คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 เจอกันอีกครั้ง
ด้านของคาเงะ
“นี่คิบะคุงครับ”
“มีอะไรเหรอ”
“ซาซึเกะนี่ใครเหรอครับ” ถามพลางเอียงคออย่างน่ารัก
“อา.....ก็จะเรียกว่าเป็นเพื่อนก็ได้ละ...มั้ง” อีกฝ่ายตอบอย่างไม่มั่นคง
“เพื่อน? ..... แล้วทำไมต้องตามหาละครับ”
“เขาหนีออกจากหมู่บ้าน”
“ถ้าเจอเขาแล้วจะทำยังไง อะ” อีกฝ่ายยังคงถามต่อไป
“ก็ต้องพากลับมาสิ”
“ถ้าเขาไม่ยอมกลับละ ครับ”
ช่างเป็นคำถามที่จี้ใจจริงๆเลย
“......”
“อ่า....ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ว่าอะไรหรอก” คนถามหน้าเจือนทันทีที่เผลอถามในสิ่งที่ไม่น่าจะถาม ก่อนจะฟุบลงบนหลังของอากามารุแล้วหลับไป
...........................................................................
ด้านของซาซึเกะ
“ซาซึเกะคุง ชั้นว่าเริ่มจะไม่ดีแล้วละ” คารินจู่ๆก็พูดขึ้นมาลอยๆ
คนถูกเรียกหันมาเพื่อจะฟังต่อ
“คนของโคโนฮะเริ่มเคลื่อนไหวท่าทางคงมาตามหาซาซึเกะคุง แน่นอน”
“ก็อย่าให้มันเจอเราสิ”
“แต่หนึ่งในนั้นมีไอ้ผู้ชายหน้าสวยคนนั้นด้วยนะ ซาซึเกะคุง”
“จริงเหรอ”
“อืม” หญิงสาวบอกด้วยแววตามั่นใจ
...........................................................
“นี่ คาเงะ ตื่นได้แล้ว”
“อะ...อืม.....” คนที่หลับอยู่เสียนานงัวเงียขึ้นมาตามเสียงเรียก
“มีอะไรเหรอครับคิบะคุง”
“ไม่มีอะไรหรอก เห็นหลับไปนานเลยปลุกดีกว่า”
คนพึ่งตื่นพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“คิบะคุง ครับ ผม.....หิวอะ”
คนที่กำลังวิ่งอยู่ถึงกับผงะ
/ หิวได้ทุกสถานการณ์ ชักจะเริ่มเชื่อแล้วสิว่าเป็นญาติเจ้านารุโตะจริงๆ /
คิบะคิดอย่างปลงๆ
“งั้นพักก่อนก็ได้” พูดก่อนจะหยุดที่แม่น้ำพอดี
คาเงะค่อยๆลงจากหลังของอากามารุอย่างช้าๆ
“งั้นเดี๋ยวชั้นจะไปหาอาหารก่อนละกัน นายอยู่กับอากามารุไปก่อนละกัน อากามารุดูแลดีๆนะ” ประโยคหลังพูดกับคู่หูตอเอง
“บ๊อก บ๊อก”
แล้วคิบะก็หายไป
คาเงะนั่งชมธรรมชาติอย่างเพลิดเพลินโดยมีอากามารุนอนเฝ้าอยู่ข้างๆ และแล้ว...
“ตุบ”
คาเงะหันไปตามเสียงก็พบว่าอากามารุนั้นล้มลงไปนอนกับพื้น มือเรียวลูบตามตัวก่อนจะพบว่าแค่หลับไปเฉยๆ
/ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงหลับไปละ สุนัขนินจามีอย่างงี้ด้วยรึ /
“ฟุบ”
คิดได้แค่นั้นก็พบว่าดาบซามูไรเล่มยาวที่ตอนนี้มาจ่ออยู่ที่คอของเขาโดยเจ้าของดาบนั้นก็เป็นคนที่แสนจะคุ้นตาเหลือเกิน
/ ซาซึเกะ /
คาเงะกะจะดิ้นแต่ดูท่าจะดิ้นไม่ได้...ก็เล่นจ่อดาบโดยใช้ท่าเหมือนผู้ร้ายจับตัวประกันเลยนี่นา แถมเป็นซาซึเกะหลุดได้ง่ายก็แปลกแล้วละ
“เจอกันอีกแล้วแม่ปลาตัวดี” คนพูดไม่ใช่ใครนอกจากซุยเก็ตซึ
/ เล่นโผล่มาพร้อมหน้าพร้อมตา...กะจะไม่ให้หนีได้ใช่ไหมเนี๊ยะ /
“ซาซึเกะคุง ถามหน่อยเถอะมาจับตัวหมอนี่แล้วได้อะไรขึ้นมาละ”
“มันเรื่องของฉันน่า” คำตอบที่ทำเอาหญิงสาวถึงกับ.....หน้าแตก......
/...แกจะจับฉันไปฆ่ารึไงกัน แล้วดาบนี่มันคมมากๆ ไม่ใช่รึไงเมื่อไหร่จะเอาออกไปซะทีฟะ.../
ซาซึเกะจับคนในอ้อมแขนให้หันมาทางตนเองโดยที่ดาบยังอยู่ที่เดิม(เตรียมเชือดได้ทุกเมื่อ)ก่อนจะเบิกเนตรวงแหวนคนโดนจับเหมือนจะรู้รีบหลับตาและหันหน้าไปทางอื่นทันที เพราะรีบหันหน้าเลยทำให้ไปโดนดาบแทน ผลก็คือเลือดไหลออกมาเล็กน้อย แต่แผลก็สมานตัวอย่างรวดเร็ว มืออีกข้างที่ว่างอยู่จับหน้าอีกฝ่ายให้หันหน้ามาทางเดิมแต่ตาก็ยังหลับอยู่
“ลืมตา” สั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ลืมให้โง่สิ” คนโดนจับตัวยังปากดี(เหมือนใครหนอ)
“นายจะได้ล้วงความลับชั้นสิ อย่านึกว่าชั้นไม่รู้ว่าว่าตาของนายทำอะไรได้บ้าง”
พูดจบก็หันไปประจันหน้าพร้อมกับลืมตาดวงตาที่ต่างสีกลับเปลี่ยนเป็นสีทองอร่ามเหมือน...ปีศาจ......
.................................................
เม้น เม้น เม้น เม้น
อ่านแล้ว ช่วยเม้น ด้วย
เม้น เม้น เม้น
พึ่งแต่งเสร็จสดๆร้อน
ช่วยเม้นด้วยนะ
ความคิดเห็น