He & She (เขาและเธอ)

ลำดับตอนที่ #2 : SHE 1

บทที่ 1

She

เรื่องของเธอ

        ในตอนที่ราตรีจำความได้นั้น เธอก็ได้อยู่ในสลัมแห่งหนึ่ง เธอเองได้รู้เพียงแค่ว่า ตนเองนั้นเป็นลูกของโสเภณี คนหนึ่งที่ทิ้งเธอไว้ ในที่แห่งนี้ ไว้กับยายของเธอ

                แต่ถึงกระนั้น เธอก็ไม่ได้โกรธแม่เธอเลยที่ทิ้งเธอ เพราะอย่างน้อย ท่านก็ไม่ได้ทำแท้ง จนทำไห้เธอได้ออกมาดูโลก แถมยายเธอนั้นถึงจะแก่แล้ว แต่ก็ยังดี ต่อเธอมากถึงแม้จะอยู่กัน อย่างลำบาก อดมื้อกินมื้อ แต่เธอก็มีความสุขเพราะเธอรู้ว่ามีคนที่รักเธออยู่ข้างกายและเธอก็รักคนๆนั้นมาก เพราะฉะนั้นเธอจึงไม่ได้โกรธแม่ของเธอเลย เธอแค่เสียใจ ที่ไม่มีแม่อยู่ข้างกาย

          ราตรีนั้นเป็นเด็กที่เรียนดี พอสมควร เพราะเธอตั้งใจว่าถ้าโตขึ้นจะได้เป็นหมอ ดูแลยายของเธอ แต่เธอก็ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือมากนัก เพราะเธอต้องคอยออกไปทำงานช่วยยายหาเงินแต่ถึงแม้เธอจะมีชีวิตที่ลำบาก แต่เธอก็ยังมีความสุขเพราะว่าเวลาที่เธอหาเงินมาได้ถึงแม้จะเล็กน้อยก็ตามยายของ เธอก็จะเอามือลูบหัวเธอย่างอบอุ่น และชมเธอว่า "หลานรัก หลานเก่งมาก" เพียงแค่นี้ก็ทำไห้ เธอมีแรกที่จำทำงานต่อไป

                ถึงแม้ ราตรีจะไม่มีพ่อแม่คอยดูแล แต่เธอก็เป็นเด็กดี และมีเพื่อนฝูงมากมายและเธอไม่เคยโทษโชคชะตาของตัวเองเลย เพราะยายของเธอมักจะสอนเธอเสมอว่า "คนจะดีจะเลวอยู่ที่ตัวเราเอง ถึงแม้วันนี้จะมืดมนแต่ตราบใดที่เรายังมีความหวัง พรุ่งนี้ที่สดไสยังคงรอเราอยู่" เพราะฉะนั้นเธอจึงเชื่อเสมอว่าพรุ่งนี้ต้องมีสิ่งดีๆมาหาตัวเองอย่างแน่นอน แต่ถึงแม้พรุ่งนี้จะไม่สดใสแต่วันนี้เธอก็มีความสุขเพราะเธอยังมียาย ที่รักเธอ และเธอก็รักยายเช่นกัน

                แต่ความสุขนั้นแสนสั้น และกาลเวลามักเปลี่ยนผันโชคชะตาอยู่เสมอ

                ในตอนที่เธออยู่ ม.3 ชะตาชีวิตของราตรีก็เปลี่ยนไป โดยสิ้นเชิงโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ในตอนเย็น ตอนที่เธอกลับไปยังบ้านนั้น เธอก็รู้สึกผิดสังเกตเพราะปกติยาย จะมารอเธออยู่หน้าบ้าน แต่ตอนนี้ยายเธอกับไม่อยู่ เธอก็ไม่ได้สงสัยอะไรคิดว่ายายของตนนั้นคงทำอะไรอยู่สักอย่าง เธอจึงตะโกนเข้าไปในบ้านว่า

"ยายหนูกลับมาแล้ว"

"......."

ไม่มีเสียงใดๆตอบกับมาทั้งสิ้น

"ยาย ยาย อยู่ไหนนะยาย" ราตรีตะโดนอย่างร้อนใจเพราะเธอเริ่มเป็นห่วงขึ้นมาแล้ว เธอรีบเดินเข้าไปสำรวจยังห้องต่างๆจนในที่สุด เธอก็ได้พบยายของเธอ

ยายของเธอนั้นล้มอยู่ในห้องครัว ของต่างๆกระจัดกระจายไปทั่วห้อง

"ยาย ตื่นสิ ยาย" ราตรีรีบเข้าไปปลุกยายของเธอไห้ตื่น แต่ยายของเธอนั้นก็ไม่ขยับตัวเลยแม้แต่น้อย

"ตื่น...ตื่น...สิยาย ยาย..จะต้องไม่เป็นอะไร...."

"........."

"ตื่นสิ ยาย.....ตื่น...อย่า...พึ่งทิ้งหนู...ไปสิยาย...แล้วหนูจะเหลือใคร.."

"......."

"แล้ว หนู...จะเหลือใคร ละยาย......"

แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา ในห้องนั้นมีเพียงแค่เสียงๆเดียวเท่านั้น เป็นเสียงของหญิงสาวที่กำลังร้องให้ ไห้กับการจากไปของคนอันเป็นที่ รักของเธอ คนสุดท้าย......