ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [SF]Learn swim or Love??...YR(Feat.KM)... Part II
Topic :: Learn swim…or…Love?? Part II
Couple :: Y e s u n g x R y e o w o o k [feat.KyuMin]
Intro :: ครูเยซอง~อุคไม่เอาแล้วTT...
Rate :: PG-18
TaLk :: ท่าทางเรื่องนี้จะยาววววววววว~ ฮ่าๆๆๆ ใช่ๆๆ เรื่องนี้เย่เป็น’โชตาคอน~’
______________________________________
“ไหน?ม่อนๆ”
“นั่งตรงนี้ก่อนเดี๋ยวเอามาให้นะ^^”
“ครับ!”
เยซองวางเรียวอุคลงบนเตียงนุ่มก่อนจะเดินออกจากห้องไป...ดวงตากลมกวาดมองไปรอบๆห้องโทนสีเทาขาวถูกประดับด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่เข้ากันได้อย่างลงตัว...มือเล็กเอื้อมไปดึงผ้าห่มผืนหนามาคลุมกายเมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิที่ต่ำเกินไป...ใบหน้าหวานจ้องมองไปที่ประตูดูเหมือนมันจะนานเหลือเกินสำหรับการรอ...ดวงตาเล็กปิดลงช้าๆเมื่อเวลาเริ่มผ่านไปนาน
.
.
.
.
.
.
“ขอบคุณมากค่า> <”
เสียงพนักงานร้านขายตุ๊กตาขนาดใหญ่ตอบรับก่อนจะส่งมอบโดเรม่อนตัวใหญ่ให้ลูกค้าตรงหน้า
“^^”
เยซองยิ้มให้บางๆก่อนจะติดสปีดวิ่งกลับบ้านของตนที่อยู่ไกลจากที่นี่ไม่มากนัก
“อ่า~เหนื่อยชะมัดเลย แฮ่กๆ”
ร่างสูงหยุดที่หน้าบ้านของตนเมื่อขาทั้งสองข้างเริ่มอ่อนล้าจากระยะทาง
“ยืนทำไรตรงนี้เนี่ย!”
เสียงที่แสนจะคุ้นหูสำหรับเยซองดังขึ้นก่อนร่างสูงจะหันไปหาต้นเสียง...รอยยิ้มกว้างถูกส่งให้คนที่ยืนข้างๆน้องชายตน
“สวัสดีครับ พี่เยซอง^^”
ซองมินโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะหันไปแยกเขี้ยวใส่คยูฮยอนอีกครั้ง...ก็นายนี่เล่นแกล้งเขาตลอดทางเลยนี่หน่า
“ไม่เข้าบ้านใช่ไหม?”
ผู้เป็นน้องชายถามขึ้นก่อนจะผลักประตูเข้าไปในบ้านของตน...โดยมีซองมินเดินตามไปเนื่องจากมือเล็กๆของคยูฮยอนที่ไม่มีทีท่าจะยอมปล่อยจากมือซองมินเลยสักนิด...ดวงตาคมทอดมองน้องชายของตนพร้อมกับรอยยิ้มที่ผุดขึ้น...
“เฮ้ย!เรียวอุค”
เอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่อรู้สึกว่าตัวเองลืมอะไรไปรึเปล่า...ป่านนี้เจ้านั่นรอนานน่าดูเลยแฮะ ขาแกร่งรีบตรงเข้าบ้านอย่างรวดเร็วพร้อมกับพุ่งตัวขั้นบนไปโดยไม่สนใจเด็กน้อยสองคนที่นั่งจุมปุ๊กรออยู่ด้านล่างเลยสักนิด
“รีบไหนของเค้านะ- -”
คยูฮยอนพ่นก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาพร้อมกับมือของตนที่ไม่ปล่อยจากซองมินสักที
“ปล่อยมือได้แล้ว~”
คนตัวเล็กบ่นอุบอิบเข้าไม่ใช่เด็กแล้วนะ...จับแน่นยังกะกลัวหายแหนะ
“เดี๋ยวเธอก็หายไปอีก- -”
“ชิส์!นี่มันในบ้านนะ ฉันไม่หลงหรอกน่า-3-”
“เหอะๆ ไว้ใจไม่ได้!”
“นายอยากจับมือฉันหละสิ~”
“เหอะ! ฉันเนี่ยนะอยากจับมือเธอ?”
“ก็ดูสินายจับไม่ยอมปล่อยเลย-3-”
“เงียบไปเลย~”
“ฮ่าๆ จริงๆด้วยอยากจับมือฉันหรอ คยูกี้น้อย~”
“ยัยอ้วน!อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะ...แล้วคนอย่างฉันนะหรออยากจับมือเธอ ไร้สาระ!!”
มือเล็กของคยูฮยอนสะบัดออกเบาๆพร้อมกับใบหน้ากลมๆที่หันหน้าหนีคนตรงหน้าซะแล้ว
“ชิส์!คำก็อ้วน สองคำก็อ้วน...ถ้านายเรียกฉันอย่างนี้อีก นายได้ชื่อใหม่แน่คยูกี้> <”
“ชื่อใหม่ก็ดี...แต่ฉันไม่เอาไอ้คยูกี้เนี่ย!! มันชื่อเด็กผู้หญิงชัดๆเลย”
“คิก งั้นฉันจะเรียกนายว่า...ก้นอูม~”
“ก้นอูม!”
“มันบ่งบอกถึงตัวนายดีทีเดียวหละ^_____^”
“ยัยบ้า!แอบมองก้นฉันงั้นหรอ?”
“ไม่ได้แอบนะ...ก้นนายมันกระแทกหน้าฉันเองนิน่า-3-”
“ฮึ่ย!ยัยอ้วน!กลับบ้านไปเลย...ฉันไม่ต้อนรับเธอแล้ว”
“นายไม่มีสิทธิ์ไล่ฉัน!เพราะพ่อแม่ฉันฝากให้พี่เยซองดูแลฉัน...ไม่ใช่นาย!!!”
“ฮึ่ย!”
“ทะเลาะอะไรกันอีกแล้ว...เสียงดังขึ้นไปข้างบนเลยนะ”
เยซองเดินลงบันไดมาหลังจากพบเด็กน้อยที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับวางโดเรม่อนลงตรงหน้า...หวังว่าตื่นมาคงจะไม่ร้องไห้อีกนะ- -
“พี่เยซอง~นายก้นอูมไล่มินนี่> <”
“ฮะ? ก้นอูม กร๊าซซซซซซ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ คยูฮยอนชื่อนี่เหมาะกับแกหวะ ฮ่าๆๆๆ”
“เงียบหน่า!...เออ! พี่เยซอง...ฉันไปนอนกับพี่นะ”
“ไม่ได้เว้ย!”
“แล้วยัยอ้วนจะนอนไหน?”
“ก็นอนกับนายไง!”
“บะ บ้าหรอ!...ให้ฉันนอนกับยัยนี่เนี่ยนะ”
“ทำไม?...นอนกับฉันมันไม่ดีตรงไหนฮะ!...และที่สำคัญนายต้องไปนอนที่โซฟา~”
“เรื่องอะไร...ทำไมฉันต้องนอนโซฟา!”
“เพราะฉันจะนอนบนเตียง~...นายก้นใหญ่กว่าฉันจะต้องเสียสละ^^”
“มันเกี่ยวไหมยัยอ้วน!”
“นี่!นายก้นอูม ฉันชื่อซองมินไม่ใช่ยัยอ้วนของนายนะ!!”
“ถึงยังไงก็ เอ๊ะ! ยัยอ้วนของฉันงั้นหรอ?”
ใบหน้ากลมๆของคยูฮยอนเริ่มขึ้นสีจางๆทำเอาผู้เป็นพี่อดแซวไม่ได้หลังจากนั่งงงกับคำเถียงของทั้งคู่
“ไอ้คยูเอ็งเขินหรอ? ฮ่าๆๆๆตลกดีวะ!”
“ไร้สาระ!!คนอย่างฉันเนี่ยนะ...ไม่มีทาง”
คยูฮยอนสะบัดหน้าเล็กๆของตนหนีก่อนจะวิ่งนำขึ้นไปด้านบน
“ซองมิน...”
“ครับ~พี่เยซอง”
“พ่อแม่ไปฝรั่งเศสกี่วันครับ”
“ประมาณเดือนละมั้ง??”
“อ่า~ซองมิน...อยากมีเพื่อนไหม?”
“เพื่อน?”
“ใช่~รุ่นเดียวกับมินๆแหละ”
“ไม่เอาเจ้าก้นอูม~”
“อืมๆ ไม่ใช่เจ้าคยูหรอก”
“แล้วเป็นใคร?”
“เรียวอุค”
“เรียวอุค??”
“อยู่ข้างบนอยากเจอไหม?...เค้าเป็นลูกของเพื่อนพี่นะ^^”
“แล้วไมอยู่กับพี่อ๊ะ”
“พ่อแม่เค้าไปฮันนีมูน”
“อ๋อ~”
“ไปหาเรียวอุคกัน”
“อื้ม^^”
เยซองเดินนำขึ้นด้านบนก่อนจะหันหลังมามองร่างเล็กที่เดินตามมา
“กระเป๋าหละ?”
“เจ้าก้นอูมเอาไปแล้ว”
“เหอะๆ ที่แท้ก็อยากให้เค้านอนด้วย- -ไอ้น้องบ้า~”
“บ่นไรฮะ!”
“เปล่าๆบอกว่าไปหาเรียวอุคไง^^”
“ครับ”
รอยยิ้มเล็กที่วาดลงบนใบหน้า...เมื่อมือหนาผลักประตูห้องของตัวเอง เท้าเล็กรีบนำพาร่างของตนวิ่งเข้าหาเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงโดยมีโดเรม่อนตัวโตนอนอยู่ข้างๆ
“โห~น่ารักจังเลย>////<”
มือเล็กยื่นออกไปจิ้มแก้มนุ่มก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเมื่อเห็นคนที่นอนอยู่เริ่มงัวเงียตื่นขึ้นหลังจากได้รับการรบกวน
“อื้ม~”
ดวงตากลมๆค่อยเปิดขึ้นปรับให้เข้ากับแสงตรงหน้า...ดวงตากลมทอดมองไปรอบๆก่อนจะปะทะเข้ากับตุ๊กตาสีฟ้าตัวใหญ่พอๆกับเอง
“ม่อนๆ”
มือเล็กคว้าตุ๊กตาที่ได้ชื่อว่าม่อนๆมากอดไว้...ก่อนจะซุกใบหน้าเล็กๆของตนลงไปกับหัวกลมๆของมัน
“ครูเยซอง~นี่ใครหรอฮะ~”
มือเล็กปล่อยจากตุ๊กตาสีฟ้าพร้อมกับโถมตัวเข้าหาเยซองที่นั่งอยู่ปลายเตียงแทน
“เค้าชื่อซองมิน...เป็นเพื่อนของน้องชายครูนะ!”
“น้องชาย?”
“อืม...เดี๋ยวคงได้เจอแล้ว^ ^”
“ครับ^^”
“เรียวอุคอยู่กับซองมินก่อนนะ...เดี๋ยวฉันไปทำข้าวเย็นให้”
“ครับ^^”
ร่างสูงวางคนตัวเล็กลงบนเตียงก่อนจะเดินออกจากห้องไป…ดวงตากลมหันมองที่ซองมินก่อนจะส่งยิ้มหวานให้
“ฉันชื่อซองมิน...อีซองมิน”
“ฉัน เรียวอุค คิมเรียวอุค”
“เรียวจัง...มินเรียกเรียวอย่างนี้ได้ไหม?”
“ได้สิ!งั้นอุคจะเรียกมินว่า...มินๆละกัน^^”
“ได้เลย> <...ว่าแต่นายไม่เคยเจอคยูฮยอนหรอ?”
“ไม่เคย~”
“ไม่เคยหนะดีแล้ว! รู้ไหมคยูฮยอนนะ บลาๆๆๆๆๆๆๆ”
แล้วทั้งคู่ก็คุยกันยาว...ตามต่อด้วยการเล่นกันภาษาเพื่อนใหม่ มีเพียงคยูฮยอนที่อยู่ห้องข้างๆพยายามเก็บของ...ของซองมินลงตู้ขนาดใหญ่ให้หมด...มือเล็กหยิบกางเกงในสีชมพูสดใสขึ้นมาดูก่อนจะรู้สึกว่ามีน้ำแปลกๆไหลออกมาจากจมูกตน...มือเล็กวางของสีชมพูลงก่อนจะใช้มือแตะใต้จมูกโลหิตสีแดงเปรอะเปื้อนนิ้วเล็ก...คยูฮยอนดีดตัวลุกขึ้นก่อนจะวิ่งลงด้านล่างอย่างรวดเร็ว...ดวงตาเล็กทอดมองหาพี่ชายของตนก่อนจะหันเข้าหาห้องครัวพร้อมกับวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
“พี่เยซอง...เลือดออก~”
“เฮ้ย!ไหลได้ไงเนี่ย...อากาศก็ไม่ได้ร้อนหนิ”
ร่างสูงละจากการทำอาหารมาสนใจเด็กตรงหน้ามือหนาหยิบกระดาษทิชชู่ซับลงบนจมูกเล็ก...มือหนาจับใบหน้ากลมเชิดขึ้นก่อนจะใช้กระดาษทำความสะอาดคราบเลือดจนหมด
“ไปทำอะไรมาหะ?...หกล้มรึเปล่า?”
“เปล่า...”
“แล้วมันไหลได้ไง”
“ไม่รู้- -”
“เวงกรรม~โอเค!หายแล้ว...ไปดูแลซองมินได้แล้ว”
“ยังเก็บของไม่เสร็จเลย- -”
“ก็ไปเก็บดิ...เดี๋ยวเรียกถ้าทำอาหารเสร็จแล้ว”
“อื้ม~เดี๋ยว...ไม่ต้องเรียกซองมินนะ”
“ทำไม?”
“เดี๋ยวเรียกเอง- -”
“แนะๆๆๆๆอย่างนี้เรียกว่ารักรึเปล่าน้า~”
“ไร้สาระ!!”
“ฮ่าๆๆๆๆ คยูเอ็งหน้าแดงอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ มันตลกชะมัดเลย”
“ไม่ต้องมายุ่งเลย!!ไปแล้ว= =”
คยูฮยอนหันหลังออกจากห้องครัวพร้อมกับวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว...ดวงตาคมมองตามหลังน้องชายของตนก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง
...เด็กอย่างแกเนี่ยนะ รักใครไม่เห็นจะต้องปิดบังเลย~...
.
.
.
.
.
ก๊อกๆ
“คยูฮยอน”
“มาแล้ว”
ประตูบานเล็กถูกเปิดออกพร้อมกับคยูฮยอนที่วิ่งออกมา...ดวงตาคมทอดมองเข้าไปข้างในพบกับห้องที่ดูเป็นระเบียบมากกว่าเดิมเยอะ...ไหนจะของที่ถูกจัดเข้าที่อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...อย่างนี้เขาเรียกว่าเห่อรึเปล่านะ?
“ทำเองหมดเลยหรอ?”
“ทำไมหละ?”
“อยากให้เขานอนด้วยขนาดนั้นเชียว”
“ไร้สาระ!!”
“เหอะๆ เจ้าคยู...รู้ไหมเวลาเอ็งพูดคำเนี่ย มันแสดงออกว่าแกเขินชัดๆเลยนะ”
“ไร้สาระ!!”
“นั่นไง...เห็นไหมละ ฮ่าๆๆๆๆ”
“หลบได้แล้ว- -จะไปเรียกยัยอ้วน”
“ครับๆคุณชาย~”
มือเล็กของคยูฮยอนผลักประตู้เข้าไปในห้องกว้างก่อนจะเดินเข้าหาซองมินอย่างรวดเร็ว
“เธอ!ไปเอาชุดใครมาใส่เนี่ย”
“ชุดเรียวจัง...ทำไม?”
“เรียวจัง?”
ใบหน้าหวานของเรียวอุคค่อยๆโผล่ออกมาจากด้านหลังของซองมิน
“เอ่อ...เนี่ยหรอคยูฮยอน”
“อืม...เรียวจังเรียกเจ้านั่นว่าก้นอูมก็ได้^^”
“เอ่อ...”
“ยัยอ้วน!ไปเปลี่ยนชุดเลยนะ- -”
“ทำไมต้องเปลี่ยนเล่า”
ดวงตากลมทอดมองเสื้อผ้าที่อยู่บนร่างของตัวเอง...เสื้อยืดสีชมพูอ่อนที่มันดูลอยๆจะเอวขาวๆโผล่ออกมาวับๆแวมๆ...ไหนจะกางเกงขาสั้นสีขาวสะอาดที่ยาวเพียงคืบเดียว...ใส่แล้วก็สบายดีออก
“ก็มัน...มัน”
“ทำไม?”
“โว๊ย~ช่างเหอะ...ไปเปลี่ยนซะ”
“ไม่เปลี่ยน!! แบร่ๆ เรียวจังไปกันเถอะ...มินๆหิวข้าวแล้วTT”
“อื้ม~”
ร่างเล็กสองร่างพากันวิ่งลงไปด้านล่างทิ้งไว้เพียงเด็กชายที่ยืนกำหมัดแน่น…พร้อมกับเดินตามไปอย่างอาฆาตแค้น- -
...เรียวจังงั้นหรอ? คิดจะแย่งยัยอ้วนไปจากฉันใช่ไหม? ฮึ่ย!มันน่าโมโหชะมัด...
_________________________________
TO BE CON.
ปล.มอเตอร์โชว์แน่นมาก~
ปล.2 ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ทุกคอมเม้นต์ >w<
♥คนเม้นต์>////<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น