คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 เกิดเรื่องซะแล้ว!!!
ปัง ปัง ปัง!!!
"เฮ้ ตื่นได้แล้ว สายแล้ว" ฉันวิ่งไปเคาะประตูห้องน้องชายของฉัน "ตายแล้ว สายแบบนี้ทุกที" ฉันรีบแต่งตัว จำผม แต่งหน้า
ใส่ชุนักเรียน อย่างวุ่นวาย
"เฮ้ย...เธอทำอะไรของเธอแต่เช้าล่ะเนี่ย?"
เค้า 'คิม' อายุ 17 อายุเท่าฉันแต่พักการเรียนไป 1 ปี จะว่าดีก็ดีน่ะแหละ แต่ติดตรงนิสัยเย็นชา และไม่เคยเรียกฉัน 'พี่' สักคำ !!
นอกจากนี้ยังเรียกฉันต่างๆนาๆ 'ยัยโง่ ยัยบ้า' สารพัด
ตอนนี้เป็นเปิดเรียนวันแรกสำหรับโรงเรียนใหม่ เพราะ ฉันพึ่งย้ายมาอยู่โตเกียวได้ไม่นาน ส่วนพ่อกับแม่ฉันน่ะหรอ ย้ายไปอยู่เกาหลี
กันสองต่อสอง อย่างไม่เคยจะห่วงฉันและไอ้น้องบ้า T^T
"ทำไมยังไม่ไปแต่งตัวอีกมันสายแล้วนะ นายเห็นมั้ย นาฬิกาน่ะ จะ 8 โมงอยู่แล้ว!!" ฉันตะโกนโวยวายใส่หูไอ้น้องบ้า
"นิเธอจะบ้าหรอตอนนี้มันพึ่ง6โมงเช้าเองนะเว่ยย ฉันกำลังนอน น่ารำคาญซะมัด" ก่อนไอ้คิมมันจะปืดประตูประชดฉันดัง 'ปัง'
"ตายแล้วฉันดูนาฬิกาที่ตายแล้วนินา เฮงซวยชะมัด ฉันลืมเปลี่ยนถ่านมันตั้งแต่สามวันที่แล้ว เฮ้อ~ อยากจะบ้าตาย"
ฉัน เฮลิน อายุ 17 ปี วัยแรกแย้ม (ซะเมื่อไหร่) ผมฉันยาวไปถึงกลางหลัง มีคนชมฉันบ่อยๆว่าผมนุ่มสวยดีแหะ ฮะๆๆๆ
เอาเหอะอย่างไงก็หน้าแตกแล้วกลับไปนอนต่อดีกว่า ฉันหลับไปได้ซักพัก ฉันรู้สึกตัวอีกทีตอน 7 โมงครึ่ง ซึ่งคิมก็แต่งตัวเสร็จพอดี
พวกเราพร้อมที่จะออกจากบ้านแล้ว!! และอย่างที่บอกว่าพ่อกัยแม่เราไม่อยู่ แต่ที่ดีคิมมีมอเตอร์ไซค์ ฉันเลยซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปดกับ
น้องชายไปโรงเรียนได้
ในที่สุดเราก็มาถึง...โรงเรียนของเรา
ว้าว..สุดยอดเลยแฮะ กว้างใหญ่ดีจัง ทั้งฉันและคิมลงมาจากมอเตอร์ไซค์ ดีที่บ้านอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนักเลยมาไว
ขณะนี้เราสองคนเดินเข้ามาภายในโรงเรียน
"โอ๊ะ..ดูสินั่นใครอะดูดีชะมัด"
"นักเรียนใหม่แหงเลย"
"เค้าหล่อจังเลยเธอ"
ทำไมมีแต่คนมองคิมนะ ทั้งๆ ที่พี่มักจะน่าตาดีกว่าน้องเสมอ (จะชมตัวเองว่างั้นเถอะ -_-;;;)
ออด~ออด
เสียงออดเตือนว่าถึงเวลาเข้าห้องเรียนแล้ว คิมอยู่ห้อง ม.5/3 ส่วนฉันอยู่ ม.6/2 ฉันไม่หวังอะไรวันแรกนักหรอกนะ แค่มีเพื่อนซักกคน
ก็พอแล้ว
"นักเรียนคะ วันนี้เรามีนักเรียนใหม่มาด้วยนะจ๊ะ แนะนำตัวเลยจ้ะ" อาจารย์พูดอย่างเป็นมิตร และส่งยิ้มให่กับฉันและเพื่อนๆในห้องเรียน
"สวัสดีค่ะ ฉัน ชาน เฮลิน เรียกว่า เฮลิน ก็ได้ค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ" ฉันพูดก่อนโค้งคำนับตามฉบับนางเอกญี่ปุ่น ฮ่าๆ
"มีใครอยากจะนั่งข้างเฮลินมั้ยจ๊ะ?" อาจารย์พูด
"ทางนี้ค่ะ ทางนี้" หญิงสาวคนหนึ่งโบกไม้โบกมือให้ฉัน
"จ้ะ ดีมาก ยังำงก็ช่วยแนะนำเด็กใหม่ด้วยนะจ๊ะ" ชั่วโมงแรก...โฮมรูมจ้ะ" อาจารย์พูด
ฉันเดินตรงไปนั่งข้างเด็กสาวคนนั้น โอ้...เธอดูน่ารักดีแหะ ^^
"สวัสดีจ้ะ เรียกฉันว่า ซอนเย ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะเฮลิน" หญิงสาวคนนั้นทักทายฉันอย่างท่าทางร่าเริงของเธอ
พักกลางวัน
"เฮลิน เดี๋ยวฉันจะไปช่วยอาจารย์ทำงานก่อนนะ แปบเดียวเดี๋ยวมา" ซอนเยพูดกับฉัน
"อื้มๆ" แต่ว่าไปหิวฉันจัง วันนี้ยังไม่ได้กินน้ำตั้งแต่ออกมาจากบ้านเลยแหะ
ฉันชอบโรงเรียนนี้จังเลย บรรยาการดีจัง ลมเย็น ฉันนึกอะไรไปเลื่อยเปื่อย ฉันวางแก้วน้ำไปตรงระเบีบงบันได ลมเย็นสบายจัง
ฉันยืนรับลมอยู่ซักพัก ฉันกำลังง่วงงง -O- หาววว...ง่วงจังแฮะ ฉันค่อยๆ หลับตาลง
ก่อนจะ...
ซู่~~~~~!!!
โอ้...ไม่นะ O_O ฉันลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วก็พบกับมือที่กำลังคว่ำแก้วน้ำ และแน่นอน แก้วน้ำในมือ...หกหมด!! น้ำในแก้วของฉัน
หายไปหมดเลย เป็นเพราะมันหกไปที่ด้านล่างหมดเลยแล้วน่ะสี ( />_<)/
"เฮ้ย!! อะไรวะเนี่ย ข้างบนอ่ะ"
ติดตามอ่านตอนต่อไป...
ความคิดเห็น