อ่านไม่ได้ล็อคอยู่

เนื้อเรื่อง

                                                                     
                                                                     
                                                                     
                                             
       



          ภายในห้องชุดสีขาวราคาแพงระยับ มีร่างของใครคน หนึ่งนอนไม่ได้สติอยู่กลางพื้นกระเบื้องที่เย็นเฉียบ


     ....นิ้วก้อยสีขาวซีดเริ่มกระตุก อาจเพราะเปลือกตาบางถูกปิดมาหลายชั่วโมง 
         ดวงตาทั้งสองจึงค่อยๆกระพริบถี่อย่างยากลำบาก 
         ม่านตาทำหน้าที่ของมันเป็นอย่างดีในการปรับขนาดรูรับแสงลงเพื่อรับแสงสว่างยามเช้าของดวงอาทิตย์



................
........




              ...เวลาผ่านไปชั่วขณะหนึ่ง. 

       ร่างบางยังไม่ได้ลุกขึ้นจากที่เดิม เรี่ยวแรงมีน้อยเกินกว่าจะยันให้ตนเองยืนขึ้นไหว 
       ทำได้แค่เพ่งพินิจภาพตรงหน้าที่มีเพียงเศษถ้วยกาแฟเซรามิกที่แตกเป็นเสี่ยงๆ   
       คราบโกโก้ที่แห้งกรังจนเป็นรอยเปรอะบนพรมขนสัตว์ราคาแพงที่เขาทะนุถนอมมันนักหนา 

        
        เขาค่อยๆประมวลเหตุการณ์ต่างๆในใจเงียบๆ 
        ค่อยๆนึกมันอย่างช้าๆ



        เมื่อคืนเขากำลังจะนำถ้วยโกโกร้อนไปล้าง..

        แล้วอยู่ดีๆก็รู้สึกปวดหนักๆบริเวณกลางศีรษะราวกับว่ามีใครเอาวัตถุบางอย่างฟาดเข้ามาอย่างแรง 
        ดวงตาพร่ามัว ไม่สามารถปรับจุดโฟกัสได้ เรี่ยวแรงหายไปเสียดื้อๆ.. 




เขาจึงนึกได้ในทันที..


........
...

               เขาเป็นลม.................



             ...จบ  

                  ____________________________________________________________________

                            #เกรียนป้ะ? 55555555