ยามเมื่อคำอธิษฐานเป็นจริง

ฮุ่นนั่งลงตรงหน้าคนตัวเล็กซึ่งนั่งชันเข่าเอาไว้ราวกับจะตั้งกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเองให้ออกห่างจากเขา

“พี่ข้าว ไม่ต้องคิดมากนะ ฮุ่นไม่เป็นไรหรอก”

เขาเอื้อมมือออกไปหมายจะกุมมือบางที่เริ่มจิกหัวเข่าตัวเอง
แต่อีกฝ่ายก็ชักมือหนีไป ก่อนจะพูดด้วยเสียงสั่นเครือ

“ถ้า... ถ้าพี่ทำให้ฮุ่นต้องเป็นอะไรไป... ถ้าพี่ทำให้ฮุ่นเดือดร้อน พี่... พี่ว่า… เรา… เรา พอแค่นี้ดีไหม?”

-------

ตลอดชีวิตที่ผ่านมา 'ฮุ่น' ไม่เคยอธิษฐานขอพรอะไรเป็นพิเศษ
เขาไม่เคยปรารถนาสิ่งใดมากไปกว่าที่เป็นอยู่

จนกระทั่งวันนี้

แม้จะเป็นอีกวันที่ไม่สดใส แม้ว่าฟ้าจะประเคนปัญหามาให้เขาเหมือนเดิม
แต่สิ่งที่เพิ่มเติมขึ้นมาในชีวิตก็คือเขาค้นพบแล้วว่าบนโลกนี้ยังมีบางสิ่งที่ควรค่าให้ตั้งใจใช้ชีวิต
และควรค่าให้ทุ่มเทด้วยชีวิตเพื่อปกป้องไว้ให้คงอยู่ตลอดกาล

-----

-:- note จากนักเขียน -:-

เหตุการณ์ ตัวละคร และสถานที่ที่บางแห่งเป็นสิ่งที่สมมติขึ้นมาทั้งสิ้น
โปรดใช้วิจารณาญานในการอ่าน

นิยายเรื่องนี้เล่าจากมุมมอง 'พระเอก' นะคะ
ปกติเจอแต่มุมมองฝั่งนายเอกเลยอยากลองเขียนอะไรที่มันต่างมุมมองดูค่ะ
อยากให้ลองมาฟังความรู้สึกนึกคิดของคนคนนึงที่พยายามอย่างหนัก
เพื่อคอยดูแลและอยากเป็นกำลังให้อีกคนที่ด้อยค่าตัวเองจนกลายเป็นนิสัยดูค่ะ :)