คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [SF]Learn swim or Love??...YR(Feat.KM)... Part IV
Topic :: Learn swim…or…Love?? Part III
Couple :: Y e s u n g x R y e o w o o k [feat.KyuMin]
Intro :: ครูเยซอง~อุคไม่เอาแล้วTT...
Rate :: PG-18
TaLk :: อคึ อคึ รอ อัลบั้ม 4 อย่างมีความหวัง >..< [ย้ำ.คู้9ขวบจริงๆน้าTT]
______________________________________
“ซองมิน~”
คยูฮยอนเอ่ยเสียงเบาก่อนจะพาร่างของตนไปที่เตียงนุ่ม...มือเล็กสะกิดเบาๆบนแขนนุ่ม แต่ไม่มีทีท่าว่าร่างเล็กจะตื่นเลยสักนิด
“ฉันขอโทษ~อย่าโกรธฉันนะยัยอ้วน~”
“....”
“เฮ้อ~ไม่เอาดีกว่า”
คยูฮยอนพูดกับตัวเองไปมา...ในหัวกลมคิดหาวิธีง้อคนตรงหน้าให้ได้
“อื้อ~”
ร่างเล็กบิดตัวไปมาเมื่อรู้สึกถึงเสียงที่เริ่มรบกวนตน
“ชิส์!”
ใบหน้าหวานหันหนีเมื่อพบกับกับคยูฮยอนที่ตอนนี้หน้าซีดไปเลยทีเดียวเมื่อเห็นร่างเล็กเมินใส่เขา
“อะไรกันเล่า~ฉันก็มาง้อแล้วไง- -งอนอยู่ได้”
“ถ้าไม่เต็มใจก็ออกไปเลย!!แล้วการง้อของนายคือมายืนหน้าขึงใส่ฉันเนี่ยนะ”
“ฮึ่ย~เรื่องมากชะมัด- -”
“ชิส์!ไม่ได้บอกให้ง้อเลย”
“เหอะๆ อยากง้อตายละ”
“งั้นก็ไปเลย!!”
“เออ~ไปก็ได้!!”
คยูฮยอนกระแทกเท้าปึงปังก่อนจะเดินออกจาห้อง...ประตูถูกปิดลงเบาๆคยูฮยอนยืนมองประตูบานนั้นก่อนจะตัดสินใจเปิดเข้าไปอีกครั้ง
“มาทำไมอีก!”
“ฉะ ฉัน...”
“มาง้อฉันหรอ?”
“ไร้สาระ!!ทำไมฉันต้องง้อเธอ!”
“งั้นก็ออกไป~”
“โว๊ย!ก็ได้วะ ง้อก็ง้อ...หายงอนยัง- -”
“จะหายแล้วนะ...แต่นายพูดจาไม่สุภาพเลยแฮะ~”
“ฮึ่ย!ง้อครับ~ผมง้อคุณอยู่ครับ! พอใจไหม??-*-”
“โฮ่~มันไม่นุ่มนวลเอาซะเลย”
“ยัยอะ...”
“อย่านะ!!นายว่าฉันอีกคำนึงละก็ ฉันจะไม่คุยกับนาย”
“ฮึ่ย!อ๊ะๆๆๆๆๆ หายงอนได้แล้ว...ฉันง้อเธออยู่นะ~”
“แค่นี้หรอ? ไม่มีไรให้หรอ??”
“จะเอาอะไรเล่า- -”
“รูปๆ”
“รูปอะไรของเธอ- -”
“รูปนายไง...ตอนเด็กๆ”
“ก็ฉันเด็กอยู่นี่ไง- - ไม่ต้องดูรูปก็ได้”
“ชิส์!งั้นงอน~”
“โธ่โว๊ย!เรื่องมากจริง!!รอแปป!!”
คยูฮยอนฮึดฮัดใส่ซองมินเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงจากเตียงกว้าง...ขาเล็กพาร่างของตนตรงไปที่โต๊ะเขียนหนังสือสีเขียวใบชา...มือเล็กหยิบอัลบั้มรูปอันใหญ่ออกมาก่อนจะวางลงตรงหน้าซองมิน
“ขอบใจนะ คิคิ”
มือเล็กเปิดอัลบั้มออก...ดวงตากลมทอดมองอย่างสนใจ คยูฮยอนหย่อนตัวลงข้างๆก่อนจะดูภาพความทรงจำเหล่านั้น
“อ๊ะ!คยูฮยอน...รูปนี้ คิคิ”
“เฮ้ย!~O[ ]o!!อย่าดูนะ”
“อิอิ น่ารักดีออก~”
“ยัยบ้า!โรคจิต...เอามานะ”
มือของคยูฮยอนเอื้อมไปแย่งอัลบั้มรูปจากซองมิน...ภาพถ่ายเด็กชายวัย 3 ขวบที่กำลังเดินลงอ่างอาบน้ำสีเขียวสดใส...โดยไม่มีเสื้อผ้าปิดกั้นสักชิ้น
“เอามานะ~”
คยูฮยอนพุ่งตัวเข้าหาซองมิน...ก่อนจะทับร่างเล็กไว้เพราะมือของซองมินที่ยกขึ้นไปไม่ให้อีกคนหยิบของไปได้
“คยูฮยอน...นายทับฉัน มันหนักนะ”
“ก็เอามาสิ”
“จะอายอะไรเล่า~ฉันก็เห็นของนายจนชินแล้ว~”
“ไร้สาระ!!หุบปากแล้วเอามันมาให้ฉัน!”
“นายไม่มีสิทธิสั่งฉัน!!ลุกไปได้แล้ว หนัก!!”
“ไม่!ก็เอามาก่อนสิ”
แขนเล็กยืดสุดตัวก่อนจะใช้ขาโอบเอวคยูฮยอนไว้...คยูฮยอนดันตัวขึ้นเพื่อจะคว้าอัลบั้มรูปแต่ซองมินก็พยายามเบี่ยงหลบหนี...ท่าแบบนี้มันส่อชะมัด- -
ความคิดแล่นเข้าสู่หัวกลมๆของคยูฮยอน...ยันกายขึ้นพร้อมกับดันขาคนตัวเล็กออก
“ทำอะไรไม่ระวังตัว!”
“อะไรของนายเล่า- -”
“ฮึ่ย!ก็เธอนั่นแหละ”
“เอ๋~คูยฮยอน!”
“อะไรเล่า?”
“กางเกงนาย...มันเป็นอะไรอ๊ะ??”
“เฮ้ย!”
ดวงตาคมก้มมองตามที่คนตัวเล็กมอง...กางเกงนอนเบาบางถูกดันขึ้นเล็กน้อยด้วยบางอย่าง...
“ฉันเป็นอะไร?”
มือเล็กของคยูฮยอนจับลงบนเป้ากางเกงตนเมื่อรู้สึกถึงความอัดอั้นอย่างบอกไม่ถูก
“ฉันไม่รู้”
“ยัยอ้วน~เธอทำอะไรน้องชายฉันเนี่ย~”
“ฉันจะไปรู้ไหมเล่า...ละ แล้วนายไปบีบมันทำไมเล่า~”
“มัน...อึดอัด”
“คะ คยูฮยอน”
ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยที่อยู่ๆร่างตรงหน้าก็พุ่งเข้ามากอดซะงั้น
“อื้อ~”
“นายเป็นอะไร?”
“ไม่รู้!มันร้อนแล้วก็อึดอัดมากๆ”
“เดี๋ยวฉันมานะคยูฮยอน~ปล่อยก่อน”
“อื้อ~”
คยูฮยอนกันริมฝีปากแน่นก่อนจะคลายกอดของตนออก...มือเล็กขยำส่วนที่เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คยูฮยอนนอนขดตัวพร้อมกับบิดไปมา...ให้หายจากอาการแปลกๆนั่น
ซองมินรีบวิ่งออกจาห้องเมื่อเห็นสีหน้าของคยูฮยอนที่มันเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด…ดวงตากลมทอดมองหาผู้ดูแลตนก่อนจะผลักประตูเข้าไปในห้องกว้าง
“พี่เยซอง!!”
“เป็นไรซองมิน~”
เยซองที่กำลังพยายามใส่กางเกงว่ายน้ำให้เรียวอุคที่ตอนนี้มีเพียงผ้าขนหนูนุ่มพันกาย...หันมาสนใจ
“เออ...มินๆมีอะไรจะถาม”
“หืม?”
“เอาหูมานี่~”
มือเล็กป้องปากตัวเองก่อนจะถามออกไปเบาๆ
“ถ้าร้อนแล้วอึดอัดตรงนั้นมากๆต้องทำยังไง?”
“เฮ้ย!ใครมาถามเนี่ย~”
“ตอบเร็วสิ...มินอยากรู้ตอบเร็วๆๆๆ”
“เอ่อ...ก็ เฮ้ย!จะบ้าหรอ?เธอยังเด็กเรื่องนี้ไม่ควรแน่-0-”
“นะครับ~”
“แล้วมาถามทำไม?”
“ก็...ก็~”
“เจ้าปุ๊กกี้...เจ้าปุ๊กกี๊มันเป็นแบบนั้น”
“จะบ้าหรอ?คุยกับหมารู้เรื่องด้วยหรอเรา”
“บอกหน่อยนะ...ได้โปรด”
ดวงตากลมทอดมองนาฬิกาผ่านไป 5 นาทีกว่าๆแล้วพี่เยซองก็ไม่ยอมบอกสักที...คยูฮยอนจะเป็นยังไงบ้างนะ
“ฮึกๆ บอกมินหน่อยนะ....ขอร้อง”
น้ำตาใสเอ่อคลอออกมาเมื่อรู้สึกเป็นห่วงคนที่รออยู่อย่างบอกไม่ถูก
“เออ...กะ ก็ได้ๆๆๆ อย่าร้องนะ...”
“บอกๆ~”
ใบหน้าหวานยื่นเข้าใกล้ก่อนที่เยซองจะซุบซิบบางอย่าง...ร่างเล็กทำหน้าสงสัยเล็กน้อยก่อนจะโปรยยิ้มหวานพร้อมกับตรงเข้าห้องที่คยูฮยอนอยู่ทันที
.
.
.
.
.
.
.
“ฉันมาแล้ว~”
ร่างเล็กผลักประตูเข้าไปก่อนจล็อคอย่างแน่นหนา...ขาเล็กพาร่างของตนตรงเข้าหาคนที่อยู่บนเตียงทันที
“คะ คยู~”
“ฮึก อย่ามอง!”
หัวกลมของคยูฮยอนสะบัดหน้าหนี...เพราะตอนนี้เขาดูอ่อนแอ ใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา มันทำให้เขาไม่อยากมองซองมิน
“นาย...เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
“ฮึก มันปวด”
“อ๊ะ!...ฉันช่วยนายเองๆๆ ฉันทำได้ๆๆ”
ต้องทำได้สิซองมิน...ร่างเล็กท่องอยู่ในใจ แต่การกระทำที่พี่เยซองบอก...โอ๊ย~ทำไม่เป็นTT’
“อื้อ~”
คยูฮยอนพลิกตัวหันหาซองมิน...ใบหน้าคมจ้องมองคนตัวเล็กที่ยังคงลังเลอยู่
“ชะ ช่วยด้วย~”
น้ำตาไหลอาบลงอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่โถมเข้าใส่...ซองมินสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเลื่อนมือตนไปปลดกางเกงของคยูฮยอนออก
“ทะ ทำอะไร?”
“อยู่เฉยๆ...เดี๋ยวหายแล้ว~”
“ซองมิน!!”
“ฮ่วย!ร้องซะตกใจ- -”
“อื้อ~เอามือออก~อ๊ะ”
มือเล็กที่ล้วงเข้าไปในชั้นในสีขาวสะอาด...ความร้อนส่งผ่านถึงมือเล็กได้เป็นอย่างดี ความแข็งชันที่ทำเอาซองมินหน้าแดง...ไหนจะเสียงแปลกๆที่คยูฮยอนปล่อยมันออกมาอยู่
“อ๊า~ซองมิน~อื้อ ดีจัง~”
ใบหน้ากลมเชิดขึ้นด้วยความรู้สึกที่โถมเข้าใส่...ยิ่งมือเล็กที่สัมผัสไปทั่วสิ่งต้องห้ามนั่น มันทำให้เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
“อึก อ๊ะ ซองมิน อึก”
ร่างกายบิดเร่าตามความต้องการที่สูงขึ้นเรื่อยๆ...เหงื่อเม็ดเล็กประดับบนใบหน้าเต็มไปหมด น้ำตาไหลออกจากดวงตาคู่คมเมื่อรับรู้ความรู้สึกที่ไม่เคยเจอ...มันอึดอัด ทรมานจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่
“อื้อ~อ๊า~อึก อื้อ~”
มือเล็กลูบไล้ไปทั่วบริเวณพร้อมกับออกแรงบีบเบาๆที่ส่วนปลายแท่งเนื้อนั่น...ของเหลวค่อยๆเยิ้มออกมาเรื่อยๆก่อนที่ร่างของคยูฮยอนจะกระตุกเกร็งพร้อมกับปลอดปล่อยของเหลวออกมาจนหมด
“อื้อ~อ๊าาาาาาาา~”
“ขอโทษนะ...”
“เรื่องอะไรเล่า- -”
คางมนเกงบนไหล่เล็ก...ความเขินมันทำให้เขาไม่กล้ามองคนตรงหน้า
“ฉันทำนายร้องไห้~ฮึก ขอโทษ~”
“เฮ้!อย่าร้องไห้สิ...เฮ้อ~ฉันเหนื่อยชะมัดเลย...ขอนอนหน่อยนะ”
ใบหน้าของคยูฮยอนซุกลงบนอกเล็กๆก่อนจะทอดลมหายใจสม่ำเสมอ...มือเล็กยกขึ้นระดับสายตา...ดวงตากลมจ้องมองของเหลวในมือตัวเองก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ทำไมฉี่สีขาว??- - ช่างมันเถอะ~”
มือเล็กเช็ดมันลงบนเตียงนุ่มก่อนจะทิ้งตัวลงนอนโดยมีหัวกลมๆของคยูฮยอนอยู่ที่อกบาง
.
.
.
.
.
.
“อุคกลัวจริงๆนะTT”
มือเล็กดันอกกว้างออกห่างจากตัวเมื่อโดนแขนแกร่งโอบล้อมเอวเล็กไว้...พร้อมกับพยายามดึงดันให้คนตัวเล็กลงมาในสระน้ำที่ตนอยู่
“ลงมาเถอะน่า...ในนี้เย็นนะ~ลงมาอยู่ในม่อนๆมา”
มือหนาจับเอาห่วงยางข้างกายมาไว้ตรงหน้าก่อนจะยกตัวร่างเล็กขึ้นเมื่อเห็นดวงตากลมจ้องห่วงยางรูปม่อนๆไม่วางตา…เมื่อช่วงร่างสัมผัสกับอุณหภูมิของน้ำร่างกายก็สั่นเทาด้วยความกลัว
“ไม่ต้องกลัวนะเด็กน้อย...ฉันอยู่นี่...ไม่ปล่อยให้เธอตกลงไปหรอก”
“ฮือออออออออออออออๆๆๆๆๆ”
ร่างเล็กปล่อยโฮออกมาทันที...แขนเล็กๆโอบคอร่างสูงอย่างรวดเร็วพร้อมกับขาเล็กๆที่ก่ายรัดรอบอกกว้าง....ไหนจะห่วงยางที่เกยอยู่แถวๆคางของเยซอง...เฮ้อ~น่ากลุ้มใจชะมัด!
“โอเคๆๆ ไม่ร้องนะๆๆๆ เด็กน้อย~”
มือหนายกขึ้นดึงคนตัวเล็กลงมาพร้อมกับกดสันจมูกลงไปบนแก้มนุ่มเป็นการให้กำลังใจ...มือเล็กเลื่อนมาจับแขนแกร่งที่ประคองตนไว้...ริมฝีปากเล็กเปื้อนยิ้มเล็กน้อยเมื่อรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังลอยได้
“ไม่กลัวแล้วใช่ไหม?”
“นิดหน่อย~ถ้าครูกอดอุคไว้แบบนี้...อุคไม่กลัว^^”
“โอเคๆ~”
“คิกๆ”
ร่างเล็กค่อยๆปล่อยตัวเองให้ลอยตามน้ำเรื่อยๆโดยมีแขนแกร่งโอบล้อมเป็นสระขนาดเล็กให้...รอยยิ้มประดับที่ใบหน้าอย่างบริสุทธิ์...ปกติเรียวอุคกลัวการว่ายน้ำมากที่สุด...แต่พออยู่ใกล้ๆเยซองแล้ว มันรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
“อื้อ~”
มือเล็กปัดหัวกลมๆของโดเรม่อนที่อยู่ด้านหน้าของห่วงยางเมื่อรู้สึกว่ามันเริ่มเกะกะเขา
“เอาออกไหม?”
“อุคจมแน่TT”
“ไม่หรอกน่า...ฉันไม่ปล่อยให้เธอจมหรอก”
“งะ งั้นเอาออกก็ได้”
“อ๊ะ!จับแขนไว้ก่อน”
มือเล็กเกาะแขนแกร่งไว้ก่อนห่วงยางจะถูกดึงออกอย่างง่ายดาย...ร่าเล็กสั่นเท่าด้วยความกลัวก่อนจะโผกอดร่างสูงแน่น
“ไม่ต้องกลัวนะ...ฉันอยู่นี่แล้ว”
“ฮึกๆ อย่าปล่อยอุคน๊า~”
“หึหึ!ไม่ปล่อยหรอกน่า..ไปตรงนู้นไหม?”
ใบหน้าคมหันไปทางช่วงตรงกลางของสระน้ำกว้าง...
“แหงะ! อุคต้องตายแน่ๆเลย~”
“ไม่หรอกน่า~...ขี่คอไป โอเคไหม?”
“โอ้!^0^”
มือเล็กโอบคือร่างสูงจากด้านหลังพร้อมกับขาเล็กที่เกี่ยวรอบอกแกร่งไว้
“พร้อมนะ?”
“ไปเล้ย!~”
รอยยิ้มถูกวาดที่ใบหน้าหวาน...ร่างสูงค่อยๆเคลื่อนตัวไปกลางสระที่สูงระดับบ่าของตนพอดี
“อ๊ะ!ลงมาได้แล้ว”
มือหนาดึงร่างเล็กที่เกาะหลังตนมาอุ้มไว้ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือออก
“แง~”
เห็นท่าว่าร่างสูงจะปล่อยมือจากตน...ริมฝีปากเล็กก็แผดเสียงออกมาทันที...พร้อมกับมือเล็กที่เกี่ยวแขนแกร่งไว้แน่น
“กลับดีกว่า~อุคไม่เอาแล้วTT”
“จะขึ้นเลยใช่ไหม?”
“อื้ม~”
“ก็ได้!จะไปดูคยูฮยอนด้วย ให้ไปเรียกซองมินไม่ยอมลงมาสักที”
“อื้มๆๆๆ ขึ้นๆๆๆ”
“พรุ่งนี้เอาใหม่”
“ไม่เอาแล้วTT”
“ไม่ได้!5 55 5 5 5*”
ร่างสูงยกคนตัวเล็กขึ้นบนริมสระก่อนจะดันตัวขึ้นตามไป…
...หึ!ภายในเดือนนี้ถ้าฉันทำให้เธอว่ายน้ำไม่ได้พ่อเธอเอาฉันตายแน่...
.
.
.
.
.
.
TO BE CON.
ความคิดเห็น