love world

ข้อมูลเบื้องต้น

Love World

แต่งโดย  T.T

ตื๊ด.....ตื๊ด....ตื๊ด

.ฮัลโหล....

 .....นี่....ฉันเองนะ.....

 อ๋อ...ว่าไงละมีอะไรหรอ.

 .....ฉัน....รักเธอ.....

 .....อืม....

....ทำไม.....ทำไม....เธอถึงทำกับฉันอย่างนี้ นายไม่รู้เลยใช่ไหม......ว่ามันเจ็บปวด.....เจ็บปวดสำหรับฉันแค่ไหน..

...เดี๋..... กริ๊ก.

ตื๊ด....ตื๊ด.....ตื๊ด...

....เจ็บปวดเหลือเกิน.....เจ็บจนจะทนไม่ไหวแล้ว....อ้า....ใช่แล้ว....เราจะไม่ทนเจ็บอีกแล้ว....

.....กริ๊ก.....

.....แค่นี้เราก็....ไม่ต้องเจ็บอีกต่อไป....

..........ฉันรักเธอนะ.......แต่ทำไม....เธอถึงได้....

.........ปัง............

......................................................

เนื้อเรื่อง

Love World

แต่งโดย  T.T

ตื๊ด.....ตื๊ด....ตื๊ด

“….ฮัลโหล....”

 “.....นี่....ฉันเองนะ.....”

 “อ๋อ...ว่าไงละมีอะไรหรอ….”

 “.....ฉัน....รักเธอ.....”

 “.....อืม....”

“....ทำไม.....ทำไม....เธอถึงทำกับฉันอย่างนี้ นายไม่รู้เลยใช่ไหม......ว่ามันเจ็บปวด.....เจ็บปวดสำหรับฉันแค่ไหน…..”

“...เดี๋.....” กริ๊ก….

ตื๊ด....ตื๊ด.....ตื๊ด...

....เจ็บปวดเหลือเกิน.....เจ็บจนจะทนไม่ไหวแล้ว....อ้า....ใช่แล้ว....เราจะไม่ทนเจ็บอีกแล้ว....

.....กริ๊ก.....

.....แค่นี้เราก็....ไม่ต้องเจ็บอีกต่อไป....

..........ฉันรักเธอนะ.......แต่ทำไม....เธอถึงได้....

.........ปัง............

......................................................

1ปีก่อนหน้านี้......ของเธอ......

เดือน แรก ที่เราพบกัน

......ฉันได้บอกความในใจไห้เธอได้รู้......

......แต่เธอ......ก็ไม่ได้ตอบอะไรฉันกลับมา.....

......แต่ฉัน.....ก็ดีใจที่เราได้คบกัน

เดือนที่ สอง ที่เราพบกัน

.......เธอได้พาฉันไปกินอาหาร......

......ฉันไม่ชอบของเผ็ดหรอกนะ......แต่ฉันก็บอกไม่เป็นไร.......

......เพราะฉันรักเธอ.......แต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา......

.......ฉันเข้าใจ......เธอคงอาย......

เดือนที่ สาม ที่เราอยู่ด้วยกัน

......ฉันพาเธอไปดูหนัง.....

......ทั้งๆที่เธอไม่ชอบ.....เธอก็ยอมมาดูกับฉัน....และบอกว่ามันสนุกมาก.......

......ฉันดีใจเหลือเกิน......ที่เธอดีกับฉันขนาดนี้.....ฉันจึงกระซิบข้างหูเธอ....ว่า....

......ฉันรักเธอ.......แต่เธอ.....ก็เอาแต่ยิ้ม.....ไม่ตอบสิ่งใด.....

......ไม่เป็นไร.......ฉันเข้าใจ......ที่นั้นคงจะเสียงดัง......จนเธอไม่ได้ยินคำนั้น.....

เดือนที่ สี่ ที่เราเป็นแฟนกัน

.....เธอ....พาฉันไป....ที่ๆฉันได้บอกความในใจไห้เธอได้รู้....

.....เธอซื้อดอกไม้ช่อใหญ่มาไห้ฉัน......ฉันดีใจมาก.....

......แต่เธอก็ยังไม่คงกล่าวคำใด...ใด......

......พอตกเย็น.......เธอก็บอกกับฉันว่า.....เธอต้องไป......

......แล้วอีก......สี่ เดือนเธอจะกลับมา.......

......ฉันเข้าใจ......ฉันจะรอ.....เพราะฉันรักเธอ.....

...... “อืม” ......นั้นคือสิ่งที่เธอตอบกลับมา......

.......ทำไม.......

เดือนที่ ห้า หก เจ็ด ที่เธอจากฉันไป

.....ฉันเฝ้าคิดถึงแต่เธอ......ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น......เพราะฉันรักเธอเหลือเกิน.......

.......ฉันกลัวเหลือเกิน....ว่าเธอจะมี....ใครอื่น.....

......ไม่ใช่ว่าฉันไม่ไว้ใจเธอ.......แต่เป็นเพราะเธอ......

......ไม่เคยกล่าว “คำๆนั้น” เลย......ทำไมกัน......

เดือนที่ แปด วันที่เธอกลับมา

.....ฉันกลัว....กลัวเหลือเกิน......ว่าเธอ.....

.....จะทิ้งฉันไป.....จะลืมฉันไป....แต่ก็ไม่เป็นไร......เพราะฉันรักเธอ......

.....แล้วทันใดนั้น....ฉันก็เจอเธอ...ฉันวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนเธอ.....แล้วกอดเธออย่างสุดแรง....

......ฉันรักเธอ...ฉันรักเธอ......ฉันรักเธอ....ฉันพูดซ้ำไปซ้ำมา.......

......เธอโอบกอดฉัน......แล้วกล่าวคำว่า..... “อืม”......

.....ทำไมละ......ทำไมกัน......ทำไม.....เธอ......

เดือนที่ เก้า งานเลี้ยงต้อนรับเธอกลับมา

..... “ผมรักพ่อครับ”..... “ผมรักแม่ครับ”.....

.....เธอกล่าวในงานวันนั้น......กับพ่อแม่ของเธอ.....

.....ฉันควรจะดีใจ......แต่ทำไมฉัน...ถึงได้รู้สึกเจ็บ....เจ็บปวด....เหลือเกิน....

......ฉันเองก็รักเธอ......เหมือนกันนะ.......

เดือนที่ สิบ เราเลี้ยงฉลองกัน สองคน

..... “นี่ เราก็เกือบจะคบกัน มา หนึ่ง ปีแล้วนะ” ......

.......อืม......เราเกือบจะครบกันมา หนึ่งปีแล้ว......

......แต่เธอก็...ไม่เคยบอกฉันกลับมาเลยสักคำ.....

......ฉันรักเธอแค่ไหน..เธอไม่รู้หรือไง.......ว่าฉัน...ต้องเจ็บปวดแค่ไหน..

.......ที่ต้องรักเธอ....

เดือนที่ สิบเอ็ด ก่อนครบรอบ หนึ่งเดือน

.......เดือนนี้ทั้งเดือน......เธอไม่ยอมมาหาฉันเลย.....สักครั้ง......

......ฉันโทรไปเธอก็บอกว่าไม่ว่าง.......ฉันถามว่าทำอะไร......เธอก็ไม่บอกอะไร......

.....ฉันบอกรักเธอ......เธอก็ตอบแค่ว่า.... “อืม” .....เจ็บ......เจ็บปวด......เหลือเกิน.....

.....หรือว่าเธอ......ไม่รักฉันอีกแล้ว......ทำไม....ทำไม...ละ......

เดือนที่ สิบสอง วันครบรอบ หนึ่งปี ที่เราคบกัน

ตื๊ด.....ตื๊ด......ตื๊ด

......กริ๊ก......ฉันรักเธอนะ......ฉันบอกความรู้สึกนั้นออกไปเหมือนทุกครั้ง…..

...... “อืม” .....แต่ก็ตอบกลับมาเหมือนเช่นเคย.......นั้นสินะ......เธอคงจะไม่เคยเลยใช่ไหม......

......เธอคงจะไม่เคยรักฉันเลยสักครั้ง........ทำไม.....ทำไม......เธอถึงทำกับฉันแบบนี้ .......ถ้าเธอ....

......ไม่รักฉัน.....แล้วอยู่กับฉันทำไม.....มันเจ็บปวด.....เธอรู้บ้างไหม....เจ็บจน....ฉันทนไม่ไหวแล้ว....

ตื๊ด........ตื๊ด.......ตื๊ด

1ปี ก่อนหน้านี้.......ของเขา.......

เดือน แรก ที่เราพบกัน

......เธอ.....บอกว่า...เธอรักฉัน......

......ฉันไม่รู้ว่าควรทำเช่นไร......นี่เป็นครั้งแรกที่มีคงบอกว่ารักฉัน......

......ฉันดีใจเหลือเกิน......และเราก็คบกัน......

เดือนที่ สอง ที่เราพบกัน

......ฉันพาเธอไปกินอาหาร....

.....ขอโทษนะ....ที่พาเธอมากินของที่เธอไม่ชอบ.....

....แต่เธอก็บอก......ไม่เป็นไร.......เพราะเธอรักฉัน.....

......ฉันดีใจจัง......ที่ได้อยู่คู่...กับเธอ.....

เดือนที่ สาม ที่เราอยู่ด้วยกัน

......เธอพาฉันไปดูหนัง....ฉันไม่ชอบหรอกนะ....

.....แต่ฉันทำได้เพื่อเธอ......ฉันบอกในใจ......

......เธอดีใจมาก.....แล้วก็กระซิบข้างหูฉันเบาๆ.......ว่าฉันรักเธอ.....

......ฉันได้ยินถึงแม้ที่นั้นจะเสียงดัง.....ฉันดีใจจัง....ยิ้มแก้มแถบปริแนะ......

เดือนที่ สี่ ที่เราเป็นแฟนกัน

......ฉันพาเธอไป.....ยังที่ๆเธอบอกรักฉัน.....

......ฉันซื้อดอกไม้ช่อใหญ่มาไห้....แต่ฉันก็ไม่กล่าวสิ่งใด....เพราะวันนี้ฉันต้องจากเธอไป.....

.....พอตกเย็น......ฉันก็บอกไห้เธอได้รู้......แล้วเธอก็คงจากฉันไป....

....แต่เธอกลับ.....บอกว่าฉันรักเธอ..... “อืม” .....นั้นคือสิ่งที่ฉันตอบไป....

.....ฉันดีใจเหลือเกิน......แล้ว ฉันจะรอจนกว่าเราจะพบกันอีกฉันสัญญา...ฉันได้บอกกับตัวเอง....

เดือนที่ ห้า หก เจ็ด ที่ฉันได้จากเธอไป

.....คิดถึงเหลือเกิน.....เธอรู้บ้างไหม.....

......ฉันพึ่งรู้ว่า....มันเหงาแค่ไหน......เมื่อไม่มีเธออยู่.....

.....ฉันคงต้องตายแน่ๆ....ถ้าขาดเธอไป......

.....แล้วฉันก็รู้....ว่าเธอสำคัญเพียงไร....

เดือนที่ แปด วันที่ฉันกลับมา

.....ถ้าเธอมีคนอื่นหละ......ถ้าเธอลืมฉันไปแล้วหละ......

.....แต่นั้นก็ไม่เป็นไร......ฉันเข้าใจ.....ขอแค่เธอมีความสุขก็พอ.....

......แล้วฉันก็เจอเธอ.....เธอวิ่งเข้ามาอ้อมกอด....ของฉัน....

......ฉันรักเธอ......ฉันรักเธอ.....นั้นคือสิ่งที่เธอกล่าวซ้ำไปซ้ำมา....

.....ฉันไม่อาจทำสิ่งไดได้นอกจากโอบกอดเธอ....เอาไว้....ถ้าพูดสิ่งใดออกไป....

.......ฉันต้องร้องไห้แน่ๆ....

เดือนที่ เก้า งานเลี้ยงต้อนรับฉัน

....ฉัน..ได้บอกรักพ่อกับแม่......แต่นั้นเป็นเพียงการขอโทษอ้อมๆ..เท่านั้น.....

....ผมขอโทษนะครับ.....ผมคิดถึงพ่อกับแม่เหมือนกัน......แต่ผม....

......คิดถึงเธอมากกว่า......

เดือนที่ สิบ งานเลี้ยงของ สองเรา

..... “นี่ เราก็เกือบจะคบกัน มา หนึ่ง ปีแล้วนะ” ......

......ผมบอกกับเธอ......แต่เธอก็ตอบแค่ว่า..... “อืม”......

......เธอคงจะอาย.....และไม่รู้ว่ามันหมายความว่าเช่นไร.......

......ฉันไม่ต้องการ.......แค่ไห้มันเป็นเพียงแค่.....หนึ่ง ปี......สิบ ปี....หรือ ยี่สิบ ปี.....

......แต่ต้องการไห้มันเป็น.......ชั่วนิรัน.....

เดือนที่ สิบเอ็ด ก่อนครบรอบ หนึ่งเดือน

......เดือนนี้ผมไม่ได้เจอเธอเลย......ผมเอาแต่จัดงานตลอด........เธอโทรมาผมก็บอกไม่ว่าง.......

......ขอโทษนะ......มันอาจจะใจร้ายกับเธอ........

......แต่ต่อจากนี้ไปเราจะอยู่ด้วยกัน.......ตลอดไป......

......ผมกำลังจะขอเธอ....แต่งงาน.....

เดือนที่ สิบสอง วันครบรอบ หนึ่งปี ที่เราคบกัน

ตื๊ด.....ตื๊ด......ตื๊ด

......“ฮัลโหล”.......

....... “.....นี่.....เราเองนะ”......ผมรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเธอ......

....... “อ๋อ...ว่าไงละมีอะไรหรอ”........ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไป.......

........ “.....เรา....รักนายนะ......”.......

........ “.....อืม....”......ผมตอบเธอไปตามปกติ......สำหรับผม......คำว่ารักนั้น.....อาจฟังดูสวยงาม

.......แต่มันก็มีค่าน้อยกวาการกระทำ.....ผมเห็นหลายคู่พูดคำว่ารัก......แต่เขาไม่เคยทำเหมือน.....

.......สิ่งที่เขาพูดเลยสักครั้ง.....ผมจึงได้ตัดสินใจ....พิสูจน์มัน...ดีกว่ากล่าวมันออกมา...

“....ทำไม.....ทำไม....เธอถึงทำกับฉันอย่างนี้ นายไม่รู้เลยใช่ไหม......ว่ามันเจ็บปวด.....เจ็บปวดสำหรับฉันแค่ไหน”

......“...เดี๋.....”......

........ตื๊ด....ตื๊ด.....ตื๊ด...ทำไม....เกิดอะไรขึ้น......ทำไม...เธอถึงกล่าวอย่างนั้น......

.....ปัง......ผมกระแทกประตูจนเปิดออก......

.........แต่........มัน........ก็.......สายเกินไป.......

........ในห้องนั้น......ช่างมืดมิด........มีแต่ของกระจัดกระจาย.......

........และเธอ.....ก็นอนอยู่ตรงๆนั้น.............บนกองเลือดสีแดงฉาน......

.......มือขวาของเธอ......ที่คอยจับมือผมเสมอ......เวลาอยู่ด้วยกัน.......กำลังกำปืนอยู่........

......ผมไม่อาจกล่าวอะไร........ผมไม่อาจพูดสิ่งได....ไมได้แม้กระทั่ง.....ร้องไห้ออกมา.......

.......ทำไม......ทำไม.......ในหัวผมได้แต่คิดวนเวียนไปมา......

.......แล้วผมก็เห็นจดหมายสีขาว......ที่อยู่ข้างกายเธอ.....

.......ผมค่อยๆแกะมันอย่างช้าๆ.....ด้วยมือที่สั่นเทา.......

...... “.ฉันรักเธอ......แต่ทำไมเธอไม่เคยบอกมันมาสักคำ”......ในจดหมายเขียนไว้อย่างนั้น......

.......ว๊ากกกกกกกก.......อ๊ากกกกกกกก.....ในที่สุดผมก็สามารถเปล่งเสียงออกมา......

........ผมกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด......เพราะผมรู้แล้วว่า.....ทำไม....เธอถึงต้องทำอย่างนี้......

.......ผมไม่อาจจำได้ว่าผมร้องไปนานเท่าได.....แต่ผมก็หยุดลง......

.......เจ็บ.......เจ็บเหลือเกิน.......เธอคงเจ็บอย่างนี้สินะ......ทุกครั้งที่เธอ......บอกรักฉัน.....

.......ผมค่อยๆ.....เอาปืนออกจากมือขวาเธอ.....และกุมมันเอาไว้.....

...... “รอก่อนนะ......ฉันจะไปบอก.......เดี๋ยวนี่แหละ......”.......

........ปัง......

........นี่.......ได้ยินไหม.......

........................................ฉันรักเธอ.........................................