ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คนนี้ของผม{เอกเบส ออยคิว}

    ลำดับตอนที่ #5 : เข้าใจ

    • อัปเดตล่าสุด 21 ม.ค. 57


    [Aek’side]

    1.15 A.M.

                นี่ก็หลายวันแล้วที่เบสไม่กลับมาหาผม ติดต่อก็ไม่ได้ เบสไม่เคยงอนผมนานขนาดนี้ ผมควรจะทำไงดีเนี่ย ไปหาที่บ้านก็ไม่อยู่ เฟสก็ไม่ออน ไลน์ก็ไม่ตอบ เหี้ยเอ้ย!!! ไอ้บ้าเบสถ้ากลับมานะจะเอาให้หายอยากเลย(?)

    ก๊อกๆ

                เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้น ดึกดื่นป่านนี้ใครยังจะมาอีกวะ ไอ้นี่คนกำลังกลุ้ม

                “มีไร มาทำเหี้ยไรคนจะหลับจะนอน” ผมตะโกนด่าคนข้างนอกไปด้วยความหงุดหงิด แต่เมื่อเปิดประตูออกไป ผมถึงกับชะงักเพราะคนตรงหน้าก็คือ คนที่ผมกำลังตามหา คนที่ทำให้ผมนอนไม่หลับ กินไม่ได้มาหลายวัน เบส เบสกลับมาหาผมแล้ว “เบส..กู...”

                “กูมาเก็บของ ใช้เวลาไม่นานหรอก” เบสพูดเสียงเรียบและเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าเรียบเฉยไม่ได้คิดเลยว่า ผมรู้สึกยังไงที่ตัวเองหายไป เบสเก็บของตัวเองใส่กระเป๋าเดินทางอย่างรวดเร็ว

                “มึงจะไปไหน” ผมเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยความตกใจที่จู่ๆ เบสก็เข้ามาเก็บข้าวของสัมภาระอย่างกับจะย้ายออกไป

                “ไปในที่ๆไม่มีมึงไง”เบสพูดก่อนลากกระเป๋าเดินออกไป ผมรีบคว้าข้อมือเบสไว้แล้วดึงเข้ามาหาตัวเอง

                “เบสกูทำไรผิดกูขอโทษ”

                “มึงไม่ผิดหรอกเอก กูแค่อยากไปอยู่คนเดียวสักพัก”

                “ไม่มีมึงกูอยู่ไม่ได้” ผมโอบตัวอีกฝ่ายเอาไว้เพื่อรั้งไม่ให้เบสได้หนีไปไหนแต่เบสก็ผลักผมเองห่างจากตัวเอง ใบหน้าสวยของเบสกำลังเต็มไปด้วยน้ำตา “เบส?”

                “กูไม่เป็นไร ไม่เป็นไรทั้งนั้น” เบสใช้หลังมือป้ายน้ำตาบนใบหน้าตัวเอง ผมดึงอีกฝ่ายเข้ามากอดปลอบ ถึงผมจะไม่รู้ว่าเบสงอนผมเรื่องอะไร “เอก!!ปล่อยกู กูไม่อยากอยู่กับมึง”

                ผมไม่สนใจเสียงเรียกร้องของอีกฝ่ายแม้แต่น้อยแต่กลับโยนร่างบางไปบนเตียงและขึ้นคร่อมอีกฝ่าย

                “ไอ้เอก!!!”  เบสทุบตีผมแต่มีหรอที่ผมจะสะเทือน ผมประกบจูบอันร้อนแรงให้อีกฝ่ายแบบไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว

    เพี๊ยะ!

                มือเรียวตบมาที่หน้าผมเต็มแรงจนผมต้องผละตัวออกจากเบส เป็นครั้งแรกเลยที่เบสตบผมแรงขนาดนี้ ผมมองหน้าอีกฝ่าย ที่ตอนนี้ขอบตาช้ำแดงระเรื่อจนผมอดสงสารไม่ได้

                “มึงอย่าเอาปากมึงที่จูบผู้หญิงไปทั่วมาจูบกู!” เบสตะคอกใส่ผมด้วยความโกรธและน่าจะปนด้วยอารมณ์หึงหวง(?) ผมนึกต้นเหตุที่เบสเป็นแบบนี้ได้ละเพราะน้องไวน์ที่เข้ามาจูบผมนั่นเอง

                “เบสกูไม่ได้จูบเขา เขาจูบกูก่อน”

                “แล้วมันต่างกันไหมล่ะ มึงลองมาเป็นกูดิเห็นแฟนตัวเองจูบกับผู้หญิงอื่นอยู่มันจะรู้สึกยังไง สำหรับมึงคงจะรู้สึกดีใช่ไหมล่ะที่ได้จูบกับผู้หญิงอ่ะ ที่มึงคบกับกูเพราะเราเคยเป็นเพื่อนกัน มึงเลยยอมคบ แต่จริงๆมึงอยากไปมีคนอื่นจะแย่อยู่แล้วใช่ไหมล่ะ ใช่สิ!คบกับผู้ชายคนเดียวมันน่าขยะแขยงจะตายไป” เบสร้องไห้หนักขึ้นก่อนจะเริ่มทุบตีผมด้วยสภาพที่แทบไม่มีเรี่ยวแรงเหลือแม้แต่น้อย

                “ฟังกูก่อนได้ไหม!!! อาละวาดใส่กูอย่างเดียวเลย มึงหายตัวไปไม่คิดเลยหรอว่ากูนอนไม่หลับ กินไม่ได้ ในหัวมีแต่เรื่องของมึง กระวนกระหายแทบตาย โทรก็ไม่รับ เฟสก็ไม่ออน ไลน์ก็ไม่ตอบ ไอ้บ้า!!! รู้ไหมว่าคนอื่นเขาเป็นห่วง ถ้ากูขยะแขยงมึงจริง กูจะกอดมึงไหม จะจูบมึงไหม แล้วจะรักมึงขนาดนี้ไหม ไอ้เหี้ย!คิดบ้างดิวะ “ ผมตะคอกใส่เบสไปด้วยอารมณ์ที่โมโหสุดๆ เกิดมาเพิ่งเคยตะคอกใส่มันเนี่ย กูก็โกรธเป็นนะไอ้นี่

                “อะ..เอก ก็เพราะใครทำให้คิดแบบนี้ล่ะ” เบสเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย ใบหน้าหวานที่ขึ้นสีแดงระเรื่อจนเผยความน่ารัก แสดงว่าอีกฝ่ายหายโกรธแล้ว แต่ผมกลับเก๊กฟอร์มเป็นโกรธอยู่

                “เบส อยากให้กูหายโกรธมะ”

                “อื้อ”

                “จูบกูดิ” ผมพูดยั่วอีกฝ่าย แน่นอนถ้าเบสไม่ยอมจูบผม ผมก็จะไม่หายโกรธมันแน่ๆ ริมฝีปากสีสดค่อยๆมาประกบผมเบาๆ ก่อนที่ข้อมือเรียวจะโอบรอบคอผมอย่างหวงแหน(?) ลิ้นของร่างบางค่อยๆสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากผมแบบเงอะๆงะๆด้วยความที่ตัวเองไม่เคยเป็นฝ่ายรุก(?) ผมค่อยใช้ลิ้นเกี่ยวตวัดอีกฝ่ายไปอย่างชำนาญและพลิกตัวให้อีกฝ่ายอยู่ด้านบน

                “อื้อ...”เบสครางหวานในลำคอก่อนจะเริ่มผละตัวออกจากผม “เอกบ้า! เค้าหายใจไม่ออก” ก่อนที่เจ้าตัวจะซุกหน้าลงบนอกผม

    ผมยิ้มหวานทันทีที่ได้เห็นใบหน้าหวานแบบนี้อีกครั้ง จริงๆเบสก็แค่เป็นคนขี้หึงสินะ อิอิ ตอนนี้ลืมเรื่องนั้นไปก่อน ตอนนี้ถึงเวลาสนุกแล้วสิ

    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .

    6.35 A.M.      

                ผมจับเบสนั่งตักและดูทีวีด้วยกันหลังจากเล่นสนุกกันมาตั้งหลายชั่วโมง จนถึงตอนนี้เบสยังหูแดงไม่หายเลย

    “เบสครับ เบสหึงเอกใช่ไหมเอ่ย” ผมแกล้งถามและซุกไซร้ซอกคอขาวของร่างบาง

                “อะ...อื้อ...” ผมไม่แน่ใจว่าเบสตอบหรือครางกันแน่แต่ผมถือว่าตอบแล้วกันนะ “เอก..เค้าขอโทษที่ไม่มีเหตุผลนะ” 

                “อื้ม..” ผมตอบอื้มในลำคอและซุกหน้าลงบนเรือนผมสีชมพูนุ่มของเบส จริงๆน่ะเบสไม่ผิดหรอก เพราะผมปล่อยเนื้อปล่อยตัวเกินไปต่างหาก แต่อย่างน้อยตอนนี้ผมกับเบสก็คุยกันรู้เรื่องแล้ว “เบส เอกรักเบสนะ”






    *****************************************************************************************************************
    ตอนนี้เป็นตอนมุ้งมิ้งงุ้งงิ้งของพี่เอกพี่เบสคร่า งอนกันไปงอนกันมา อาจมีหลายคนถามว่า(อี)ไวน์หายไปไหน เดี๋ยวเธอมาแน่นอนค่ะ แต่จะมาแนวไหนไรท์ยังไม่บอกแต่พอจะมีคนรู้แววบ้างแล้วน้า
    ไรท์แต่งไม่ดีตรงไหนติได้เลยนร้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×