ONE LOVE

ลำดับตอนที่ #1 : in the rainstorm

�������� นี่เป็นวันที่7แล้วที่ชั้นนั่งจมกองน้ำตาอยู่ที่หน้าต่างในห้องนอนของฉัน ซึ่งจากหน้าต่างบานนี้ชั้นจะมองเห็น"จอมทัพ"ผู้ซึ่งทอดทิ้งฉันไปเมื่อ7วันก่อน แล้วทำไม� ทำไม นี่ต้องเป็นหน้าฝนเพิ่มอารมณ์เศร้าของชั้นเข้าไปอีกเท่าตัว

ทรมาน� อะไรอย่างงี้!!� น้ำตาหยดแล้วหยดเล่ายังคงไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ร่างกายก็แทบจะไม่มีแรงแม้แต่จะกระดิกนิ้ว
ตลอดสองปีที่ชั้นกับทัพคบกันมา� ชั้นไม่เคยคิดเลยว่าสุดท้ายมันจะต้องมีจุดจบอย่างที่ชั้นไม่ต้องการ

ทันใดนั้นเองชั้นก็มองเห็นทัพเดินกลางร่มอยู่กลางสายฝน
"จอมทัพ"ชั้นรีบลุกออกจากโต๊ะที่นั่งแช่อยู่7วันใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดวิ่งออกไปจากห้อง� ลงบันได� และพุ่งออกไปนอกบ้านอย่างรวดเร็วเพื่อไปดักหน้า จอมทัพ

"มาร์ช"จอมทัพเรียกชื่อชั้นอย่างตกใจ 7วันแล้วนี่นาที่เราไม่ได้เจอกัน
"เออ... เออ"ทัพเลื่อนร่มมากันฝนให้ฉัน
"ทัพ� ชั้นขอโทษ ชั้นไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้�� คือ ชั้น รัก เธอ นะ จอมทัพ"ชั้นพูดพร้อมกับน้ำตาที่เอาแต่พรั่งพรู่ออกมา
"ขอโทษนะมาร์ช"จอมทัพเดินเข้าไปในบ้านของเขาโดยไม่เยเเสชั้นแม้แต่น้อย� ให้ตายเถอะ ทัพเป็นอย่างงี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ชั้นเข่าพับนั่งลงกลางพื้นถนน แล้วก็นั่งร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตาย

เมื่อสองปีก่อน
ในวันที่ฝนตกหนัก� ชั้นลงรถเมล์ที่หน้าปากซอยแล้วรีบวิ่งไปหลบในป้ายรถเมล์
นี่มันวันซวยจริงๆ� ให้ตายเถอะ

"มาร์ช" ชั้นพยายามมองหาต้นเสียงที่เรียกชื่อชั้น
"กลับบ้านกันได้แล้ว"ทัพเพื่อนบ้านตรงข้ามพูดขึ้นเมื่อชั้นหันมาเจอเค้าพอดี
"อ้อ แม่ให้เธอมารับหรอ"ชั้นถาม ชั้นไม่ค่อยได้คุยกับเค้าเท่าไหร่ สอง สาม ครั้ง เองมั้งเท่าที่จำได้เพราะเค้าเพิ่งย้ายมาเมื่อสองเดือนก่อน
"เปล่า"เค้าตอบ���� "งั้นเธอคงผ่านมาแถวนี้ใช่มั้ย" ชั้นยังคงสอบถาม
"ป้ายรถเมล์เหม็นชะมัด กลับบ้านกันดีกว่านะ"เค้าพูด
ชั้นพยักหน้า โดยไม่คิดจะถามอะไรอีก ก็ป้ายรถเมล์นี่เหม็นอับจริงๆนี่นา
เค้าส่งร่มอันหนึ่งให้ชั้นแล้วก็เดินนำไปก่อน
เค้าไม่ยอมพูดอะไรกับชั้นซักคำจนมาถึงชายคาบ้านของฉันซึ่งปลอดภัยจากเม็ดฝนแล้ว
"ขอบคุณนะ ทัพ"ฉันขอบคุณเขาเค้าแค่ยิ้มแล้วก็เอาร่มที่ฉันกางมาหุบไว้แล้วก็เดินกลับบ้านไป
ถึงฉันจะรู้ว่าเค้าออกจากแปลกๆแต่วันนี้ฉันก็รู้สึกขอบคุณเค้าไม่น้อยเลย