คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [SF]Learn swim or Love??...YR(Feat.KM)... Part V 100%
บ่นร่างที่มัวแต่นั่งจ้องจอสี่เหลี่ยมที่มีเจ้าหัวฟ้านั่นอยู่หลังจากกินข้าวเสร็จก็ไม่ยอมละออกจากมันซะที...กว่าจะจับไปแปรงฟันได้ก็เหนื่อยแทบแย่...มือหนากดปิดเทคโนโลยีนั่นก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้น
"อุคยังไม่ง่วงเลยน้าT T"
"ไปเถอะหน่า พรุ่งนี้เธอยังต้องเรียนต่อนะ"
"แหงะ"
"เข้านอนได้แล้วนะเด็กๆคยูฮยอนอย่าแกล้งซองมินหละ"
"อื้ม~"
เด็กน้อยตอบรับคำก่อนจะพากันเดินขึ้นห้องไป...ดวงตาคมหันมามองร่างเล็กที่สะลึมสะลืออยู่ในอ้อมแขนตน...ไหนว่าไม่ง่วงไงเล่าเจ้าเด็กบ๋อง
"ปล่อยก่อนเร็วเรียวอุค~"
"แง~"
เสียงเล็กบ่นงึมงำเมื่อหลังตนทาบกับเตียงนุ่มพร้อมกับแขนที่เกี่ยวคอร่างสูงไว้แน่น...มือหนาพยายามดันมันออกแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล
"ทำแบบนี้ฉันจะนอนยังไงหละ??"
"อื้ม~"
ใบหน้าหวานซุกลงบนอกแกร่ง...เยซองขึ้นคร่อมตัวเรียวอุคไว้เมื่อถูกแรงเล็กๆนั่นดึงเข้าหา
"อือ~"
"เอ่อ...เธอปล่อยก่อน"
"......"
ใบหน้าหวานยังคงดูสงบอย่างบอกไมถูก...เยซองค่อยๆทิ้งตัวลงช้าเมื่อแขนแกร่งเริ่มหมดแรง
"อุคหนัก"
"ก็ปล่อยคอฉันสิ"
"ถ้าอุคปล่อยครูจะไม่กอดอุค"
"เอ่อ...."
"ใช่ไหมหละ?"
"กอดก็ได้~"
"จริงนะ?"
"ครับ~"
"คิกๆ"
มือเล็กปล่อยจากต้นคอแกร่ง...เยซองทิ้งตัวลงข้างๆเด็กน้อยก่อนเรียวอุคจะซุกเข้าอ้อมกอดอุ่น
"เจ้าเด็กบ๋อง"
ริมฝีปากหนาประทับจูบลงบนหน้าผากมนเบาๆ...เรียวอุคอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไป
.
.
.
.
.
.
.
"ซองมิน"
"หืม?"
"หลับยัง?"
"กำลังจะหลับถ้านายไม่เรียกอ๊ะนะ"
"......"
"อื้อ~คยูฮยอน"
บ่นอย่างรำคาญเมื่อร่างที่อยู่ด้านหลังสวมกอดตนบนเตียงกว้าง...มือเล็กกระชับกอดคนตรงหน้าก่อนจะซุกหน้าลงบนซอกคออุ่น
"ขออยู่แบบนี้ได้ไหม?...มันอุ่นดี"
"ก็ได้ๆๆ นอนได้แล้ว~"
"อืม~"
รอยยิ้มประดับบนใบหน้าเล็กก่อนจะคล้อยหลับไป...คยูฮยอนค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะมานั่งจ้องหน้าคนตัวเล็กที่กำลังหลับอยู่...ริมฝีปากประทับลงบนแก้มนุ่มเบาๆ...พลันให้แก้มทั้งสองข้างแดงขึ้นมาด้วยอารมณ์ที่บอกไม่ถูก
"ทำอะไรหนะคยู?"
"พะ พี่เยซอง"
ดวงตากลมเบิกกว้างให้กับผู้มาเยือน...ที่เขาทำตะกี้ พี่ชายเห็นงั้นหรอ?
"ลักหลับหรอ?"
เสียงเบาดั่งกระซิบดังขึ้นเยซองนั่งลงข้างๆน้องชายตน...มือหนายกขึ้นลูบหัวกลมเบาๆ
"พี่มาได้ไง"
"ฉันลุกมาเข้าห้องน้ำ...กว่าเรียวอุคจะปล่อยได้เล่นเอาเหนื่อยเลย"
"พี่เห็น...รึเปล่า?"
"เห็นสิ!~"
"เฮ้อ!~"
"เป็นไรเจ้าตัวเล็ก"
"......"
ใบหน้ากลมๆก้มลงต่ำ ไม่เสียงใดเล็ดลอดออกมา ใบหน้าหม่นๆนั่นดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด...มือหนาจับคางเล็กเชิดขึ้นก่อนจะทาบริมฝีปากของตนลงไปเบาๆ ดวงตากลมเบิกกว้าง มือเล็กพยายามดันอกแกร่งออกจากตนให้มากที่สุดแต่แรงเด็กจะไปสู้ผู้ใหญ่ได้ยังไงกัน
ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าโพรงปากเล็กก่อนจะเกี่ยวกันลิ้นเล็กที่เริ่มตอบสนอง...มือเล็กกำชายเสื้อของพี่ชายตนแน่น ก่อนจะส่งเสียงอื้ออ้อเมื่อหมดอาการหายใจ
"พะ พี่ทำอะไร?"
"นาย...อยากทำแบบนี้เป็นไม่ใช่หรือไง"
"เอ่อ...."
"ฉันแน่ใจว่าซองมินคงไม่รู้เรื่องแบบนี้...สู้ๆนะไอน้องชาย"
"อะ อืม..."
"ชอบใช่ไหม?เอาอีกเปล่า?"
"ไร้สาระน่า!ไปได้แล้ว~"
"ฮ่าๆๆๆ ฝันดีเด็กน้อย~"
หลังจากเยซองเดินละจากห้องไปคยูฮยอนก็กลับขึ้นไปนอนกอดซองมินดังเดิม...ซองมินขยับตัวเล็กน้อย คยูฮยอนคลายอ้อมกอดออกน้อยๆเมื่อรู้สึกว่าคนในอ้อมกอดอึดอัด...ดวงตากลมหลับพริ้มลงก่อนจะทอดลมหายใจสม่ำเสมอ...
ซองมินพลิกตัวมาหาคนที่กอดตน...ริมฝีปากเล็กถูกกัดไว้เบาๆก่อนน้ำตาจะไหลออกมาจากตาคู่สวย...อาจเป็นเพราะเสียงที่คยูฮยอนกับเยซองคุยกันมันเบาเกินไป ทำให้ซองมินไม่สามารถปะติปะต่อเรื่องได้มากนัก...แต่ในใจลึกๆคิดว่าคยูฮยอนต้องรักเยซองเกินกว่าคำว่าพี่ชายแน่ๆ
.
.
.
.
.
“พี่เยซอง...มินขอใช้โทรศัพท์”
เสียงเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมกับเขย่าตัวคนที่นอนหลับอยู่...มือหนายกขึ้นขยี้ตาเบาๆก่อนจะยิ้มให้คนที่ยืนอยู่ข้างตียงตน
“จะเอาโทรศัพท์หรอ...อยู่บนโต๊ะนะ”
“ขอบคุณครับ!”
เยซองทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งพร้อมกับดึงเด็กน้อยข้างๆเข้ามากอดไว้แน่น...มือเล็กเอื้อมหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะก่อนจะรีบโทรหามารดาของตนทันที
“แม่จ๋า”
(เอ๋? ลูกมินหรอ?)
“ฮึกๆ แม่ ฮือๆ”
(มิน...หนูเป็นอะไรลูก)
“ฮึก แม่...แม่มารับมินนะ ฮือๆ”
(ตอนนี้เลยหรอ?)
“มิน ฮึก ไม่อยากอยู่ที่นี่ ฮือๆ”
(งั้นหนูต้องมาอยู่ฝรั่งเศสนะลูก)
“ฮึก อื้ม...มินจะไป ฮึกๆ มารับมิน”
(โอเคๆๆๆ เดี๋ยวบ่ายๆของที่นู่นแม่จะไปนะ)
“ครับ ฮึกๆ”
มือเล็กกดสายทิ้งก่อนจะวางเครื่องมือสื่อสารไว้ที่เดิม...เท้าเล็กนำร่างตนกลับห้องเดิมก่อนจะเก็บเสื้อผ้าของตนลงกระเป๋า
ดวงตากลมหันมามองร่างที่นอนอยู่บนเตียงทำเอาน้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง...ภาพเมื่อคืนเขายังจดจำมันได้ดี
เยซองมองร่างเล็กที่พยายามถือกระเป๋าออกมาจากห้องนั่น...มือหนาวางเรียวอุคลงเบาๆ คนตัวเล็กวิ่งเข้าไปหาเพื่อนของตนก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“มินๆจะไปไหนหรอ?”
“เอ่อ...เรียวจัง...แม่มินจะมารับแล้ว”
“หวา?ไหนครูเยซองบอกว่ามินๆอยู่เดือนนึงไง?”
“เอ่อ...คือแม่มินมารับก่อนหนะ”
“งั้นหรอ? เฮ้อ!~หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ”
“แน่นอน...”
เด็กน้อยสองคนยืนกอดกันแน่น...ดวงตาคมทอดมองซองมิน ดวงตากลมที่ช้ำอย่างเห็นได้ชัด...ซองมินต้องมีอะไรในใจแน่ๆ
“พี่ช่วยถือ...”
“ขอบคุณฮะ”
มือหนารับกระเป๋าใบไม่ใหญ่มากนักมาถือไว้ก่อนจะเดินนำลงด้านล่างไป...ตามด้วยเด็กน้อยทั้งสอง มือเล็กของเรียวอุคจับมือซองมินไว้แน่น
“แม่น้องมินมากี่โมงครับ?”
“แม่จ๋าบอกว่าบ่ายๆฮะ”
พูดจบก็นั่งจ้องจอสี่เหลียมนั่นต่อ...ดวงตากลมเหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัด
“เอ่อ...น้องมิน บอกคยูฮยอนรึยัง?”
“.......”
“พี่บอกให้ไหม?”
“ไม่ต้อง!!”
“.....”
“ขะ ขอโทษครับ...”
“อืม...เราไม่ได้ทะเลาะกันใช่ไหม?”
“มะ ไม่ได้ทะเลาะฮะ...คือน้องมินบอกเขาแล้ว”
“งั้นหรอ?”
กริ๊ง!!!!~!!
“แม่จ๋า”
เสียงเล็กเอ่ยขึ้นก่อนจะวิ่งไปหน้าบ้านของเยซอง...ดวงตาคมมองนาฬิกาที่อยู่บนผนัง...มันพึ่งเที่ยงกว่าเอง ทำไมมาเร็วจัง?
“สวัสดีครับ!”
เยซองโค้งตัวให้กับผู้มาเยือนเบาๆ...หญิงสาวเอื้อมมือมาถือกระเป๋าของซองมินก่อนจะเอ่ยคำขอบคุณ
“ขอบใจมากนะเยซอง...”
“ไม่เป็นไรครับ...”
“งั้นเราไปกันเลยไหม?”
เอ่ยถามเจ้าตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างๆตน...ใบหน้าหวานพยักหน้ารับ
“งั้นพี่ไปก่อนนะเยซอง...”
“ครับ!”
“พี่เยซอง!!!”
เสียงเล็กดังขึ้นก่อนจะตามด้วยร่างของคยูฮยอนที่วิ่งลงมาหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว
“ซองมินจะไปไหน?”
“ไม่ใช่เรื่องของนาย!”
“ซองมินทำไมหนูพูดอย่างนั้น...”
ผู้เป็นมารดาเอ่ยเตือนลูกชายของตน
“ฉันไม่ให้เธอไป!”
“นายไม่มีสิทธิ์สั่งฉัน!”
“ซองมิน...”
ผู้เป็นมารดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจเมื่อเห็ดหยาดน้ำไหลออกมาจากดวงตาของลูกชายตน
“หนูเป็นอะไรลูก?”
“ฮึก แม่จ๋า...ไป...มินไม่อยากอยู่ที่นี่”
“เธอ...ต้องอยู่กับฉัน”
“ฮือๆ ไม่!ฉันไม่อยู่ ”
มือเล็กของคยูฮยอนคว้าข้อมือมินไว้ก่อนจะดึงรั้งร่างตรงหน้า
“อย่าไป..”
“ฮึก แม่...ฮึก มินจะไป”
“อ๊ะ จ๊ะๆๆๆ ไปๆ”
หญิงสาวดึงมือลูกชายของตนแต่ดูเหมือนว่าคยูฮยอนจะไปยอมปล่อยข้อมือนั่น
“ฉันทำอะไรผิด?”
เสียงเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมจ้องใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา
“ฮึก...นาย นายทำให้ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนาย! ฮือๆ”
“ซองมิน”
คยูฮยอนเอ่ยขึ้นเบาๆน้ำตาเริ่มเอ่อคลอเต็มไปหมด มือที่เคยคว้าข้อมือนั่นไว้แน่น ตอนนี้มันเหมือนไม่เหลือแม้กระทั้งแรงรั้ง
“เยซอง...พี่ไปแล้วนะ มินไปลูก”
ผู้เป็นแม่ดึงร่างของลูกให้ตามตนไป...เบื่อให้ขบสักที เขาไม่อยากเห็นน้ำตาของลูกชายอีกต่อไปแล้ว
“มินไม่ร้องนะลูก...”
“ฮึกๆ”
“เดี๋ยวแม่พาไปเที่ยวนะ...ฝรั่งเศสมีที่สวยๆเพียบเลย”
“ฮึก”
“หยุดร้องก่อนนะคนเก่ง”
มือสวยปาดน้ำตาของจากใบหน้าเล็ก...ซองมินดูเหมือนจะเข้มแข็งขึ้นมาก ริมฝีปากยกยิ้มให้กับลูกชายตนก่อนจะมุ่งหน้ากลับสนามบินทันที
.
.
.
.
.
คยูฮยอนยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่มีแรง...น้ำตาไหลออกมาอย่างอดกลั้น เสียงสะอื้นเบาๆมันทำให้เขาสมเพศตัวเอง
“นี่นาย...เดี๋ยวซองมินก็กลับมา”
มือเล็กของเรียวอุควางลงบนบ่าคยูฮยอนเบาๆ...ดวงตาคมตวัดค้อนก่อนจะผลักคนตรงหน้าล้มลง
“อย่ามายุ่งกับฉัน!!”
“คยูฮยอน!!อย่าพาลคนอื่นสิ...”
“ฮึกๆ ”
เท้าเล็กพาร่างของตนขึ้นด้านบนทันทีพร้อมกับเสียงร้องไห้ที่ดังอย่างปิดไม่อยู่...เยซองอุ้มร่างเล็กที่ถูกผลักจนล้มขึ้น มือเล็กปาดน้ำตาตนเบาๆ
“เรียวอุค...”
“ฮึก อุคไม่เป็นไร~คยูฮยอน...เขากำลังเสียใจ”
“อืม...นั่นสินะ ฉันก็ไม่ควรพูดแบบนั้น”
“คิก...ครูทำหน้าตลกจัง”
“เฮ้!อะไรกัน?”
“คิกๆ”
“หยุดหัวเราะเลยนะ...เออ...แดดล่มแล้ว ไปว่ายน้ำได้~”
“ไม่~อุคไม่ไป...อุคกำลังเจ็บอยู่”
“เจ็บ?”
“ที่ล้มตกกี้ไง~”
“เป็นแผลหรอ?”
“ไม่ได้เป็น...แต่อุคเจ็บ”
“เจ็บ?...หรือหาเรื่องไม่เรียนกันแน่”
“แหงะ~”
ใบหน้ากลมเชิดหลบคนรู้ทัน...เยซองพาร่างเล็กไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะพาไปที่สระกว้าง ในหัวคิดเรื่องน้องชายเต็มไปหมด...คยูฮยอนคงอยากอยู่คนเดียวสักพัก
.
.
.
.
.
“ครูเยซอง...น้องเป็ดของอุค~”
เสียงเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ของเล่นยางรูปเป็ดสีเหลืองที่ลอยไปอยู่กลางสระ
“ไปเก็บสิ...เราก็พอว่ายได้แล้ว”
“ถ้าอุคจนครูเยซองต้องรีบไปช่วยนะ”
“ครับ จะคอยดูตลอดเลย”
รอยยิ้มเกิดขึ้นเล็กน้อยก่อนเยซองจะนั่งคิดเรื่องน้องชายตนต่อ…เรียวอุคค่อยๆเกาะริมสระไปเรื่อย
“น้องเป็ด~”
เสียงเล็กเอ่ยขึ้นเรียกวัตถุนั่นพร้อมกับมือเล็กๆที่ตะกายน้ำให้วัตถุนั่นเลื่อนเข้ามาโดยที่อีกมือยังเกาะขอบสระไว้แน่น
“แหงะ~”
ใบหน้าหวานเริ่มยู่เมื่อวัตถุสีเหลืองไหลไปไกลขึ้นอีก
“อึบ!~”
ร่างเล็กดีดตัวลอยไปกลางสระกว้างก่อนจะยื่นมือไปคว้าของเล่นไว้...รอยยิ้มเปื้อนใบหน้าหวานก่อนจะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีที่ยึด...เขา กำลังจะจมน้ำ ดวงตากลมมองไปทางร่างสูงก่อนจะพยายามตะโกนออกไป
“ชะ ช่วย อึก”
“หืม?”
เยซองหันมาตามเสียงที่แผ่วเบานั่น...ดวงตาคมเบิกกว้างก่อนจะรีบว่ายเข้าหาร่างเล็กที่จมน้ำอยู่...มือหนาคว้าร่างเล็กที่หมดสติไว้ก่อนจะพาขึ้นฝั่ง...ร่างเล็กถูกวางราบกับริมขอบสระ
“เรียวอุค”
มือหนาเขย่าตัวร่างเล็กเบาๆก่อนจะประกบปากพร้อมกับเป่าลมเขาไป..มือหนากดอกเล็กให้สำลักน้ำออกมา...แต่ร่างตรงหน้าก็ยังคงนอนนิ่งอยู่...ริมฝีปากหนาประกบลงอีกครั้งก่อนจะมีธารอุ่นๆทะลักออกมาจากโพรงปากเล็ก
“เรียวอุค...ไม่เป็นไรนะ”
“แค่ก ๆ อึก”
“ไหวไหม?”
ประคองร่างเล็กไว้ในอ้อมกอดตน...เรียวอุคไอคอกแค่กก่อนจะมองหน้าร่างตรงหน้า...เท้าเล็กเหยียบลงบนตักกว้าง ใบหน้าหวานเข้าใกล้ครูของตนเรื่อยๆ
“ทำแบบเมื่อกี้อีก...ได้ไหม?”
“เอ่อ...ดะ ได้”
ริมฝีปากหนากดลงบนปากเล็กนั่น...ลิ้นหนาค่อยๆสอดแทรกเข้าไปในปากอุ่น มือเล็กจับบ่าแกร่งไว้แน่นพร้อมกับหลับตาปี๋...มือหนากดท้ายทอยเล็กให้เข้าใกล้ตนมากยิ่งขึ้น ความหวานในโพรงปากเล็กให้ร่างสูงลืมเลือนคำว่าจรรยาบรรณไป
“อื้ม”
เสียงครางอู้อี้ในรำคอดังขึ้นพร้อมกับลิ้นเล็กๆของเรียวอุคที่เริ่มตอบสนองสัมผัสนั่น...แขนแกร่งโอบเอวเล็กเมื่อเห็นทีที่ว่าจะทรุดตัวลงให้ได้ เท้าเล็กปัดป่ายอยู่ที่ส่วนกลางลำตัวของร่างสูงก่อนจะย่ำลงเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่ดันขึ้นสู้เท้าเล็ก
“อื้อ อึก”
มือเล็กทุบลงบนบ่าแกร่งเบาๆเมื่อเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก
“อ่า~”
เสียงแปลกๆหลุดออกมาจากริมฝีปากทั้งคู่...เยซองไล่เลียน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมานอกริมฝีปากก่อนใบหน้าคมจะถูกมือเล็กจับไว้
“ครูทำอะไรอุค?”
“เอ่อ...ผายปอดไง”
“เอ๋?”
“ก็ไว้ช่วยคนจมน้ำไง”
“หรอฮะ?”
“อืม...แต่ว่า เราให้ครูทำแบบนี้ได้คนเดียวนะ”
“ครูคนเดียว- -+”
“อื้ม”
“อีกแล้วหรอ?”
“ใช่!...เข้าใจนะ”
“อืมๆ”
ตอบรับคำก่อนจะทำหน้าสงสัยอีกครั้งพร้อมกับจ้องไปที่เป้ากางเกงว่ายน้ำของครูผู้สอน...ที่ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างดันมันขึ้นมา...มือเล็กวางลงไปเบาๆทำเอาร่างสูงสะดุ้งสุดตัว
“ซนแล้ว...”
มือหนาจับมือเล็กไว้
“อุคทำให้”
“เฮ้!พูดอะไรของเธอหนะ?”
“อุคเคยเห็นม๊าทำให้ป๊า”(โอ๊ว~เหตุเกิดเพราะคังทึก- -+)
“เอ่อ...ไม่ต้อง เฮ้!อย่าดันเข้ามาสิ”
ดวงตาคมเบิกกว้างเมื่อร่างเล็กกดมือของตนลงบนกางเกงว่ายน้ำตัวเก่ง
“อื้อ~พอน่า..อื้ม”
“ถ้ารู้สึกดีอุคจะทำมันเรื่อยๆนะ”
“ไม่ อ๊ะ อื้ม...เธอ อ๊า หยุดได้แล้ว”
เสียงทุ้มปะปนกับเสียงครางมันยากเหลือเกินที่จะพูดให้ปกติ...ในใจพยายามกดกั้นอารมณ์ให้ไม่เตลิดไปมากกว่านี้เยซองจ้องมองดวงตากลมที่มันดูปรือๆผิดปกติ ความต้องการพุ่งสูงขึ้นอย่างหยุดไม่ได้ สวนกับคำพูดในใจที่พยายามท่องว่าคนตรงหน้าคือเด็ก
“พอแล้ว อื้อ ฉันจะไม่ไหวแล้วเรียวอุค...”
ยุ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุกางเกงว่ายน้ำตัวหนาถูกดึงลงไปอยู่ที่ข้อเท้าแทน...มือเล็กคว้าแท่งเนื้อใหญ่ก่อนจะรูดขึ้นลงเหมือนกันภาพความทรงจำที่อยู่ในหัว
“อ๊า เรียว อ๊ะ อื้อ...ฉันไม่ไหวแล้ว อ๊ะ”
มือหนาจับแขนเล็กไว้ก่อนจะบีบที่แก้มนุ่มแทน...ริมฝีปากเล็กอ้าออกอย่างรู้ความมือหนาจับแกนกายที่ตั้งชันของตนเข้าไปในโพรงปากอุ่น...มันทีที่ลิ้นร้อนสัมผัสกับส่วนปลาย เสียงทุ้มก็ถูกปล่อยออกมาเรื่อยๆ พร้อมกับสสะโพกหนาที่ค่อยๆขยับเข้าออกให้เข้ากับจังหวะที่คนตัวเล็กมอบให้
“อ๊ะ อ๊า เรียวอุค อ๊ะ อื้อ เธอเก่ง อ๊า”
มือหนากดหัวเล็กให้เร่งจังหวะขึ้นคิ้วหนาขมวดเป็นปมพร้อมกับใบหน้าคมที่เชิดขึ้น...จังหวะเล็กๆที่ร่างตรงหน้ามอบให้เริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ น้ำรสคาวไหลออกมาจากแท่งเนื้อใหญ่ ลิ้นเล็กไล่เลียอย่างสงสัยพร้อมกับใช้ลิ้นนุ่มดันที่ส่วนปลาย คนถูกกระตุ้นแอ่นสะโพกสูงขึ้นก่อนจะพยายามผลักหัวคนตรงหน้าออกเมื่อใกล้ถึงจุดสูงสุด
“อ๊ะ พอแล้ว อ๊า~เรียวอุค จะออกแล้ว อ๊ะ อ๊า~าาาาาาาา”
สิ้นสุดเสียงของร่างสูงน้ำกามสีขาวขุ่นถูกฉีดเข้าโพรงปากเล็ก...ในขณะที่คนตัวเล็กยังคงขยับเข้าออกเพื่อปรับสภาพให้ร่างสูง...
“อื้ม~พอแล้ว”
มือหนาดันหัวเล็กออกก่อนจะประคองหน้าเล็กไว้...ริมฝีปากหนาประทับลงบนปากอุ่นควานน้ำคาวออกจากปากเล็กจนหมด...ก่อนจะคายทิ้งลงข้างๆ
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ”
“ทำไมหละ?ครูรู้สึกแย่หรอ”
“เอ่อ...มันก็รู้สึกดี แต่ มันไม่ควร”
“แล้วทำไมเมื่อกี้ครูให้อุคทำหละ?”
“ก็เพราะใครกันเล่า!”
“???”
“ฉันก็มีขีดจำกัดเหมือนกันนะ”
“อืม?พูดจาน่างงจัง- -”
“เจ้าเด็กบ๋อง...เธอหนะห้ามทำแบบนี้กับใครนะ”
“รู้แล้วๆๆๆอุคห้ามทำทุกอย่างกับคนอื่นใช่ไหม?”
“ไม่ได้หมายถึงแบบนั้นสักหน่อย”
“ช่างเถอะๆๆๆๆอุคเข้าใจก็แล้วกัน”
ใบหน้าหวานสะบัดหนีเมื่อเริ่มเถียงไม่ออก
“ลุกได้แล้ว...จะใส่กางเกง”
“เอ๊ะ!?”
“อะไร?”
“ทำไมอุคไม่เห็นมีแบบนี้เลย”
มือเล็กชี้ไปที่กลุ่มขนสีดำที่ขึ้นตามธรรมชาติ...ดวงตากลมทอดมองอย่างสงสัย
“เอ่อ...ต้องโตก่อนถึงจะมี”
“อุคโตแล้วน้า~”
“ฮ่าๆๆๆ ต้องเป็นผู้ใหญ่ไง...เข้าใจไหม?”
“เป็นผู้ใหญ่หรอ?...ถ้าอุคมีแล้วจะมาอวดครูนะ^ ^”
“เฮ้ย!ไม่ต้องก็ได้มั้ง”
“ต้องสิๆๆๆๆ แต่ว่า...ตอนนี้อุคยังไม่มีหรอกนะ”
“อื้ม~รู้แล้ว เข้าบ้านเถอะ”
“อื้ม~อุคชักจะง่วงแล้ว หาววว~”
ริมฝีปากเล็กอ้าออกก่อนจะทำปากขมุบขมิบ...พร้อมกับทิ้งตัวลงบนอกแกร่ง ริมฝีปากประทับจูบลงบนขมับเบาๆก่อนจะช้อนตัวร่างเล็กขึ้นหลังจากใส่กางเกงเสร็จ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
*/ฮะเจ้ย!~บอกแล้วเรื่องนี้อุคแรง คึคึ >..<
*/คยูมินจะเป็นอย่างไรต่อไป
*/เอ่อ...เหลืออีกตอนเดียวนะ
*/ไรเตอร์รวมมันมาอยู่อันนี้แย้ววว~
*/เดี๋ยวมาอัพต่อให้นะ...ไม่เกิดวันอาทิตย์(นี้) 5 5 5 5*
I ♥ คอมเม้น
ความคิดเห็น