คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : in the past 3
ชั้น ยัยแตมหมูดแล้วก็นังยักษ์ขมูขีถูกไล่ออกเนื่องจากเหตุทะเลาะวิวาท ทำให้ต้องออกกลางคันตอนมอสี่ แม่ใช้เงินจำนวนหนึ่งยัดส่งเข้าเรียนโรงเรียนเดียวกับจอมทัพ เหมือนทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีแต่ที่ไหนได้ในวันเปิดเทอมวันแรกของภาคเรียนที่สองของโรงเรียนใหม่ ชั้นก็เจอกับยัยสองซี้มหาภัย จนได้ โรงเรียนเดียวกันไม่พอ ชั้นกับสองคนนั้นต้องมาอยู่ร่วมห้องเดียวกันอีกตะหากหวังว่าชั้นคงไม่ต้องย้ายไปโรงเรียนที่สามเพราะถูกไล่ออกอีกนะ
“ชั้นไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆทัพว่าชั้นต้องมาเจอยัยสองคนนั้นอีกแล้วอ่ะ”ชั้นพูดกับจอมทัพขณะเดินเข้าซอย
“บางทีเธอน่าจะลองเปิดใจเป็นเพื่อนกันอีกครั้งนะ”
“มันไม่ง่ายที่จะเปิดใจหรอกนะทัพ ชั้นตบกับยัยนั่นทุกพักกลางวันมาตั้งแต่งม2แล้วนะ”
“จริงๆ ชั้นว่าเธอสองคนดูคล้ายๆกันออกนะถ้าเป็นเพื่อนกันได้จริงๆล่ะก็คงแยกจากกันไม่ออกแน่ๆ”
“ไม่มีทางหรอกทัพ ชั้นเกลียดกันจะตายไป”
มาถึงหน้าบ้านของชั้นแล้ว
“มาร์ช ชั้นจะโทรหานะ”ทัพบอกก่อนชั้นจะเข้าบ้าน
“มีอะไรก็พูดมาสิไม่เห็นต้องเปลื้องเงินเลย”
“ถ้าจะบอกว่าหลับฝันดีพูดตอนห้าโมงมันจะไปได้บรรยากาศอะไรล่ะ
“งั้นอยากเสียเงินก็ตามใจ”ชั้นเขินจนรู้สึกเหมือนหน้าจะระเบิดยังไงก็ไม่รู้ ชั้นรีบเดินเข้าบ้านไปทันที
ตั้งแต่เดินเข้ามาในบ้านตอน5โมงจนตอนนี้ สามทุ่มกว่าๆในสมองของชั้นไม่ได้มีอะไรนอกจากคำว่า จอมทัพ แย่แล้วๆๆ เขาเข้ามาป่วนหัวใจตอนไหนเนี่ย
ตืดดดดดด~ เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะข้างหน้าต่างอย่างรุนแรง
ชั้นรีบวิ่งไปรับโทรศัพท์ในทันที - จอมทัพ –
ชั้นรีบกดรับสาย แล้วชั้นก็เห็นเค้าที่หน้าต่างฝั่งตรงข้ามซึ่งตรงกับหน้าต่างบานที่ชั้นยืนอยู่
: เธอง่วงรึยัง
: นิดหน่อย แล้วนายล่ะยังไม่ง่วงหรอ
: ก็เริ่มง่วงแล้วแหละแต่ขอยืนมองหน้าเธออีกซักแปปคงจะไม่เป็นไรใช่มั้ย
: เป็นสิ ชั้นง่วงมากๆละ เท่านี้นะ
: ฝันดีละกัน
: อื้ม
ถ้าเป็นแบบนี้ไปอีกซักสองสามวันชั้นต้องเก็บอาการไว้ไม่อยู่แน่ๆ จอมทัพนายนี่ร้ายจริงๆ
เช้าวันต่อมา
จอมทัพก็มารอชั้นที่หน้าบ้านตั้งแต่เช้าแล้วเราก็ไปโรงเรียนพร้อมกัน
“เอาล่ะอาทิตย์หน้าเราจะไปค่ายเพื่อศึกษาระบบนิเวศกันนะคะวันนี้คุณครูจะให้นักเรียนจับคู่บัดดี้นะคะ คู่บัดดี้นี้จะต้องช่วยกันทำใบงาน ช่วยกันศึกษาหาความรู้และที่สำคัญคือดูแลกันและกันนะคะเอาล่ะ เริ่มเลยก็แล้วกันใครจับได้เลขเหมือนกันก็คู่กันเลยนะคะ”
สาธุสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายอย่าให้หนูจับได้ยัยแตมหมูดหรือยัยขมูขีเลยนะคะ สงสารหนูด้วยนะคะ
“มาริสา ตาเธอแล้ว จับสิจ๊ะ”คุณครูพูด ชั้นมองลงไปในโหลนั้น เหลือใบเดียวนี่นา
“จับเลยจ่ะไม่ต้องตื่นเต็น” มันมีอะไรให้ตื่นเต้นอีกรึยังไง
ชั้นจับฉลากได้เบอร์14 ชั้นพยายามเดินตามหาคนเบอร์14 หาจนทั่วห้องก็ยังไม่เจอ รู้สึกแปลกๆเหมือนกับว่ามีลางร้ายบางอย่าง
“เอาล่ะใครเจอบัดดี้แล้วนั่งลงนะจ๊ะ”คุณครูบอก แย่แล้วคราวนี้ ยังหาไม่เจอเลย
“อ้าวสองคนนั้นมีปัญหาอะไรหรอจ๊ะ”คุณครูถาม
“หนูหาบัดดี้ไม่เจอค่ะ”ยัยแตมหมูดตอบ
“ได้เบอร์อะไรจ๊ะเฌอแตม”
อย่าเป็นเบอร์14นะ อย่า 14 อย่านะ อย่านะ
“14ค่ะ” หาาาา.......ไม่นะ
“มาริสาเธอล่ะ”ครูถาม
“ไม่นะ ยังไงชั้นก็ไม่คู่กับเธอ”ชั้นตะโกนออกมาประโยคเดียวกับยัยแตมหมูดเป๊ะ
เหมือนฟ้าผ่ากลางหัวยังไงอย่างงั้น
โรงอาหาร
“ก็ดีเหมือนกันนะ บางทีเธอกับแตมอาจจะได้เป็นเพื่อนกันคราวนี้ก็ได้”ทัพพูดพร้อมกับส่งน้ำมาให้ฉัน
“นี่มันซีเรียสนะทัพ แค่คิดว่าต้องไปอยู่กับยัยนั่นชั้นก็อยากฆ่าตัวตายแล้ว”
“อย่าพูดอย่างงั้นสิ บางทีมันอาจไม่เลวร้ายขนาดนั้นก็ได้นะ”
"มองโลกในแง่ดีจังเลยนะ"
"เธอก็ลองมองบ้างสิ"
"ชั้นก็ไม่ได้มองโลกในแง่ร้ายซะหน่อยนะ"
ความคิดเห็น