเลย” ซุนยองเชียร์เต็มที่ แล้วยังใช้มือมาดุนหลังฉันอีก เนื่องจากตอนนี้ฉันนั่งอยู่ไกลเขา โดยที่ซุนยองนั่งอยู่อีกด้านนึงของโต๊ะ
ซุนยองดันหัวฉันเข้าไปใกล้ๆ เค้า ฉันเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เค้าเรื่อยๆ
30 เซนต์
20 เซนต์
ใกล้เข้าไปเรื่อยๆ
ใกล้เข้าไป……..
^converse^
Night
Say :
เปลี่ยนใจแระ ไม่ลงเพิ่มดีก่า ยังไม่ได้แต่งเลย ช่วงนี้ไม่สบาย ไข้ขึ้นอย่างแรง แต่กะจะเกโรงเรียนซะหน่อย ก้อทำมะได้ เพราะว่ายังพอมีแรงไป เซ็งๆ
*ยังไงก้อถ้าเหงใจ ^converse^ ตัวเล็กๆ สูง 170 ก้อช่วยกันโหวตกันเม้นท์หน่อยนะคร้า*
*รักษาสุขภาพด้วยนะ เด๋วจะไม่สบายเหมือน ^converse^ น้า ฮ้าดเช้ย!! แค่กๆ*
*ไปดีก่าไปเรียนแระ 4:55*
^converse^ To Go AnD ComE BaCk SooN~~~
บะบาย
“…” ฉันนิ่งฟังอย่างตั้งใจ
“เธอต้องจูบเค้า”
“เฮ้ย! นี่มันไม่ร้ายแรงไปหน่อยหรอ” ฉันร้องโวยวายอย่างไม่พอใจ
“ฉันบอกแล้วไงว่ามันจะยิ่ง Up เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ อย่างนี้แหละ โฮะๆ ^O^” ลีซุยยองหัวเราะอย่างเสียงของซาตาน มันก้อไม่ต่างอะไรกับตัวตนของเธออยู่แล้วนี่ =[]=
“ฉันไม่ทำเด็ดขาด ลงโทษ ลงเทิดอะไร เลิก เลิก” ฉันบ่นโวยวายแล้วตีหมอนอย่างไม่พอใจ
“เธอรู้ไหมถ้าเธอไม่ทำตามจะเกิดอะไรขึ้น”
“อะไรอีกล่ะ เธอคงจะไม่ตีฉันหรอกนะ”
“เธอประเมินค่าคนอย่างลีซุนยองไว้แค่นี้เองหรอ”
“แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ” หงุดหงิดแล้วนะยะ
“เธอลืมไปหรือป่าวว่าเธอมีฉันเป็นเพื่อนที่เกาหลีแค่คนเดียว”
“เธอจะเลิกคบฉันรึไง”
“ถูกต้อง!!” ซุนยองพูดด้วยเสียร่าเริง
“ไร้สาระน่าซุนยอง เธอจะเลิกคบฉันด้วยเรื่องแค่นี้น่ะหรอ” ฉันพูดทีเล่นทีจริง
“ใช่แล้ว! การที่เพื่อนไม่เชื่อฟังกัน เป็นเพื่อนกันไปก้อคงไม่ยืดหรอก”
“เธอขี้โกงนี่นา เธอรู้จุดอ่อนฉันนี่” ฉันบ่น
“แน่นอน เรื่องโกงละฉันถนัด” ซุนยองพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ฉันจะบอกเรื่องเมื่อคืนเธอดีไหมนะ
“เอ่อ…แล้วถ้าฉันจะบอกว่า เอ่อ… ฉัน… เคย… จูบกับเค้าแล้วล่ะ” ฉันหลับตากลั้นใจพูดออกไป
“จริงหรอ!” ซุนยองพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
“แต่อย่างเธอนี่นะ ฉันไม่เชื่อหรอก” อ้าว! ซะงั้นหละยัยเพื่อนบ้า ไม่เชื่อกันบ้างเลยนะ
“จริงๆ นะ ไปถามซองเทเลยก้อได้”
“ได้” ซองยุนตอบรับอย่างแข็งขัน แล้วกดโทรศัพท์
“เอ่อ……ยังไม่ต้องถามตอนนี้ก้อได้นะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหวาดๆ แล้วถ้าอีตานั่นบอกเรื่องอื่นด้วยล่ะ โอย –O- ไม่อยากจะคิด
“เธอไม่ได้จูบกับเค้าก้อบอกฉันเถอะน่า”
“ป่าวนะ ฉันจูบกับเค้าจริงๆ”
“ถ้าอย่างนั้นก้อให้ฉันโทรไปถามเค้าสิ” ซุนยองพูดแล้วเอาโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู
“เฮ้ ฮานซองเท” ดูแม่เพื่อนของฉันเค้าคุยโทรศัพท์
“……”
“นายจูบกับเคียงเฮแล้วหรอ” ฉันหลับตาปี๋>_< ไม่อยากฟังเล้ย
“ลูกบิดประตู? ทำไมนายเรียกเพื่อนฉันแบบนั้นล่ะ” ซุนยองพูดด้วยความงง
“แล้วนายจูบกับเธอจริงป่าวล่ะ”
“โอ้โห! ใช่ย่อยเลยนะฮานซองเท แค่คืนเดียว” ซุนยองพูดแล้วหันมามองหน้าฉัน
“ห๊ะ! นายกำลังหลีสาวอื่นอยู่หรอ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวฉันจะให้เคียงเฮไปล้วงม้ามนายออกมา”
“เฮ้! ลีซุนยองแล้วฉันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ >_<” ฉันร้องโวยวายขึ้นทันทีเลย
“เธอน่ะเงียบไปเลย” ลีซุนยองหันมาว่าฉัน แล้วคุยโทรศัพท์ต่อ
“นายอยู่ตรงล็อบบี้ใช่มะ…หยุดอยู่ตรงนั้น แล้วก้อหลับตาซะ ถ้าฉันลงไปเห็นนายลืมตาละก้อ……ฮื้ม >,<”
“บอกว่าให้หยุดอยู่ตรงนั้นไงเล่า……นายอยากตายหรือไง!……ปิ๊บ” ซุนยองวางหูเสียงดัง
“เคียงเฮ เราต้องลงไปข้างล่างเดี๋ยวนี้” เธอหันมาพูดกับฉันอย่างรวดเร็ว
“ลงไปทำไม ฉันง่วงขอนอนต่อแล้วกัน” ฉันพูดแล้วเอนตัวจะนอนลง
“ไม่ได้เธอต้องลงไปเดี๋ยว สามีในอนาคตของเธอกำลังจะนอกใจเธอนะ”
“ใคร สามีฉัน ฉันยัง Virgin นะยะ” ฉันเถียงคอเป็นเอ็นอย่างรวดเร็ว
“อนาคต Future น่ะยัยซื่อบื้อ”
“แล้วใครล่ะสามีฉัน”
“ก้อซองเทไง ฮะ…”
“ไม่ใช่น้า เค้าไม่ใช่สามีช้าน~~~>_<” ฉันพูดเสียงดังอย่างโวยวาย
“ใช่ไม่ใช่ก้อลงไปเถอะน่า”
“ไม่ลง>_<” ฉันพูดเสียงเด็ดขาด
“เธออยากตายรึไง -^-” โอย-O- อย่าทำเสียงดุซิ
“คือ…ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ TT^TT ขอฉันไปอาบน้ำก่อนได้ไหม” ฉันหาข้ออ้าง
“ลงไปทั้งอย่างนี้นี่แหละ” ซุนยองพูดแล้วดึงฉันลากไปที่ประตู
“อ้อ! เธอพยายามหาทางจูบเค้าให้ได้แล้วกัน”
“เธออย่าพูดเหมือนฉันอยาก จะ…จูบไปหน่อยเลยน่า ฉันก้อเคยจูบกับเค้าแล้วด้วย…เอ้อ!”
“แต่ฉันไม่เห็นนี่” เธอหันมาพูดกับฉันนิดนึงแล้วดึงฉันต่อไป
“เฮ้ย! ไม่เอาน้า เธอขี้โกงนี่ ช้านไม่ไป >_< ลีซุนยองปล่อยฉัน T^T ” ฉันไม่มีทางต้านแรงยัยคนนี้ไปได้แน่ ก้อยัยนี่นะ แรงอย่างกับอะไรดี แถมยังเป็นยูโดซะด้วย ถ้าเกิดฉันขัดขืนขึ้นมา มีหวังจับฉันทุ่มเป็นแน่ แต่ฉันรับการแต่งตัวของตัวเองไม่ได้เลย เสื้อยืดตัวหลวมลายหมีเท็ดดี้ตัวใหญ่ กับกางเกงขาสั้นตัวหลวมยาวเหนือเข่า แล้วก้อรองเท้าแตะฟองนะสีฟ้าสดใส ท่ามีตะกร้าละก้อเหมาะแก่การไปจ่ายตลาดเสียจริงๆ
“ฮานซองเท เมื่อกี้นายหลับตาอยู่หรือป่าวเนี่ย” ซุนยองถามนายซองเททันที เมื่อเดินมาถึงล็อบบี้
“หลับซิ ฉันหลับตา” เขาตอบอย่างรวดเร็ว
“ซองเทจ๋า คืนนี้อย่าลืมโทรหาฉันนะ” หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักนายซองเท รูปร่างท่าทางอ่ะหรอ แต่งหน้าจัด เสื้อผ้าก้อวับๆ แวมๆ ใส่รองเท้างี้ส้นหนาเป็นฟุตเลย…สาธุ ขอให้ล้มเข้าสักวันเถอะ ฉันน่ะกินขาดยัยนี่เต็มๆ เลย นายซองเทนี่นะ หลีสาวไปวันๆ จริงๆ
“นี่เธอมายุ่งอะไรกับแฟนเพื่อฉันเนี่ย” ซุนยองพูดหน้าตาย จนฉันต้องหยิกเธอที่ต้นแขน ส่วนนายซองเทอ่ะหรอ ยืนยิ้มไม่สนใจอะไรเลย ไม่คิดจะห้ามเลยหรอไงเนี่ย
“ก้อเค้าบอกยังไม่มีแฟนนี่” หญิงสาวคนนั้นเถียง
“ไปไกลๆ เลยไป๊ นังบ้านี่” ซุนยองตะโกนไล่เสียงดัง จนเจ้าหล่อนต้องรีบเผ่นไป
“นี่หรอที่นายบอกว่าหลับตาน่ะ……ป้าบ!!” ซุนยองตบหัวนายซองเทไปทีนึง หุหุ ^O^ สมน้ำหน้า
“ก้อเค้ามาก่อนที่เธอจะบอกนี่” เขาแก้ตัว
“นายคิดว่าฉันจะเชื่อหรือไง ห๊า!” ซุนยองว่า แล้วหยิกเขาไปอีกที
“นี่ลูกบิดประตู เธอไม่คิดจะช่วยฉันบ้างหรอไงนะ >O<” เขาร้องตะโกนให้ฉันช่วย
“เรื่องอะไรล่ะ นายอยากหลีสาวเองทำไม ชิ สมน้ำหน้า” ฉันพูดแล้วเชิดหนีทันที
“นี่ฮันเคียงเฮ รู้ไหมเธอกำลังทำอะไรอยู่” ซุนยองละมือจานายซองเทแล้วหันมาถามฉัน
“ห๊ะ! ฉันก้อยืนอยู่ไง -_-;;“ ฉันตอบอย่างพาซื่อ
“ไม่ใช่แต่เธอนะ ทำเหมือนว่าหึงซองเทอยู่นะ^^” ซุนยองพูด ฉันหันไปมองนายฮานซองเทนิดนึง เขาละยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว
“อะไร ใครหึง โอ๊ย! –O- ซุนยองฉันหิวข้าวจังเลย เราไปกินข้าวกันเถอะ” การเปลี่ยนเรื่องเป็นนิสัยของคนฉลาดจ้า
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง…”
“โอย –O- ฉันหิวข้าว ถ้าฉันเป็นโรคกระเพาะขึ้นมาจะว่าไง หิวข้าว ๆ ฉันไปกินข้าวก่อนละนะ” ฉันแสร้งเป็นกุมท้องตัวเอง แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องอาหาร
“เคียงเฮ เมื่อกี้ เธอหึงซองเทใช่ม้า ^^” ซุนยองถามขึ้นเมื่อฉันกำลังกินอาหารอยู่ ยัยนี่นี่นะ สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะเลย แต่ดูซิ กินจานละคำสองคำ ฉันว่าถ้าอร่อยถูกใจ ยัยนี่ต้องร้องหาพ่อครัวเป็นแน่
“เธอ อย่า เพิ่ง ชวนฉันคุยเซ่…อึก(กลืนอาหาร)…ถ้าเส้นติดคอฉันขึ้นมาจะว่าไงละห๊ะ!” ฉันพูดในขณะที่ปากก้อยังเคี้ยวตุ้ยๆ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เธอไม่อยากตอบละซิ”
“รู้ก้อดีแล้ว” ฉันพูดแล้วกินสปาเกตตีต่อ
“นี่เคียงเฮ เธอก้อพยายามจูบเค้าให้ได้นะ” คุณเพื่อนตัวแสบของฉันเลื่อนหน้าเค้ามากระซิบใส่หูฉัน
“แค่ก แค่ก” ฉันสำลักเลยทีเดียว
“นี่ตอนนี้เค้าเหม่ออยู่น่ะ จูบเค้าเลย” ซุนยองเชียร์เต็มที่ แล้วยังใช้มือมาดุนหลังฉันอีก เนื่องจากตอนนี้ฉันนั่งอยู่ไกลเขา โดยที่ซุนยองนั่งอยู่อีกด้านนึงของโต๊ะ
ซุนยองดันหัวฉันเข้าไปใกล้ๆ เค้า ฉันเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เค้าเรื่อยๆ
30 เซนต์
20 เซนต์
ใกล้เข้าไปเรื่อยๆ
ใกล้เข้าไป……..
^converse^
Night
Say :
เปลี่ยนใจแระ ไม่ลงเพิ่มดีก่า ยังไม่ได้แต่งเลย ช่วงนี้ไม่สบาย ไข้ขึ้นอย่างแรง แต่กะจะเกโรงเรียนซะหน่อย ก้อทำมะได้ เพราะว่ายังพอมีแรงไป เซ็งๆ
*ยังไงก้อถ้าเหงใจ ^converse^ ตัวเล็กๆ สูง 170 ก้อช่วยกันโหวตกันเม้นท์หน่อยนะคร้า*
*รักษาสุขภาพด้วยนะ เด๋วจะไม่สบายเหมือน ^converse^ น้า ฮ้าดเช้ย!! แค่กๆ*
*ไปดีก่าไปเรียนแระ 4:55*
^converse^ To Go AnD ComE BaCk SooN~~~
บะบาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น