มิสเตอร์ซกที่รัก

ลำดับตอนที่ #1 : นางสาวแพน

วันนี้ฉันตื่นเช้ามาพร้อมกับความงัวเงีย พร้อมกับเสียงแม่ที่บอกว่า แพน..ไปโรงเรียนสายแล้วลูก !!
  เวรกำ ...เราต้องไปโรงเรียนสายอีกแล้วหรอเนี่ย ?? หัยตายเหอะ โดนใบสายม่ะรุจะกี่ร้อยครั้งแล้ว เดวโดนจารย์ด่าอีกแน่ๆ ไอ้แพนเอ๋ย แกม่ะน่าเล่นเนทถึงดึกเลย....แพนบ่นกับตัวเองไป แล้วก็รีบวิ่งไปที่วินมอไซค์ แล้วก็บอกพี่คนขับว่า  พี่ไปส่งหนูที่โรงเรียนหน่อย หนูไปโรงเรียนสายแล้ว...แล้วพี่มอไซค์คนสนิทก็บึ่งรถไปด้วยความเร็ว เพื่อไปส่งผู้โดยสารขาประจำคนนี้หัยไปถึงโรงเรียนทันเวลา
. เมื่อมาถึงโรงเรียนยัยแพนตัวแสบ มองซ้ายมองขวาเห็นอาจารย์ที่คุมแถวเผลอ  คุณเธอก็รีบวิ่งสุดแรงเกิดเพื่อหลบเลี่ยงการโดนใบสาย  แพนตัดสินใจเข้าซอยเล็กๆทางซ้ายมือซึ่งเป็นทางลัดไปสู่ห้องเรียนทำอาหาร วิชาเรียนแรกของเธอ  เย่...ในที่สุดนางสาวแพนก็หลุดรอดจากการโดนใบสายได้แล้ว

  " เฮ้ย... แพน แพน....ไปห้องแนะแนวกัน "  ยิ้ม เพื่อนรักของเธอชวน

  " ไปม่ะว่ะ น่าเบื่อจะตาย ไม่เอาอ่ะ "

  " ไปเหอะ น่า นะ นะ นะ   ตอนนี้มันมีค่ายใหม่มานะเว่ย เป็นค่ายความร่วมมือของเยาวชนในเอเชีย มีทั้ง ไทย จีน เกาหลี ญี่ปุ่นนะแก  แกชอบภาษาอังกฤษนิ ไปเหอะๆ  "  

  " ค่ายหรอ เฮ้ย ไปเด่ะว่ะ ต้องทำงัยบ้างอ่ะ สมัครไงว่ะ "

  "อีนี้นิ  ถึงชวนไปห้องแนะแนวดูรายละเอียดอยู่นี้ไง  ตกลงจะไปหรือไม่ไป "

  " จ้า แม่ อย่ารีบร้อนซิจ๊ะ... "

  เรื่องค่ายนะ ยัยแพนไม่มีทางพลาดหรอก เธอนะชอบทำกิจกรรมทั้งในและนอกโรงเรียน  ขอหัยบอกเถอะ มีค่ายที่ไหน ก็ต้องมีนางสาวแพนที่นั้นแหละ  แต่การเข้าค่ายครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งอื่นๆ เพราะเป็นระดับนานาชาติ เพราะฉะนั้นจึงต้องมีการสัมภาษณ์ภาษอังกฤษ  แต่แพนก็ผ่านการสัมภาษณ์มาได้อย่างง่ายดาย  ก็แหม เธอนะชอบภาษาอังกฤษยังกะอารัยดี ส่วนเพื่อนของเธอนะหรอ ? ผ่านมาเหมือนกันแหละ ถึงภาษาอังกฤษจะไม่ใช่วิชาที่เธอชอบนักชอบหนาเหมือนแพน แต่เธอก็ทำด้ายดีเหมือนกัน

  " เอาหล่ะครับน้องๆ พรุ่งนี้ 7 โมงตรงนะครับ อย่ามาสายหล่ะ เพราะเรามีเพื่อนต่างชาติอีก 21 คน นะคับ  ตัวแทนแต่ละประเทศๆละ 7 คน และน้องๆอีก 25 คนนะครับ ซึ่งตอนนี้เขากะลังจะมาถึงแล้ว เพราะฉะนั้นอย่ามาสายนะครับๆ "

   " แม่ง...ตั้ง 7 โมง งี้เราต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่ ตี 5 ครึ่งอ่ะเด่ะ บ้านก็อยู่ซะไกล  โคดน่าเบื่อเลย  "

   " เอาน่า แก อย่าบ่นมากซิ  อย่ามาสายหล่ะกัน " ยิ้ม เพื่อนรักย้ำ เพราะรุว่าเป็นเรื่องที่ผิดธรรมชาติมาก ถ้าจะหักห้ามการมาสายของแพน

   " กี๊ด.....6 โมงกว่าแล้ว....ป๊า มาส่งแพนหน่อย แพนสายแล้ว นะ ป๊า นะ นะ "
.................................เวลาผ่านไป ตอนนี้ 7 โมง 15 นางสาวแพนก็ยังมาม่ะถึง  ยิ้ม เพื่อนรักพอจะเดาเหตุผลออก จึงโทรไปตามตัว

   " แพน  แกอยู่ไหนว่ะ เนี่ย สายมา 15 นาทีแล้วนะ เดวก็โดนด่าหรอก ไอ้บ้านี้  "

   " เออ เออ แก บอกพี่เขาว่า นับ 1- 5 ด้ายเลย เนี่ย แค่เลี้ยวซ้ายตรงนี้ก็ถึงแล้ว "  ยัยแพนพูดพร้อมทั้งใจเต้น ตุ้บ ตุ้บ..... แหม จะแจ้งเกิดตั้งแต่วันแรกซะแล้ว

   " ถึงแล้ว  ป๊า แพนไปแล้วนะ ขอบคุณมากค่ะ ที่มาส่ง เดี๋ยวแพนโทรไปหาตอนถึงที่พักนะป๊า " แพน บอกสวัสดี ปะป๊าสุดที่รักของเธอ

   " อืม ถ้ามีอารัย ก็โทรหาป๊านะ เดวป๊าไปทำงานก่อน "  พ่อแสนดีของนางสาวแพนบอกด้วยความเป็นห่วงลูกสาวสุดที่รัก

" น้องๆ น้องที่มาสายนะ อยู่กลุ่มเอดดูช่ม่ะครับ  ขึ้นบัส 2 ไปเลยครับ เร็วๆน้อง " พี่สต๊าฟพูดอย่างรีบเร่ง

ว่าแล้ว ยัยแพนจอมสายก็ต้องรีบวิ่งขึ้นไปบนรถคันที่ 2 โดยที่ยังไม่ด้ายทักทายกะ ยิ้มเพื่อนรัก ซึ่งกลุ่มของเธอโดนจับไปอยู่บัสคันแรก แต่เมื่อ ยิ้ม เห็นแพน กับอาการหอบจากการวิ่งขึ้นรถก็อดที่จะหัวเราะเธอไม่ด้าย  ทั้งแพนและยิ้มต่างมองหน้ากันและหัวเราะหัยกันและกันอย่างมีความสุข ปนกะความอาย

" เอาหล่ะครับ น้องๆ ยืนขึ้นแนะนำตัวเองหัยเพื่อนต่างชาติรู้จักนะครับ อ่ะ เริ่มจากน้องพิณเลยครับ "  พี่สต๊าฟเริ่มปฏิบัติหน้าที่ ทุกคนค่อยๆยืนแนะนำตัวเองเป็นภาษาอังกฤษกันทีละคนๆ
 ....และก็มาถึง ...

" Hi guys.I'm Nish Jee-Soong,from South Korea.I'm in Education Group.Nice to meet you all "

"  เฮ้ย แพน ไหงทำหน้างั้นว่ะ  "  เอมี่เพื่อนรวมค่ายที่นั่งข้างๆเธอถามขึ้น เมื่อเหงการแสดงออกของเพื่อน

" อ่อ ป่าวหรอก  ก็แค่ไม่ชอบขี้หน้า ไอ้นายนี้ อ่ะ ไม่รุทามมายเหมือนกัน แต่หน้ามัน กวานชะมัด...และทามมายต้องเป็นนายนี้ด้วยนะ ที่เป็นตัวแทนของเกาหลีมาอยู่กลุ่มเดียวกะเรา  เบื่อเลย แม่ง ! "

" ฮ่า ฮา ฮา....ใจเย็นนะ แพน อยู่กลุ่มเดียวกันอ่ะ เดี๋ยวก็ต้องคุยกัน เขาอาจจะเป็นคนดีก็ด้าย แกต้องไปคุยกะเขาดีดีนะเว่ย แกม่ะมีทางเลือกนี่ว้า.. "  เอมี่เพื่อนสาว ผู้หวังดี เตือนด้วยความขบขันกับอาการของแพน