คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Important people คนสำคัญ .... Chapter 3 kyuhyun Ver.
Important people Chapter 3 kyuhyun Ver.
อนนี้ผมนัู่ไอหน้าปลาไหลยืนหน้านิ่อยู่ในรัว ผมำลัสสัยริยามันเมื่อรู่ หลัาที่ผมถามมันว่าเ็ผู้ายนนั้นือใรที่ถ่ายู่ับมันในรูป มัน็นิ่และเินเ้ารัวไป ผมสัเเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปอมัน้วย อ่าผมเป็นห่วมันแล้วิ (เหลือเื่อะุผู้อ่าน 5555)
“ไอโม่ ๆ” ผมเินเ้ารัวแล้วเรียมันเบาๆ อเอวมันา้สานหลัให้มันเสียวเล่น
“ อะไรวะ เฮ็ย! ไอู้ออไปเลยๆ ้าเมะนะเว่ย!” และเป็นไปามที่ผมิ อ่าผมแล้มันเล่นีว่า ฮ่าๆ
“ อะไรเล่าเรารัันทำไม้อทำเหมือนรัเียัน้วยละ ” และผม็ทำเป็นเะแใส่มัน
“ เฮยๆ ออไปอย่ามาเะแใส่รูนลุ ” และมัน็ำๆผมแล้วันผมออ
“ ฮ่าๆ ็้าเห็นเอ็ทำหน้าเรียเลยแล้เล่น ” ผมยืนมอมันยิ้มๆ แล้วอบมันไป โยที่มันยัไม่ไ้ถามผม
“ แ่้าลัว เอ็มันเหมือนระเทยวายอย่ามาทำเป็นเะ = = ” แล้วมัน็เหน็บผมอ๊าไอปลาไหล (ายะผู้อ่านี้เราเะแ ฮ่าๆ )
“ไอโม่ ้าแมนเว่ย! ” แล้วผม็ำับท่าทาอไอเพื่อนรันนี้
“ เอ่อๆ แล้วหิวไหมในรัวมีแ่รามยอนวะ ” และมัน็รีบเปลี่ยนเรื่อหันมาถามผมแทน
“หิววะ อะไร็ไ้เอามาเหอะเี๋ยวรอิน ฮ่าๆ ” และแล้วผม็หนีมันไปนั่รอินที่โ๊ะ
“ ไอนี้แม่ไม่เย่วยเลย - -” แล้วปลาไหลเรา็บ่นรับ
“ทำไปๆ อย่าบบ่นเี๋ยวปั๊ับแม่ ฮ่าๆ” ผม็ยัแล้มันไม่เลิ
“ท่าะมันส์วะ ไอบ้ามึิไ้ไวะไอเวร - -” แล้วมัน็่าผมเป็นุ้วยถอยำที่หยาบาย แ่ผม็พูนะ ฮ่าๆ
“ฮ่าๆ ทำไปๆแหิวนะเว่ยให้รอนานไ้ไ” ผมเลยหันไปเร่มันแทน
“ไอแที่ไม่ไ้รับเิเอ่ย - -” ปลาไหลเหน็บผมอีละ ฮ่าๆ
ผมเลยไม่เถียีว่าเี๋ยวไม่ไ้ินะที และแล้วผม็ินนอิ่มรับ ้วยฝีมือปลาไหลที่้มรามยอนไ้เ่ที่สุ ไม่ใ่หรอรับ ผมี้เียทำินเอเลยยอมันไปแบบนั้นแหละ
( = = : แฮ )
“ เอ็อาบน้ำมายัไอู้ ” อนนี้ผมลืมอาบน้ำรับและปลาไหล็่วยผมไว้ (ไม่ให้เน่า)
“เอ่อวะ ลืมเลย” และผม็อบามวามริรับ ฮ่าๆ
“ไอู้เอ็ น่าะไปหาหมอไ้แล้วนะเว่ย ” ปลาไหลบอผม
“ไปทำไมวะ” ผมอบมันพร้อมถาม
“ ็ไออาารอเอ็ไ ี้ลืมิบ ” ปลาไหลบอผม
“เหอะๆ ไม่้อหรอมันไม่เป็นไรมาหรอหน่า ”ผมพูเสร็็เินเ้าห้อน้ำห้อปลาไหลไปอาบน้ำทำเหมือนเป็นห้อัวเอ ฮ่าๆ
อ่า ทำไมผมิไม่เลิเลยเนี้ย ั้แ่ที่ปลาไหลมันบอผมว่า ผมน่าะไปหาหมอ เพราะไออาารี้ลืม ผมินนอนไม่หลับเลย อนนี้ผมนอนมอเพานห้อไอปลาไหล อนนี้เป็นเวลา ีสามว่าๆ ผมนอนไม่หลับเว่ยเป็นไรวะรับ = =
(าี้ี้บ่น = =) อาารนี้อผมมันเป็นมานานพอสมวร ั้แ่ผมประสบอุบัิเหุ อน ม.้น อนนั้นผมนั่รถไปับพ่อแลละแม่ ผมำไ้แ่ว่ารถอผมนั้นโนรถที่ไหนไม่รู้นเ้าให้ับรถผม แ่อุบัิเหุรั้นั้นมันทำให้ผมเสีย นที่ผมรัมาที่สุไปทั้เป็น แม่อผมเสียวามทรำ ส่วนผม็มีอาารหลๆลืมๆ ส่วนพ่อผมนะหรอรับ ไม่เป็นไรรับ
อ่า ผมน่าสสารไหม? ฮ่าๆ ผมว่าผมเริ่ม ่วนิๆละผมอนอน่อนละันรับ รารีสวัสิ์รับ ^^
เวลา 10.35 น. มหาลัยแห่หนึ่ในรุโล
ผม โว ยู ผู้ายที่มีเสน่ห์ที่สุรับ (ยิ้มหวานให้นอ่าน)
อนนี้ผมนั่าำอยู่ที่มหาลัยรับ ที่ผมบอว่าผมะหลับนะหรอ เปล่าเลยผมนอนไม่หลับทั้ืน ผมิถึแ่แม่ อ่า ผมิถึท่าน แ่อนนี้ผมอเ็บแม่ไว้่อน ว่าที่เมียผมำลัเินมา ฮ่าๆ
“เอ่อ ุรับ” ผมรีบัสินใวิ่เ้าไปหาอมินที่ำลัวิ่ลมาาึวิทย์
“ ฮะ.... ” และแล้วนน่ารั็นิ่ไปเมื่อเห็นหน้าผม
“ำผมไ้ไหมรับ?” ผมเลยรีบถามออไป่อนที่แมวันะบินเ้าปานน่ารัเสีย่อน
“ อ่า ฮะๆ ำไ้ฮะ ” นัวเล็สะุ้นิๆ่อนอบำถามผม
“ ผม โว ยูฮยอนรับ ^^” ผมรีบแนะนำื่อแล้วรีบวยมือนิ่มมาับอย่าไว อ่า มืออมินนิ่มั
“อ่า ผมื่ออมินฮะ ^^” นน่ารัยิ้มให้ผม อ๊า น่ารัรับ
“รับยินีที่ไ้รู้ันะรับ ” ผมบอนัวเล็ไป
“ยินีเ่นันฮะ อ่าสายแล้วอัว่อนนะฮะ” นัวเล็ท่าทารีบผมึไม่พูอะไร แ่พยัน่าให้แล้วเา็วิ่ไป
อ่า น่ารัิบเป้ ฮ่าๆ
ผมสัเเห็นสายาอำมหิานหน้าไ่้วยรับ ฮ่าๆ
นั้นือฮยอเอละรับ เพื่อนอมมินไรับ ยืนมอมาที่ผมอย่าาโทษ สสัยผมะีบอมินิยาอย่าที่แฮว่าะแล้วิ......
ความคิดเห็น