คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 คำสั่ง
"แล้วเธอจะไปไหนรึจ้ะ"
“เอ่อ.......ไม่รู้อ่ะครับ”
“อ้าว..........” คราวนี้หญิงสาวเป็นฝ่ายงงบ้าง
“เอางี้ละกัน....ชั้นว่าเธอมากับฉันดีกว่านะจะพาไปหาท่านโฮคาเงะ”
....................................................
ณ ห้องทำงานของท่านโฮคาเงะ
“แอ๊ด”
“ท่านซึนาเดะคะ ท่านซึนาเดะ”
หญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นคนสนิทของโฮคาเงะเรียกหาผู้เป็นเจ้านายซึ่งตอนนี้กำลังนอนหลับน้ำลายยืด........สภาพดูไม่ได้..............
“อืม....อืม.....รู้แล้วน่าชิซึเนะ.....มีอะไรอีกละ……ฮ้าว~~~~”
ผู้ถูกเรียกเอ่ยอย่างมึนๆเนื่องจากพึ่งตื่นหญิงสาวสลัดหัวไล่ความง่วงผมสีครีม(รึเปล่า)พลิวไหวไปตามแรงสบัด
“คือว่าเราเจอเด็กคนนี้ตอนออกตรวจคะ”
“หืม...” หญิงสาวหันหน้าไปทางเด็กหนุ่มพิจารณาอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยคำสั่งที่ทำเอาคนสนิทถึงกับร้องเสียงหลง
“เอาไปอยู่กับเจ้านารุโตะละกัน”
.........................................................................
รุ่งเช้า
“โหย.....ป้าเรียกมาทำไมเนี๊ยะ......” นารุโตะเอ่ยอย่างเบื่อเต็มที่
“เอาน่าครับ นารุโตะคุง ใจเย็นหน่อยสิครับ” ซาอิพูดอย่างใจเย็น
“นั้นสิ ซาอิพูดถูก นายน่าจะหุบปากได้แล้วนะ”ซากุระเอ่ยอย่างหงุดหงิด
“เงียบได้แล้วน่า........ถ้าอยากไปเร็วๆ......ก็เงียบซะ.”หญิงสาวผู้เป็นโฮคาเงะพูดอย่างเอือมระอา
“..........”
“เอาละ...ที่เรียกมาก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ....ชั้นแค่อยากจะฝากคน”
“ฝากคน”
“ใช่...เอาเธอออกมาได้แล้ว”
ทุกๆคนหันไปมองทางประตูด้วยความสนใจและแล้วร่างของเด็กหนุ่มก็ปรากฏออกมา
“นี่คือ คาเงะ เอาละอยากจะไปไหนก็เชิญ” โฮคาเงะสาวบอกปัดอย่างรำคาญนิดๆ
“ได้ไงอะป้า.....ผมจะไปตามหาซาซึเกะ.....ไม่มีเวลามาดูเขาหรอกน่าป้า”
“ก็เอาเขาไปด้วยสิ”
“ป้าอ่ะ.....”
.................................................................
“เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละทุกคน”
นารุโตะเล่าให้คิบะ ชิโนะ ฮินาตะ ครู คาคาชิ และ ยามาโตะ ที่มายืนรออยู่ที่หน้าประตูเมืองอยู่แล้วฟัง
“แล้วต้องพาด้วยไปเหรอคะ” ฮินาตะถามด้วยท่าทีเกรงๆ
“ก็คงต้องเป็นอย่างงั้นคำสั่งท่านโฮคาเงะนี่นา”
“แล้วนายไม่คิดจะแนะนำตัวบ้างรึยังไง” คิบะพูดพลางหันไปทางผู้กล่าวถึง
“อ่ะ ...ขอโทษทีครับ ผม คาเงะครับ”
“ไม่มีนามสกุลรึยังไง”
“มีครับแต่บอกไปคุณคงไม่เชื่อ”
“ยังไม่ได้บอกเลยแล้วจะรู้ได้ไงครับว่าเชื่อหรือไม่เชื่อ” ซาอิพูดขึ้นบ้าง
“......อุซึมากิ.....ครับ....”
“หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”
คาเงะเอียงคอน้อยๆทำท่าสงสัยที่ทุกคนร้องออกมา ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว
“นายเป็นญาตินารุโตะเหรอ”
“คงงั้นมั้งครับ” อีกฝ่ายตอบอย่างอารมณ์ดี
“ไม่น่าเชื่อ”คาคาชิเอ่ยขึ้นลอยๆ
ตุบ
นารูโตะวิ่งเข้าไปกอดคาเงะทันทีก็อย่างว่าแหละคนที่อยู่โดดเดี่ยวอย่างนารุโตะถึงแม้จะมีเพื่อนก็เถอะแต่มันก็แทนคำว่า ร่วมสายเลือดเดียวกัน ไม่ได้หรอก
“เอาเป็นว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องละกันนะครับ” คาเงะพูดพลางลูบหลังอีกฝ่ายก่อนจะค่อยๆดันคนที่วิ่งมากอดออกเบาๆ
“จะไปตามหาเพื่อนไม่ใช่เหรอครับ นารุโตะ ถ้าไม่รีบเดี๋ยวก็ตามหาไม่ทันหรอกนะครับ” คาเงะพูดพลางยิ้มให้อย่างจริงใจ
“เอาละๆ เดี๋ยวค่อยซาบซึ้งกันที่หลังมาวางแผนกันก่อน” ยามาโตะเป็นฝ่ายพูดบ้าง
“เนื่องจากเรามีหลายคนและเพื่อเป็นการประหยัดเวลาเราจะแยกย้ายกันออกตามหาโดยใช้สุนัขนินจาของรุ่นพี่คาคาชิในการสื่อสารพวกเธอคงรู้ดีว่าความสามารถของสุนัขนินจาหนะเป็นยังไง”
(เนื่องจากเราไม่รู้ชื่อของสุนัขนินจาทั้งหมด ยกเว้นปั๊กคุง ขอเรียกเป็นหมายเลขนะคะ)
ซากุระ-สุนัขหมายเลข 1,2
ชิโนะ-สุนัขหมายเลข 3,4
นารุโตะ,ฮินาตะ,ยามาโตะ-สุนัขหมายเลข 5
คาคาชิ-ปั๊กคุง
คาเงะ,คิบะ-อากามารุ
“ทำไมผมไม่ได้อยู่กับคาเงะละ” นารุโตะเอ่ยด้วยความข้องใจ
“ชั้นเข้าใจความรู้สึกเธอนะนารุโตะ แต่คาเงะไม่ใช่นินจาถ้าจะพาเขาไปด้วยก็ไปกับคิบะดีที่สุดแล้ว คาเงะเขาจะได้ขี่อากามารุไป”
“บ๊อกๆๆ” อากามารุเห่าตอบอย่างเข้าใจความหมายของคาคาชิ
นารุโตะทำหน้าจ๋อย คาเงะขำนิดๆก่อนจะขึ้นหลังอากามารุ
“ไม่หนักนะครับ” คาเงะเอ่ยถามอากามารุเบาๆ (อากามารุตอนนี้ตัวใหญ่แล้วนะคะ)
“บ๊อก” อากามารุเห่าตอบ
“มันบอกว่าไม่หนักเลย แล้วก็นุ่มด้วย” คิบะแปลให้ฟัง
อีกฝ่ายพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“เอาละแยกย้าย”
.................................................................
ตอนนี้มันยาวๆไงก็ไม่รู้ ยังไงก็ช่วยเม้นหน่อยนะคะ
จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
บ้าย บาย แล้วเจอกันตอนหน้า อิอิ
ความคิดเห็น