คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Scene: 2
กรุ๊ง กริ๊ง ~.
“ยินดีต้อนรับครับ” ประโยคเดิมที่ได้ยินทุกครั้งดังขึ้นมา พร้อมกับไปหน้าของพนักงานคิดเงินคนเดิมที่ส่งยิ้มมาให้คุณลูกค้าก่อนจะทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นหน้าลูกค้าประจำเดินเข้าร้านมาด้วยรอยยิ้มประจำตัว
สองขาก้าวเดินไปยังโต๊ะติดกระจกที่ไม่ว่าจะมากี่ครั้งเธอก็จะนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวนี้ เงยหน้ามองดูนาฬิกาติดผนังที่บ่งบอกเวลาว่าขณะนี้ เป็นเวลาสี่โมงเช้า...อืม ก่อนเวลานัดแค่ 3 ชั่วโมง
ส่วนคนที่โทรไปนัดจะมาหรือเปล่า นั่นก็อีกเรื่อง
ยิ้มเล็กๆปรากฏขึ้นบนหน้า ขณะที่มือก็กำลังเปิดหน้าจอแล็ปท็อปประจำกาย แว่นกรอบดำไร้เลนส์ถูกดันขึ้นเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปยังตัวละครในเกม และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ยูริถูกดูดเข้าไปในโลกอีกมิติ
“เจส เธออ่านรูปความนี้ทีสิ” เอกสารฉบับหนึ่งถูกยื่นไปตรงหน้าหญิงสาวผมบลอนด์ ก่อนที่จะรับมันไปอ่านสักพัก
“รูปความไหนคะ” ถามก่อนจะชี้ลงไปบนกระดาษ
“รูปความนั้นแหละ” ทิฟฟานีตอบก่อนที่จะดันตัวขึ้นมานั่งไขว่ห้างบนโต๊ะทำงานของตัวเองที่อยู่ใกล้ๆกับโต๊ะทำงานของเพื่อนสาวผมบลอนด์
“รูปความนี้ฉันขอไม่ตอบค่ะคุณฮวัง” เจสสิก้าเอ่ยขึ้นมายิ้มๆอยากเห็นท่าทีของทิฟฟานีเมื่อโดนเธอขัดใจ
‘วอนท์มากเลยสินะฟานี่’
“อะไรกัน นี่ก็จะเที่ยงแล้วฉันว่าเราไปหากาแฟทานกันเถอะนะ ร้านตรงข้ามสวนสาธารณะเป็นไง”
“อยากทานกาแฟหรืออยากเห็นหน้าใครกันแน่ยะ” เจสสิก้าพูดค่อนขอดอย่างรู้ทัน นี่หวังจะให้เธอพาไปดูหน้าคุณควอนสินะ
...แล้วรูปความที่ไหนเขาเขียนว่าจะไปตามนัดหรือเปล่ากัน
“โธ่ เจสซี่ ฉันฟังเธอเล่าเรื่องแล้วเธออ่อยเขามากเลยนะ ก็อยากจะรู้บ้างว่ากิ๊กเธอหน้าตาเป็นไง” ทิฟฟานีอยากรู้แค่นี้จริงๆนะ สาบานได้ !!
“ฉันไม่ได้อ่อย !!” ตะโกนออกไปเสียงดังก่อนจะรีบหยิบกระเป๋าถือราคาแพงเดินสะบัดออกจากห้องไป
อ่อย...เธอไม่ได้อ่อยเสียหน่อย เขาเรียกวิธีการทำความรู้จักขั้นพื้นฐานต่างหาก...
“จะไปไหมล่ะ ร้านกาแฟน่ะ” เสียงแหลมๆดังขึ้นอีกครั้งเป็นเหตุให้คนที่อยู่ในห้องได้แต่ขำคิกคักกับท่าทางของแม่เสือสาวที่อนาคตอาจจะถอดเขี้ยวไปเป็นลูกแมวน้อยขี้อ้อนที่แสนน่ารักน่าชังของเจ้าของก็เป็นได้
‘คำพูดอีกอย่าง การกระทำก็อีกอย่างเลยนะเจสสิก้า’
ดูเวลาก็ผ่านมาสองชั่วโมงแล้ว ยูริจึงตัดสินใจเปิดหน้าจอแล็ปท็อปค้างไว้ ปล่อยให้ระบบออร์โตทำหน้าที่เล่นเกมแทนผู้เล่นจริงๆ
มือเรียวหยิบกระดาษใบเล็กสีขาวออกมาจากกล่องก่อนจะจดสั่งวาฟเฟิ้ลพร้อมนมสดหนึ่งแก้วอันเป็นที่โปรดปราน ยื่นให้พนักงานที่เดินผ่านมา
ระหว่างรอก็มองออกไปนอกกระจกร้าน สวนสาธารณะที่เงียบสงบถูกปกคลุมไปด้วยแดดที่สาดส่องอย่างทั่วถึงช่างเป็นบรรยากาศที่น่านอนมากสำหรับยูริ ไอแดดภายนอกเป็นเหมือนตัวดูดเอาพลังงานของเธอให้เหลือน้อยลง
นี่ก็คงเป็นอีกสาเหตุที่ยูริเลือกจะฝังตัวอยู่แต่ในห้องนอน เล่นเกมไปด้วยแล้วก็เปิดแอร์เย็นฉ่ำทั้งวัน
...แล้วทำไมเธอถึงไม่ขาวสักทีนะ ?
วาฟเฟิ้ลราดช็อกโกแลตพร้อมนมสดหนึ่งแก้วถูกวางลงบนโต๊ะ โดยที่ยูริก็ไม่ลืมจะพยักหน้าขอบคุณพร้อมรอยยิ้มเหมือนเช่นทุกครั้ง
วาฟเฟิ้ลขนาดพอดีคำถูกส่งเข้าปากไปอย่างไม่รีบร้อน มือกดคำสั่งยกเลิกการเปิดระบบออร์โตก่อนจะออกเกม เลือกเกมใหม่ที่เพิ่งได้มาเมื่อสี่ห้าวันก่อน
ลักษณะของเกมเป็นเกมแนวแอทเวนเจอร์ เก็บเลเวลไปเรื่อยๆ กราฟฟิคโอเคแต่ยังมีบางจุดที่ทำออกมาได้ไม่เนียน รวมๆแล้วเต็มสิบเธอให้ห้าคะแนน
เมื่อไหร่นะที่จะมีคนสามารถสร้างเกมที่เธอจะให้คะแนนสิบเต็มสิบได้เสียที
คิดถึงตรงนี้ยูริก็ได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆตั้งแต่เธอเริ่มเล่นเกมตั้งแต่ไม่กี่ขวบ คะแนนที่ให้อย่างมากที่สุดก็แค่เจ็ด เล่นมาสิบกว่าปีก็ไม่เห็นมีแววว่าเกมไหนจะได้มากกว่านี้เลย
‘งานทดสอบหน้าใหม่ของบริษัทปีนี้จะมีอะไรดีไหมนะ’
กรุ๊ง กริ๊ง ~.
กระดิ่งหน้าร้านดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับผู้หญิงสองคนในชุดสูทแบบสาวออฟฟิส กระโปรงสั้นอวดเรียวขาสวยให้หนุ่มตาเป็นมัน คนหนึ่งมีผมสีบลอนด์ทองหน้าตาติดไปทางหยิ่งๆเชิดๆ อีกคนผมดำยาวเหยียดตรงมีหน้ามาปกที่มาพร้อมๆกับตายิ้มสวยใสกระชากใจบุรุษ
บรรดาหนุ่มๆในร้านทั้งหลายที่ตั้งแต่ทั้งสองสาวก้าวเข้ามาก็พากันค้างตะลึงกับความงามไปเป็นแถบๆ ส่วนสายตาของเหล่าหญิงสาวทั้งหลายก็มองด้วยความอิจฉาตาร้อน
จะยกเว้นอยู่คนเดียวที่ไม่มีท่าทีตกใจตะลึกค้างหรือส่งสายตาอิจฉาเหมือนคนอื่นๆ ก็ผู้หญิงหน้าสวยคมใส่เสื้อกันหนาวมีฮู้ดสีเทา กับแว่นแฟชั่น ที่นั่งจิ้มวาฟเฟิ้ลราดช็อกโกแลตเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยพร้อมกับยกแก้วนมสดขึ้นมาดื่มจนหมด ปิดท้ายด้วยการหยิบผ้าเช็ดหน้าสีดำสนิทขึ้นมาเช็ดคราบนมที่เพิ่งดื่มไป
“เจสซี่เธอแน่ใจหรอว่าเขาจีบเธออ่ะ” ทิฟฟานีหันมากระซิบกับเพื่อนสาว หลังจากที่เจสสิก้าชี้ให้ดูตั้งแต่อยู่นอกร้านแล้วว่าคนไหนคือยูริ เพียงแต่ท่าทางที่เธอเห็นจากผู้หญิงหน้าคมคนนั้นดูจะไม่ได้สนใจเธอและเจสสิก้าเลยแม้แต่น้อย
แล้วจะเชื่อได้อย่างไร ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีท่าทีสนใจกันแบบนี้
ว่าไปแล้วก็เห็นยูริสั่งนมสดเพิ่มอีกแก้วกับพนักงานร้านก่อนจะหันกลับไปจ้องแล็ปท็อปเฉียดแสนของตัวเองต่อ
“เดินตามฉันมาเถอะน่า” เจสสิก้าขมวดคิ้วมองไปที่โต๊ดติดกระจก บอกให้ทิฟฟานีเดินตามตัวเองไปนั่งโต๊ะเดียวกับยูริ
ตามความคิดของทิฟฟานีแล้วยูริจัดอยู่ในกลุ่มคนหน้าตาดีเลยทีเดียว แต่ติดที่ว่าเจ้าตัวใส่แว่นแฟชั่นตลกๆมาปิดบังไว้เนี่ยสิ
“ขอฉันกับเพื่อนนั่งด้วยคนนะคะ”
เสียงที่ดังขึ้นช่วยดึงให้ยูริกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงหวานๆนั้น พลันก็กระตุกยิ้มที่มุมปากตามความเคยชินให้กับสองสาวสวย
หากทิฟฟานีมองไม่ผิดเธอเห็นตาของยูริเป็นประกายเมื่อมองเจสสิก้า ไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนจะรู้ตัวบ้างหรือเปล่า
ยูริปิดหน้าจอแล็ปท็อปอีกครั้งก่อนจะหันมาขอบคุณพนักงานที่นำนมสดที่สั่ง มาเสิร์ฟให้
“เจส..คนแบบนี้โลกส่วนตัวสูง ถ้าเธอไม่เอา ฉันขอนะ” ทิฟฟานีกระซิบบอกกับเจสสิก้าอีกครั้งขณะที่ตาก็จ้องมองไปที่ผู้หญิงหน้าคมตรงหน้าที่ยกนมสดแก้วใหม่ขึ้นดื่ม
“ไหนว่าไม่สนผู้หญิงไงยะ” เจสสิก้ากัดฟันพูดกับทิฟฟานี รอให้ยูริพูดอะไรสักอย่างอีกคนก็ไม่ยอมพูดสักทีจนในที่สุดเจสสิก้าก็ทนไม่ไหว
“คุณคือควอน ยูริสินะคะ” ยูริยังคงยิ้มแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร
“ฉันจอง เจสสิก้า ส่วนนี่เพื่อนของฉันฮวัง ทิฟฟานี” ยูริพยักหน้าก่อนจะเริ่มพูดบ้างเพื่อไม่ให้ดูเสียมารยาทเกินไป
“ยินดีที่ได้รู้จักฉันควอน ยูริ เรียกยูล หรือยูริ ก็ได้ตามสบาย อายุ 23”
“อ่า งั้นยูริก็อายุน้อยกว่าเราสองปีงั้นสิ เรียกพี่ว่าฟานี่ออนนี่ก็ได้นะจ้ะ” กระดี๊กระด๊าแนะนำตัวเองอย่างสนิทสนม
ดูท่า...ทิฟฟานีคงจะว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองเสียแล้ว
ว่าเพื่อนตัวเองอ่อย แต่ตัวเองดันม่อเสียขนาดนี้ !!
“ไม่ล่ะ ฉันขอเรียกคุณว่าคุณเหมือนเดิมดีกว่า” หากเจสสิก้าได้ยินไม่ผิดเมื่อครู่เธอได้ยินเสียงของบางอย่างตกแตก
ยิ้มอย่างสะใจให้ทิฟฟานี รู้เสียบ้างคนนี้ของเธอ!!
“ถ้าอายุ23ก็ยังเรียนอยู่มหา’ลัยงั้นสินะคะ” เจสสิก้าถาม
“เปล่าหรอก ฉันไม่ต่อมหา’ลัยน่ะ”คำตอบของยูริสร้างความประหลาดใจแก่เจสสิก้าและทิฟฟานีเป็นอย่างมาก คิดว่าอย่างยูริจะต้องเป็นพวกเด็กคณะวิศวคอมพิวเตอร์ที่ชอบเล่นเกมอะไรเทือกนั้น
“แล้วคุณทำอะไรหรอ”เมื่อรู้สึกตัวว่าเป็นการเสียมารยาททิฟฟานีจึงพูดเบี่ยงเบนประเด็นนั้นไป
“ทำงานให้บริษัทเกมน่ะ” ยูริตอบอย่างฉะฉาน ทิฟฟานีจึงโล่งใจ นึกว่าเพื่อนของเธอ จะได้แฟน(?)เป็นคนไม่มีอนาคตเสียแล้ว
“แล้ว..คุณสองคน..”
“พวกเราเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายค่ะ”
ยูริยิ้มเล็กน้อยตั้งใจฟังที่เจสสิก้าและทิฟฟานีเล่าเรื่องของพวกเธอ
รู้สึกตัวอีกทีก็ปาเข้าไปสี่โมงเย็นเสียแล้ว
อย่างที่ไอน์สไตน์กล่าวไว้ หากคุณนั่งคุยกับสาวสวยในเวลาหนึ่งชั่งโมง คุณจะรู้สึกว่ามันสั้นเพียงหนึ่งนาที
ตอนนี้สี่ชั่วโมงของยูริที่ได้พูดคุยกับสาวสวยสองคนตรงหน้า เธอรู้สึกเหมือนเวลาเพิ่งผ่านไปเพียงสี่นาที..
“ไปเดินเล่นกันไหม” ยูริเอ่ยชวน
สี่โมงเย็น..เวลาประจำที่เธอจะออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ
โดยหวังว่า เมื่อใดที่กลับมา เธอจะเห็นหน้าของใครบางคนส่งยิ้มหวานๆมาให้
“กลับมาแล้ว” ร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาในบ้านพร้อมส่งเสียงเป็นสัญญาณการกลับมา
ใบหน้าทะเล้นที่ละม้ายคล้ายคลึงกับตัวเองชะโงกหน้าขึ้นมามองจากโซฟาตัวยาว เห็นผู้เป็นพี่เดินยิ้มกริ่มมาแต่ไกล
‘คงจะเจอเรื่องดีๆมาสินะพี่ยูล’
………………………………………………………………………………………………………………………………
ฮ่า ฮ่า ขอบอกไว้ก่อนว่ายูริเรื่องนี้ไม่ธรรมดานะเออ
มาแบบเมาๆแต่โรแมนติก....รึเปล่า?
ส่วนคู่หูเจทิ ชีทั้งสองแรง!!~ ได้มากกว่านี้อีก นี่แค่พอหอมปากหอมคอ ฮี่ฮี่ฮี่
ความคิดเห็น